Λιγκ Καπ Αγγλίας : Το «θαύμα» της ΚΠΡ που αποτέλεσε ευρωπαϊκό θέμα και… εξέθεσε τη Λίγκα της χώρας (vid, pics)

Αυτά που έγιναν εκείνο το ιστορικό απόγευμα της 4^ης Μαρτίου 1967  στον αγγλικό ναό του ποδοσφαίρου, το θρυλικό (αρχικό ή ορίτζιναλ) Γουέμπλεϊ  συμπκνώνουν πάμπολλα από τα στοιχεία τα οποία κάνουν το δημοφιλέστερο των σπορ   συναρπαστικό , ελκυστικό και εν τέλει… δημοκρατικό.

Μια περίπτωση όχι ακριβώς νίκης ενός Δαβίδ κόντρα σε έναν Γολιάθ αλλά κάτι που πλησιάζει αυτή τη μεταφορά. Μια μικρούλα πρωτάρα σε τελικό σημαντικής διοργάνωσης ομάδα, η ΚΠΡ, όχι απλά κοίταξε στα μάτια την όχι μόνον κάτοχο του τροπαίου και αγωνιζόμενη δύο κατηγορίες παραπάνω αντίπαλο, Γουέστ Μπρόμγουϊτς Άλμπιον,  η οποία  είχε ως τότε κατακτήσει  ένα πρωτάθλημα και (το σημαντικότερο εκείνη την εποχή- και για δύο δεκαετίες ακόμα- για τους Άγγλους) τετράκις το Κύπελλο Αγγλίας αλλά και μπόρεσε να φθάσει στην επική νίκη και κόντρα στις  τρανές αντιξοότητες που προέκυψαν στην αναμέτρηση τους.

