Γιώργος Χελάκης: Δεν είναι θέμα ξεροκεφαλιάς, είναι τρόπος σκέψης…

Ο Φρανσίσκο Ορτέγκα έζησε την πιο δύσκολη στιγμή κάθε αμυντικού στο πρόσφατο ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ. Ενα φαινομενικά απλό κοντρόλ και μια πάσα που δεν βγήκε ποτέ, μια γλίστρα, ένα πέσιμο και… μια φάση που άλλαξε την ιστορία του αγώνα. Το λάθος του Αργεντινού μπακ αποτέλεσε την αφετηρία της πρώτης ήττας των «ερυθρόλευκων» στη Super League μετά από έξι μήνες.

Μοιραία, άνοιξε η κουβέντα για το rotation. Για το αν ο Μεντιλίμπαρ θα έπρεπε να έχει φρεσκάρει την ενδεκάδα. Για το αν, τελικά, άργησε να δώσει ανάσες σε παίκτες όπως ο Ορτέγκα, που μετράει ήδη 775 λεπτά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Κι όμως, όλη αυτή η συζήτηση ξεκινάει από μια λογική που δεν φαίνεται να αφορά τον Βάσκο τεχνικό. Ο Τύπος επιχειρεί εδώ και καιρό –ίσως άσκοπα– να τον πείσει να λειτουργήσει διαφορετικά. Να αλλάξει συνήθειες. Να επιλέξει ενδεκάδα βάσει αριθμών, «κόπωσης», ρυθμού ή δημοσίων προσδοκιών. Μα ο Μεντιλίμπαρ έχει αποδείξει ότι δεν σκέφτεται έτσι. Δεν παίρνει αποφάσεις για να ικανοποιήσει ερωτήματα ρεπορτάζ ή την κοινή λογική της εξέδρας. Επιλέγει βάσει εσωτερικής πληροφορίας, εμπιστοσύνης και προσωπικής εκτίμησης. Δεν τον απασχολεί αν «λογικά» θα έπρεπε να παίξει ο Μπρούνο Ονιεμαέτσι για να πάρει ανάσα ο Ορτέγκα. Αν η καλή παρουσία του Γιάρεμτσουκ στα τελευταία ματς θα δικαιολογούσε την παραμονή του στην ενδεκάδα. Ή αν πρέπει να χωρέσουν περισσότεροι από τους πολλούς νέους και φιλόδοξους που ήρθαν το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός έχει εξελιχθεί σε ένα σύνολο που απαιτεί πολλά για να μπεις, λίγα για να μείνεις έξω. Ο «κορμός» είναι σφιχτός, συγκεκριμένος και δοκιμασμένος.

Από τον Φλεβάρη του 2024 και μετά, οι βασικοί παραμένουν βασικοί γιατί παράγουν αποτέλεσμα, νίκες και τίτλους. Οι αλλαγές γίνονται με ρυθμό και τρόπο. Και σίγουρα όχι επειδή τις φωνάζει μια αθλητική εκπομπή ή ένας τίτλος εφημερίδας.

Ο Μεντιλίμπαρ λειτουργεί με τη δική του ποδοσφαιρική λογική, όχι με αυτή που φαντάζει «σωστή» στα χαρτιά. Ο Καμπελά, ο Ταρέμι, ο Στρεφέτσα, παίκτες με εκατοντάδες συμμετοχές σε κορυφαία πρωταθλήματα, ακόμα «ψάχνονται» για να βρουν θέση στο πλάνο. Ο Σιπιόνι και ο Μάντσα, οι οποίοι ήρθαν από την άλλη άκρη του κόσμου, βρίσκονται στην ίδια φάση με τους περσινούς Βέλντε, Ολιβέιρα και Γουίλιαν: περιμένοντας τη στιγμή.

Στον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ δεν υπάρχει χώρος για «πρέπει» που δεν συνδέονται με τη δική του εκτίμηση. Ούτε χρόνος για πειραματισμούς που αποσκοπούν μόνο στο να αλλάξει η κουβέντα στα media. Γι’ αυτό και η πίεση στον Ορτέγκα δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως ευθύνη αποκλειστικά δική του. Ούτε η επιλογή να παίξει βασικός μετά από ματς στο Λονδίνο μπορεί να θεωρηθεί «λάθος» επειδή η ομάδα  ηττήθηκε. Στον τρόπο που σκέφτεται ο Μεντιλίμπαρ, δεν υπήρξε κάτι που να απαιτούσε αλλαγή. Και μέχρι τώρα, αυτή η στρατηγική τον δικαιώνει. Οχι με βάση τη θεωρία. Αλλά με τίτλους, πορεία στην Ευρώπη και μια ομάδα που ξέρει τι ζητά στο γήπεδο. Oταν –και αν– κρίνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, θα το κάνει. Oχι νωρίτερα. Και σίγουρα όχι επειδή πιέζεται από έξω.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News