Ολυμπιακός: Ο Μεντιλίμπαρ θα αφήσει έναν σύλλογο που πια δε φοβάται στο Ντραγκάο

Πέρσι, τέτοια εποχή, θα το λέγαμε έπος. Από τότε άλλαξαν πολλά. Για τον Ολυμπιακό τα «έπη» δε γράφονται πια τον Ιανουάριο. Ενα διπλό, μήνα Γενάρη στο Πόρτο, είναι «σπουδαίο», είναι «θρίαμβος», αλλά δεν ομοιάζει με μυθολογία. Λίγους μήνες νωρίτερα, το λιμάνι πανηγύριζε ένα τρόπαιο ευρωπαϊκό. Το επίπεδο, βλέπετε, πια είναι άλλο. Φέτος ο πήχης βρίσκεται κάπου στη χώρα των Βάσκων. 

Στην πραγματικότητα, όμως, η μασίφ επικράτηση επί των Δράκων στην Πορτογαλία δεν ήταν κάτι άλλο παρά η συνέχεια του… έπους. Η επανεμφάνιση αυτού του ατσάλινου χαρακτήρα που τον οδήγησε ως την κορυφή και ενίοτε παρουσιάζεται τις ευρωπαϊκές νύχτες. Για την ακρίβεια, η προσωπικότητα είναι πάντα εκεί. Καμιά φορά λείπει η φαντασία, λείπουν οι επιλογές, λείπει η ενέργεια, όμως ποτέ ο τσαμπουκάς που βγάζει στους ποδοσφαιριστές του ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Μαστίγιο και καρότο, με το καρότο κολλημένο στους δύσμοιρους αντιπάλους αμυντικούς που ονειρεύονται μπιλντ απ. Ενας τέτοιος την πάτησε στο 78’. Είδε τον Χρήστο Μουζακίτη να την κλέβει, να παγώνει τον χρόνο και να σπάει για εκείνον που όταν καίει δεν αστοχεί.

Ο Ολυμπιακός του σήμερα έχει κενά σε σχέση με εκείνον του περασμένου Μάη. Φιλοδοξεί να τα καλύψει μέσα στις επόμενες ημέρες, όμως γνωρίζει ότι στον πάγκο του έχει τον προπονητή των θαυμάτων, και στο ρόστερ του παίκτες ποιότητας, ανθρώπινης και ποδοσφαιρικής. 

Βασικοί στο Ντραγκάο ξεκίνησαν πέντε «γαύροι». Οι τέσσερις σφυρηλατήθηκαν στο Ρέντη, ο πέμπτος αγωνίστηκε με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο. Κάτι για τον Μασούρα: Η ιστορία της σεζόν, κάπως, τον αδικεί. Ουδέποτε υπήρξε ο Γιώργος ποδοσφαιριστής της… μιας στιγμής μαγείας. Το να μην έχει αγωνιστικό ρυθμό και να μπαίνει μία στο τόσο με τα βαρύγδουπα «να η ευκαιρία σου», δεν είναι κάτι που στέκει, ούτε κάτι δίκαιο για έναν αθλητή φόρμας και ψυχολογίας όπως ο αρχηγός. Ο Μεντιλίμπαρ έκρινε ότι το εργατικό του προφίλ ταίριαζε περισσότερο στο πρώτο μέρος της αναμέτρησης από το πιο αλέργο και κάπως άναρχο του Βέλντε. Ασχετα από το αν ο αυτόφωτος Νορβηγός έδωσε πολλά στα 30 λεπτά της παρουσίας του, αφού είναι και ο μόνος ερυθρόλευκος εξτρέμ που μπορεί να προσφέρει αυτά τα στοιχεία. 

Δεύτερος αρχηγός, βασικός και εκπληκτικός, ο Παναγιώτης Ρέτσος. Τι κι αν έλειψε για ένα ολόκληρο καρέ παιχνιδιών στο πρωτάθλημα, δε μοιάζει επηρεασμένος ούτε στο ελάχιστο. Οι ανωριμότητες του παρελθόντος έχουν μπει στο χρονοντούλαπο και σήμερα στελεχώνει ένα πραγματικά πρωτοκλασάτο δίδυμο με τον Νταβίντ Κάρμο. Με την «απόρριψη» των Δράκων, οι οποίοι τραβούσαν για 98 λεπτά τα μαλλιά τους, βλέποντάς τον να εξαφανίζει τον Σαμού και τις λοιπές πορτογαλικές δυνάμεις. 

Ο Χρήστος Μουζακίτης ήταν επιτέλους τυχερός, μετά από καιρό. Είδε τον Ελ Καμπί να το κάνει γκολ και βρήκε άμεση ουσία σε μία ακόμα από τις εξαιρετικές εμφανίσεις του. Οσο για τον Κωστούλα, άλλη μία όμορφη ιστορία προτού κλείσει τα 18. Πάντα πολύτιμος, αυτή τη φορά και στο φημισμένο Ντραγκάο. 

Οι πρωταγωνιστές, τελικά, ήταν δύο: Ο Κωνσταντής Τζολάκης και το περήφανο «όχι» του στον Βιεϊρά, καθώς κι ο Αγιούμπ Ελ Καμπί με το νέο σεμινάριο για την τέχνη του γκολ. Ο καλύτερος Ελληνας γκολκίπερ, φουλ από ψυχολογία, μαζεύει γαλόνια. Ο Μαροκινός, από την άλλη, μαζεύει… κεφάλια. 21 ευρω-γκολ σε μιάμιση σεζόν. Πρώτος σε μία Ιστορία προσεχώς 100 ετών. Δε χρειάζεται κάτι άλλο. 

 Κι ο αιώνιος σταρ

Είναι θρύλος. Αγγίζει το επίπεδο το μύθου, δημιουργεί επιχειρήματα για τα μελλοντικά ντιμπέιτ περί κορυφαίων ερυθρόλευκων προπονητών, ενώ ατσαλώνει τον Ολυμπιακό. Ενώ τον κάνει Ευρωπαίο, παρότι πριν δύο χρόνια ο ίδιος δεν είχε βγει ποτέ από τα στενά όρια της πατρίδας του. 

Η αλήθεια είναι μία και δεν έχει να κάνει με το αν σου αρέσει η αμεσότητα της προσέγγισής του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ή κάτι άλλο:

Ο Ολυμπιακός που θα παραδώσει, θα είναι ένας Ολυμπιακός σημαντικά μεγαλύτερος από εκείνον που ανέλαβε. Ενας Ολυμπιακός που δε φοβάται επειδή παίζει στο Πόρτο. Το λεηλατεί. Γίνεται ο πρώτος πορθητής του μετά από έναν χρόνο. 

Κάθε βράδυ, ειδικά εκείνα με τα σακάκια, τα ευρωπαϊκά, ο σύλλογος γίνεται μεγαλύτερος. Με τον χαρακτήρα που του βγάζει ο Βάσκος, που η μοίρα του έλεγε να γραφτεί με γράμματα ολόχρυσα στην καρδιά μιας ομάδας στην Ελλάδα, η οποία ξέρει ν’ αγαπά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News