Το σνόμπαραν αρκετοί μεγάλοι

Ας ξεκινήσουμε όμως την αφήγηση της όμορφης αυτής ποδοσφαιρικής ιστορίας με το πλαίσιο της που αποδίδει όλες τις διαστάσεις  εκείνου του αγώνα. Το Λιγκ Καπ ήταν τότε ένας σχετικά νεόκοπος θεσμός, πολύ  λιγότερο μέσα στην αγγλική ποδοσφαιρική παράδοση από Κύπελλο και πρωτάθλημα που είχαν πορεία οκτώ και επτά δεκαετιών αντίστοιχα. Και είχε συναντήσει την υποτιμητική υποδοχή αρκετών από τους  τότε μεγάλους του ποδοσφαίρου στην πατρίδα του. Μόνο 46 από τους 92 συλλόγους μέλη της Football League μπήκαν στον κόπο να  συμμετέχουν στην πρώτη διοργάνωση το 1960. Ανάμεσα τους δεν ήταν η Τότεναμ που ήταν πολύ απασχολημένη με την εξασφάλιση του  ιστορικού παρθενικού νταμπλ στον 20^ο αιώνα. Ούτε η πρωταθλήτρια του 1959  Γουλβς,  η Άρσεναλ, η Λίβερπουλ.  Από την άλλη όμως τρέχουσες πρωταθλήτριες τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60 όπως οι Μπέρνλι, Έβερτον και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έδωσαν άπασες το «παρών». Η τελευταία… γενναιόδωρα, θα μπορούσαν να πουν κάποιοι αν λάβει κανείς υπόψιν το γεγονός ότι εμπνευστής της διοργάνωσης ήταν ο ισχυρός άνδρας της  Λίγκας από το 1951 ως το 1977, Άλαν Χάρντακερ, ο οποίος είχε  προχωρήσει στην εν λόγω… πρωτοβουλία σε μια μάταια προσπάθεια να εκτρέψει το ενδιαφέρον των κλαμπ μακριά από τα νέα μεσοβδόμαδα ηπειρωτικά τρόπαια. Και τα ξενοφοβικά του πιστεύω είχαν καταφέρει να οδηγήσουν στην άρνηση μιας τιμητικής εισόδου των μαρτυρικών «κόκκινων διαβόλων» μετά την τραγωδία στο Μόναχο στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο 1958-59. Ωστόσο, το νέο κύπελλο σύντομα βαφτίστηκε Hardaker’s Folly, και όχι για το τίποτα, καθώς τα πρώτα του χρόνια ήταν αξιοσημείωτα για την έλλειψη ενθουσιασμού από τις κορυφαίες ομάδες, που  άπασες εναλλάσσονταν στις αποφάσεις να μείνουν εκτός, και την επακόλουθη λόγω των απουσιών έλλειψη… γοητείας που το χαρακτήριζε. Αυτό από την άλλη όμως σήμαινε ότι αρκετά μικρότερα κλαμπ είχαν την ευκαιρία να περάσουν λίγο χρόνο μπροστά στον… ήλιο. Στον πρώτο τελικό – που διοργανώθηκε στην αρχή της σεζόν 1960-61  η Άστον Βίλα του Τζο Μέρσερ σήκωσε το τρόπαιο, αλλά μόνο αφού επέστρεψε από το  ντεσαβαντάζ 0-2 στο πρώτο παιχνίδι εναντίον της αγωνιζόμενης στη 2^η κατηγορία Ρόδεραμ Γιουνάιτεντ στον τελικό των δύο αγώνων. Τον δεύτερο τελικό κέρδισε η Νόριτς Σίτι, της 2^ης κατηγορίας, που κατέβαλε την Ρότσντεϊλ, της 4ης. Στους τέσσερις επόμενους κυριαρχούσαν ομάδες από τα Μίντλαντς. Μπέρμιγχαμ Σίτι, Λέστερ και Γουέστ Μπρομ με μια νίκη η καθεμία και μόνο η Τσέλσι πήρε το περίεργο  τρόπαιο με τρία χέρια κάτω νότια. Η… ποιότητα των φιναλίστ βελτιώθηκε, τα επίπεδα ενδιαφέροντος όχι και τόσο. Έτσι, για να ενθαρρύνει τους μεγάλους συλλόγους να συμμετάσχουν, η Football League προσέφερε ένα διπλό τρανό κίνητρο. Από το 1967 ο τελικός δεν θα ήταν διπλός αλλά μια μοναδική «υπόθεση» που θα λάμβανε χώρα στον τόπο των αγγλικών ποδοσφαιρικών ονείρων το «Γουέμπλεϊ». Αλλά και παράλληλα  με τον Χάρντακερ να χώνει την λυπημένη του ουρά ανάμεσα στα πόδια του υπήρξε και ένα επιπλέον… ευρωπαϊκό  δώρο.Με τον θριαμβευτή να λαμβάνει εισιτήριο για την μικρότερη σε αξία των διοργανώσεων της «Γηραιάς Ηπείρου», το Κύπελλο Εκθέσεων(Fairs Cup), μετέπειτα  μετονομαζόμενο Κύπελλο UEFA, πρόδρομο του σημερινού Europa League).

