Συνέντευξη Κώστας Βερνίκος: «Κλοπ και Γκουαρδιόλα έχουν δρόμο για να ξεπεράσουν τον Αντσελότι»

Ο Κώστας Βερνίκος συναντά τον Αλέξανδρο Σόμογλου λίγο πριν πετάξει για το Παρίσι, απ’ όπου θα μεταδώσει τον τελικό Ρεάλ Μαδρίτης – Λίβερπουλ για το Mega, ξετυλίγει το κουβάρι αναμνήσεων τριών και πλέον δεκαετιών, θυμάται το πρώτο γκολ του Ολυμπιακού που είχε περιγράψει σε ομίλους του Champions League και καταγράφει την πορεία μιας ιδιαίτερης διαδρομής σε έναν ευρωπαϊκό ουρανό… γεμάτο αστέρια!

Photo Credits: Eurokinissi | Κλόντιαν Λάτο

Ο άνθρωπος που περιέγραψε το πρώτο ποδοσφαιρικό παιχνίδι που μεταδόθηκε ποτέ στην ιστορία της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Η φωνή που έντυσε την πιο επική, και συνάμα ανέλπιστη, στιγμή του ελληνικού αθλητισμού φτάνοντας κάθε Έλληνα στον… έβδομο ουρανό της δόξας! Ο σχολιαστής που μετέφερε σε κάθε ελληνικό σπίτι το πρώτο γκολ του Ολυμπιακού σε όμιλο Champions League.

Αν υπήρχαν «βαριές φανέλες» στο χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας, σαν αυτές που θα φορούν οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης και της Λίβερπουλ στον αγωνιστικό χώρο του «Σταντ ντε Φρανς» το βράδυ του Σαββάτου, η μία θα έφερε δεδομένα στην πλάτη το όνομα «Κώστας Βερνίκος».

Όταν έχεις απέναντι σου έναν δημοσιογράφο που κουβαλά τη βιωματική εμπειρία «ζωντανής» παρακολούθησης τριάντα και πλέον τελικών Champions League, κάθε πρόλογος περισσεύει. Απλά τον κοιτάζεις στα μάτια και διακρίνεις την ανυπομονησία του να βρεθεί ξανά στο πιο λαμπρό παιχνίδι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, σε συλλογικό επίπεδο. Διακρίνεις τη χαρά του και προσπαθείς να αντιληφθείς το γιατί. Γιατί απολαμβάνει την κάθε του παρουσία σε έναν τελικό Champions League σαν να ήταν η πρώτη του; Τι το τόσο μαγικό έχει η συγκεκριμένη βραδιά;

«Θα σου πω. Έχω το προνόμιο να ζήσω τελικούς Champions League, τόσο με την ιδιότητα του σχολιαστή, όσο και με αυτή του απλού θεατή. Πίστεψέ με, και οι δύο ιδιότητες είναι εξίσου σημαντικές. Είναι πραγματικά η κορυφαία βραδιά του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που κάθε φορά που τελειώνει, ανυπομονείς να έρθει η επόμενη. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΟΥΕΦΑ και η Team έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια διοργάνωση που κάθε τριετία αυξάνει τα έσοδά της. Αντιλαμβάνεσαι τι οργάνωση απαιτείται από το πρώτο δευτερόλεπτο της πρώτης κλήρωσης των καλοκαιρινών προκριματικών μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της βραδιάς του τελικό. Τίποτα δεν είναι τυχαίο…»

«Το πρώτο ποδοσφαιρικό παιχνίδι στην ιστορία της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης σε σχόλιο του αείμνηστου Νικήτα Γαβαλά»

Γυρίζουμε, λοιπόν, πίσω στα πρώτα ρομαντικά χρόνια της ιδιωτικής ελληνικής τηλεόρασης, και ένα κανάλι που ταυτίστηκε από τα πρώτα του βήματα με το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό και φυσικά το Champions League. Θυμάσαι, αλήθεια, την πρώτη μετάδοση ποδοσφαιρικού παιχνιδιού από το Mega;

Δεν ξεχνιέται. 22 Νοεμβρίου 1989, Ολυμπιακός – Οσέρ 1-1 στο Καραϊσκάκη για το τότε Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το πρώτο παιχνίδι ποδοσφαίρου που μεταδόθηκε ποτέ από ιδιωτικό κανάλι στην Ελλάδα και η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε τρίτο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης στην ιστορία του! Μια αξέχαστη μετάδοση, μια μοναδική εμπειρία και μάλιστα σε σχόλιο του αείμνηστου Νικήτα Γαβαλά, του πρώτου διευθυντή του αθλητικού τμήματος του παλιού Mega.

