ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΑΝΤΣΙΝΙ: Το μεγάλο 10αρι που παίρνει 10 και ως προπονητής γίνεται 57 χρονών (vids, pics)

Ήταν ένας σπουδαιότατος μεσοεπιθετικός.  Ένα εξαιρετικό 10αρι , πληρέστερο, σύμφωνα με ορισμένους,  των Ρομπέρτο Μάτζιο, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και Φραντσέσκο Τότι.  Και πέρα από κάθε αμφιβολία είναι ένας ακόμα πιο σπουδαίος και  εντυπωσιακά επιτυχημένος προπονητής.

Ο λόγος για τον Ρομπέρτο Μαντσίνι που σήμερα γιορτάζει τα 57^α του γενέθλια,  τα αναμφίβολα τα πιο ευτυχή του ως τώρα στην καριέρα του στους πάγκους. Γεννημένος στη  πόλη Γιέσι στα προάστεια της Ανκόνα ο «Μάντσιο,  όπως έγινε γνωστός στην λαμπρή του καριέρα σε δύο …επίπεδα στο δημοφιλέστερο των σπορ,  έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με επιτυχία στην Μπολόνια όπου κατάφερε να γίνει ο νεότερος παίκτης σε ηλικία 16 ετών , 10 μηνών και επτά ημερών  που σκόραρε με τη φανέλα της,  πριν,  έπειτα από 31 συμμετοχές και εννιά τέρματα,  μεταπηδήσει  στην Σαμπντόρια. Οι Γενοβέζοι έδωσαν 2,5 δισ. λιρέτες συν τρεις παίκτες για να τον αποκτήσουν  με τον  ίδιο να μαθαίνει τα νέα στην παραλία  όπου ήταν διακοπές με τους γονείς του. Μία μέρα μετά, εκεί βρέθηκε και άνθρωπος της Γιουβέντους, της ομάδας που υποστήριζε πιτσιρικάς  είχε, όμως, αργήσει και  ο νεαρός μεσοεπιθετικός έγινε παίκτης σύμβολο στην πιο λαμπρή περίοδο των «μπλουτσερκιάτι» στα τέλη της δεκαετίας του 80 και τις αρχές της αμέσως επόμενης. 

Απόδειξη τόσο οι 566 παρουσίες του με τη φανέλα της ομάδας της Γένοβας (ρεκόρ) όσο και η επίδοση των 173 γκολ που τον καθιστά τον πλέον παραγωγικό ποδοσφαιριστή όλων των εποχών στην Ιστορία της. Μαζί κατέκτησαν το σκουντέτο (1991) τέσσερα Κύπελλα Ιταλίας (85, 88, 89, 94), το Σούπερ Καπ  της χώρας (1991), το Κυπελλούχων Ευρώπης (1990). Κι αγωνίστηκαν στον τελικό του παρθενικού Champions League το 1992 (ήττα 1-0 στο Λονδίνο από την Μπαρτσελόνα) στην πιο επώδυνη εμπειρία της καριέρας του και παράλληλα για την ομάδα του.

Τα σπουδαία χρόνια και στη Λάτσιο

Το 1997, έχοντας δει όλους τους συμπαίκτες-φίλους (ανάμεσα τους και ο gemello Τζιανλούκα Βιάλι)  να έχουν αφήσει τη Γένοβα, αποφάσισε ότι  ήρθε η ώρα του μεγάλου «αντίο». Αυτή τη φορά, δεν αρνήθηκε όλες τις προτάσεις όπως στο παρελθόν, αλλά είπε «si» σ’ εκείνην της Λάτσιο. «Επαιξα για 15 χρόνια στη Σαμπντόρια. Θα μπορούσα, φυσικά, πολλές φορές να πάω στη Γιουβέντους, στη Μίλαν ή στην Ιντερ, αλλά προτίμησα να μείνω στη Σαμπ επειδή ήταν η οικογένειά μου και επειδή ως ποδοσφαριστή με ενδιέφερε πάντα ένα πράγμα: Να νικήσω. Και η Σαμπντόρια ήταν η νίκη μου» ήταν τα λόγια του αργότερα. Τα τέσσερα χρόνια στη Ρώμη ήταν τα τελευταία του ποδοσφαιριστή Μαντσίνι -αφού οι λίγοι μήνες στη Λέστερ το 2001, μάλλον  ξεχάστηκαν  γρήγορα κι από τον ίδιο- και ήταν όμορφα.

