ΒΕΛΓΙΟ: Κάτι τρέχει με τους «κόκκινους διαβόλους»

Η εθνική ομάδα του Βελγίου τα τελευταία χρόνια ανήκει στην «ελίτ» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Το 2016 ο Ρομπέρτο Μαρτίνεζ ανέλαβε το τιμόνι των «κόκκινων διαβόλων», καταφέροντας να χτίσει με πολύ υπομονή και κόπο μια ομάδα που όχι μόνο παίζει αποδοτικό ποδόσφαιρο αλλά έχει και διάρκεια.

Πώς στο καλό, κατάφερε μια μικρή χώρα να βρεθεί στην «αφρόκρεμα» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου;

Όλα ξεκίνησαν το 2000 με τον πρόωρο αποκλεισμό του Βελγίου στην φάση των ομίλων. Οι Βέλγοι ως οικοδεσπότες, ήλπιζαν σε μια διάκριση όμως τα σχέδια τους «ναυάγησαν» βλέποντας τον Χακάν Σουκούρ να σκοράρει τα δύο τέρματα και να τους πετάει εκτός διοργάνωσης. Η ήττα βέβαια έκανε καλό στους Βέλγους που αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν ολοκληρωτικά την στρατηγική τους. Η πορεία των «αναγεννημένων» Βέλγων στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 ήταν αυτή που τους τοποθέτησε εκ νέου στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Ενδεικτικά, το Βέλγιο το 2000 βρισκόταν στο Νο 30 της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA. Από το 2018, μετά την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι σήμερα οι «κόκκινοι διάβολοι» βρίσκονται σταθερά στο Νο 3.

Όμως γιατί το Βέλγιο δεν έχει φτάσει ακόμα στην κατάκτηση ενός τίτλου;

Οι Βέλγοι ποδοσφαιριστές κατατάσσονται στους κορυφαίους του πλανήτη. Αζάρ, Λουκάκου, Ντε Μπρόινε, Κουρτουά είναι μόνο λίγα από τα ονόματα που αγωνίζονται στους μεγαλύτερους συλλόγους της Ευρώπης. Η συνολική αξία του ρόστερ στο Μουντιάλ του 2018 είχε εκτιναχθεί στα 750 εκατ. ευρώ ενώ μετά το Ευρωπαϊκό του 2021 υπολογίστηκε στα 670 εκατ. ευρώ. Μήπως η «χρυσή γενιά» βρίσκεται σε μια νέα κρίση; Τι είναι άραγε αυτό που κρατάει την ομάδα μακριά από έναν τίτλο; 

Ο κακός δαίμονας των Βέλγων

Φαίνεται πως οι Βέλγοι ακόμα δεν έχουν ξεπεράσει τον αποκλεισμό τους στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 από τους Γάλλους. Ο Ζορντάν Λουκάκου, αδερφός του επιθετικού της Τσέλσι σε συνέντευξή του είχε παραδεχθεί πως οι Βέλγοι ακόμα δεν έχουν «χωνέψει» αυτή την τραγική ήττα και ίσως αυτό να είναι κάτι που κρατάει πίσω την ομάδα.

Η «χρυσή γενιά»… μεγαλώνει

Το Βέλγιο πλέον δεν έχει την ίδια φρεσκάδα που είχε το 2018. Τα ταλέντα του… μεγαλώνουν – κάποιοι βρίσκονται ήδη στη δύση της καριέρας τους. Οι Βέλγοι ήταν η δεύτερη γηραιότερη ομάδα μετά τη Σουηδία, στο Euro 2020. Βασικοί ποδοσφαιριστές όπως οι Βερμάελεν και Βίτσελ είναι άνω των τριάντα. Σύμφωνα με τα στατιστικά, ο μέσος όρος της αμυντικής γραμμής του Βελγίου είναι τα 30 έτη, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχουν επαρκείς «λύσεις» στον πάγκο. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως τα χρονικά περιθώρια για τη «χρυση γενιά» στενεύουν.

Λουκάκου και Ντε Μπρόινε … δεν φέρνουν την Άνοιξη

Ο Ρομελού Λουκάκου έχει επιστρέψει πιο δυνατός απο ποτέ και θέλει να οδηγήσει τους «κόκκινους διαβόλους» σε μια επιτυχία. Του λείπει άλλωστε ένας τίτλος με την εθνική ομάδα. Οι συμπαίκτες του μιλούν για μια χαρισματική προσωπικότητα που δίνει ώθηση στην ομάδα. Ο Κέβιν Ντε Μπρόινε απο την άλλη είναι ένας δημιουργικός παίκτης που προσφέρει λύσεις τόσο στην Εθνική όσο και στην Μάντσεστερ Σίτι. Όμως είναι αυτό αρκετό; Μπορούν οι Λουκάκου και Ντε Μπρόινε να κουβαλήσουν τις ελπίδες ενός ολόκληρου έθνους στις πλάτες τους; 

Το ματς με την Γαλλία για τα ημιτελικά του Nations League και η ήττα των «κόκκινων διαβόλων» αποκάλυψε αδυναμίες που προυπήρχαν όμως κανένας δεν ήθελε να παραδεχτεί. Αδυναμία στο κέντρο και μια άμυνα που παραπαίει, επιβεβαίωσαν τους χειρότερους φόβους του Μαρτίνεζ, ο οποίος καλείται να βρεί μια άμεση λύση. Μπορεί να ακουστεί ως κακία, όμως το Βέλγιο είναι η τέλεια ομάδα για την τρίτη θέση, αφού φαίνεται πως έχει μπεί σε μια νέα περίοδο κρίσης και εσωτερικών ανακατατάξεων.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News