Πόσο διαφορετικές ήταν, αλήθεια, οι μεταδόσεις εκείνη την εποχή;

Τότε τα παιχνίδια καλύπτονταν από 5-6, το πολύ, κάμερες, φτωχούς φακούς αλλά εκπληκτικούς εικονολήπτες. Κάμεραμαν αξίας που δύσκολα βρίσκεις σήμερα. Στη σημερινή εποχή η τεχνολογία που χρησιμοποιείται στις τηλεοπτικές μεταδόσεις κάνει τα πάντα και όσο οδεύουμε στην εποχή των νέων τεχνολογιών, πχ του 4k, η τηλεόραση δεν θα είναι πλέον αυτή που γνωρίζαμε.

Θεωρείς ότι λείπει στις μέρες μας η ανθρώπινη πινελιά της τότε πιο ρομαντικής εποχής;

Λείπει, αλλά σταδιακά αντικαθίσταται ακόμη και από συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, οπότε μοιραία ο ανθρώπινος παράγοντας περνά σε δεύτερη μοίρα.

Βάλε μας λίγο στη θέση ενός σχολιαστή ενός τόσο σπουδαίου αγώνα, όπως ο τελικός του Champions League. Υπάρχει κάποια διαφορετική προετοιμασία σε σχέση με άλλες μεταδόσεις;

Κατ’ αρχάς υπάρχει μεγάλη διαφορά στον τρόπο προετοιμασίας σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια. Τότε για να έβρισκες στοιχεία για τις ομάδες που θα μετέδιδες, έπρεπε να ανατρέξεις στο προσωπικό σου αρχείο. Τώρα μια αναζήτηση στο… Google Search αρκεί. Πάντα, όμως, το κλειδί είναι η αξιολόγηση της πληροφορίας. Να κρίνεις ποιο στοιχείο απ’ αυτά που βρήκες θα είναι χρήσιμο στον τηλεθεατή κατά τη διάρκεια της μετάδοσης και ποιο θα τον κουράσει. Μια μετάδοση κρίνεται πετυχημένη αφενός όταν ο σχολιαστής δεν γίνεται πρωταγωνιστής και αφετέρου όταν στο τέλος της μετάδοσης, ο τηλεθεατής έχει περάσει ένα ευχάριστο βράδυ. Να του έχεις κρατήσει ευχάριστη παρέα και όχι να έχεις επιδοθεί σε επίδειξη γνώσεων.

Το «στον έβδομο ουρανό όλοι αδέλφια» τη στιγμή που ο Θοδωρής Ζαγοράκης σηκώνει στον ουρανό της Λισαβόνας το τρόπαιο του Euro θεωρείται πλέον μια από τις πλέον ιστορικές ατάκες της ελληνικής τηλεόρασης. Φράσεις σαν αυτή, ή το περίφημο «στα χέρια του τίμιου γίγαντα» του Φίλιππα Συρίγου στον τελικό του Ευρωμπάσκετ το 1987, ή το «βάλτο αγόρι μου» του Βασίλη Σκουντή στο τρίποντο του Διαμαντίδη το 2005, προκύπτουν εκείνη τη στιγμή με το συναίσθημα, ή κάποιες τις έχετε προετοιμάσει από πριν για να είστε έτοιμοι ανάλογα με το σενάριο ενός αγώνα;

Όχι, όχι. Μελετάς τις ομάδες, τις τακτικές των προπονητών, παρακολουθείς τις δηλώσεις τους, άντε να έχεις προετοιμάσει λίγο και τον πρόλογό σου. Είναι αδύνατο να έχεις έτοιμες φράσεις εκ των προτέρων. Αφήνεις τη φυσιολογική ροή του αγώνα να σε παρασύρει. Και, για να είμαι τίμιος, σε αυτό το επίπεδο με βοήθησε προσωπικά η επί σειρά ετών ενασχόλησή μου με το ραδιόφωνο.

