Ολυμπιακός: Ψάχνει δεύτερο πόλο

Φέτος υπάρχουν δύο σενάρια στις νίκες του Ολυμπιακού: Είτε εμφανίζεται ο Ελ Καμπί και το τελειώνει, είτε κάποιος γίνεται ο ήρωας της βραδιάς. Στα δύο προηγούμενα παιχνίδια ήταν ο Μουζακίτης, σε εκείνο με τον Αρη ο Κωστούλας, κάποτε ο Μαρτίνς…

Παρότι ριψοκίνδυνο, μέχρι τώρα οι Πειραιώτες τα έχουν καταφέρει περίφημα. Παίζουν με έναν τρόπο που το καθιστούν σχεδόν αδύνατο να παρουσιαστούν κατώτεροι από κάποιον αντίπαλο, και -συνήθως- την άκρη τη βρίσκουν. Οταν δύο συνεχόμενες φορές σε σώζει στα χασομέρια κάποιος κεραυνός του Μουζακίτη από τα σαγόνια της ισοπαλίας, όμως, τότε την τρίτη, μάλλον, θα καείς. 

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν κακός. Δεν απείχε πολύ από το πως πρέπει να εμφανίζεται η «μεγάλη» ομάδα απέναντι στη «μικρή». Γούστο του, αλλά σα «μικρός» εμφανίστηκε στο «Καραϊσκάκης» ο Αστέρας, παρότι η φόρμα, το ρόστερ, ακόμα και η πρόσφατη ιστορία του, του δίνουν επάξια μία θέση στη μεσαία τάξη του ελληνικού πρωταθλήματος. 

Και καταιγιστικοί και συγκεντρωμένοι ήταν οι Πειραιώτες, που ήθελαν για πολλούς λόγους ακόμα μία νίκη. Η απλή και όχι πολύ λάθος ματιά, αχρηστεύει κάθε ανάλυση με τρεις λέξεις: «Απλά δεν έμπαινε».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η μπάλα δεν αποφασίζει από μόνη της πότε θα καταλήξει στα δίχτυα. Ο Ολυμπιακός ήταν αυτός, που παρά την ορμητικότητα του, δεν έβγαλε ποτέ κάποια σιγουριά όταν πλησίαζε με τη μπάλα στην περιοχή. Ακόμα και το γκολ της ισοφάρισης είναι αποτέλεσμα κόντρας, πέρα από προϊόν μιας άκρως παραγωγικής εμφάνισης του Τσικίνιο. (Πραγματικά… εντυπωσιακή η εικόνα του Μεντιλίμπαρ να «γκαζώνει» τον Μπιανκόν την ώρα που όλοι οι άλλοι πανηγυρίζουν). 

Ο Ελ Καμπί ήταν κακός σε ό,τι δεν αφορά το έμφυτο ένστικτό του, που δεν είναι θέμα ημέρας. Κι ως εκ τούτου, ο Ολυμπιακός είχε μεγάλο πρόβλημα χαρακτήρα μπροστά από την εστία. Για άλλη μία φορά, ο Ζέλσον περνούσε… τρεις, όμως το γήπεδο δε σηκωνόταν στο πόδι ακόμα κι όταν πατούσε περιοχή με αξιώσεις. Λείπει πολύ η ουσία στην τελική απόφαση από τον Πορτογάλο, και αυτό περνά σε όλη την ομάδα το τελευταίο διάστημα. Ισως ήταν εκείνος που θα έπρεπε να αντικατασταθεί όταν πέρασε ο Πάλμα αντί του Κωστούλα και για ένα διάστημα οι «ερυθρόλευκοι» έπαιζαν με τρία «κλασικά» εξτρέμ. 

Ασφαλώς ο Μεντιλίμπαρ αξιολογεί ως πολύ σημαντική τη μοναδική ικανότητα του Ζέλσον στο ένας με έναν, όμως έμοιαζε πολύ πιθανότερο εκείνη τη στιγμή να απειλήσει για γκολ ο Κωστούλας, ιδιαίτερα ως δεύτερος επιθετικός. Στη φυσική του θέση, δηλαδή, όπου δε τον έχουμε δει εσχάτως όσο του αξίζει. Οπως κι ο Βέλντε, αυτή τη στιγμή, είναι σε καλύτερο φεγγάρι. Τόσο εκτελεστικά (είχε δοκάρι), όσο και δημιουργικά.

Σε κάθε περίπτωση, ο «δεύτερος πόλος» είναι κάτι που πρέπει να βρει προσεχώς – όσο θα εντάσσει τις μεταγραφές – ο Ολυμπιακός. Οι Πειραιώτες δε μπορούν ούτε να φανταστούν τους εαυτούς του χωρίς τον Ελ Καμπί και αυτό είναι πρόβλημα. Οχι μόνο σε περίπτωση που ο Μαροκινός χρειαστεί να απουσιάσει, αλλά και εκείνες τις φορές που το «όπλο» του μπουκώνει. 

Εχει βρει ποικίλους τρόπους να δυσκολευτεί κόντρα στους μικρομεσαίους, φέτος, ο Ολυμπιακός. Ευτυχώς, γι’ αυτόν, έμειναν όλοι κι όλοι ακόμα δύο. Ο Πανσερραϊκός την επόμενη αγωνιστική και ο ΟΦΗ την τελευταία ημέρα της κανονικής περιόδου. Ολα τα υπόλοιπα παιχνίδια της σεζόν, εξαιρουμένου του τελικού κυπέλλου αν προκριθεί, ανήκουν στα λεγόμενα «μεγάλα». Σε αυτά που… έχει στο αίμα του και το ξέρει. Το σημαντικό είναι ότι το ξέρει…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News