Ο δρόμος για τον ιστορικό τελικό

Αν και οι δύο γίγαντες του μεγάλου λιμανιού Λίβερπουλ και Έβερτον  το σνόμπαραν αρχικά, το σχέδιο λειτούργησε. Μέχρι ένα σημείο. Ενώ οι περισσότεροι σύλλογοι μπήκαν στο χορό, ο πρώτος τελικός του  Λιγκ Καπ στο θρυλικό λονδρέζικο γήπεδο  είχε φιναλίστ μια ομάδα από την 3^η Κατηγορία. Ήταν η ΚΠΡ  του θρυλικού Άλεκ Στοκ η οποία θα αντιμετώπιζε την κάτοχο του  τροπαίου Γουέστ Μπρόμγουϊτς Άλμπιον. Οι Baggies αναμενόταν να κερδίσουν με ευκολία αλλά πριν πάμε να δούμε τι συνέβη εν τέλει στον μεγάλο και αλησμόνητο εκείνο αγώνα ας ρίξουμε μια… διδακτική ματιά στο πως  μπόρεσαν οι δύο μονομάχοι να φθάσουν ως εκεί. Η ομάδα των Μίντλαντς  έφθασε με εύκολο τρόπο στο να  έχει την ευκαιρία να γίνει η πρώτη που θα κατακτούσε δύο διαδοχικές χρονιές το τρόπαιο. Αφού πέρασε τον πρώτο γύρο δίχως αντίπαλο, στον 2^ο με τον αστέρα της Σκωτσέζο διεθνή μέσο Μπόμπι Χόουπ να πετυχαίνει χατ-τρικ   έφθασε στο σαρωτικό 6-0 επί της γειτονικής Άστον Βίλα. Η Άλμπιον έπαιξε με τη Μάντσεστερ Σίτι στις 5 Οκτωβρίου 1966 στον τρίτο γύρο, και παρόλο που κέρδισε το παιχνίδι με 4–2,τα βρήκε σκούρα απέναντι στους «πολίτες». Ακολούθως δεν είχε πρόβλημα νικώντας 2-0 εκτός έδρας την Σουίντον και στον 5^ο γύρο η ομάδα του Μπέρμιγχαμ  αν και δέχθηκε γκολ μετά από εννέα λεπτά επέστρεψε για να κερδίσει με 3–1 τη Νορθάμπτον Τάουν.Ο ημιτελικός ήταν μια ρεβάνς του προηγούμενου τελικού κόντρα στη Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ του θρυλικού Μπόμπι Μουρ αρχηγού της πρωταθλήτριας τότε κόσμου Αγγλίας που είχε συμπαίκτες και στα «σφυριά» τους Τζεφ Χερστ και Μάρτιν Πίτερς. Η Άλμπιον πήρε ένα επιβλητικό προβάδισμα στον πρώτο αγώνα με νίκη 4–0 έχοντας μέγα πρωταγωνιστή τον στράικερ Τζεφ Άστλ που πέτυχε χατ -τρικ. Στο 2^ο ματς στο «Άπτον Πάρκ» οι Λονδρέζοι προηγήθηκαν στο β’ μέρος με τα γκολ των Χερστ και Μπερν  αλλά οι Τζόουνς και Κλαρκ έφεραν το ματς στα ίσια και η Γουέστ Μπρομ ήταν ξανά στον τελικό.