«Δεν είμαι οπαδός της Λίβερπουλ, αλλά όταν άκουσα για πρώτη φορά να τραγουδούν στο Άνφιλντ το “You ‘ll never walk alone” ήταν κάτι το μοναδικό»

Υπήρχε κάποια στιγμή ενός τελικού, κάποιο γκολ, κάποιο άλλο περιστατικό, στο οποίο δυσκολευόσουν να βρεις τα κατάλληλα λόγια «στον αέρα» για να το περιγράψεις;

Όχι. Θα σου ομολογήσω, όμως, ότι τα συναισθήματα ήταν ιδιαίτερα έντονα όταν είχα την τύχη να περιγράψω έναν τελικό Champions League στην ίδια μου την χώρα, το 2007 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και πάλι δυο σπουδαίες ομάδες, η Μίλαν και η Λίβερπουλ, και πάλι τεράστιοι παίκτες στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν μια πανέμορφη βραδιά αφενός για το ίδιο το παιχνίδι και αφετέρου γιατί έβλεπες ξανά σε λίγα χρόνια (μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες) ότι η Αθήνα μπορούσε να φέρει εις πέρας τη διεξαγωγή των μεγαλύτερων αθλητικών events, αρκεί άπαντες να δούλευαν σοβαρά.

Είπες τη λέξη «Λίβερπουλ» και αγγίζεις… ευαίσθητες χορδές. Ήσουν στο ΟΑΚΑ το 2007, έζησες από κοντά τον θρυλικό τελικό της Πόλης. Κώστα, τι το ιδιαίτερο έχει τελικά αυτή η ομάδα, βάσει της δικής του προσωπικής εμπειρίας; Σε ρωτάω γιατί σ’ αυτούς τους δύο τελικούς που αναφερόμαστε, έχουμε ζήσει δύο από τα πιο συγκλονιστικά “You’ll never alone” απ’ όσα έχουμε ακούσει σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ένα στο ημίχρονο του τελικού της Κωνσταντινούπολης με το σκορ στο 3-0 υπέρ της Μίλαν και ένα δύο χρόνια αργότερα, μετά τη λήξη του αγώνα και τη Λίβερπουλ να έχει χάσει το τρόπαιο.

Διευκρινίζω ότι δεν είμαι ούτε οπαδός, ούτε φίλος της Λίβερπουλ, αλλά ειλικρινά το συναίσθημα που ένιωσα την πρώτη φορά που βρέθηκα στο «Άνφιλντ» και άκουσα τους φιλάθλους της να τραγουδούν το “You’ll never walk alone” ομολογώ ότι ήταν μοναδικό. Τι να σου πω, αλήθεια, για την Κωνσταντινούπολη; Πολλοί ουδέτεροι φίλαθλοι είχαν φύγει από το ημίχρονο. Προφανώς το μετάνιωσαν, καθώς η εξέλιξη ήταν συγκλονιστική. Σαν την εξέλιξη των φετινών αγώνων της Ρεάλ στο Champions League…

«Ούτε… μισό τοις εκατό προβάδισμα σε Ρεάλ ή Λίβερπουλ για τον τελικό του Παρισιού»

Ωραία ασίστ μου δίνεις. Το βράδυ του Σαββάτου θα έχεις το προνόμιο να περιγράψεις στο Mega δύο ομάδες που δεν λυγίζουν, που έχουν πρωταγωνιστήσει σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του Champions League. Θεωρείς ότι μπορεί να ζήσουμε έναν τελικό – θρίλερ με ένα άκρως απρόβλεπτο σενάριο;

Κανείς δεν ξέρει. Μοιάζει κοινότυπο αυτό που θα πω αλλά μιλάμε για δύο πολύ βαριές φανέλες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Βλέπεις τη Λίβερπουλ του Κλοπ να δυσκολεύεται να κατακτήσει τον τίτλο στην Premier League και παράλληλα να δίνει το παρών σε τέταρτο ευρωπαϊκό τελικό (και τρίτο του Champions League), μέσα σε μια εξαετία.

Υπάρχει τελικά ποδοσφαιρική εξήγηση πίσω από τον όρο «βαριά φανέλα»;

Είναι η ιστορία που κουβαλά κάθε σύλλογος. Από τους παίκτες της Ρεάλ που θα αγωνιστούν το Σάββατο 6 ή 7 (αν θυμάμαι καλά) παίκτες της έχουν ήδη κατακτήσει τέσσερα Champions League και πάνε για το πέμπτο. Αυτό είναι το βάρος.

Δίνεις προβάδισμα έστω και… ένα τοις εκατό σε μια εκ των δύο φιναλίστ;

Ούτε μισό. Το απόλυτο 50-50%. Απλά δίνω… 100% στο ότι θα δούμε ένα εξαιρετικό παιχνίδι.

