Συνέντευξη Μιχάλης Κούσουλας: Από ποδοσφαιριστής... αγρότης - «Ήταν λάθος μου που δεν άκουσα τον Κόκκαλη»

Από τον Ολυμπιακό και μια επαγγελματική καριέρα στο υψηλότερο επίπεδο της Α’ Εθνικής, πίσω στη γενέτειρά του, τη Γουριά Αιτωλοακαρνανίας, εκεί που δραστηριοποιείται επαγγελματικά με τις αγροτικές του καλλιέργειες και την καφετέρια που διατηρεί. Η ζωή του Μιχάλη Κούσουλα, ποτέ δεν ήταν στρωμένη με… κόκκινα χαλιά παρότι το κόκκινο έμελε να συνοδεύει την κορύφωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Και η συνέντευξη στον Γιώργο Μπιτσικώκο αποτελεί μια κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου που έμαθε να στέκεται όρθιος στα δύσκολα!

PHOTO CREDITS: Eurokinissi | Γιώργος Δερβίσης

O Μιχάλης Κούσουλας (τρίτος από αριστερά στην πάνω σειρά) ως μέλος της περίφημης ενδεκάδας του Ολυμπιακού «των ρωσικών μινγκ». Πάνω σειρά: Ράντος, Τσαλουχίδης, Κούσουλας, Λιτόφτεσνκο, Σοφιανόπουλος. Κάτω σειρά: Παχατουρίδης, Καραπιάλης, Καραταϊδης, Τσιαντάκης, Προτάσοφ, Σαββίδης. 

Ο Μιχάλης Κούσουλας εμφανίστηκε στο υψηλό επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ουσιαστικά από το… πουθενά. Σε μια εποχή που και η ενημέρωση δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα, ως παίκτης Γ’ Εθνικής και μάλιστα αμυντικός, κατάφερε να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό και στο πρώτο του παιχνίδι να κατακτήσει και τίτλο. Μια άτυχη στιγμή στην Τούμπα και ένα ιατρικό “μπλέξιμο” του κόστισαν ίσως την καριέρα που μπορούσε να κάνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με τον ίδιο πλέον να έχει αποσυρθεί στο χωριό του, λίγο έξω από το Αιτωλικό και να αναπολεί τις καλές στιγμές που έζησε με τις ομάδες που αγωνίστηκε.

«Χάριζα δύο εκατομμύρια δραχμές στον Παναιτωλικό για να με αφήσουν να πάρω μεταγραφή στον Ολυμπιακό»

–Μιχάλη να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και να θυμηθείς πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο.

–Σε ηλικία 14 ετών γράφτηκα στην ομάδα του χωριού μου, τον Εθνικό Γιουριάς. Τότε η ομάδα έπαιζε στο Γ’ τοπικό, αλλά καταφέραμε να ανέβουμε κατηγορία. Εγώ ξεχώρισα στα 3 χρόνια που έπαιξα εδώ και σε ηλικία 17 χρονών έκανα την πρώτη μου μεταγραφή στον Άρη Αιτωλικού, ο οποίος έπαιζε στην Α’ τοπική κατηγορία. Τότε είχε έρθει προπονητής ένας πρώην παίκτης του Παναιτωλικού, ο οποίος είχε αφήσει το στίγμα του στην ομάδα, ο Κώστας Τάκος, ο οποίος και ουσιαστικά ήταν αυτός που μεσολάβησε και είπε στους ανθρώπους της ομάδας του Αγρινίου για μένα. Έτσι σε ηλικία 18 χρονών πήγα στον Παναιτωλικό.

–Ο Παναιτωλικός τότε ήταν στην Δ’ Εθνική.

–Ναι, αλλά μέσα σε δύο χρόνια, καταφέραμε και ανεβήκαμε από την Δ’ Εθνική στην Β’ Εθνική. Κάναμε πολύ καλές πορείες.

–Πάμε τώρα να μου πεις και για την μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Πώς προέκυψε και πήγες ως παίκτης Γ’ Εθνικής ουσιαστικά;

–Έπαιζα Γ’ Εθνική, αλλά εκείνη την χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα με τον Παναιτωλικό και ανεβήκαμε όπως σου είπα στην Β’ Εθνική. Πράγματι ήρθε η πρόταση του Ολυμπιακού, αλλά ο Παναιτωλικός δεν ήθελε να με αφήσει να φύγω. Ο Ολυμπιακός θυμάμαι τότε, έδινε στον Παναιτωλικό 25 εκατομμύρια και σε εμένα 2. Οπότε προκειμένου να γίνει η μεταγραφή, γιατί εγώ ήθελα να πάω, είπα ότι δίνω και τα δικά μου λεφτά στην ομάδα για να με αφήσουν να φύγω.

