ΕΘΝΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑΣ: Από το στιλ των αντεπιθέσεων στο progressive football και τον ευρωπαϊκό θρόνο!

Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι δεν ήταν ποτέ συμβατικός με το ιταλικό στιλ ποδοσφαίρου. Ως παίκτης λάτρευε την επίθεση και με τον Τζανλούκα Βιάλι συγκροτούσαν ένα από τα κορυφαία δίδυμα του κάλτσιο την εποχή που η ομάδα που δόξασε και δοξάστηκε, η μικρή, η επαρχιακή Σαμπντόρια, έκανε το μεγάλο μπαμ και κατέκτησε μέχρι και το σκουντέτο (1991). Δεν είναι συμβατικός ούτε τώρα ως προπονητής της τετράκις Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας. Όπως τότε την εποχή της «Σαμπ», έτσι και τώρα προσπαθεί να μεσουρανήσει στο διεθνές ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι δίνοντας μια πρόταση διαφορετική για τα δεδομένα της χώρας που μοιάζει σαν μπότα!

Είναι αυτή η πρόταση που οδηγεί τη «Σκουάντρα Ατζούρα» από επιτυχία σε επιτυχία. Και από την αποτυχία των προκριματικών του ρωσικού Μουντιάλ την μετέτρεψε σε νικήτρια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με ένα στιλ ποδοσφαίρου διαφορετικό απ’ όσα ξέραμε για την Ιταλία, ο Μαντσίνι έδωσε στους Ιταλούς, αλλά και σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους του πλανήτη μια διαφορετική οπτική και εν τέλει πρόσφερε στη χώρα του έναν ακόμα τίτλο!

Ιταλία και Μαντσίνι είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον

Αμέσως μετά την αποτυχία της Ιταλίας να προκριθεί στα τελικά ενός Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια, η μεγάλη σε κυκλοφορία -και όχι μόνο- ιταλική αθλητική εφημερίδα «Γκατζέτα Ντέλο Σπορτ» γράφει: «Αυτό είναι το τέλος». Την ίδια στιγμή η επίσης σημαντική ιταλική αθλητική εφημερίδα, «Κοριέρε Ντέλο Σπορτ» παρομοιάζει την αποτυχία με την «Αποκάλυψη». Έξι μήνες μετά την απομάκρυνση του Τζαν Πιέρο Βεντούρα, η Ιταλία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση limbo και κάπου εκεί ο Ρομπέρτο Μαντσίνι βγαίνει μπροστά.

Ο 56χρονος αφού περάσει για κάποιο διάστημα στην Κωνσταντινούπολη με τη Γαλατασαράι και την Αγία Πετρούπολη με τη Ζενίτ, θα έρθει ως σωτήρας σε μια κατάσταση που όμοιά της δεν είχε ξαναζήσει μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές δυνάμεις  

Έχοντας πάψει πια να είναι προπονητής μιας εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, είναι σαν να εξαργυρώνει το όνομά του κάνοντας ένας προπονητικό τουρ σε διάφορες πόλεις της Ανατολής. Χρειάζεται μια μεγάλη πρόκληση και η Ιταλία έναν οδηγό κορυφής. Οι δύο πλευρές συναντιούνται στη μέση. Εκείνη τη στιγμή ο Μαντσίνι έχει ανάγκη την Ιταλία και η Ιταλία τον Μαντσίνι.

Όταν ανακοινώνεται το όνομά του, η ευφορία ξαναγυρίζει στο ποδόσφαιρο της Ιταλίας. Ως ένας από τους ποδοσφαιράνθρωπους που εμπνέει τον σεβασμό θα δεχτεί την αγάπη και κυρίως την εμπιστοσύνη όλων.

Τα «σπάει» με την παράδοση, δίνει τόπο στα νιάτα

Η θητεία του θα ξεκινήσει με μια βαρετή εμφάνιση και το 2-1 επί της Σαουδικής Αραβίας και θα συνεχιστεί με πέντε παιχνίδια χωρίς νίκη. Από εκείνο το σημείο και μετά θα ξεκινήσει μια πορεία που θα εμπνεύσει και κυρίως θα αποδείξει ότι ο Μαντσίνι παραμένει ένας από τους πολύ καλούς προπονητές της Ευρώπης.

Η υπόσχεση του να φέρει την αναγέννηση του ιταλικού ποδοσφαίρου, ξεκινά πηγαίνοντας κόντρα στο παραδοσιακό στιλ της άμυνας και των γρήγορων αντεπιθέσεων. Καθόλου εύκολη υπόθεση. Με αυτό το στιλ η Ιταλία έχει κατακτήσει 4 Μουντιάλ.

«Ο Μαντσίνι έχει πάει κόντρα στην παράδοση. Όμως, το ιταλικό ποδόσφαιρο είχε πέσει τόσο χαμηλά που μπορούσε να ανεχτεί ακόμα κι αυτό. Οι οπαδοί το αποδέχτηκαν και στάθηκαν δίπλα στην εθνική», θα πει ο πρώην παίκτης και πρώην προπονητής της Τσέλσι και πρώην Ιταλός διεθνής Ρομπέρτο Ντι Ματέο.

