EURO 2020: Χάμπντεν Παρκ, το γήπεδο των μεγάλων ποδοσφαιρικών εμπνεύσεων

Ο Ρόμπι Γουίλιαμς έλεγε πως «πάντα έχω τον φόβο της σκηνής. Αν καταφέρνω να διαχειριστώ τον φόβο αυτόν αντί να με καταβάλλει, έχω νικήσει».

Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν αρκετοί καλλιτέχνες την παρουσία τους πάνω στις μεγάλες σκηνές. Τέτοιες όμως δεν είναι και τα γήπεδα; Υπό την παρουσία χιλιάδων οπαδών οι ποδοσφαιριστές καλούνται να νικήσουν τους δικούς τους δαίμονες και να παρουσιάσουν τα…σουξέ τους.

Μπορεί από “σκηνή σε σκηνή” να υπάρχουν διαφορές ως προς το δέος και τον φόβο που σου προκαλούν, αλλά σίγουρα το Χάμπντεν Παρκ της Γλασκώβης ανήκει στην κατηγορία αυτών που δεν μπορείς να ξεχάσεις.

Λες και κάτι υπάρχει σε αυτό το γήπεδο, που πέραν από το “τρομακτικό” του παρελθόν, βγάζει από τον καθένα τον καλύτερό του εαυτό, αφήνοντας στιγμές χαραγμένες στη μνήμη.

Η ιστορία

Το Χάμπντεν Παρκ αποτελεί την έδρα της Εθνικής Σκωτίας, αλλά και όλων των σπουδαίων παιχνιδιών που αφορούν τους εγχώριους τίτλους, όπως τους τελικούς του κυπέλλου αλλά και του Σκωτσέζικου Λιγκ Καπ.

Στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα, άνοιξε τις πύλες του τον Οκτώβριο του 1903, αποτελώντας ένα από τα πιο μεγάλα στάδια της Ευρώπης, με χωρητικότητα που έφτασε μέχρι και τις 150000 στα 30s.

Το ρεκόρ προσέλευσης στην Ευρώπη άλλωστε αφορά, τι άλλο, ένα παιχνίδι μεταξύ της Σκωτίας και της Αγγλίας το μακρινό 1937, όπου στο γήπεδο βρέθηκαν ταυτόχρονα 149.415 άνθρωποι.

Ο βρυχηθμός του Χάμπτεν

To 1929 το στάδιο βρυχήθηκε στα αλήθεια, σύμφωνα και με τη μαρτυρία του Άλεξ Τζάκσον. Η Σκωτία υποδέχθηκε τη μισητή Αγγλία και οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με ένα γκολ από απευθείας εκτέλεση κόρνερ του Άλεκ Τσέιν στο τελευταίο λεπτό, παρόλο που η Σκωτσέζοι αγωνιζόταν για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού με παίχτη λιγότερο. Το γκολ αυτό μάλιστα πανηγυρίστηκε αρκετά έντονα από΄όλο το γήπεδο.

Ο Άλεξ Τζάκσον έλειπε λόγω τραυματισμού από εκείνο το παιχνίδι, όμως παρότι βρισκόταν σχεδόν 1.5 χλμ μακριά από το γήπεδο, οι πανηγυρισμοί των συμπατριωτών του ακούστηκαν ως μελωδία στα αυτιά του. Τότε κατάλαβε ότι η ομάδα του είχε σκοράρει. Η κραυγή που είχε ακούσει είχε την ονομασία «Hampden Roar», δηλαδή ο βρυχηθμός του Χάμπτεν. Ιαχές συμπυκνωμένες από χιλιάδες Σκωτσέζικα χείλη που διαπερνούσαν κάθε αντίπαλο, αμά τη εμφανίσει του στο επιβλητικό τότε στάδιο.

Αυτός ο βρυχηθμός κατέβαζε σταδιακά τα ντεσιμπέλ, αφού όλο και μειωνόταν η χωρητικότητα του γηπέδου, για να φτάσει στις 51,866 που είναι σήμερα.

