ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γεννημένοι στις 11 Ιουλίου...

Δεν πίστευα ποτέ ότι οι Ιταλοί που είδαμε στο Euro2020 θα γίνουν πρωταθλητές Ευρώπης. Καλά καλά, ούτε ακόμα το πιστεύω: δυσκολεύομαι να καταλάβω το πώς τα κατάφεραν. Το 2006, όταν είχαν κερδίσει στη Γερμανία το μουντιάλ, είχα γράψει ένα κομμάτι που είχε τίτλο «ο θρίαμβος του ακατανόητου». Τότε προσπαθούσα να εξηγήσω πως ο Τζαμπρότα, ο Γκρόσο, ο Τόνι, ο Τζιλαρντίνο είχαν πετύχει αυτό που δεν είχαν καταφέρει στον καιρό τους ο Μπαρέζι, ο Μπαλτίνι, ο Μπάτζιο, ο Βιάλι, ο Ντοναντόνι. Εγραφα μέσες άκρες ότι ίσως η μόνη εξήγηση έχει να κάνει με την ίδια τη δύναμη του ποδοσφαίρου τους – με εκείνη την παλιά ωραία φράση που άλλοι αποδίδουν στον Τσέζαρε Μαλτίνι κι άλλοι στον Χελένιο Χερέρα: «οι Αγγλοι ανακάλυψαν το ποδόσφαιρο και τους κανόνες του, αλλά όλα τα υπόλοιπα στο ποδόσφαιρο τα έφεραν οι Ιταλοί». Στα όλα τα υπόλοιπα συγκαταλέγονται η στρατηγική και η τακτική, η αγάπη για τις ιστορίες που πάντα λειτουργούν ως παραδείγματα, η λατρεία για τους παίκτες δημιουργούς και τους μεγάλους τερματοφύλακες, η σιγουριά ότι η ανθεκτικότητα είναι συχνά σημαντικότερη της ποιότητας. Και κυρίως η δύναμη της πίστης ό,τι όλα είναι πιθανά: ακόμα και να καταφέρουν ο  Ντι Λορέντσο, ο Μπαρέλα, ο Ιμόμπιλε, ο Μπονούτσι κιι ο Κελίνι να κερδίσουν το Euro που δεν σήκωσαν ενώ έφτασαν σε ένα τελικό ο Πίρλο, ο Καναβάρο, ο Νέστα, ο Τότι, ο Μπουφόν, ο Ντελ Πιέρο.  

Διαβάστε περισσότερα στο karpetshow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News