Με τον Αντσελότι είχες την τύχη να συναντηθείς στο περιθώριο κάποιων εκ των τελικών που βρέθηκες;

Είναι από τους πλέον απλούς ανθρώπους που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο και όχι μόνο. Στα flash έρχεται, μας χαιρετάει όλους, ανεξάρτητα από τη χώρα μας, ή το αντικείμενο συζήτησής μας, εκείνη τη στιγμή. Κι όταν ένας άνθρωπος έχει κατακτήσει όσα τρόπαια έχει κερδίσει ο Αντσελότι, αυτό λέει τα πάντα για την αξία του.

«Κλοπ και Γκουαρδιόλα είναι δύο πανέξυπνοι άνθρωποι, ο Αντσελότι είναι ένας μπον βιβέρ που απολαμβάνει την κάθε του στιγμή»

Επειδή, τα τελευταία χρόνια ζούμε μια προσωπική κόντρα «επικών διαστάσεων» ανάμεσα σε Γκουαρδιόλα και Κλοπ θεωρείς ότι στην εξίσωση για τον καλύτερο προπονητή στον κόσμο, χωράει και η παράμετρος Κάρλος Αντσελότι;

Ο Κλοπ και ο Γκουαρδιόλα πρέπει ακόμη να πετύχουν πολλά στην καριέρα τους για να φτάσουν τον Αντσελότι. Δεν τους μειώνω, προς Θεού, είναι εξαιρετικοί προπονητές και οι δύο, γράφουν τη δική τους ιστορία, αλλά ακόμη δεν έχουν πετύχει όσα έχει κατακτήσει ο σπουδαίος Ιταλός. Είναι φυσικά νεότεροι, αλλά αυτή τη στιγμή οι αριθμοί είναι ξεκάθαρα υπέρ του προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης. Και οι δύο, βέβαια, έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους και μπορούν να τον φτάσουν ή και να τον ξεπεράσουν.

Ποιον θεωρείς καλύτερο επικοινωνιακά; Τον Γκουαρδιόλα ή τον Κλοπ;

Είναι δύο πανέξυπνοι άνθρωποι, αλλά ο καθένας έχει το στιλ του, ανάλογα με το κοινό που απευθύνεται. Τον Γκουαρδιόλα, επειδή τον έχω ζήσει, ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο Γερμανός είναι πιο πειθαρχημένος, αλλά και πιο ευχάριστος. Ο Αντσελότι, από την πλευρά του, είναι ένας μπον βιβέρ που ζει και ευχαριστιέται την κάθε του στιγμή.

Τώρα, ξέρω ότι θα προσπαθήσεις να αποφύγεις με… ντρίμπλα το μαρκάρισμα μου, γιατί γνωρίζω ότι αποφεύγεις να μιλάς δημόσια για τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να θέσω κάποια ερωτήματα στον σχολιαστή που περιέγραψε το πρώτο ιστορικό «ερυθρόλευκο» γκολ σε αγώνα ομίλων του Champions League. Και τι γκολ; Γκολάρα! 17 Σεπτεμβρίου 1997, Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας…

Στέλιος Γιαννακόπουλος…

«Ο σημερινός Ολυμπιακός έχει εξελιχθεί σε έναν οργανισμό που είναι ιδιαίτερα υπολογίσιμος διεθνώς»

Κώστα, πόσο πολύ έχει εξελιχθεί ο Ολυμπιακός ως οργανισμός, ως οντότητα στις τάξεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, από εκείνον τον Ολυμπιακό που το 1997 αγωνιζόταν για πρώτη φορά σε ομίλους Champions League;

Τότε ο Ολυμπιακός πραγματοποιούσε τα πρώτα του δειλά βήματα κυρίως σε αγωνιστικό επίπεδο. Πλέον έχει εξελιχθεί σε έναν οργανισμό, μια οντότητα που είναι ιδιαίτερα υπολογίσιμη σε όλα τα επίπεδα της ΟΥΕΦΑ.

Να σταθούμε ιδιαίτερα σε αυτό το σημείο, γιατί έχω την αίσθηση ότι στην Ελλάδα θέματα οργανωτικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού και στρατηγικής μιας ομάδας, περνούν κάπως στα ψιλά.

