Υπεράνω Ολων: Ο Τζολάκης τον έσωσε, ο Γιαζίτσι με τον Ελ Καμπί αύξησαν την διαφορά από τους διώκτες

Ο Ολυμπιακός μεγαλουργεί τόσα χρόνια, γιατί ποτέ κανείς δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του. Εμείς, πρώτα από όλα, είμαστε εκείνοι που κρίνουμε αυστηρά την ομάδα, βλέπουμε τα λάθη και τα προβλήματα και τα αναδεικνύουμε.

Ξέραμε από πριν τι θα βρούμε μπροστά μας στο Αγρίνιο. Και επί 90 λεπτά παίζαμε με τη φωτιά. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν απλά μέτριος. Ήταν κακός. Σε μια αγωνιστική που ήξερε από πριν ότι με νίκη θα παρέμενε πρώτος και θα ξέφευγε από κάποιον ή από όλους στη βαθμολογία.

Δεν αποτελεί καμία δικαιολογία η κούραση, μιας και προηγήθηκε μεν το ματς με τη Ρεάλ, αλλά υπήρξαν αλλαγές στη μισή 11άδα. Πόσο μάλλον όταν έχεις τέτοιο ρόστερ. Αν ο Παναιτωλικός στο τσαφ του Καλογερόπουλου προηγούνταν, με την εικόνα που παρουσιάζαμε δεν θα κερδίζαμε. Σωθήκαμε χάρη σε μια ακόμη ασίστ του Γιαζίτσι και την εκτελεστική δεινότητα του Ελ Καμπί.

Αν κάνουμε τέτοιες εμφανίσεις σε ματς τέτοιου βεληνεκούς, είναι σίγουρο ότι κάποια άλλη στιγμή θα την πατήσουμε. Όπως δεν είναι δυνατόν να κερδίζεις —έστω και δύσκολα—, να πηγαίνει το ματς στο τέλος του και να σου κάνει φάσεις ο Παναιτωλικός. Να μην έχεις δε το καθαρό μυαλό να τελειώσεις το παιχνίδι στις ευκαιρίες που σου παρουσιάστηκαν, όταν είχαν βγει όλοι μπροστά.

Θεωρώ ότι ήταν η χειρότερη εμφάνιση του φετινού Ολυμπιακού. Κρατάμε μόνο τους τρεις βαθμούς της νίκης και τίποτε άλλο. Το δίδυμο Ελ Καμπί – Γιάρεμτσουκ, όποτε καλούνται να παίζουν μαζί, δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ή όχι αλλά δείχνει να μην κολλάει.

Επίσης, αν θεωρεί ο Μεντιλίμπαρ ότι ούτε σε τέτοια ματς μπορεί να βοηθήσει ο Καμπελά, δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να συνεχίζει να είναι στο ρόστερ και γιατί να μην πρέπει να κινηθεί για εξτρέμ ο Ολυμπιακός τον Γενάρη.

Ο Ολυμπιακός δεν εμφανίστηκε έτοιμος να βρει τις λύσεις που χρειαζόταν για να φύγει νικητής πιο εύκολα από το Αγρίνιο. Πέταξε ένα ημίχρονο, δεν μπήκε δυνατά στην επανάληψη και χάρη στον Τζολάκη έμεινε ζωντανός στο παιχνίδι. Έτσι όπως ήρθε η νίκη, μόνο για προβληματισμό είναι και όχι για πανηγυρισμούς.

Μπρούνο, Μάντσα, Γιάρεμτσουκ, Στρεφέτσα, Νασιμέντο και Ζέλσον έπρεπε να δείξουν περισσότερα, χωρίς να θεωρώ ότι και οι υπόλοιποι ήταν άμοιροι ευθυνών. Από χτες υπάρχει ένας ακόμη λόγος για να μην επαναληφθούν παρόμοιες εμφανίσεις.

Η Βίκινγκ ανακηρύχθηκε Πρωταθλήτρια Νορβηγίας και στέλνει ξανά τον Ολυμπιακό, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, απευθείας στη League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου, χωρίς να χρειάζεται πλέον να περάσει τη Μπόντο Γκλιμτ στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ (άσχετα αν οφείλουμε να το κάνουμε για λόγους καθαρά συγκομιδής βαθμών στο 5ετές ράνκινγκ), έχοντας κατακτήσει και το φετινό Πρωτάθλημα.

Πλέον, θα πρόκειται για αυτοκτονία αν δεν το πάρουμε, έστω και αν παρέμεινε η ίδια η διαφορά από τους ΠΑΟΚ (+2) και ΑΕΚ (+3), και αυξήθηκε από τον ΠΑΟ στο +13 (με ένα ματς λιγότερο εκείνοι).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News