Μεσούτ Οζίλ: Η... παρτίδα της καριέρας του και η πατρίδα της ψυχής του

Έφτασε στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 2021, εν μέσω τυμπανοκρουσιών, αποτελώντας μία από τις πιο ηχηρές μεταγραφές της Φενέρμπαχτσε τα τελευταία χρόνια. Μπήκε στην κατηγορία των παικτών – αστέρων τύπου Ρομπέρτο Κάρλος, Γουέσλεϊ Σνάιντερ, Ρόμπιν Φαν Πέρσι κ.ά. που… δέχτηκαν να κοσμήσουν το πρωτάθλημα της γειτονικής μας χώρας. Ο Μεσούτ Οζίλ, αποτελεί παρελθόν από την ομάδα, ούτε έναμιση χρόνο μετά, με το κλαμπ να το γνωστοποιεί με μία λιτή ανακοίνωση, σε αντίθεση με αυτή της απόκτησης του πρωταθλητή κόσμου με τη Γερμανία το 2014. 

28/1/2021: «Ήταν ένα όνειρο για την Φενέρμπαχτσε, ήταν ένα όνειρο και για μένα. Πιστεύω ότι θα κατακτήσω το πρωτάθλημα με την Φενέρμπαχτσε. Ελπίζω να γίνουμε πρωταθλητές και να κάνουμε σημαντικά πράγματα στο Champions League», δήλωνε ο Μεσούτ Οζίλ στο πλαίσιο της παρουσίασής του, αφού πρώτα έκανε μία γενναία μείωση στις αποδοχές του ώστε να ενσωματωθεί στον τουρκικό σύλλογο. 

 

24/3/2022: «Η Φενέρμπαχτσε ανακοινώνει ότι ο Μεσούτ Οζίλ δεν υπολογίζεται από την ομάδα έπειτα από απόφαση που ελήφθη από το σύλλογο», ανακοίνωσε ο σύλλογος, τον οποίο όπως είχε δηλώσει ο πρόεδρος της Φενέρμπαχτσε, Αλίς Κοτς, «αγαπούσε από μικρό παιδί». Τον περασμένο Νοέμβρη, ο ισχυρός άνδρας των «καναρινιών» διαπίστωσε: «Ο Οζίλ θέλει να παίζει περισσότερο. Από εδώ και πέρα, πρέπει να επικεντρωθεί στο παιχνίδι του και να κρατήσει τα εμπορικά του ενδιαφέροντα έξω από αυτό. Πρέπει να σκεφτεί να συνεισφέρει στη Φενέρ». 

Γεννημένος στο Γκελζενκίρχεν στις 15/10/1988, τρίτης γενιάς μετανάστης και Γερμανός υπήκοος, τουρκικής καταγωγής, ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στη Σάλκε. Ακολούθησε η Βέρντερ Βρέμης, πριν κάνει το μεγάλο άλμα εκτός Γερμανίας, προκειμένου να φορέσει τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης το 2010. Ο Οζίλ ωστόσο ήταν πάντα μοιρασμένος ανάμεσα στις δύο πατρίδες του. 

Ο 33χρονος επιθετικός μέσος, που έχει στο παλμαρέ του εκτός από το Παγκόσμιο Κύπελλο, 1 πρωτάθλημα και 1 κύπελλο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, 4 FA Cup με την Άρσεναλ και 1 κύπελλο Γερμανίας με την Βέρντερ Βρέμης, υπέγραψε ηγεμονικά συμβόλαια στην καριέρα του. Η μεταγραφή του από τους «κανονιέρηδες» στη «βασίλισσα» έναντι 50 εκ. ευρώ, έμεινε στην ιστορία γιατί ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε τέτοιο ποσό από τον αγγλικό σύλλογο για έναν παίκτη. 