–Αλήθεια, έμαθες ποτέ, πως σε είδαν από τον Ολυμπιακό;

–Δεν με είδαν ποτέ.

–Τι εννοείς;

–Δεν υπήρχε το scouting τότε με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Απλά όπως έμαθα μετά, γιατί ήταν και δική μου απορία και ρώτησα δύο ανθρώπους από την διοίκηση του Ολυμπιακού, τον κ. Κωνσταντινίδη και τον κ. Μπασιούκα, ο Ολυμπιακός ήθελε έναν παίκτη για να αποτελέσει αναπληρωματικό του Μητσιμπόνα. Τότε είχε πάρει ο Ολυμπιακός τον Γιώργο από τον ΠΑΟΚ, μετά τον τελικό του κυπέλλου.

–Και πώς έγινε η δική σου μεταγραφή;

–Από τον Ολυμπιακό λοιπόν, επειδή ήθελαν κάποιο νέο παιδί και εξελίξιμο, ρώτησαν τους προπονητές που ήταν στην Β’ και τη Γ’ Εθνική με τους οποίους είχαν σχέσεις. Προπονητές που ήταν και παλιοί παίκτες, όπως ο Γκαϊτατζής, ο οποίος ήταν τότε προπονητής στη Σπάρτη. Όλοι λοιπόν, όπως μου είπαν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού, τους έλεγαν: “Να πάρετε τον Κούσουλα από τον Παναιτωλικό”. Έτσι έγινε η μεταγραφή μου, γιατί εγώ δεν είχα ούτε μάνατζερ, ούτε τίποτα και τα πράγματα δεν ήταν όπως είναι σήμερα, όπου μέσω ίντερνετ μπορείς να βρεις κάθε πληροφορία.

–Ήσουν οπαδός του Ολυμπιακού και γι αυτό ήθελες να πας και χάρισες και τα λεφτά;

–Όχι. Εγώ μικρός είχα έναν φίλο εδώ στο χωριό που ήταν ΑΕΚ και με είχε κάνει να την συμπαθήσω. Όταν όμως μπήκα στο Καραϊσκάκη στο πρώτο ματς πρωταθλήματος με τον Ηρακλή και αντίκρυσα την εικόνα του γεμάτη, έγινα Ολυμπιακός. Δεν γίνεται να μην αγαπήσεις αυτή την ομάδα. Περπατούσα στο Πασαλιμάνι και με χαιρετούσε ο κόσμος. Έμπαινα σε ταξί και με αναγνώριζαν. Καταλαβαίνεις; Μόλις είχα έρθει από το χωριό και ζούσα όλο αυτό. Και μετά τα αποδυτήρια με τόσους μεγάλους παίκτες… Εμπειρία.

«Μέσα σε δύο μήνες βρέθηκα από τα ξερά γήπεδα να μαρκάρω τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, τον καλύτερο επιθετικό του κόσμου»

–Πας λοιπόν στον Ολυμπιακό και στο πρώτο επίσημο παιχνίδι σου, είσα βασικός και κατακτάς τίτλο.

-Πράγματι, ενώ είχα πάει στον Ολυμπιακό για να αποτελέσω μια εναλλακτική λύση, ο Όλεγκ Μπλαχίν που ήταν τότε προπονητής, με εμπιστεύτηκε από την πρώτη μέρα και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω τελικά δίπλα στον Μητσιμπόνα ως βασικός. Κερδίσαμε την ΑΕΚ 3-1 και κατακτήσαμε τότε το σούπερ καπ.

–Είχε προηγηθεί και ένα τουρνουά αν θυμάμαι καλά στην Ιταλία, όπου αντιμετώπισες τον Μπατιστούτα με τη Φιορεντίνα τότε.