Με γκολάρες, όπως το αξέχαστο τακουνάκι επί της Πάρμα, μαθήματα ηγετικής συμπεριφοράς στους νεότερους, ένα  πρωτάθλημα (2000), δύο Κύπελλα Ιταλίας  (1998, 2000 φθανοντας έτσι τα έξι και είναι ο απόλυτος μαζί με τον Τζίτζι Μπουφόν ρέκορντμαν κατακτήσεων ενώ οι 120 εμφανίσεις του στη διοργάνωση τον καθιστούν επίσης ρέκορντμαν της),  2^ο Σούπερ Καπ (1998) και Κυπελλούχων (1999) και ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1999). Και με την αναγνώριση από όλη την Ιταλία προς έναν από τους σπουδαιότερους της ποδοσφαιρικής της ιστορίας . Το περίφημο αθλητικό περιοδικό της πατρίδας του Guerin Sportivo δις τον ανέδειξε  ποδοσφαιριστή της χρονιάς (1988, 1991) ενώ το 1997 η Ομοσπονδία της  χώρας τον όχι μόνον κορυφαίο Ιταλό αλλά  και κορυφαίων όλων στη Serie A’.

 

Η θαυμαστή περιπέτεια στους πάγκους ξεκίνησε στην Τοσκάνη

Στη Λάτσιο, αλλά και πριν στη Σαμπντόρια, ήταν προπονητής μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ετσι τον είχε χαρακτηρίσει ο «δάσκαλος» (μετά τον Βούλγαρο Βλαντιμίρ Μποσκόφ στην «Σαμπ») Σβεν Γκόραν Ερικσον. Και όταν αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, έγινε με φυσικότητα αφεντικό… στον πάγκο. Κατάφερε να είναι μέγας νικητής και με αυτή τη νέα ιδιότητα. Ξεκίνησε από την Τοσκάνη και την Φιορεντίνα  σε ηλικία 36 ετών. Μετά από το σύντομο πέρασμα από τους «Βιόλα» (Μάρτιος 2001 – Ιανουάριος 2002) και αφού την οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας (2001) παραιτήθηκε την επόμενη χρονιά λόγω οικονομικών και αγωνιστικών προβλημάτων που είχε η ομάδα της Φλωρεντίας μερίδα οπάδών της οποίας τον είχε πριν απειλήσει θεωρώντας τον υπεύθυνο για τα κακώς κείμενα της. Λίγους μήνες μετά, το καλοκαίρι,  κλήθηκε να επιστρέψει στην Αιώνια Πόλη για να αναλάβει την Λάτσιο που επίσης βρισκόταν σε διοικητική και όχι μόνον κρίση. Κατάφερε να την οδηγήσει στην 4^η θέση που οδηγούσε στο προσεχές Champions League  και τα ημιτελικά τόσο του Κυπέλλου Ιταλίας όσο και του UEFA. Την επόμενη σεζόν ήρθε η κατάκτηση του Κυπέλλου της χώρας  πριν στις 7 Ιουλίου αποδεχθεί την πρόταση της Ίντερ  κι εκεί απλά η προπονητική του καριέρα σε συλλογικό επίπεδο έπιασε ταβάνι.

