Άλκης Καμπανός: Δυο μήνες από τη δολοφονία και τα κροκοδείλια δάκρυά μας στέγνωσαν!

Ο χρόνος, όπως τουλάχιστον τον αντιλαμβάνονται και τον μετρούν οι άνθρωποι, δεν σταματά να κυλά. Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, αν τον εκμεταλλευτούμε μάς κάνει πιο σοφούς, πιο έμπειρους, μας δείχνει το δρόμο. 

Οι δύο μήνες δεν είναι ικανοποιητικός χρόνος για να ιαθεί ο πόνος που άφησε η δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Είναι όμως αρκετό διάστημα για να ξεκινήσουν και να προχωρήσουν οι τομές στην αντιμετώπιση της βίας από τις Αρχές από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, ολάκερη την κοινωνία, έτσι ώστε αυτή η στυγνή, αναίτια και ανεξήγητη δολοφονία ενός 19χρονου να λειτουργήσει ως φάρος για να ταξιδέψει ο χώρος σε ασφαλή λιμάνια. Δίχως να φοβάται ένας πιτσιρικάς να εκδηλώσει την αγάπη του για μια ομάδα, χωρίς ο οικογενειάρχης να προχωρά σε δεύτερες σκέψεις σχετικά με το αν πρέπει ή δεν πρέπει να πάρει στο γήπεδο τα παιδιά του.

Οι γονείς του Άλκη, παρά τον ανείπωτο πόνο τους, ξεκίνησαν με γενναιότητα ψυχής από την πρώτη μέρα μια εκστρατεία να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για να μπει τελεία και παύλα στη λίστα με τα θύματα της οπαδικής βίας, μετά το όνομά του παιδιού τους. Το ερώτημα είναι κατά πόσον ακολουθήσαμε όλοι οι υπόλοιποι.

Οι δράσεις της Πολιτείας

Μετά τη δολοφονία ακολούθησαν συλλήψεις όλων των εμπλεκόμενων και υπόπτων. Έφοδοι της Αστυνομίας σε λέσχες οπαδών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κατάσχεση μικρών οπλοστασίων. Συλλήψεις σεσημασμένων οπαδών σημειώθηκαν αρκετές και συνεχίζουν να καταγράφονται.

Την πρώτη εβδομάδα μετά τη δολοφονία συγκλήθηκε κυβερνητική σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με τη συμμετοχή των συναρμόδιων υπουργών Αθλητισμού, Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης.

Ύστερα από 40 μέρες κατατέθηκαν στην Ολομέλεια της Βουλής οι διατάξεις για την οπαδική βία με αυστηροποίηση των ποινών, επαναφορά του ιδιώνυμου, αναστολή λειτουργίας των λεσχών και επαναπροσδιορισμό των προϋποθέσεων για την ίδρυση νέων.

Τα κόμματα που εκλέγει ο ελληνικός λαός ούτε εκεί κατάφεραν να συμφωνήσουν. Επί της αρχής και στο σύνολό του νομοσχεδίου ψήφισαν «ναι» η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, «παρών» η Ελληνική Λύση, ενώ καταψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25. Το άρθρο για το ιδιώνυμο ψηφίστηκε από ΝΔ και Ελληνική Λύση, ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜεΡΑ25 το καταψήφισαν και το ΚΙΝΑΛ ψήφισε «παρών». 

Το ερώτημα, όπως με όλους του νόμους, είναι ο νέος νόμος θα εφαρμοστεί. Και οι δολοφόνοι του Άλκη σεσημασμένοι, ήταν αλλά κυκλοφορούσαν ελεύθερα τρομοκρατώντας κόσμο. Κάποιοι είχαν εις βάρος τους δίκες που εκκρεμούσαν, γιατί πολύ απλά η δικαστική εξουσία στην Ελλάδα λειτουργεί με μεγάλη καθυστέρηση και αναβλητικότητα «μοιράζοντας» αναβολές για ψύλλου πήδημα.

Από εκεί και πέρα, η απαγόρευση στις μετακινήσεις εξακολουθεί να ισχύει, αν και έχουν καταγραφεί περιπτώσεις μαζικών «ντου» σχεδόν αποκλειστικά σε ματς του Λεκανοπεδίου, όπου οι Αρχές έκαναν τα στραβά μάτια για το φόβο γενίκευσης επεισοδίων. Μια στάση που μπορεί άμεσα να αποτρέπει τα χειρότερα, αλλά στους οπαδικούς κύκλους λογίζεται ως «κατόρθωμα» και τρέφει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Στο μπάσκετ και στο βόλεϊ η τελική φάση του Κυπέλλου έγινε με προσκλήσεις, αν και συγκεκριμένοι οπαδοί πάντα βρίσκουν τον τρόπο να παρεισφρέουν. Στο ποδόσφαιρο ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιες ομάδες θα προκριθούν και με ποιες συνθήκες θα διεξαχθεί ο τελικός, αλλά είναι απίθανο να δούμε οργανωμένους στις κερκίδες. Για την ώρα δεν υπάρχει καμία κινητικότητα πέρα από την πρόταση του ομίλου της Sportday και μοιάζει σαν όλοι να εύχονται να προκριθεί η… Λαμία, για να αποφύγουν νέο πονοκέφαλο στο κεφάλι τους.

