Γιώργος Χελάκης: Με σώμα κουρασμένο, μυαλό βαρύ αλλά (πάντα) με Ελ Καμπί…

Ο Ολυμπιακός έφυγε από το Αγρίνιο με το «διπλό», όμως το παιχνίδι μόνο περίπατος δεν ήταν. Στο χορτάρι φάνηκαν ξεκάθαρα τα σημάδια της υπερπροσπάθειας που είχε προηγηθεί απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, κι αυτό έκανε το έργο των «ερυθρόλευκων» ακόμη πιο δύσκολο απέναντι σε έναν Παναιτωλικό που είχε στήσει μαζική άμυνα και περίμενε υπομονετικά την ευκαιρία του.

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, αυτή η ευκαιρία ήρθε και μάλιστα νωρίς, όταν ο Αλεξιτς βγήκε τετ-α-τετ και απείλησε να αλλάξει την ιστορία της αναμέτρησης. Εκεί, όμως, μίλησε ο νεαρός Τζολάκης. Με μία επέμβαση από αυτές που γράφουν καριέρες, κράτησε το μηδέν και ουσιαστικά έδωσε στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να ψάξει το γκολ της νίκης. Γιατί το ματς, για να μη γελιόμαστε, ήταν από αυτά που κρίνονται «στη λεπτομέρεια». Η λεπτομέρεια είχε για ακόμα μια φορά το όνομα του Αγιούμπ Ελ Καμπί. Ο Μαροκινός φορ, που έχει αποδείξει πολλές φορές πόσο κυνικός και αποτελεσματικός είναι μέσα στην αντίπαλη περιοχή, βρήκε τον τρόπο να λύσει τον γόρδιο δεσμό της άμυνας του Παναιτωλικού. Η εκτέλεση κόρνερ από τον Γιαζιτζί ήταν υπόδειγμα και η κεφαλιά του Ελ Καμπί… ακόμα καλύτερη. Ένα τελείωμα που δεν άφηνε περιθώριο αντίδρασης στον Τσάβες και έγραψε το 0-1 σε ένα σημείο που το παιχνίδι γινόταν όλο και πιο απαιτητικό. Ο Γιαζιτζί, πέρα από την ασίστ, είχε έντονη παρουσία στο δημιουργικό κομμάτι, ενώ και ο Τζολάκης δικαιούται να μνημονεύεται ως από τους κορυφαίους της αναμέτρησης.

Για ένα ολόκληρο ημίχρονο – το πρώτο – οι «ερυθρόλευκοι» φλυαρούσαν ακατάσχετα έξω από τη μεγάλη περιοχή του Παναιτωλικού που είχε επιλέξει να αμύνεται μαζικά. Δέκα τελικές καταγράφηκαν αλλά η μία ήταν πιο ακίνδυνη από την άλλη. Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός δεν πήρε πολλά πράγματα από παίκτες που συνήθως τραβούν κουπί στη μεσοεπιθετική λειτουργία του, όμως στο δεύτερο μέρος, κυρίως προς το τέλος, βελτίωσε αισθητά την εικόνα του. Οι Ζέλσον και Στρεφέτσα προσπάθησαν να δώσουν πλάτος και ταχύτητα, αλλά το πραγματικό… χαρτί του Ολυμπιακού παρέμεινε η κλάση του Ελ Καμπί.

Από την άλλη, ο Παναιτωλικός δεν κατάφερε να πάρει ανάλογη ώθηση από τις αλλαγές του. Αξιόλογη η πρώτη παρουσία του νεαρού Καλογερόπουλου στο πρωτάθλημα, όταν κλήθηκε να καλύψει το κενό του τραυματισμένου Ρέτσου. Και βέβαια, η χαμένη ευκαιρία του Αλεξιτς σημάδεψε το ματς. Αν εκείνη η μπάλα έβρισκε δίχτυα, σήμερα ίσως να κάναμε τελείως διαφορετική κουβέντα.

Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί κάτι που πέρασε στα… ψιλά. Στις καθυστερήσεις, τόσο ο Γιαζιτζί όσο και ο Ελ Κααμπί επιχείρησαν να κρεμάσουν τον Τσάβες από μακριά, επιλογή θεαματική μεν, αλλά όχι απαραίτητα η πιο σωστή, καθώς υπήρχαν ελεύθεροι συμπαίκτες σε καλύτερη θέση για να τελειώσουν το παιχνίδι με δεύτερο γκολ.

Συμπέρασμα; Ο Ολυμπιακός δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, αλλά πήρε αυτό που ήθελε. Και σε μια δύσκολη έδρα, με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό βαρύ, αυτό λέγεται χαρακτήρας ομάδας που ξέρει να κερδίζει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News