Το Σκωτσέζικο ντουζ των Σεβίλλη και Εσπανιόλ

Το στάδιο φιλοξένησε το 2007 τον τελικό του τότε Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, με τη Σεβίλλη να αντιμετωπίζει την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε. Το ιστορικό Χάμπντεν δε θα δεχόταν έναν τελικό που δε θα αναβλύζει «διαφορετικότητα».

Έτσι η… συναστρία του προσέφερε στους δύο μονομάχους ένα Σκωτσέζικο ντουζ συναισθημάτων, με τους Σεβιγιάνους να προηγούνται δύο φορές, τη δεύτερη μάλιστα στην παράταση με τους Καταλανούς να ισοφαρίζουν ισάριθμες.

Στα πέναλτι βέβαια, ω τι έκπληξη, η Σεβίλλη επικράτησε ξεκινώντας να χτίζει τον μύθο της στη διοργάνωση που έχει τη σφραγίδα της και με τη μορφή του Europa League πλέον.

Τα μεγάλα γκολ

Η λαίδη Μάκβεθ του William Shakespeare έλεγε πως «Η ζωή δεν είναι παρά μια κινούμενη σκιά, ένας φτωχός παίχτης που τεντώνεται και εκνευρίζεται στη σκηνή και μετά δεν ακούγεται καθόλου.», προσπαθώντας να τονίσει το πόσο σύντομο είναι το πέρασμα ενός ανθρώπου από τον κόσμο ετούτο, συγκρίνοντάς το με τις ερμηνείες ενός ηθοποιού στο πάλκο.

Βέβαια, η ηρωίδα του Shakespeare ωθεί τον σύζυγό της στην αυτοκτονία, που τη χρήζει βασίλισσα της Σκωτίας. Σε αυτήν τη μικρή ζωή λοιπόν, μπορεί οι δικοί μας πρωταγωνιστές να μη φόρεσαν στέμμα, αλλά έμειναν για πάντα χαραγμένοι στη μνήμη, “τεντώνοντας” τις δικές τους σκιές ες αεί, χάρη στην επιτόπια έμπνευσή τους.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το γυριστό του Ζιντάν στον τελικό του 2002; Ένα από τα πιο όμορφα, ίσως το κορυφαίο γκολ, που έχει μπει στην ιστορία των τελικών του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Ρεάλ Μαδρίτης επικράτησε τότε της Μπάγερν Λεβερκούζεν.

Έπειτα ήρθε η στιγμή του Πάτρικ Σικ, λες και η ιστορία χρωστούσε στους Γερμανούς μια αντίστοιχη, όχι από την ομάδα τους, αλλά από έναν ποδοσφαιριστή τους που αγωνίζεται με τα χρώματα της Εθνικής του. Ο Τσέχος σέντερ φορ πέρασε στην αιωνιότητα, αφού σκόραρε από τα 45.5 μέτρα απέναντι στη Σκωτία, στη νίκη των Τσέχων με 2-0 για την πρώτη αγωνιστική του 5ου ομίλου.

Το γκολ του μάλιστα, ξεπέρασε εκείνο του Βίγια απέναντι στη Χιλή για το Μουντιάλ του 2010, και έγινε εκείνο το πιο μακρινό γκολ στην ιστορία των Ευρωπαϊκών αλλά και των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων. 

Κοινό σημείο των δύο παραπάνω; Μα φυσικά το Χάμπντεν Παρκ, η μεγάλη σκηνή που δεν καταδέχεται να είναι σαν τις άλλες και ψάχνει πάντα τρόπους να μαγεύει ή να μαγεύεται από τις ιδέες των “καλλιτεχνών” που φιλοξενεί.

Αν στο τέλος ο αθλητισμός μας κάνει να θυμόμαστε στιγμές και όχι ολόκληρα παιχνίδια, το Χάμπντεν Παρκ έχει κερδίσει το στοίχημα, φιλοξενώντας μερικές από τις σημαντικότερες που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια στο ποδοσφαιρικό στερέωμα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News