Νίκος Σαρίδης: Ο κομβικός κύριος Μπακασέτας

Αν με ρωτήσετε ποιον Ελληνα διεθνή θεωρώ κομβικό στο αποψινό ματς με τη Δανία, δεν θ’ αναφέρω ούτε τον hot Κωνσταντίνο Καρέτσα, ούτε τους συνονόματούς του Τζολάκη, Κουλιεράκη και Τσιμίκα, ούτε τον Βαγγέλη Παυλίδη, που κι αυτός είχε γκολ κι ασίστ κόντρα στη Λευκορωσία, αλλά -όχι ότι οι προαναφερθέντες δεν είναι σημαντικοί- θα πάω κατευθείαν στον Τάσο Μπακασέτα.

Ο 32χρονος αρχηγός της «γαλανόλευκης» δεν είναι το πιο χαρισματικό «δεκάρι» που έχει βγάλει αυτή η χώρα, ούτε ο ταχύτερος Ελληνας ποδοσφαιριστής. Είναι, όμως, ποδοσφαιριστής περισσότερο εθνικής ομάδας απ’ οποιονδήποτε άλλον, καθώς συχνά αποδίδει καλύτερα με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, παρά με τον σύλλογο όπου αγωνίζεται κάθε φορά. Ειδικά στον Παναθηναϊκό, δεν είναι λίγες οι φορές που οι «πράσινοι» οπαδοί αναρωτιούνται αν ο Τάσος της Εθνικής είναι κάποιος σωσίας του δικού τους.

Δεν είναι μόνο ότι σε συνολικό αριθμό αγώνων (συμπεριλαμβανομένων και των φιλικών) ο Μπακασέτας είναι 6ος σκόρερ στα χρονικά της Εθνικής, μαζί με τον Νίκο Μαχλά, κάτι που δεν έχει να επιδείξει στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ, στον Πανιώνιο, στην Τραμπζονσπόρ κι οπουδήποτε έχει αγωνιστεί σε συλλογικό επίπεδο. Το σπουδαιότερο, γι’ αυτό και θεωρώ κομβικό τον εν λόγω παίκτη, είναι ότι στα επίσημα παιχνίδια του με την Ανδρών έχει σημειώσει 15 γκολ και τα 13 εξ αυτών ήταν σε νίκες και μόλις τα 2 σε ισοπαλίες. Οχι, όμως, σε ισοπαλίες -αποτυχίες. Το ένα ήταν με πέναλτι εκτός έδρας με την Ισπανία και το άλλο στο 2-2 με τη Γαλλία στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Νοέμβριο του 2023. Το παρελθόν, δηλαδή, δείχνει πως αν ο «Μπάκα» σκοράρει απόψε στο Καραϊσκάκη το πιθανότερο είναι ότι το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα νικήσει. Κι αν πάρει τους τρεις βαθμούς, θ’ αποσπαστεί στο +5 απ’ τους Σκανδιναβούς. Το ενοχλητικό «αγκάθι» θα είναι σ’ αυτή την περίπτωση η Σκωτία, με την οποία όμως έχουμε  αναμετρηθεί πρόσφατα, στο Nations League, έχοντας δείξει πως είναι στα μέτρα μας.

Δεν είναι, πάντως, ο Μπακασέτας η πρώτη και μοναδική περίπτωση ποδοσφαιριστή με καλύτερες  επιδόσεις στην Εθνική απ’ ό,τι στους συλλόγους του. Ο Αγγελος Χαριστέας ήταν κλασικό παράδειγμα τέτοιου παίκτη, αλλά κι ο Θοδωρής Ζαγοράκης με τη γαλανόλευκη φανέλα εγγράφηκε στη συλλογική μνήμη ως ποδοσφαιριστής-legend. Θυμάται κανείς, άλλωστε, να έχει κάνει ο αρχηγός του 2004 «άδειασμα» σαν κι εκείνο στον Λιζαραζού με τη φανέλα είτε του ΠΑΟΚ, είτε της ΑΕΚ, είτε της Λέστερ, είτε της Μπολόνια, είτε της… Καβάλας;

Oύτε ελληνικό είναι το φαινόμενο του «παίκτη εθνικής ομάδας». Ο Μίροσλαβ Κλόζε π.χ. είχε σπάσει τα κοντέρ με τη Γερμανία, ξεπερνώντας σε παραγωγικότητα ακόμη και τον θρυλικό Γκερντ Μίλερ. Ο Κλόζε είχε σημειώσει με τη «νατσιονάλμανσαφτ» 71 γκολ, όσα δεν είχε βάλει με καμία ομάδα του (Μπάγερν,  Λάτσιο, Βέρντερ, Καϊζερσλάουτερν).

Πάντως, το θέμα δεν είναι… αυτοαναφορικό. Δηλαδή, ακόμη κι αν η νίκη έρθει χωρίς γκολ Μπακασέτα, δεν θα τα βάψω μαύρα. Σημασία δεν έχει η όποιου είδους προσωπική δικαίωση, αλλά να επιτευχθεί ο στόχος της κατάκτησης των βαθμών. Ει δυνατόν και με ποδόσφαιρο ανάλογης ομορφιάς μ’ αυτό που απολαύσαμε την περασμένη Παρασκευή. Ενας απ’ τους  λόγους, εξάλλου, που η τρέχουσα έκδοση της Εθνικής ομάδας αποτελεί θέμα συζήτησης είναι κι η μπάλα που παίζει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News