Η κουμπαριά με τον Ερντογάν που έκανε έξαλλη τη Μέρκελ 

To 2018, η απόφασή του να κάνει κουμπάρο στο γάμο του με την πρώην Μις Τουρκία και ηθοποιό, Αμινέ Γκιουλσέ, τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, λόγω της… δράσης του Τούρκου ηγέτη. Ποιος είδε τότε τη Γερμανίδα καγκελάριο και γνωστή ποδοσφαιρόφιλη, Άνγκελα Μέρκελ και δεν τη φοβήθηκε… Τέσσερα χρόνια μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά στο «Μαρακανά», μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στην Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι, δήλωσε: «Είναι μία προσωπική του απόφαση, αλλά και μία μεγάλη απογοήτευση για όλους που ένας παίκτης που φόρεσε για τόσο μεγάλο διάστημα τη φανέλα της εθνικής ομάδας και είδε πόση αντίδραση προκάλεσε στην κοινή γνώμη η πρώτη του συνάντηση με τον Ερντογάν, κάνει μία τέτοια επιλογή. Οι ποδοσφαιριστές είναι σύμβολα της κοινωνίας μας, με τους οποίους ο κόσμος δένεται περισσότερο από τους πολιτικούς», είχε σχολιάσει τότε για την επιλογή κουμπαριάς του αγαπημένου της ποδοσφαιριστή. 

Λίγους μήνες πριν, ο Ερντογάν είχε βρεθεί στο Λονδίνο για την επίσκεψή του στη Βασίλισσα Ελισάβετ. Εκεί ο Οζίλ έκανε ένα μεγάλο «φάουλ», για τη χώρα όπου μεγάλωσε. Συναντήθηκε μαζί του στην πρεσβεία και του χάρισε μία φανέλα της Άρσεναλ, αποκαλώντας τον «ο πρόεδρός μου».   

«Θλίβομαι για το γεγονός», δήλωσε τότε ο προσωπάρχης της καγκελαρίας, Χέλγκε Μπράουν. Και μιλάμε για μία εποχή, που υπήρχε μεγάλη ένταση στις σχέσεις Μέρκελ – Ερντογάν. 

 

Ένας Γερμανός με τουρκική καρδιά ή ένας Τούρκος με γερμανική; 

Ο Οζίλ ξέσπασε με μία αιχμηρή ανάρτηση, όπου τόνισε ότι έχει δύο καρδιές. Μία τουρκική και μία γερμανική. 

«Αν και μεγάλωσα στην Γερμανία, όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους, οι ρίζες μου είναι από μια άλλη χώρα και πιο συγκεκριμένα στην Τουρκία. Έχω δύο καρδιές, μία γερμανική και μια τούρκικη. Οταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου, μου δίδαξε να σέβομαι και να μην ξεχνώ ποτέ από που προέρχομαι κι αυτές οι αξίες με συνοδεύουν ακόμη στη ζωή μου. Τον Μάιο συνάντησα τον Πρόεδρο Ερντογάν στο Λονδίνο. Πρώτη φορά τον συνάντησα το 2010 όταν μαζί με την Άνγκελα Μέρκελ είχαν παρακολουθήσει το παιχνίδι Γερμανία – Τουρκία στο Βερολίνο. Από τότε συναντηθήκαμε αρκετές φορές. Η φωτογραφία μου μαζί του δεν είχε πολιτικές προθέσεις. Είμαι ποδοσφαιριστής κι όχι πολιτικός, μιλήσαμε μόνο για ποδόσφαιρο.  Παρά το γεγονός ότι τα γερμανικά ΜΜΕ παρουσίασαν κάτι διαφορετικό, η άρνησή μου να συναντηθώ με τον Πρόεδρο θα ήταν ασέβεια προς τους προγόνους μου, οι οποίοι με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Για μένα δεν είχε σημασία ποιος ήταν ο Πρόεδρος, αλλά το ότι ήταν ο Πρόεδρος. Ολο αυτό μπορεί να μην γίνεται αντιληπτό, αφού για τους περισσότερους δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός του πολιτικού από τον άνθρωπο, όμως σ’ αυτή την περίπτωση είναι διαφορετικό», έγραψε στα social media. 

