Αντώνης Καρπετόπουλος: Τα αίτια για το τέλος της σχέσης του Αντσελότι με τη Ρεάλ Μαδρίτης

Το περασμένο καλοκαίρι η Ρεάλ Μαδρίτης φαινόταν ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση ενός ακόμα Champions League καθώς στην ομάδα που είχε κερδίσει την περσινή διοργάνωση (και μάλιστα σχετικά εύκολα) είχε προστεθεί ο Κίλιαν Εμπαπέ, δηλαδή ο ακριβότερος ποδοσφαιριστής που υπήρχε διαθέσιμος στο περσινό ευρωπαϊκό παζάρι.

Λίγους μήνες αργότερα η Ρεάλ έχει αποκλειστεί στον προημιτελικό του Τσάμπιονς λιγκ και είναι δεύτερη στο ισπανικό πρωτάθλημα τέσσερις βαθμούς πίσω από την Μπαρτσελόνα.

Και ο προπονητής της μοιάζει να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Προφανώς το ένα, ο αποκλεισμός δηλαδή, φέρνει το άλλο, δηλαδή το τέλος της σχέσης.

Διαχειριστής Κάρλο Αντσσελότι

Τι έπαθε ο Κάρλο Αντσελότι; Τίποτα το παράξενο. Απλά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν συνταγές απόλυτης επιτυχίας δηλαδή προπονητές και που να έχουν συνεχώς και διαρκώς επιτυχίες. Οι καλύτεροι έχουν την τύχη να πρωταγωνιστούν σε μεγάλους κύκλους. Όμως κάθε κύκλος κλίνει.

Χρόνια τώρα για τον Αντσελότι λένε πως είναι ένας καλός διαχειριστής. Ακούγεται λίγο υποτιμητικό αλλά είναι πραγματικό και το σπουδαιότερο στην περίπτωση του είναι ότι αυτή η αναφορά στην διαχειριστική ικανότητα, που προβάλλεται κάθε φορά ως το μυστικό της επιτυχίας του Ιταλού προπονητή, είναι ένας πραγματικός τρόπος δουλειάς και η περιγραφή της.

Ο Αντσελότι έχοντας μεγάλη πείρα αλλά και μεγάλη γνώση των χαρακτήρων των ποδοσφαιριστών έχει δουλέψει με επιτυχία σε πολύ μεγάλες και απαιτητικές ομάδες φροντίζοντας πολύ συχνά πράγματα σημαντικότερα από τις διατάξεις, τις στρατηγικές, τις προετοιμασίες και τις προπονήσεις.

Τα έξτρα κίνητρα που έδινε στις ομάδες του

Ο Αντσελότι πάντοτε ήξερε πώς να δώσει στην ομάδα του έξτρα κίνητρα, πάντοτε είχε την πρέπουσα συμπεριφορά και την πρέπουσα σχέση με πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές, πάντοτε είχε ιδέες που έκαναν μερικούς να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους ακόμα και αλλάζοντας θέση στο γήπεδο.

Μερικές έμπνευσης του, όπως πχ η μετατροπή του Πίρλο σε playmaker που από δεκάρι βρέθηκε να παίζει μπροστά από την άμυνα της Μίλαν, έδωσε μια νέα διάσταση στον ρόλο του αμυντικού χαφ.

Η φιλοσοφία του Κάρλο Αντσελότι

Ο Αντσελότι δεν υπήρξε στην καριέρα του σχεδόν ποτέ προβλέψιμος ή δογματικός. Μπορούσε να φτιάξει ομάδες με τρία «δεκαριά», όπως ήταν κάποτε η Μίλαν τον Πίρλο, Ζέεντορφ, Κακά, ομάδες με άμυνες που μπορούσα να παίζουν το ίδιο καλά με τρεις ή τέσσερις ή πέντε αμυντικούς, ομάδες με επιθέσεις με δύο σέντερ φόρ η και χωρίς καθόλου φόρ.

Πέρα όμως από τις ιδέες του το χαρακτηριστικό της δουλειάς του ήταν ότι παρουσίαζε ομάδες οι οποίες παρά την παρουσία πολλών ακριβοπληρωμένος σταρς δεν είχαν εσωτερικές εντάσεις.

Οι ομάδες Αντσελότι είχαν ως χαρακτηριστικό ένα εξαιρετικό επαγγελματισμό: σου έκανε εντύπωση ότι όλοι σεβόντουσαν τους ρόλους τους και έκαναν τη δουλειά τους με τον προπονητή τους να δίνει πρώτος απ’ όλους το παράδειγμα.

Δεν καταγράφονται στην περίπτωση του πάρα ελάχιστοι καυγάδες με παίκτες, δεν υπάρχουν από την πλευρά του υπερβολικές δηλώσεις και δεν υπάρχουν και απαιτήσεις.

Εκεί απέτυχε φέτος ο Ιταλός στη Ρεάλ

Γιατί τότε φέτος δεν τα κατάφερε; Νομίζω γιατί η διαχείριση των αστεριών, δηλαδή ο τρόπος του να διοικεί ομάδες, έγινε κάτι σημαντικότερο από την ανάγκη μια ομάδα να έχει ένα ρεαλιστικό αγωνιστικό σχέδιο.

Δουλεύοντας με βοηθό και άμεσο συνεργάτη του τον γιό του ο καλός Κάρλο βάσισε όλη την σεζόν στην ικανότητα του να νταντεύει ποδοσφαιριστές και να πορεύεται με λογικές πως δεν θα δημιουργούσε δυσαρεστημένους.

Ετσι δέχτηκε πολλά εκμηδενίζοντας απαιτήσεις για να αποφύγει εντάσεις. Προσπάθησε επί της ουσίας να μην πειράξει καθόλου την περσινή Ρεάλ, που του έμοιαζε ένα είδος προσωπικού αριστουργήματος ενώ ήταν απαραίτητο να την πειράξει(και πολύ…) διότι σημαντικά εξαρτήματα της ομάδας δεν υπήρχαν πια.

Ο Κρος σταμάτησε, ο Νάτσο βρέθηκε στην Σαουδική Αραβία, ο Καρβαχάλ χτύπησε χωρίς να αντικατασταθεί την στιγμή που ο ερχομός του Εμπαπέ δημιουργούσε νέες συν θήκες.

Το δύσκολο να ανοίξει η Ρεάλ νέο κύκλο με τον Αντσελότι

Η Ρεάλ έπρεπε να ανοίξει ένα νέο κύκλο, αλλά αυτό είναι δύσκολο με ένα προπονητή .. χρονών. Ο Αντσελότι στήριζε με τον τρόπο του πιστούς στρατιώτες, όπως τους Καμαβιγκά και Τσουαυμένί που δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον Κρός ή ακόμα και τον 39χρονο Μόντριτς.

Η Ρεάλ προσπαθούσε να πάει μπροστά με ένα προπονητή που αν μπορούσε θα γυρνούσε το χρόνο πίσω. Κανείς δεν τα κατάφερε ποτέ. Η διαχείριση αυτή τον έφερε στο να βλέπει ξαφνικά εικόνες στα αποδυτήρια που δεν περίμενε.

Παίκτες όπως ο Βινίσιους και ο Εμπαπέ να μαλώνοιυν για τα πέναλτι, άλλους να μοιάζουν ψυχολογικά εύθραυστοι κι άλλους να μην μπορούν να σηκώσουν την φανέλα. Ο Ανστελότι παραμένει καλός διοικητής. Αλλά για άντρες. Οχι για κακομαθημένα παιδιά: με αυτά είχε πάντα πρόβλημα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί