Γιώργος Χελάκης: Αυτή είναι η πραγματική υπεραξία...

Αν κάτι μας διδάσκει το ποδόσφαιρο και μάλιστα το ελληνικό, που συχνά παλεύει με τα πεπραγμένα και τις δυνατότητές του, είναι ότι οι τίτλοι δεν έρχονται μόνο από μεταγραφές-«βόμβες» και λαμπερές αφίξεις. Ερχονται, κυρίως, από το μεράκι εκείνων που σπέρνουν. Από την υπομονή, τη μεθοδικότητα και τη βαθιά πίστη πως οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές δεν πέφτουν από τον ουρανό, αλλά χτίζονται μέρα τη μέρα. Οποιος επενδύει στις ακαδημίες, επενδύει στο μέλλον του. Ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει πάρει πολύ στα
σοβαρά αυτό το μάθημα.

Το παράδειγμα του Χρήστου Μουζακίτη δεν είναι ένα ακόμη ωραίο παραμύθι. Είναι μια ιστορία που θα
έβρισκε τη θέση της σε κάθε συζήτηση για το πώς πρέπει να κινείται μια ομάδα που δεν μπορεί και δεν πρέπει να βασίζεται μόνο σε χρήμα που δεν μπορεί να παράγει. Γιατί όταν δεν μπορείς να αγοράζεις ακριβά, πρέπει να δημιουργείς υπεραξίες. Πρέπει να χτίζεις, να παράγεις, να διαμορφώνεις παίκτες που όχι μόνο θα σε υπηρετήσουν αλλά και θα σε ανεβάσουν επίπεδο. Και μαζί με σένα, θα ανεβάσουν και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο Μουζακίτης ήταν ένα παιδί που στα 10 του χρόνια ρωτούσε τους ανθρώπους του Ολυμπιακού: «Θα με πάρετε;». Δεν το έλεγε από αλαζονεία, το έλεγε από λαχτάρα.

Από εκείνη τη φωτιά που έχουν οι πιτσιρικάδες όταν βλέπουν τη φανέλα με τα χρώματα που αγαπούν. Και τελικά τον πήραν. Και καλά έκαναν, γιατί από τότε ξεκίνησε ένα μονοπάτι που εξελίχθηκε σε άθλο. Οχι,  δεν είναι απλά ένας ακόμη μικρός που πέρασε από τα τσικό. Πριν κλείσει τα 18, είχε ήδη φορέσει ευρωπαϊκό τρόπαιο στο στήθος, το UEFA Youth League. Και λίγους μήνες αργότερα, όχι μόνο δεν «κάηκε» στη μετάβαση προς την πρώτη ομάδα – όπως τόσοι και τόσοι – αλλά έγινε και σημαντικό εργαλείο στα χέρια του Μεντιλίμπαρ. Ενας παίκτης που μπαίνει, πατάει, παίζει και ξέρεις ότι θα αφήσει το σημάδι του. Το «Golden Boy Web Award» δεν ήρθε από τύχη. Ηρθε από ταπεινότητα, δουλειά και συνέπεια. Στοιχεία που δεν συναντάς συχνά σε παιδιά 18 χρονών, που – κακά τα ψέματα – είναι εύκολο να παρασυρθούν από την προσοχή και τη δόξα.

Ομως ο Μουζακίτης έδειξε ότι έχει κεφάλι καθαρό. Είχε το θάρρος να δουλέψει και το καλοκαίρι, παρότι ήταν βασικός. Είδε τι του έλειπε, το δούλεψε, το πλήρωσε με ιδρώτα. Και γι’ αυτό αξίζει «μπράβο». Για τον χαρακτήρα του, για την αφοσίωσή του, για τη βελτίωσή του, για το χειροκρότημα που παίρνει μαζί με τον Κωστούλα, για το βραβείο που κουβαλά πλέον. Μα πάνω απ’ όλα, γιατί αποδεικνύει ότι όταν μια ομάδα
επενδύει στις ακαδημίες, μπορεί να περιμένει αποτελέσματα. Αποτελέσματα που ωφελούν όχι μόνο στους «ερυθρόλευκους» αλλά και την Εθνική και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η πραγματική υπεραξία. Και ο Ολυμπιακός δείχνει να κινείται με συνέπεια προς αυτή την κατεύθυνση. Οχι με λόγια, με έργα. Και τα έργα έχουν ονόματα. Ενα από αυτά είναι ο Χρήστος Μουζακίτης.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News