Η πρώτη σεζόν είχε μοναδική μεγάλη επιτυχία εκ νέου το Κύπελλο Ιταλίας (το πρώτο για τους «νερατζούρι» μετά από 23 χρόνια)  ενώ λίγους μήνες μετά ήρθε η κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ιταλίας.  Ακολούθησε η χρυσή τριετία με τις ισάριθμες κατακτήσεις του πρωταθλήματος (2006, 2007, 2008  με το πρώτο βέβαια ως αποτέλεσμα του σκανδάλου Calciopoli με πρωταγωνίστρια την καταδικασμένη για αμαρτίες Γιουβέντους). Συν δύο Κύπελλα (2005, 2006) και ένα Σούπερ Καπ (2006). Στις 29 Μαΐου 2008 απομακρύνθηκε από τον πάγκο της ομάδας του Μιλάνου με την ανακοίνωση του διαζυγίου να εντοπίζει την αφορμή του χωρισμού στις δηλώσεις του λίγους μήνες πριν αμέσως μετά τον αποκλεισμό στο Champions League από την Λίβερπουλ. «Δεν ξέρω αν θα είμαι εδώ σε δύο μήνες» είχε πει τότε) και εισέπραξε αποζημίωση οκτώ εκατομμυρίων ευρώ.  Τον Δεκέμβριο του 2009  ανακοινώθηκε η πρόσληψη του από τη Μάντσεστερ Σίτι με ετήσιο μισθό 3,5 εκ. ευρώ διαδεχόμενος τον Μάρκ Χιούζ.  Οι σημαντικές μεταγραφές που έκαναν το επόμενο καλοκαίρι οι «πολίτες» ( Μάριο Μπαλοτέλι – με τον οποίο είχε μια πολυτάραχη σχέση- Γιάγια Τουρέ, Νταβίντ Σίλβα, Τζο Χαρτ)  μεταμόρφωσαν την ομάδα του Μάντσεστερ που τον Μάιο του 2011 κατέκτησε το πρώτο της τρόπαιο έπειτα από  35 χρόνια. Το Κύπελλο Αγγλίας. Ένα χρόνο μετά η Σίτι ήταν υπό τις οδηγίες του και με το δραματικό γκολ στο φινάλε των καθυστερήσεων  από τον Σέρχιο Αγουέρο κόντρα στην ΚΠΡ εντός έδρας , πήρε και το  τρόπαιο της Premier League.

 

 

Το Community Shield Λίγους  που κατακτήθηκε λίγους μήνες μετά ήταν το τελευταίο τρόπαιο που πήρε στο Νησί σε συλλογικό επίπεδο με την απόλυση του να έρχεται στις 13 Μαΐου 2013 δύοημέρες μετά την ήττα σοκ της ομάδας του από την μικρούλα Γουίγκαν στον τελικό του Κυπέλλου. Στα τέλη  Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς  μετανάστευσε στην Τουρκία για να αναλάβει την Γαλατασαράι με την οποία  κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας εκείνη τη σεζόν  ενώ ήταν 2^η στο πρωτάθλημα. Οι δρόμοι με την ομάδα της Πόλης χώρισαν έπειτα από λίγο καιρό καθώς αξιοποίησε σχετικό όρο του συμβολαίου του , παρέμεινε λίγους μήνες στην ανεργία κι επέστρεψε στην Ίντερ (Νοέμβριος 2014). Όμως η 2^η παρουσία του στον πάγκο της δεν συνοδεύτηκε από επιτυχίες και το νέο ιδιοκτησιακό της καθεστώς τον απομάκρυνε το καλοκαίρι του 2016. Έπειτα από ένα χρόνο  δίχως εργοδότη υπέγραψε συνεργασία με την Ζενίτ την 1^η Ιουνίου 2017, αλλά τον Μάιο της επόμενης χρονιάς και δίχως να έχει να επιδείξει ιδιαίτερη επιτυχία στη Ρωσία οι δρόμοι με την ομάδα της  Αγίας Πετρούπολης χώρισαν κοινή συναινέσει.

Ο θριαμβευτικός… εθνικός επαναπατρισμός

Με τον Ιταλό τεχνικό να γυρίζει την πλάτη σ’ ένα συμβόλαιο που όμοιό του  δύσκολα θα μπορούσε να βρει ξανά καθώς  η Ζενίτ, του έδινε 12 εκατομμύρια ευρώ ετησίως και η ισχύς του ήταν για ακόμα δύο χρόνια. Εκείνος προτίμησε να επαναπατριστεί ανταποκρινόμενος στην πρόταση της ομοσπονδίας της Ιταλίας για να αναλάβει την εθνική ομάδα (με την οποία είχε 36 παρουσίες και 4 γκολ ως ποδοσφαιριστής). Ουδείς από τις δύο πλευρές το μετάνιωσε. Τουναντίον. Η «σκουάντρα ατζούρα» που είχε γευτεί την μεγάλη πίκρα του αποκλεισμού από τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 μεταμορφώθηκε με θαυμαστό τρόπο.