Οι δράσεις του Ποδοσφαίρου

Η ενός λεπτού σιγή, η διακοπή στο 19^ο λεπτό των αγώνων, τα λουλούδια στο σημείο της δολοφονίας, οι ανακοινώσεις, οι φανέλες με το όνομά του Άλκη, το Νο 19 στην πλάτη και οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ήταν όλες εξαιρετικές κινήσεις, πλην, όμως συμβατικές.

Η Super League και η ΕΠΟ δεν προχώρησαν στο αυτονόητο, την αναβολή των αγώνων της αγωνιστικής που ακολούθησε τη δολοφονία. Όχι για να αλλάξει κάτι δραματικά, αλλά για να «ταρακουνηθεί» η κοινωνία. 

Η – επιβεβλημένη – αναβολή της αγωνιστικής, θα παρέμενε, ωστόσο, μια συμβολική κίνηση, αν δεν συνοδευόταν με ουσιαστικές και όχι τυπικές δράσεις. Τι θεωρείται ουσιαστική πράξη;

Να μην δυναμιτίζεις το κλίμα με ανακοινώσεις. Να βλέπεις την ομάδα που υποδέχεσαι σαν φιλοξενούμενη στο σπίτι σου. Να περιφρουρείς την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα στην έδρα σου. Να μην προβάλεις τον ανταγωνιστή σου για τον τίτλο ως εχθρό σου. Να μην προσπαθείς να ελέγξεις την ΕΠΟ και τη διαιτησία. Να μην χρησιμοποιείς οπαδικό στρατό δημοσιογράφων. Να μη μισθώνεις στρατό οπαδών. Να μην χρησιμοποιείς την εθνική ομάδα ως όχημα αντιπαράθεσης.

Έγινε κάποια ενέργεια προς αυτήν την κατεύθυνση; Όχι! Από ό,τι φαίνεται μάλλον μπήκαν όλοι σε ένα mode προσωρινής «ύφεσης» και αφήνουν τον χρόνο να μας επαναφέρει σταδιακά στο προ δολοφονίας καθεστώς.

Οι δράσεις της κοινωνίας

Ο τόπος της δολοφονίας του Άλκη έγινε λαϊκό προσκύνημα, ο δρόμος θα φέρει το όνομά του, ένα τεράστιο graffiti ετοιμάζεται με τη μορφή του, το δημοτικό γήπεδο ποδοσφαίρου των Εργατικών Κατοικιών Ευκαρπίας μετονομάζεται αύριο (2/4) σε «Άλκης Καμπανός». 

Αυτές και άλλες πολλές δράσεις έγιναν και θα γίνουν από Δήμους, οργανωμένες κοινότητες, μεμονωμένους πολίτες. Από ανθρώπους που ούτως ή άλλως δεν είχαν καμία σχέση με τη βία. Γιατί αυτοί που έχουν τη βία μέσα τους δεν πρόκειται να την αποτινάξουν επειδή ένας άγνωστος συμπολίτης τους έπεσε αναίτια νεκρός έξω από το σπίτι του απλά και μόνο γιατί υποστήριζε τον Άρη. 

Μερίδα των οπαδών της αγαπημένης ομάδας του Άλκη έβριζαν εν χορώ επί 89 λεπτά αντιπάλους και… δαίμονες στο ματς που ακολούθησε της δολοφονίας του, με αποτέλεσμα διεθνής ποδοσφαιριστής να αντιδράσει άκομψα on camera. Μόνο στο 19’ σίγησαν. Όπως πράττουν οι οπαδοί όλοι των ομάδων, από τις πιο μεγάλες ως τις πιο μικρές κάθε εβδομάδα σε όλη την Ελλάδα. Ξύλο και των γονέων έπεσε το τελευταίο δίμηνο σε ουκ ολίγα γήπεδα, αλλά και έξω από αυτά, στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη στην Εύβοια, στη Χαλκιδική. Αντίπαλοι παίκτες και οπαδοί, διαιτητές ξυλοκοπούνται, απειλούνται, προπηλακίζονται σε κάθε αγωνιστική. Από τους ίδιους ανθρώπους που «κρατούν» ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Άλκη.

Η βία είναι ριζωμένη στη φύση του ανθρώπου και ανάλογα με τα ερεθίσματα εκδηλώνεται. Το ζητούμενο είναι πώς οι πολυπληθέστερες υγιείς δυνάμεις θα καταφέρουν να επιβληθούν των «άρρωστων». Σίγουρα δεν θα τα καταφέρουν ποτέ χωρίς τη συνδρομή της Πολιτείας, του Τύπου και του ίδιου του ποδοσφαίρου.

Τα μνημεία για τον Άλκη θα είναι εκεί για να μας θυμίζουν τον άδικο χαμό του, μέχρι ένας δήθεν γκραφιτάς μοστράρει πάνω τους το «καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο και τον αριθμό μιας θύρας οργανωμένων. Μέχρι το όνομά του Άλκη Καμπανού περάσει στη λήθη όπως πέρασε και του Χαράλαμπου Μπλιώνα. Για να το θυμίζει μονάχα μια τυπική τελετή με όλο και λιγότερους παρευρισκόμενους, μια φορά το χρόνο.

Γιατί, είπαμε, ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές και τον πόνο. Συνάμα όμως σβήνει την επιθυμία για αλλαγή, για δικαιοσύνη και μας παρασέρνει ξανά στην καθημερινότητα του «δεν βαριέσαι» του «και οι άλλοι τα ίδιοι κάνουν» ή  του «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News