Τουναντίον λιαν δύσκολη στο μεσοδιάστημα και με πολύ ιδρώτα ήταν η πορεία προς το «Γουέμπλεϊ» για τους πρωτευουσιάνους αντιπάλους της. Το ξεκίνημα ήταν θριαμβευτικό με το 5-0 στο «Λόφτους Ρόουντ» επί Κολτσέστερ Γιουνάιτεντ αλλά αμέσως μετά τα βρήκε σκούρα κόντρα στη μικρούλα Όλντερσοτ καθώς μετά το 1-1 στο πρώτο ματς στην έδρα της τελευταίας επικράτησε 2-0 στον επαναληπτικό μπροστά στο κοινό της, ενώ αμέσως μετά επικράτησε εκεί 2-1 της Σουόνσι. Μεγαλύτερες οι απαιτήσεις κόντρα στη Λέστερ του θρυλικού Γκόρντον Μπανκς στον 4^ο γύρο αλλά τελικά η ομάδα του Στοκ επικράτησε 4-2 αν και βρέθηκε να χάνει 2-1 στο πρώτο μέρος.  Στα προημιτελικά θα δύο γκολ του αστέρα της ΚΠΡ Ρόντνεϊ Μαρς έβαλαν τις βάσεις της δύσκολης επικράτησης 2-1 κόντρα στην Καρλάιλ πάλι στο «Λόφτους Ρόουντ». Ως τον ημιτελικό με αντίπαλο την Μπέρμιγχαμ η ομάδα της Γ’ κατηγορίας (όχι για πολύ ακόμα) δεν είχε νικήσει εκτός έδρας και βρέθηκε να χάνει 1-0 στο πρώτο μέρος στο «Σεντ Άντριους Παρκ» πριν στο 2^ο το 34^ο γκολ του Μαρς εκείνη τη σεζόν καθώς και οι τρεις ασίστ του στους Μόργκαν, Λάζαρους και Άλεν χάρισαν μια τεράστια νίκη- μισή πρόκριση 4-1 στην έδρα της αντιπάλου. Η Ιστορία της παρθενικής πρόκρισης ομάδας της Γ’ κατηγορίας σε τελικό στην Αγγλία συμπληρώθηκε στο 2^ο ματς στο Λονδίνο με τη νέα νίκη 3-1 με όλα τα γκολ των γηπεδούχων να σημειώνονται στα τελευταία 12 λεπτά. Έτσι στις 3 Μάρτη του 1967 η ΚΠΡ που τα πήγαινε εξαιρετικά στο πρωτάθλημα θα αντιμετώπιζε μια αντίπαλο η οποία βρισκόταν μεν στη μέση της βαθμολογίας της 1^ης κατηγορίας  ενώ παράλληλα ήταν ακόμα ζωντανή στην Ευρώπη (αν και είχε ηττηθεί 3-0 από την Μπολόνια στην πρώτη πράξη του 3^ου γύρου του Κυπέλλου Εκθέσεων).

Τα προγνωστικά δικαιώθηκαν…αρχικά, πριν έρθει η «ανάσταση» του αουτσάιντερ

Τα προγνωστικά και μάλιστα συντριπτικά ήταν ασφαλώς υπέρ της Γουέστ Μπρομ που αγωνίστηκε με την ολοκόκκινη εκτός έδρας εμφάνιση της ενώ η αντίπαλος της φορούσε ολόλευκη εμφάνιση και όχι την παραδοσιακή της με τις φανέλες με τις μπλε οριζόντιες ρίγες. Και η εξέλιξη του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε να τα δικαιώνει περίτρανα. Μόλις στο 7’ άνοιξε το σκορ με τον Κλαρκ. Οι οπαδοί της που βρέθηκαν στις εξέδρες του κατάμεστου από περισσότερους από 98 χιλιάδες θεατές γηπέδου άρχισαν να προβοκάρουν τους ομολόγους τους των Λονδρέζων τραγουδόντας «εύκολα». Στο 36’ με την ομάδα του Μπέρμιγχαμ απόλυτη κυρίαρχο ο ίδιος παίκτης έκανε το 2-0. Το τρόπαιο έμοιαζε να οδεύει ολοτοχαχώς στη μεγαλούπολη της Κεντρικής Αγγλίας για 2^η διαδοχική σεζόν. «Για μια ώρα, η Γουέστ Μπρόμιτς ήταν συνειδητά και προφανώς η ανώτερη ομάδα», έγραψε ο Τζον Άρλοτ στην εφημερίδα Observer. «Ήταν πιο σκληροί, πιο γρήγοροι, με περισσότερες επινοήσεις, καλύτερα οργανωμένοι και πιο έτοιμοι. Σε αυτή την περίοδο σκόραραν δύο γκολ, δημιούργησαν, και σχεδόν αλαζονικά δεν αξιοποίησαν, τη μισή ντουζίνα ευκαιριών τους. Ακόμα κι έτσι, δεν είχαν τίποτα περισσότερο από το διατηρήσουν την αμυντική τους τάξη για να κρατήσουν το κύπελλο που κέρδισαν πέρυσι. Τότε, εντελώς ανεξήγητα, έχασαν την πίστη στον εαυτό τους».