Όμορφο ποδόσφαιρο, κόντρα στην παράδοση δεκαετιών, απολαυστική αλλαγή αγωνιστικής νοοτροπίας, τόπο στα νιάτα, ρεκόρ αήττητων αγώνων (σταμάτησε στις 37 τον περασμένο μήνα με την επί πατρίου εδάφους ήττα από την Ισπανία στα ημιτελικά του Nations League  ενώ νωρίτερα έγινε ο προπονητής στην ιστορία της που  έφθασε ταχύτερα από κάθε άλλον στις 30 νίκες και πιο  συγκεκριμένα, χρειάστηκαν μόλις 44 παιχνίδια). Για να έρθει η αποθέωση με την κατάκτηση του Euro 2020 το περασμένο καλοκαίρι στο Γουέμπλεϊ κόντρα στην οικοδέσποινα Αγγλία. Ήδη οι συμπατριώτες του είχαν αναγνωρίσει από τον Μάιο την απίστευτη δουλειά του και συμφώνησε με την ιταλική ομοσπονδία και ανανέωσε το συμβόλαιό του για τα επόμενα πέντε χρόνια (μέχρι το 2026)!

 

Οι έρωτες, τα ακριβά γούστα, ο πανεπιστημιακός τίτλος και τα  «Pandora Papers»

Σ’ ότι αφορά την εκτός γηπέδων ζωή του  ήταν παντρεμένος με τη Φεντερίκα Μορέλι από το 1990 έως το 2016, όταν και χώρισε το ζευγάρι που ήδη  έχει αποκτήσει τρία παιδιά -δύο γιους και μία κόρη (Αντρέα, Φιλίπο και Καμίλα). Κόστισε ακριβά στον πρώην προπονητή της Ίντερ, ο οποίος έπρεπε να καταβάλλει επίδομα διατροφής 40.000 ευρώ τον μήνα, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ζήτησε να καταβάλλει μηνιαία διατροφή μόλις 2,5 χιλιάδες.Τα δύο αγόρια έχουν κληρονομήσει το ταλέντο του πατέρα τους και το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα χόμπι, καθώς παίζουν στις ομάδες νέων της Ίντερ.

Το 2016,  έγινε ζευγάρι με τη Σίλβια Φορτίνι, τη νομική του βοηθό, με την οποία τελικά φωτογραφήθηκε από παπαράτσι σε διακοπές το 2017. Το ζευγάρι έχει διαφορά 14 ετών, με τον προπονητή της Εθνικής Ιταλίας να προσπαθεί να κρατήσει τη σχέση του μακριά από τη δημοσιότητα. Τελικά, οι δυο τους παντρεύτηκαν σε μια λιτή τελετή, έχοντας δίπλα τους τις οικογένειές τους και τους φίλους τους.  

Γοητευτικός , όπως αναδείχθηκε και μέσα από την κομψότατη εμφάνιση της αποστολής της Ιταλίας στα τελικά του EURO 2020 σε μια εντυπωσιακή δημιουργία του περίφημου συμπατριώτη του σχεδιαστή Giorgio Armani. Ή το έργο τέχνης  ρολόι χειρός Richard Mille αξίας 180.000 ευρώ που φορούσε στον καρπό του.

 

Επίσης κατέχει εδώ και λίγο καιρό και ακαδημαϊκό τίτλο, αφού ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Ουρμπίνο.  Παρουσίασε μπροστά σε καθηγητές και φοιτητές τη διδακτορική του διατριβή που αποτελεί μία επιστημονική προσέγγιση του ρόλου του προπονητή στα ομαδικά αθλήματα. “Ηγεσία, συνοχή, ομαδικό πνεύμα. Πώς δημιουργείται ένα σύνολο με νοοτροπία νικητή”, είναι το θέμα της διατριβής του, που συμπυκνώθηκε σε 16 σελίδες.

 

 Στον αντίποδα τέλος το όνομα του όπως κει εκείνο του, συνεργάτη φίλου του στην πρωταθλήτρια Ευρώπης,  Βιάλι φέρονται, σύμφωνα με το εβδομαδιαίο ιταλικό περιοδικό «Espresso», να βρίσκονται στη λίστα των «Pandora Papers», της δημοσιογραφικής έρευνας που αποκάλυψε τις δραστηριότητες των υπεράκτιων εταιρειών οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα σε ορισμένους από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους ανθρώπους του πλανήτη να κρύψουν τον πλούτο τους και να φοροδιαφύγουν.

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News