Νίκος Σαρίδης: Περιμένοντας την ιδανική συναστρία στο πρωτάθλημα

Tον πόνο των Καλαματιανών τον καταλαβαίνω. Επαιζε η ομάδα τους για δύο αποτελέσματα και στο τέλος κατάφερε να χάσει, οπότε εναποθέτει πλέον τις ελπίδες ανόδου στο όγδοο θαύμα του κόσμου. Ολοφύρονται, όμως, οπαδοί και άλλων συλλόγων, διότι εκεί που διαγραφόταν στον ορίζοντα ο προβιβασμός μίας ακόμη επαρχιακής ομάδας με κόσμο (μετά τη Λάρισα), προέκυψε Κηφισιά, δηλαδή ένα κλαμπ με λιγοστό κοινό, από μία περιοχή όπου το ποδόσφαιρο ουδέποτε ήταν το σήμα κατατεθέν της.

Ξεπήδησε, λοιπόν, πάλι η γνωστή επιχειρηματολογία, ότι δεν πηγαίνει έτσι μπροστά το ποδόσφαιρο και πάει λέγοντας. Βέβαια, το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ όπου ο κύριος σκοπός είναι ποια ομάδα θα βάλει τα περισσότερα γκολ κι όχι ποια θα κατεβάσει τον περισσότερο κόσμο κι αυτό κάποιοι φαίνεται να το προσπερνάνε ή να μην του δίνουν τη δέουσα σημασία. Κανείς, φερ’ ειπείν, δεν εμπόδισε χθες την Καλαμάτα να νικήσει και να πάρει αυτή τη τύχη της στα χέρια της.

Επίσης, έχουμε δει κατά καιρούς ομάδες της επαρχίας (δεν αναφερόμαστε στους Μεσσήνιους) με σημαντική οπαδική βάση να μην είναι αυτόφωτες, αλλά να πορεύονται προσδεδεμένες σε στο άρμα κάποιου ισχυρού. Αρα το λαϊκό έρεισμα είναι αναγκαίο στοιχείο, όχι όμως επαρκές. Προφανώς και θα ήταν το ιδεώδες ένα πρωτάθλημα με ομάδες αγωνιστικά δυνατές, αυθύπαρκτες και με γεμάτα όλα τα γήπεδα. Ωστόσο, πότε έγινε αυτό;

Ποιοι είναι οι δημοφιλέστεροι σύλλογοι της Αθήνας και της  Θεσσαλονίκης; Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρης και σε απόσταση οι Ηρακλής και Πανιώνιος. Ποιοι είναι οι δημοφιλέστεροι της επαρχίας; ΑΕΛ, ΟΦΗ, ΠΑΣ Γιάννινα, Παναχαϊκή,  Παναιτωλικός, Καλαμάτα, Δόξα Δράμας, Παναιγιάλειος, Αναγέννηση Καρδίτσας. Συνολικά, οι μεν και οι δε, 16. Συνυπήρξαν  όλες αυτές οι ομάδες μαζί; Ουδέποτε.

Είναι εφικτό να δούμε τις 16 δημοφιλέστερες ομάδες της Ελλάδας κάποια στιγμή όλες μαζί στο ίδιο πρωτάθλημα; Πρέπει να «κάτσει» κάποια φοβερή συναστρία, που πάντως δεν την είδαμε απ’ το 1959 που θεσπίστηκε η εθνική κατηγορία μέχρι σήμερα. Ειδάλλως, για να συμπέσουν, μόνο σε κλειστή λίγκα. Θέλουμε κλειστή λίγκα; Είχε τεθεί το ζήτημα τη δεκαετία του ’90, για πρωτάθλημα 12 ομάδων τότε. Δεν προχώρησε. Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση, καθώς συγκεντρώνει θετικά κι αρνητικά. Γι’ άλλους είναι περισσότερα τα μείον και γι’ άλλους τα συν. Στην ποδοσφαιρική Ευρώπη, πάντως, η κλειστή λίγκα δεν έχει πέραση, το βλέπουμε από το πώς διεξάγονται τα πρωταθλήματα.

Τέλος, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι χθες η Super League 2 έβαλε τα γυαλιά στη Super League 1. «Τελικός» με οπαδούς (έστω λίγους) και των φιλοξενούμενων χωρίς ν’ ανοίξει μύτη στην εξέδρα, ενώ δεν σηκώθηκε καθόλου… κουρνιαχτός για τη διαιτησία, παρά το γεγονός ότι το 0-1 ήταν πολύ πικρό για την ομάδα της Πελοποννήσου, η οποία είχε ετοιμαστεί για φιέστα επιστροφής στα «σαλόνια ύστερα από 24 χρόνια. Δεν έχει σημασία που η διαιτησία δεν έδωσε σοβαρές αφορμές. Οι ΠΑΕ έχουν το ταλέντο να τις ε(φε)υρίσκουν.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News