–Ναι καλά θυμάσαι. Ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Εγώ ένα παιδί που μέχρι δύο μήνες πριν έπαιζα σε ξερά γήπεδα, ξαφνικά βρέθηκα να μαρκάρω τον καλύτερο -τότε- επιθετικό του κόσμου. Τρομερή εμπειρία. Αλλά φυσικά τα πήγα καλά. Θυμάμαι ότι ήταν αικίνητος. Δεν σταματούσε λεπτό στο παιχνίδι να τρέχει και να πηγαίνει παντού. Έκανε και ζέστη εκείνο το βράδυ στην Πεσκάρα και μετά το τέλος του αγώνα είχα χάσει… δέκα κιλά. (γέλια). Μεγάλη ομάδα τότε η Φιορεντίνα, είχε και τον Έφενμπεργκ στο κέντρο που έκανε τρομερά πράγματα. Να σου πω όμως κάτι. Σε εκείνο το ματς κατάλαβα τις δυνατότητές μου. Ως άνθρωπος είμαι γενικά χαληλών τόνων και συνεσταλμένος, όμως ποδοσφαιρικά είχα θράσος. Και αυτό ήταν που με βοήθησε. Μάλιστα από τις πρώτες μέρες στον Ολυμπιακό, με είχαν δει και από την Εθνική ομάδα, αλλά δεν με κάλεσαν γιατί ο Ολυμπιακός έλεγε ότι δεν ήμουν έτοιμος ακόμα και θα “καιγόμουν”. Πραγματικά δεν ήμουν έτοιμος, δεν ένιωθα κι εγώ ότι μπορούσα, αλλά έχασα την ευκαιρία να παίξω και Εθνική, λόγω του τραυματισμού μου.

«Τα πόδια μου είχαν καεί από τα εξάταπα και όταν τραυματίστηκα στην Τούμπα ήταν τόσο μεγάλο το σοκ που άρχισα να χάνω ακόμη και τα μαλλιά μου»

–Πάμε τώρα στην στιγμή του τραυματισμού σου στην Τούμπα.

–22 Δεκεμβρίου. Δεν την ξεχνάω αυτή τη μέρα. Μόλις στο πρώτο λεπτό, κοντραριστήκαμε με τον Παύλο Δερμιτζάκη και γύρισε το πόδι μου. Όπως σου είπα εγώ είχα συνηθίσει να παίζω σε ξερά γήπεδα και όταν άρχισα να παίζω σε χόρτο είχα πάθει σοκ. Είχαν “καεί” τα πόδια μου και πραγματικά δυσκολευόμουν με τα εξάταπα. Ίσως κι αυτός να ήταν ένας λόγος, γιατί ουσιαστικά δεν τα είχα συνηθίσει ακόμα. Έγινε λοιπόν ότι έγινε και μετά ξεκίνησε η περιπέτεια.

–Δηλαδή;

–Γιατρός του Ολυμπιακού τότε ήταν ο Πρίφτης, ο οποίος την επόμενη ημέρα με έβαλε στο χειρουργείο και όταν ξύπνησα μου είπε ότι είχα πρόβλημα στον χιαστό. Μάλιστα μου είπε ότι μου έβγαλε και τους μηνίσκους, γιατί είχαν διαλυθεί. Μετά από 8 μήνες όμως, όπου εγώ είχα αποκτήσει ψυχολογικά προβλήματα, λόγω του τραυματισμού μου -ακόμα και τα μαλλιά μου άρχισα να χάνω από αυτό- χρειάστηκε να κάνω μαγνητική για να δούμε τι γίνεται με την αγκύλωση που είχε πάθει το πόδι μου. Τότε είχα αλλάξει και ο γιατρός στον Ολυμπιακό και είχα αναλάβει ο Χρήστος Δάρρας. Πήγα λοιπόν στο Ιατρικό Παλαιού Φαλήρου και του είπα ότι δεν έχω μηνίσκους. Μόλις όμως βγήκε η μαγνητική, ο γιατρός τρελάθηκε. Οι μηνίσκοι μου ήταν κανονικά στη θέση τους. Μάζεψε όλο το Ιατρικό γύρω μου και έδειχνε τη μαγνητική. Τότε κατάλαβα ότι είχα ταλαιπωρηθεί τζάμπα τόσο διάστημα. Μετά ο Πρίφτης μου έκανε και μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, αλλά τίποτα δεν έγινε και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.

«Ο Κόκκαλης μου έλεγε να πάω δανεικός για να πάρω παιχνίδια, αλλά δεν τον άκουσα. Ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου»

–Μετά τι έγινε;

–Μετά από τον Ολυμπιακό και συγκεκριμένα ο πρόεδρος, Σωκράτης Κόκκαλης, μου έλεγε να πάω δανεικός σε διάφορες ομάδες για να πάρω παιχνίδια. Εγώ όμως δεν τον άκουσα, γιατί πραγματικά δεν ένιωθα καλά το πόδι μου και νόμιζα ότι αν πάω κάπου θα κοροϊδεύω. Τελικά αυτό ήταν το μεγάλο μου λάθος. Που δεν άκουσα τον πρόεδρο. Γιατί δεν έπαιζα και μπορεί να έμεινα ελεύθερος, αλλά τότε δεν καταλάβαινα πως όπου και να πήγαινα θα ήμουν πάντα παίκτης του Ολυμπιακού και θα είχα άλλη αντιμετώπιση. Ακόμα και ιατρικά εάν χρειάζονταν θα με πρόσεχε το επιτελείο του Ολυμπιακού.

