ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ: Οι Έλληνες κριτικοί διαιτησίας παίρνουν θέση για το γκολ του Εμπαπέ

Ένα γκολ που αν είχε σημειωθεί σε ντέρμπι ελληνικού πρωταθλήματος θα είχε σημάνει την έναρξη… εμφυλίου πολέμου!

Ωστόσο, επειδή σημειώθηκε σε τελικό διεθνούς διοργάνωσης, προκαλεί υγιείς ποδοσφαιρικές συζητήσεις και κυρίως δίνει τροφή για εκμάθηση των κανονισμών και της ερμηνείας τους από τους διαιτητές ανά τον πλανήτη.
Υπάρχει ή δεν υπάρχει τελικά οφσάιντ στο νικηφόρο τέρμα του Κιλιάν Εμπαπέ που καθόρισε την έκβαση του τελικού του Nations League ανάμεσα σε Γαλλία και Ισπανία;

Στοιχειοθετείται «κακό παίξιμο» από την πλευρά του Γκαρθία που να δικαιολογεί την κατακύρωση του γκολ από την ομάδα των Άγγλων διαιτητών ή πρόκειται για μια απόφαση – σκάνδαλο που προσβάλλει κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής, όπως ισχυρίζονται οι Ισπανοί;

Το sportday.gr απευθύνθηκε σε τέσσερις κριτικούς διαιτησίας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να σχολιάζουν φάσεις του ελληνικού πρωταθλήματος στις κυριακάτικες τηλεοπτικές αθλητικές εκπομπές, προκειμένου να μας δώσουν τη δική τους ετυμηγορία για την πολυσυζητημένη φάση. Παναγιώτης Βαρούχας, Τάσος Κάκος, Ηλίας Σπάθας και Ηρακλής Τσίκινης δίνουν τη δική τους εξήγηση.

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ

Αρχικά να δούμε τι αναφέρει ο κανονισμός πεδιάς της FIFA για αντίστοιχες περιπτώσεις οφσάιντ:

A player in an offside position receiving the ball from an opponent who deliberately plays the ball, including by deliberate handball, is not considered to have gained an advantage, unless it was a deliberate save by any opponent.

A ‘save’ is when a player stops, or attempts to stop, a ball which is going into or very close to the goal with any part of the body except the hands/arms (unless the goalkeeper within the penalty area).

Ένας παίκτης σε θέση οφσάιντ που λαμβάνει την μπάλα από αντίπαλο που παίζει σκόπιμα την μπάλα, ακόμη και χρησιμοποιώντας σκόπιμα το χέρι του, δεν υπολογίζεται ότι έχει κερδίσει πλεονέκτημα, εκτός αν ήταν σκόπιμη «επέμβαση» από οποιονδήποτε αντίπαλο.

«Επέμβαση» θεωρείται όταν ένας παίκτης σταματά ή προσπαθεί να σταματήσει, μια μπάλα που κατευθύνεται ή είναι πολύ κοντά στο τέρμα με οποιοδήποτε μέρος του σώματος εκτός από τα χέρια (εκτός εάν είναι ο τερματοφύλακας εντός του πέναλτι).

Γίνεται αντιληπτό ότι ο συγκεκριμένος κανονισμός επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες και έχει ουκ ολίγα… «θολά» σημεία που εναπόκεινται στην προσωπική κρίση του διαιτητή; Για παράδειγμα στη φάση με πρωταγωνιστές Γκαρθία – Εμπαπέ:

Το τάκλιν που επιχειρεί ο Ισπανός θεωρείται εσκεμμένη προσπάθεια να παίξει την μπάλα;
Το γεγονός ότι ο Εμπαπέ βγαίνει σε προφανή θέση για γκολ εμπεριέχεται στη φράση «κατευθύνεται ή είναι πολύ κοντά στο τέρμα»;

Ακολουθεί η άποψη των τεσσάρων κριτικών διαιτησίας:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΡΟΥΧΑΣ: «Κανονικό το γκολ, υπάρχει κακό παίξιμο του αμυνόμενου»

«Το γκολ που σημειώνει ο Κιλιάν Εμπαπέ είναι κανονικό για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον η φάση εκτυλίσσεται μακριά από την εστία των Ισπανών, άρα δεν προκύπτει απόπειρα του αμυνόμενου να σώσει από παραβίαση το τέρμα της ομάδας του. Από τη στιγμή, λοιπόν, που κινείται με πρόθεση προς την μπάλα και την ακουμπά, η προσπάθειά του δικαιολογημένα λογίζεται ως “κακό παίξιμο” και το γκολ σωστά κατακυρώνεται. Δεν έχει καμία σημασία αν ακουμπά λίγο ή πολύ την μπάλα, ούτε το πόσο αλλάζει την πορεία της. Ο νέος κανονισμός που εφαρμόζεται τους τελευταίους 18 μήνες είναι σαφής».

