Νίκος Σαρίδης: Ο Καρυπίδης, ο Σιάο κι ο Μυστακίδης

Εχει τόσο μεγάλη σημασία αν θα έπρεπε να συνεχίσει στον Άρη ο Μαρίνος Ουζουνίδης ή αν καταλληλότερος για διάδοχός του είναι ο Μανόλο Χιμένεθ; Αφού στην πραγματικότητα οι «κίτρινοι» δεν χρειάζονται κάποιον προπονητή ειδικών προδιαγραφών, αλλά έναν νέο… Χουντίνι. Πόσο πιο ψηλά να την πάει την ομάδα ένας συμβατικός τεχνικός, είτε μιλάμε για τον πρώην, είτε για τον επόμενο είτε για τον μεθεπόμενο που θα κάτσει στην άκρη του πάγκου; Τα κουκιά είναι μετρημένα: σύμφωνα με τη γνωστή πλατφόρμα Transfermarkt, η χρηματιστηριακή αξία του Ολυμπιακού ανέρχεται περίπου στα 112 εκατ. ευρώ, του Παναθηναϊκού γύρω στα 94 και κάτι, του ΠΑΟΚ στα 94 παρά κάτι, της ΑΕΚ σχεδόν στα 75 εκατ. και του Άρη στα 40,65 εκατ. ευρώ.

Συνεπώς, άντε ο «θεός του πολέμου» να καταφέρει μία φορά να ξεπεράσει έναν-δυο ανταγωνιστές. Πώς να βάλει από κάτω τέσσερις, ώστε να πάρει το πρωτάθλημα; Μόνο με θαυματοποιό. Το δε Κύπελλο είναι μία άλλη ιστορία, η κατάκτησή του εξαρτάται κι από συγκυρίες, δεν αποτελεί αποκλειστικά θέμα επιτυχούς σχεδιασμού.

Μάλιστα, για να είμαστε δίκαιοι με την οικογένεια Καρυπίδη, ουδέποτε υποσχέθηκε ότι θα κάνει τον Άρη «αυτοκράτορα» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Θεόδωρος Καρυπίδης ανέλαβε την ΠΑΕ στη δεύτερη κατηγορία, την ανέβασε στη Super League 1 κι έκτοτε κάθε χρόνο τη βγάζει στην Ευρώπη, κάτι που ποτέ δεν ήταν αυτονόητο για τον Άρη. Με τα λάθη του, βεβαίως, ο Ημαθιώτης παράγοντας, με τις «γκρίζες ζώνες» στη διαδρομή του, με χίλια δύο. Οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε, όμως, ότι επί των ημερών του έχουν μία συνέπεια οι «κίτρινοι», καθώς δεν τερματίζουν ποτέ κάτω απ’ τη θέση όπου βάσει λαϊκού ερείσματος και τίτλων τούς έχει κατατάξει η Ιστορία.

Προφανώς, κανείς δεν παραγνωρίζει ότι κάποιες φορές, συμπεριλαμβανομένης της φετινής σεζόν, ο Άρης θα μπορούσε να είχε προχωρήσει λίγο περισσότερο στην Ευρώπη, όμως γενικά το πρόσημο της περιόδου Καρυπίδη δεν το λες αρνητικό. Απλώς, η σημερινή ιδιοκτησία της ΠΑΕ έχει ένα «ταβάνι». Όχι ότι απαραίτητα θα σάρωνε τους τίτλους η ομάδα έτσι κι εμφανιζόταν ένας πιο γερός μεγαλομέτοχος. Είδαμε, άλλωστε, τι κατάφερε και πριν χρόνια, τότε που είχε αναμιχθεί ο μακαρίτης Δημήτρης Κοντομηνάς.

Είναι σκληρό για τον κόσμο του, αλλά ο σημερινός Άρης δεν έχει την τύχη του τρέχοντος ΠΑΟΚ, να… σφάζονται δηλαδή οι μνηστήρες στην ποδιά της ΠΑΕ. Οι Αρειανοί, συνεπώς, είναι υποχρεωμένοι να συμβιβαστούν με το τωρινό διοικητικό στάτους, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί -αν βρεθεί ποτέ- σοβαρά ενδιαφερόμενος με μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες απ’ των Καρυπίδηδων και με διάθεση να ξοδέψει αφειδώς. Και να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι οι στόχοι έχουν ένα όριο. Ουδέποτε, πάντως, θα εκλείψει ο στόχος της νίκης στο σαλονικιώτικο clasico και το Άρης-ΠΑΟΚ, που έβγαλε η χθεσινή κλήρωση του Κυπέλλου Ελλάδας, είναι μία πρόσθετη ευκαιρία.

Αν θέλουν να οραματιστούν κάτι μεγαλύτερο οι Αρειανοί, έχουν το μπάσκετ, που το είχαν πάντα αποκούμπι. Η έλευση του Ρίτσαρντ Σιάο, άλλωστε, είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Κι εκεί, πάντως, γκαντεμιά για τους Αρειανούς, αφού τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται ν’ αναπτύσσεται νέα δυναμική και στον άσπονδο συμπολίτη. Αν τελικά πάρει την ΚΑΕ ο Τέλης Μυστακίδης, δεν θα το κάνει απλώς για να διευρύνει το χαρτοφυλάκιο των εταιρειών του, αλλά για να πείσει τον κόσμο για το μέγεθός του και τις αληθινές προθέσεις, καθώς και για ν’ ασκήσει πίεση στον Ιβάν Σαββίδη. Κι όλα αυτά θα γίνουν μόνο με χρήμα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News