–Έφυγες λοιπόν ως ελεύθερος.

–Ακριβώς. Μετά τον Ολυμπιακό είχα αρκετές προτάσεις, αλλά έπρεπε να πάω και φαντάρος. Διάλεξα όμως τον Πανιώνιο. Εκεί προπονητής ήταν ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, ο οποίος μου αποκάλυψε πως όσο ήταν προπονητής στην Παναχαϊκή, του έλεγε συνέχεια ο Δαβουρλής που τον είχε συνεργάτη να με πάρει από τον Παναιτωλικό. Όπως μου είπε τον είχε… ζαλίσει. Τελικά δεν το έκανε ποτέ, αλλά η μοίρα μας ήταν να συναντηθούμε στον Πανιώνιο. Στον Πανιώνιο πήγα γιατί δεν σου κρύβω, μου άρεσε το κλίμα. Πάντοτε ήταν μια από τις συμπαθητικές ομάδες. Ακόμα και στο χωριό μου τη Γουριά, υπήρχαν Πανιώνιοι. Μάλιστα ο πατέρας μου ήξερε τότε τα ονόματα όλων των παικτών. Ο Πανιώνιος ήταν πάντοτε η δεύτερη αγαπημένη ομάδα όλων των Ελλήνων.

«Τι κρατάω από το ποδόσφαιρο; Σίγουρα όχι τα χρήματα, γιατί δεν έβγαλα λεφτά. Αν έπιανα το Τζόκερ πάντως, θα ξαναπήγαινα να δω τις πόλεις που έπαιξα μπάλα»

–Μετά συνέχισες σε Παναιγιάλειο και Λεωνίδιο και γύρισες στον Παναιτωλικό να κλείσεις την καριέρα σου. Τι κρατάς από το ποδόσφαιρο;

–Το σίγουρο είναι ότι δεν έβγαλα λεφτά (γέλια). Μάλιστα και τα λίγα που μάζεψα τα επένδυσα εδώ στο χωριό και το έχω μετανιώσει. Καλύτερα να τα επένδυα σε μεγάλη πόλη, γιατί οι συνθήκες θα ήταν καλύτερες και για την οικογένεια. Για παράδειγμα τα παιδιά μου θα είχαν τη δυνατότητα να πάνε σε καλύτερα σχολεία. Όπου έπαιξα έκανα φίλους. Μάλιστα με τον Παύλο Δερμιτζάκη που είχαμε την κόντρα στην Τούμπα, παίξαμε μετά συμπαίκτες στον Παναιγιάλειο. Γίναμε φίλοι, όπως φίλος είμαι με τον Βόκολο, τον Μάντζιο και γενικά με πολλούς παίκτες. Απλά εγώ έχω αποτραβηχτεί εδώ στο χωριό και ασχολούμαι με το μαγαζί που έχω ανοίξει, αλλά και με τα χωράφια μου. Εάν πάντως έπιανα το Τζόκερ, θα ξαναπήγαινα να δω τις πόλεις που έπαιξα μπάλα. Μου έμεινε και μια πίκρα από τον Παναιτωλικό, γιατί στο τέλος της καριέρας μου περίμενα ότι θα με κρατούσαν σε κάποιο πόστο για να έχω δουλειά, αλλά δεν έγινε. Άλλο που μετά από έξι μήνες μου πρότειναν να πάω προπονητής στην δεύτερη ομάδα, αλλά εγώ δεν ήθελα γιατί είχα τσαντιστεί. Γενικά πάντως, να έχουμε την υγειά μας. Εγώ προέρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια και έχω μάθει να ξεπερνάω τις δυσκολίες μόνος μου. Όπως -λόγω έλλειψης χρημάτων τα πρώτα χρόνια- έμαθα να κάνω όλες τις επισκευές στο σπίτι μου, έτσι συνεχίζω και τώρα. Αυτό που θέλω να γράψεις όμως είναι ότι πάντα έπαιζα για τη φανέλα και τον κόσμο και γι αυτό έχω κατάγματα από το κεφάλι μέχρι τα νύχια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News