Η πρώτη προειδοποιητική ομάδα βολή από την ομάδα του Στοκ ρίχθηκε στην εκπνοή του 45λεπτου από τον κάπτεν της Μάικ Κιν που είχε δοκάρι με σουτ. Στο β’ μέρος οι Λονδρέζοι από την αρχή έδειξαν τα δόντια τους στο απόλυτο πλέον φαβορί για τη νίκη. Το 1-2 έγινε από τον Μόργκαν στο 63’ και 12’ λεπτά μετά ο Μαρς ισοφάρισε. Πλέον τίποτα δεν ήταν εύκολο για τους Baggies και οι οπαδοί τους είχαν καταλάβει ότι βιάστηκαν υπερβολικά να προδιαγράψουν το τέλος του αγώνα. Και όχι μόνον αυτό αλλά στο 81’ ήρθε η… ανάσταση των αντιπάλων με σκόρερ τον Λάζαρους που λίγο έλειψε να πετύχει και άλλο τέρμα στο φινάλε (είχε δοκάρι με σουτ) ενώ οι αντίπαλοι είχαν πλέον παραδοθεί. Οι οπαδοί της θριαμβεύτριας που αποτελούσαν την πλειοψηφία στις εξέδρες είχαν ξεκινήσει ήδη το πάρτι τους. Τους ακολούθησαν εντός αγωνιστικού χώρου και οι πρωταγωνιστές της ιστορικής επιτυχίας.

Οι ευρωπαϊκές συνέπειες του απροσδόκητου θριάμβου

Η  υπέροχη αυτή ποδοσφαιρική ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί. Οι νικητές όπως και οι ηττημένοι εισάπραξαν από 18 χιλιάδες στερλίνες έκαστος από τις εισπράξεις του τελικού αλλά η διοργανώτρια αρχή μπήκε εξ αιτίας της τεράστιας έκπληξης σε μπελάδες. Για να το θέσουμε διαφορετικά εκτέθηκε διεθνώς. Και τούτο γιατί η UEFA, έχοντας βάλει τα δικά της στάνταρ στους θεσμούς της αρνήθηκε τη συμμετοχή της ΚΠΡ στη διοργάνωση καθώς δεν ήταν από την κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας.

Τελικά τη θέση της μικρής λονδρέζικης ομάδας στο Κύπελλο Εκθέσεων πήρε η Λίβερπουλ που μαζί με την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Πρωταθλητριών) , Τότεναμ (Κυπελλούχων ως κάτοχος του Κυπέλλου ενώ ήταν και 3^η στο πρωτάθλημα), Νότιγχαμ Φόρεστ (2^η) και Λιντς (4^η) εκπροσώπησαν την Αγγλία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης σεζόν. Το πάρτι θριάμβου των Λονδρέζων συνεχίστηκε στον εντός έδρας αγώνα με την Μπόρνμουθ και εκείνο το 4-0 συνέβαλε  επίσης στο να γίνει ένα ιστορικό νταμπλ από την ομάδα της πρωτεύουσας που κατέκτησε τον τίτλο στην Γ’ κατηγορία. Στην πιο επιτυχημένη σεζόν του κλαμπ.  Ένα χρόνο αργότερα ο Στοκ την οδήγησε  στην άνοδο στην κορυφαία κατηγορία για πρώτη φορά στην Ιστορία.   Ξαναέπαιξε στον τελικό το 1986 αλλά έχασε από την Όξφορντ. Όσο για τους ηττημένους ,  τερμάτισαν στην 10^η θέση στο πρωτάθλημα , αποκλείστηκαν από το Κύπελλο Εκθέσων και   μπορεί το 1968 να κατέκτησαν το τελευταίο Κύπελλο της Ιστορίας τους αλλά στο τελικό του Λιγκ Καπ το 1970 γνώρισαν εκ νέου πίκρα με δράστη τη Μάντσεστερ Σίτι.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News