Τέσσερα χρόνια μετά «Μαρακανά», τέλος η «Νασιονάμανσαφτ» 

Ήταν 13 Ιουλίου του 2014 ο τελικός Γερμανία – Αργεντινή και η κατάκτηση του πιο όμορφου τροπαίου από την ομάδα του Γιοακίμ Λεβ. Τον ίδιο μήνα, με διαφορά 4 ετών και 9 ημερών, ο Οζίλ αρνείται να φοράει πια το εθνόσημο. 

Αναφερόμενος στις απειλές που δεχόταν αλλά και σε χαρακτηρισμούς τύπου «τουρκικό γουρούνι» και άλλα υβρστικά σχόλια, όπου πάντα τονίζουν την καταγωγή του, στη συνέχεια εξέφρασε την επιθυμία του αποχωρήσει από την εθνική ομάδα της Γερμανίας.

«Τα απειλητικά mails και τα υβριστικά τηλεφωνήματα και τα σχόλια στα social media προς εμένα και την οικογένεια μου είναι δείγματα της Γερμανίας του παρελθόντος, μιας Γερμανίας για την οποία δεν είμαι περήφανος, κι είμαι σίγουρος ότι πολλοί Γερμανοί συμφωνούν μαζί μου». 

«Η συμπεριφορά που εισέπραξα από την Ομοσπονδία και πολλούς άλλους με έχουν κάνει να μην επιθυμώ πλέον να φορώ τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας. Νιώθω ανεπιθύμητος και πως όλα όσα έχω πετύχει από το 2009 όταν έκανα το ντεμπούτο μου έχουν ξεχαστεί. Άνθρωποι με ρατσιστικό παρελθόν δεν πρέπει να επιτρέπεται να δουλεύουν στις κορυφαίες Ομοσπονδίες, οι οποίες έχουν στις τάξεις τους ποδοσφαιριστές που προέρχονται από οικογένειες σαν και τη δική μου με διπλή κληρονομιά. Φορούσα αυτή τη φανέλα με περηφάνια και ενθουσιασμό, αλλά από δω και πέρα δεν θα το κάνω. Δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτή τη συμπεριφορά και την ασέβεια στην τουρκική καταγωγή μου από υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής Ομοσπονδίας, οι οποίοι για λόγους εγωισμού με μετέτρεψαν σε αντικείμενο πολιτικής προπαγάνδας. Ως εδώ και μη παρέκει! Δεν παίζω γι’ αυτό το λόγο ποδόσφαιρο και δεν θα μείνω απαθής! Ο ρατσιμός δεν πρέπει ποτέ να είναι αποδεκτός».

Ακολούθως καυστηρίασε τα δύο μέτρα και δύο σταθμά με τα οποία αντιμετωπίζεται από τους Γερμανούς. 

«Στα μάτια του Γκρίντελ και των υποστηρικτών του είμαι Γερμανός όταν κερδίζουμε και… μετανάστης όταν χάνουμε! Κι αυτό συμβαίνει γιατί παρόλο που πληρώνω φόρους στην Γερμανία, δωρίζω υλικό σε γερμανικά σχολεία, κατέκτησα το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2014, δεν είμαι αποδεκτός στη γερμανική κοινωνία! Μου συμπεριφέρονται σα να είμαι διαφορετικός! Κι ας έχω τιμηθεί από την γερμανική Δημοκρατία κι ας έχω επιτελέσει πρεσβευτή του γερμανικού ποδοσφαίου! Υπάρχουν κάποια κριτήρια τα οποία δεν πληρώ για να είμαι πραγματικός Γερμανός; Οι φίλοι μου Λούκας Ποντόλσκι, Μίροσλαβ Κλόζε ποτέ δεν αποκαλούνται Γερμανό-Πολωνοί, όμως εγώ γιατί είμαι Γερμανό-Τούρκος; Είναι επειδή πρόκειται για την Τουρκία; Είναι γιατί είμαι μουσουλμάνος;». 

Τώρα θα φανεί εάν πρόκειται για το άδοξο τέλος ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή που προκάλεσε θόρυβο όπου πήγε, ή αν ακόμα μπορεί με κάποιο τρόπο να σώσει την… παρτίδα της καριέρας του και να βρει επιτέλους την… πατρίδα της ψυχής του. 

 

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 
 
 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mesut Özil (@m10_official)

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News