Αντώνης Καρπετόπουλος: Τσιτωμένοι και κοιμισμένοι....

Τα τρία πρώτα ματς των play off ήταν όπως περίπου τα περίμενα: στριφνά και δύσκολα για όλους, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Τα πιο πολλά στη διοργάνωση τέτοια θα είναι. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ψυχωμένος και με πίστη

Οποιος νόμιζε ότι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε εύκολα τον Αρη γιατί ταρακουνήθηκε από την ήττα στο Βικελίδης από την ομάδα του Μπούργκος την περασμένη Κυριακή δεν ξέρει τον Ολυμπιακό και δεν γνωρίζει τον Αρη. Οποιος αντίπαλος του Ολυμπιακού επίσης μιλάει «για φιλικά ματς των δυο», σπέρνοντας υπόνοιες κτλ, ομολογώ ότι κάνει καλή δουλειά: «τσιτώνει» τον Αρη και «κοιμίζει» τον Ολυμπιακό.

Όπως έγινε κατανοητό χθες ο Ολυμπιακός δεν χάρισε τίποτα στον Αρη στο Βικελίδης: έχασε από ένα αντίπαλο περισσότερο ψυχωμένο. Ο Αρης έπαιξε εξίσου ψυχωμένα και στο Καραϊσκάκη, αλλά έπαιξε κομμάτι διαφορετικά. Εχασε γιατί δεν του αρκούσε να χτίζει ωραίες αντεπιθέσεις (κυρίως με τον Αμπουμπαράρ Καμαρά), αλλά γιατί δεν κατάφερε να κάνει την κατοχή μπάλας που έκανε στο Βικελίδης: ο Ολυμπιακός σκόραρε στα δυο διαστήματα του ματς που πίεσε. Εστω και παίζοντας ανοργάνωτα του αρκούσε η υπεροχή στο ψηλό παιγνίδι: οι τέσσερις από τις επτά μόλις  φάσεις που δημιούργησε ήρθαν επειδή «σήκωσε» τη μπάλα ψηλά – σε όλο το ματς δυο μόνο σουτ (του Αγκιμπού και του Μαντί Καμαρά) υπήρξαν πραγματικά επικίνδυνα. Αυτή την αδυναμία του πλήρωσε ο Αρης και στην καθοριστική φάση του πέναλτι στο 84΄: ο Μπράμπετς παίρνει αγκαλιά τον Σισέ γιατί τον βλέπει να σηκώνεται.

Χωρίς να καταλάβει πως

Ο Πέδρο Μαρτίνς παίρνει αυτή τη φορά κακό βαθμό στην προετοιμασία του αγώνα, αλλά και στην γενικότερη διαχείρισή του. Αυτό που περίμενε να δει όποιος παρακολουθεί τον Ολυμπιακό  ήταν να μια από τις δυο ενδεκάδες του που έπαιξαν πολύ καλά στα ματς με τον ΟΦΗ και τον Αστέρα. Αυτό που εν τέλει προέκυψε ήταν ο Ολυμπιακός του τριμήνου Νοέμβριος – Δεκέμβριος – Ιανουάριος, δηλαδή μια ομάδα με αργή μεσαία γραμμή και φανερή δυσκολία να αμυνθεί πιο ψηλά ώστε να μπορέσει να κλείσει τον αντίπαλο. Ο Μαρτίνς παρουσίασε την ίδια μεσαία γραμμή που ο ίδιος άλλαξε πριν βγει το ημίχρονο στο Βικελίδης. Την άλλαξε και χθες, περνώντας τον Μαντί Καμαρά, τον Βαλμπουενά και τον Αγκιμπού Καμαρά και παίζοντας με πέντε χαφ και δυο φουνταριστούς (Ελ Αραμπί – Τικίνιο) στο τέλος, έψαξε φάσεις. Αλλά βρήκε λίγες. Και γιατί ο Ολυμπιακός δεν πάταγε καλά στα μετόπισθεν – δεν είναι η πρώτη φορά που του συμβαίνει φέτος στην έδρα του κι αυτό μπορεί να είναι το μεγάλο του πρόβλημα το τελευταίο δίμηνο μιας σεζόν στην οποία προβλήματα λύθηκαν λίγα.  

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ     

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News