Εθνική Ελλάδος: Οι γίγαντες της Δανίας εξέθεσαν τα προβλήματα μιας ομάδας κι ενός έθνους

Στις 9 και μισή, η Εθνική Ελλάδος ήταν κάτι σα τη Βραζιλία. Την παλιά, ε. Στις 12 παρά, η Εθνική «κάνει μόνο για τις Λευκορωσίες». Στη χώρα που δεν υπάρχει γκρι, αλλά μόνο πίσσα μαύρο και άσπρο με γκλίτερ, νέον φώτα και ήχους από πυροτεχνήματα, το ματσάρισμα με τη Δανία ήταν κάτι παραπάνω από μια ανώμαλη προσγείωση. 

Η γαλανόλευκη είναι καλή. Αριστη όταν της δίνεται η ευκαιρία να κάνει το παιχνίδι της. Οπως είναι λογικό, καθώς οι εθνικές δεν έχουν μεταγραφές, υπάρχουν και κενά. Αυτή η φοβερή γενιά των -λίγο πάνω, λίγο κάτω- εικοσάρηδων έφερε στη ζωή μας στοπεράρα, έφερε μπακάρα, έφερε καλά μποξ-του-μποξ, έφερε καλούς μεσοεπιθετικούς, αλλά δε μας έδωσε ένα παιδί που μπορεί να βγάλει με αξιοπιστία τη μπάλα από την περιοχή και να μοιράσει το παιχνίδι.

Ιδίως κόντρα σε μέσους με την επιβλητική παρουσία, την ποιότητα και τον δυναμισμό των Χόιμπιεργκ (1.85μ), Χιούλμαντ (1.85μ) και Φρόχολντ (1.87μ) ή εξτρέμ με τον τσαγανό του Ντάμσγκααρντ, που μπήκε σε 16 μονομαχίες εδάφους. 

Μάθαμε πράγματα. Μάλλον έμαθε και ο Γιοβάνοβιτς. Είναι φυσικά θεμιτό να δοκιμάζεις «your way» κόντρα σε δύσκολους αντιπάλους, αλλά καλό είναι και να το προσαρμόζεις όταν βλέπεις ότι οδηγεί μαθηματικά στον γκρεμό. Κάθε προσπάθεια για μπιλντ-απ ήταν προαναγγελία θανάτου, μέχρι που μία γκάφα του Κουρμπέλη οδήγησε στο 1-0. Οι διεθνείς μας έπεφταν σαν αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι στις παγίδες πίεσης του Ρίμερ, με αποτέλεσμα να αχρηστεύεται εντελώς το πλάνο του αγώνα.

Η επιλογή του σχεδόν ανέτοιμου Κωνσταντέλια στο «10» αντί του Μπακασέτα, που έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει χαμηλότερα, αποδείχθηκε εντελώς λάθος. Οπως και η απουσία του Μουζακίτη από την αποστολή ή του Μάνταλου από τα πλάνα του αγώνα. Ενος ποδοσφαιριστή που έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει το παιχνίδι, είτε με κουβαλήματα, είτε με πάσα. 

Η προσγείωση κάποια στιγμή θα ερχόταν. Και ήρθε όταν κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μια πολύ καλή ομάδα, με τα μυαλά μας εμφανώς πάνω από το κεφάλι μας. Από τον κόσμο, ως την τεχνική ηγεσία και πιθανότατα την ομάδα. 

Θα ερχόταν και χρειαζόταν. Γιατί αλλιώς, η λατρεία μας για την υπερβολή θα μας οδηγούσε σε κάποιο ύψος από το οποίο η πτώση θα ήταν υπερβολικά επίπονη. Κανείς ποτέ στον αθλητισμό δεν έφτιαξε κάτι μεγάλο χωρίς να φάει και τα μούτρα του. Αυτή η φουρνιά έχει το υλικό για «κάτι μεγάλο», αλλά πρώτα έπρεπε να θυμηθεί το ύψος της. Και είναι δεδομένο πως αυτή η σφαλιάρα θα μας οδηγήσει σε καλύτερες εμφανίσεις, πιο υποψιασμένες, στο επόμενο δίμηνο. 

Δε χάθηκε η πρώτη θέση. Ενας βαθμός είναι η διαφορά μας από τους δύο ανταγωνιστές. Σίγουρα σήμερα δεν είμαστε χειρότερη ομάδα από ότι ήμασταν προχθές. Αν είμαστε διαφορετική, είμαστε καλύτερη. Αυτό το σύνολο έχει ό,τι χρειάζεται να επιστρέψει δυνατότερο και να απομακρύνει ξανά από τα πληκτρολόγια τους οπαδούς συλλόγων που ζουν για να τη λοιδορούν με κακό χιούμορ σε σχόλια. Ο αληθινός κόσμος, αυτός που αναγνωρίζει, χθες το βράδυ απλά χειροκρότησε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News