Νίκος Σαρίδης: Με τον Τζόλη, τον Τζολάκη, τον Καρέτσα και τ’ άλλα παιδιά!

Προφανώς, ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο του σημερινού φύλλου, το «Ενα… διπλό για αρχή», δεν μιλάει για κάποιο σκωτσέζικο malt και για τον πρώτο… γύρο σε κάποια παμπ της Γλασκώβης. Αλίμονο αν οι διεθνείς πήγαιναν εκεί για ουίσκι κι όχι για μπάλα.

Ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός του ταξιδιού; Οι τρεις βαθμοί. Καθαρά και ξάστερα. Το «must win» στον αποψινό αγώνα επιβάλλεται αφ’ ενός απ’ την ανάγκη να βάλουμε από κάτω στη βαθμολογία τη Σκωτία κι  αφ’ ετέρου για να παραμείνουμε στο κυνήγι της Δανίας, την οποία θ’ αντιμετωπίσουμε την Κυριακή στην έδρα της. Η ισοπαλία στη «Χάμπντεν Παρκ». δεν θα είναι ό,τι καλύτερο. Κι αυτό διότι αν η Δανία νικήσει την ίδια ώρα τους Λευκορώσους, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό, θα φτάσει στους 7 βαθμούς, η Ελλάδα θα είναι στους 4 και αν δεν νικήσει ούτε την Κυριακή στην Κοπεγχάγη, στα δύο τελευταία παιχνίδια (με Σκωτία εντός και Λευκορωσία εκτός) θα διεκδικεί ουσιαστικά πια μόνο τη δεύτερη θέση, η οποία οδηγεί –ως γνωστόν-στα μπαράζ για το Μουντιάλ.

Η αλήθεια είναι πως ο ενθουσιασμός για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ο οποίος είχε αναπτυχθεί με τις εμφανίσεις στο Nations League και την επιβλητική πρεμιέρα στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τότε που οι Ελληνες διεθνείς είχαν ισοπεδώσει τους Λευκορώσους, κόπασε μετά την ανώμαλη προσγείωση στο ματς με τη Δανία στο Καραϊσκάκη. Ωστόσο, εκείνη ακριβώς η ήττα είναι που καθιστά πλέον «μονόδρομο» τη νίκη στην αποψινή αποστολή.

Υπάρχει, ασφαλώς, το προηγούμενο του μπαράζ του περασμένου Μαρτίου, όπου η ελληνική ομάδα είχε  νικήσει μέσα στη Σκωτία με 3-0 και είχε προβιβαστεί στην ανώτερη κατηγορία του Nations League. Eίναι ένα αποτέλεσμα που δείχνει ότι οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μπορούν. Ως εκεί, όμως. Διότι ποτέ ένα παιχνίδι δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο, και ας μην έχουν αλλάξει έκτοτε πολλά πράγματα στις δύο ομάδες. Δεν σημαίνει ότι οι Σκωτσέζοι θα κάτσουν μοιρολατρικά, επειδή είχαν φάει την τριάρα πριν από μερικούς μήνες, να στραπατσαριστούν εκ νέου μπροστά στο κοινό τους. Με λίγα λόγια, πόλεμος προμηνύεται  απόψε στο χορτάρι. Και τα λάθη, όποιος τα κάνει, θα κοστίσουν ακριβά. Εννοείται πως πέρα απ’ το βαθμολογικό όφελος, τυχόν «διπλό» στην αποψινή αναμέτρηση θ’ αναζωπυρώσει τη «φλόγα» του κόσμου για τον Καρέτσα, τον Κωνσταντέλια, τον Κουλιεράκη, τον Τζόλη, τον Τζολάκη και τ’ άλλα παιδιά αυτή της ελπιδοφόρας φουρνιάς. Αν έρθει, δε, νίκη και στον «τελικό» της Κοπεγχάγης που θ’ ακολουθήσει, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τον δρόμο για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής, η Εθνική θ’ ανακτήσει για τα καλά την αίγλη που είχε επί εποχών Οτο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος.

Προφανώς δεν είναι εύκολο μέσα σε 72 ώρες η «γαλανόλευκη» ομάδα να καταγράψει, διαδοχικά, δύο τόσο ζόρικες αποδράσεις. Αν συμβεί, θα πρόκειται για μέγιστη υπέρβαση. Ας δώσει, όμως, η «γαλανόλευκη» ομάδα τη μάχη μέχρις εσχάτων και ποτέ δεν ξέρεις. Στη χειρότερη περίπτωση, θα της μείνει η ικανοποίηση ότι το πάλεψε όσο της επέτρεπαν οι δυνατότητές της κι οι αντίπαλοι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News