Κόρη Λουτσέσκου: «Ανατριχιάζω κάθε φορά στην Τούμπα»

«Όταν έχουμε την ευκαιρία πηγαίνουμε στο γήπεδο, ειδικά όταν βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη για να επισκεφθούμε τους γονείς μου. Προσπαθούμε να δούμε κάποιο καλό εντός έδρας παιχνίδι. Και όταν η Εθνική έπαιξε στο Βουκουρέστι, ήμουν σε όλα τα ματς. Ζω όλους τους αγώνες με πολύ ενθουσιασμό, αλλά και με μια δόση άγχους. Νοιαζόμαστε γι’ αυτούς, σκεφτόμαστε πώς θα ένιωθαν σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος. Θέλουμε να τους στηρίξουμε, αυτή είναι η κεντρική ιδέα, αλλά ταυτόχρονα ανησυχούμε. Σηκώνομαι όρθια, φωνάζω, χαίρομαι στα γκολ. Εκφράζω τα συναισθήματά μου».

Για τη βαρύτητα του ονόματος της, τόνισε πως: «Είναι όμορφο, αλλά σου φέρνει και πίεση. Νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις ότι μπορείς κι εσύ να κάνεις κάτι. Πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι οι άνθρωποι σχηματίζουν άποψη για μένα μόνο με βάση το όνομα. Έπρεπε να μάθω να το διαχειρίζομαι κι αυτό».

Μιλώντας για τη Θεσσαλονίκη, την αγάπη που εισπράττει ο πατέρας της αλλά και την Τούμπα, η Μαρίλου αποκάλυψε πως: « Είναι ελεγχόμενη η κατάσταση, δεν υπάρχει κάτι υπερβολικό ή ενοχλητικό. Οι άνθρωποι είναι πολύ πολιτισμένοι. Η πόλη μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι ιστορική, πολύ όμορφη, έχει καλό φαγητό. Πιστεύω ότι οι ίδιοι μας μεταδίδουν το γεγονός ότι αισθάνονται καλά εκεί και ότι τους αρέσει να ζουν σε αυτή την πόλη, και αυτό μας κάνει κι εμάς να νιώθουμε όμορφα.

Μου αρέσει πάρα πολύ το γήπεδο της Θεσσαλονίκης. Η ατμόσφαιρα είναι εντυπωσιακή. Κάθε φορά ανατριχιάζω όταν μπαίνω και όλο το γήπεδο είναι όρθιο, με πυροτεχνήματα. Πριν την έναρξη ενός αγώνα, μπαίνει ένας άνθρωπος στον αγωνιστικό χώρο που χτυπά ένα τύμπανο και υπάρχει ένα… τελετουργικό ανάμεσα σε αυτόν και τους φιλάθλους στις εξέδρες. Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι, αλλά είναι παρών σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια. Είναι εξαιρετικά συγκινητικό».

Η Μαρίλου μίλησε ακόμη για τη σχέση της με τον Μιρτσέα Λουτσέσκου, αλλά και με τον πατέρα της, Ραζβάν: «Όταν ο πατέρας μου και ο παππούς μου συναντιούνται, μιλούν πολύ για ποδόσφαιρο. Με εμάς λιγότερο. Δεν μπαίνουμε σε αυτές τις συζητήσεις. Ο πατέρας μου ήταν πάντα παρών με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν μου έλειπε. Κάθε φορά που είχε ελεύθερο χρόνο ερχόταν στο σπίτι και ακόμη και τώρα, όταν βρίσκει λίγες μέρες άδεια, βρισκόμαστε και χαιρόμαστε πολύ, παρότι πολλές φορές δεν μπορεί».

Σε ερώτηση για το πότε συνειδητοποίησε τη σημασία του παππού της στο ποδόσφαιρο; «Μόλις πριν από λίγα χρόνια. Για μένα ήταν ο παππούς μου. Ήξερα ότι είναι καλός προπονητής, ότι είχε δουλέψει και στο εξωτερικό, στην εθνική ομάδα, και ως ποδοσφαιριστής, αλλά δεν αντιλαμβανόμουν το βάρος του ονόματος. Μου είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθώ από το γεγονός ότι είναι ο παππούς μου, με τον οποίο παίξαμε, περάσαμε χρόνο και ζήσαμε όμορφες στιγμές μαζί».

Μάλιστα, ρωτήθηκε και για το αν ενθαρρύνει τον πατέρα της πριν από τα παιχνίδια; «Όχι. Προτιμώ να μην τον ενοχλώ. Δεν ξέρω τι έχει να κάνει, πόσο αγχωμένος είναι ή πώς αισθάνεται. Μερικές φορές με παίρνει εκείνος τηλέφωνο, με ρωτά για τα παιδιά, ειδικά για τον γιο μου που παίζει ποδόσφαιρο».

Η ίδια αποκάλυψε πως έχει μάθει και ελληνικά, σημειώνοντας πως: «Κάνω μαθήματα ελληνικών εδώ και μερικά χρόνια. Καταλαβαίνω αρκετά, αλλά δυσκολεύομαι να μιλήσω», ενώ για τη συμβουλή που κρατά από τον πατέρα και τον παππού της, τόνισε πως:

«Τίποτα δεν γίνεται χωρίς πολλή δουλειά και πειθαρχία. Από τον πατέρα μου έμαθα να σέβομαι, να είμαι σωστή και να ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι σωστό. Όλα συνδέονται με την πειθαρχία, τη δουλειά και την εντιμότητα. Είναι πολύ σημαντικές αξίες στην οικογένειά μας. Και πάνω απ’ όλα, η οικογένεια. Να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και να είμαστε παρόντες ο ένας για τον άλλον».