Η τολμηρή προσέγγιση και η αλλαγή του συστήματος σε 4-3-3 θα φέρει πολλά γκολ στην επίθεση και θα θωρακίσει τα μετόπισθεν. Ταυτόχρονα η Ιταλία θα μείνει αήττητη για 34 σερί παιχνίδια συμπεριλαμβανομένου και του τελικού του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Παράλληλα με το σύστημα θα δοθεί έμφαση στα νιάτα και 6 παίκτες από την εθνική Ελπίδων που έφτασε στα ημιτελικά του Euro Under 21 του 2017 θα… αναμειχθούν με τους φτασμένους Κιελίνι και Μπονούτσι για να δημιουργήσουν ένα σύνολο που όμοιό του είχε πολλά χρόνια να δει το ιταλικό ποδοσφαιρικό κοινό.

Ο Μαντσίνι δεν φοβάται επίσης να πάει κόντρα στους παραδοσιακούς γίγαντες του ιταλικού ποδοσφαίρου στην προσπάθειά του να ψάξει για παίκτες. Θα δώσει στο Νικόλα Μπαρέλα την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο πριν αυτός μεταγραφεί από την Κάλιαρι στην Ιντερ. Ή ακόμα πιο πρόσφατα, όταν ο 21 χρονος επιθετικός, Τζάκομο Ρασπαντόρι, που έχει ήδη βαφτιστεί ο νέος Πάολο Ρόσι, θα γίνει ο 35^ος παίκτης που θα κάνει ντεμπούτο στην εθνική υπό τις οδηγίες του Μαντσίνι. Συνολικά θα χρησιμοποιήσει 67 παίκτες.

Μια άλλη καινοτομία είναι η παρουσίαση της πράσινης φανέλας, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, για να γιορταστεί το βάθος και η ποιότητα της νέας «σοδειάς» Ιταλών ποδοσφαιριστών…

Proggressive football

Στα προκριματικά η Ιταλία θα… σκουπίσει τους πάντες στο διάβα της και πετυχαίνοντας μόνο νίκες θα εξασφαλίσει την πρωτιά και την πρόκριση 3 παιχνίδια πριν από το τέλος. 

Παράλληλα, νικώντας Ολλανδία, Πολωνία και Βοσνία και εξασφαλίζοντας την πρόκριση για τα τελικά του Nations League είναι μια ακόμα επιτυχία για την πολύ βελτιωμένη ομάδα του Μαντσίνι.

Ο Μπαρέλα είχε μια εξαιρετική σεζόν, ο Κιέζα έκανε σούπερ χρονιά με τη Γιούβε, ο Ιμόμπιλε είναι μια μηχανή των γκολ, ενώ Ινσίνιε, Μπεράρντι, Σπινατσόλα, Μπελότι, Λοκατέλι, Βεράτι, Κριστάντε, Μπερναρντέσκι, Πεσίνα και άλλοι είναι όλοι τους παίκτες με στοιχεία ενός προοδευτικού ποδοσφαίρου.

«Ολοι οι παίκτες του Μαντσίνι είναι γενναίοι με την μπάλα και ανήκουν σε ομάδες που παίζουν progressive football», είναι η γνώμη του Ντι Ματέο. Και όχι μόνο δική του. Από το πρώτο κιόλας παιχνίδι του Euro η Ιταλία θα μπεί και πάλι στο κάδρο των πρωταγωνιστών. Είναι και πάλι η μεγάλη Ιταλία. Και αυτή τη φορά όχι απλά παίρνοντας αποτελέσματα με το γνωστό κυνισμό στην άμυνα, αλλά παίζοντας ωραίο, μοντέρνο ποδόσφαιρο! Θα ακολουθήσουν άλλες έξι νίκες εκ των οποίων δύο στα πέναλτι και η «Σκουάντρα Ατζούρα» θα κατακτήσει το δεύτερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ιστορίας της.

Μέχρι και 6 παίκτες στην αντίπαλη περιοχή

Ο Μαντσίνι πρόσφερε στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα μια ομάδα που δεν παρέμενε απλά πίσω με σκοπό να μην δεχτεί γκολ. Αυτή η ομάδα προσπάθησε, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της, να πάρει από την αρχή τα ηνία. Να κάνει το παιχνίδι, να επιβάλει το ρυθμό της. Τα ποσοστά κατοχής της μπάλας στον τελικό πρωτόγνωρα για Εθνική Ιταλίας. Σε κάποιες στιγμές η κατοχή ξεπέρασε το 70%. Ιδιαίτερα από τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου και μέχρι την επίτευξη της ισοφάρισης, η μπάλα ήταν συνεχώς σε πόδια παικτών που φορούσαν μπλε φανέλες.

Αναλύοντας προσεκτικά τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του Μαντσίνι, θα δούμε ότι σχεδόν σε κάθε επίθεση φτάνουν στην αντίπαλη περιοχή τουλάχιστον έξι παίκτες. Και πολλές φορές πέντε από αυτούς μπορεί να βρεθούν και μέσα στην μικρή περιοχή του αντιπάλου. Θυμηθείτε το δεύτερο γκολ στον ματς με την Αυστρία για τη φάση των “16”. Και μπορεί σε μερικές περιπτώσεις μερικοί από αυτούς που θα βρεθούν στη μικρή περιοχή να είναι οι δύο γερόλυκοι σέντερ μπακ, ο Κιελίνι και ο Μπονούτσι!

Αυτή η Ιταλία έκανε πολλούς φίλους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Και έκανε ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία, τους Άγγλους ποδοσφαιρικούς αναλυτές να παραδεχτούν ότι μια δική τους ήττα ήρθε από μια ανώτερη ομάδα κι όχι μόνο λόγω της κακής τους τύχης στα πέναλτι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News