ΤΑΣΟΣ ΚΑΚΟΣ: «Μπορεί να μην αρέσει, αλλά η απόφαση ήταν σωστή»

«Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ αιφνιδιάστηκα αρχικά με την κατακύρωση του γκολ. Ωστόσο, η απόφαση να μετρήσει το τέρμα ήταν σύμφωνη με τον κανονισμό. Μπορεί να μην αρέσει, αλλά ήταν σωστή. Από το αρχικό μακρινό πλάνο, δεν μπορούσαμε να έχουμε σαφή εικόνα. Είναι γεγονός ότι οι κανονισμοί έχουν σε πολλά σημεία ασάφειες και δεν τους ερμηνεύουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το χέρι εντός περιοχής. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση ο διαιτητής πρέπει να μπει στο πνεύμα του κανονισμού. Άλλωστε, γι’ αυτό γίνονται κατά καιρούς σεμινάρια, για να ξεκαθαριστεί επακριβώς ποια είναι η βούληση της επιτροπής διαιτησίας. Σύμφωνα, λοιπόν, με το πνεύμα του κανονισμού η απόφαση του διαιτητή στο Γαλλία – Ισπανία ήταν σωστή».

ΗΛΙΑΣ ΣΠΑΘΑΣ: «Δεν έχει σημασία που ο αμυνόμενος βρίσκει απειροελάχιστα την μπάλα»

«Βάσει κανονισμών η απόφαση του Τέιλορ είναι σωστή. Είναι ξεκάθαρος ο κανονισμός. Ο αμυνόμενος προσπαθεί να παίξει την μπάλα, καταφέρνει να την ακουμπήσει κι αυτή καταλήγει σε εκτεθειμένο ποδοσφαιριστή. Ορθώς δεν υποδεικνύεται οφσάιντ.
Φαινομενικά ο επιτιθέμενος είναι εκτεθειμένος, αλλά ο αμυνόμενος κάνει προσπάθεια να παίξει την μπάλα, την πετυχαίνει και δεν της αλλάζει ο τροχιά. Δεν έχει σημασία που τη βρήκε απειροελάχιστα. Στον κανονισμό δεν υπάρχει «την βρήκε λίγο». Ο διαιτητής δεν μπορεί να ερμηνεύσει κανονισμό κατά το δοκούν.
Οι κανονισμοί αλλάζουν. Μπορεί να αλλάξει κι αυτός. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει ένα παγκόσμιο συμβούλιο που συνεδριάζει κάθε χρόνο, παίρνει γνώμες και αποφασίζει για τυχόν αλλαγές.
Η όλη αναστάτωση δημιουργήθηκε επειδή ο τηλεοπτικός φακός δεν μας έδειξε αν ο ποδοσφαιριστής βρήκε την μπάλα, πριν πάρει την κατοχή ο επιτιθέμενος. Από τη στιγμή που υπάρχει VAR, και καλώς υπάρχει, έπρεπε να δοθεί η εικόνα και στον τηλεθεατή.
Δεν σας κρύβω ότι κι εγώ στη «ζωντανή» μετάδοση είδα τη φάση σε επανάληψη και πήγαινα την εικόνα πίσω-μπρος για να καταλάβω αν υπήρχε επαφή, καθώς, όσον αφορά την ευθεία, ο επιτιθέμενος φαινόταν εκτεθειμένος».

ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΣΙΚΙΝΗΣ: «Πολύ δύσκολη φάση, αλλά υπάρχει οφσάιντ!»

«Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη φάση, δεν χωρά καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Κι αυτό συμβαίνει γιατί στην ερμηνεία του κανονισμού εμπεριέχεται και η προσωπική κρίση του διαιτητή. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη δύο σημαντικές παραμέτρους: Πρώτον, αν ο αμυνόμενος κάνει εσκεμμένο παίξιμο και δεύτερον αν ο επιτιθέμενος τον επηρεάζει με την κίνησή του. Αυτό έπρεπε να αξιολογήσει ο διαιτητής στη συγκεκριμένη φάση και νομίζω ότι έκανε λάθος. Η δική μου άποψη είναι ότι υπάρχει οφσάιντ. Αφενός δεν υπάρχει κανένα εσκεμμένο παίξιμο από την πλευρά του Γκαρθία και αφετέρου ο Ισπανός αμυνόμενος επηρεάζεται σαφώς από την κίνηση του Εμπαπέ στην πλάτη του. Αν υπήρχε κατοχή της μπάλας από τον Γκαρθία, θα ήταν διαφορετική η κρίσή μου. Δεν υφίσταται, όμως, εδώ τέτοια περίπτωση».