Ο σημερινός Ολυμπιακός μετέχει σε forum, σε αποφάσεις, διαθέτει στελέχη στις Επιτροπές της ΟΥΕΦΑ, έχει αναπτύξει εξαιρετικές σχέσεις με πάρα πολλές ομάδες. Ιδιαίτερα στην εποχή Μαρινάκη έχει διοργανώσει events και εκδηλώσεις, έχει αναλάβει φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες που ξεφεύγουν από τα στενά όρια του ποδοσφαίρου. Τι να θυμηθούμε; Το πρώτο παιχνίδι με τον Ζιντάν και τον Ρονάλντο στο Καραϊσκάκη; Το φιλικό προς τιμήν του Στίβεν Τζέραρντ; Την τελευταία πρωτοβουλία με το ξεκάθαρο αντιπολεμικό μήνυμα κόντρα στη Σαχτάρ; Τα συνέδρια που κάνουμε κάθε χρόνο στο Χάρβαρντ; Οι φιλανθρωπικές δράσεις εντός ελληνικών συνόρων; Όλος αυτός ο κόσμος, αυτός είναι ο σημερινός Ολυμπιακός.

Ο Κώστας Βερνίκος κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Συνέδριου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ που διοργανώθηκε στην Αθήνα υπό την αιγίδα της ΠΑΕ Ολυμπιακός.

Θεωρείς ότι όλη αυτή η πρωτόγνωρη οργάνωση του club, επηρεάζει την ομάδα και σε αγωνιστικό επίπεδο; Είναι τυχαίο ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της δωδεκαετίας Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός βρίσκεται σχεδόν κάθε χρόνο στα νοκ άουτ των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, γεγονός πρωτόγνωρο για την ιστορία του;

Ακριβώς το στοιχείο που επισημαίνεις φανερώνει το μέγεθος της επιτυχίας των τελευταίων ετών. Τα παλιότερα χρόνια στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν υπήρχαν οικονομικοί κολοσσοί της σημερινής εποχής. Η οικονομική ψαλίδα ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο σήμερα. Το να μπορεί, λοιπόν, ο Ολυμπιακός από τη φτωχή Ελλάδα, από την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, να μπορεί να κινείται στο επίπεδο τόσων μεγάλων συλλόγων και να μπορεί να στέκεται ανταγωνιστικός και εντός γηπέδου, είναι μια τεράστια επιτυχία για τον οργανισμό. Μακάρι να το πετύχουν και άλλες ελληνικές ομάδες.

Θα σε δούμε τέλη Αυγούστου να εκπροσωπείς ξανά τον Ολυμπιακό σε κλήρωση ομίλων του Champions League; Θα βλέπουμε και Ολυμπιακό του χρόνου στις ευρωπαϊκές βραδιές του Mega;

Αυτός είναι ο στόχος όλων. Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός δεν χαμηλώνει ποτέ τον πήχη των φιλοδοξιών του. Ήδη από τη βραδιά των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του πρωταθλήματος τέθηκε ο στόχος του εορτασμού ενός αιώνα ιστορίας του συλλόγου, το 2025, με την κατάκτηση του 50ού πρωταθλήματος. Αυτό σημαίνει άλλα τρία διαδοχικά πρωταθλήματα. Το όνειρο όλων στον Ολυμπιακό, από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη είναι να δει την ομάδα όσο πιο ψηλά και στην Ευρώπη. Όσο γεμίζει, λοιπόν, η ομάδα με εμπειρίες, όσο είναι πάντα εκεί να διεκδικεί την επιτυχία, να είστε σίγουροι ότι θα έρθει.

Ο Κώστας Βερνίκος με τον Σπύρο Καπράλο κατά τη διάρκεια της επίσημης πρώτης ενημέρωσης των δημοσιογράφων (το 2001) από την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

«Η τηλεόραση με βοήθησε να γνωρίσω ανθρώπους, αλλά η δουλειά μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας αποτέλεσε για μένα δεύτερο Πανεπιστήμιο»

Κλείνω την παρένθεση Ολυμπιακός, και επιστρέφω στο έτερο μεγάλο κεφάλαιο της διαδρομής σου που λέγεται Mega. Πόσο πολύ, αλήθεια, σε βοήθησε η δημοσιογραφική σου διαδρομή, όλες αυτές οι εμπειρίες που αποκόμισες σε τελικούς Champions League, σε δεκάδες παιχνίδια ευρωπαϊκών διοργανώσεων για να φέρνεις εις πέρας με επιτυχία τα καθήκοντά σου σε ότι αφορά την καλύτερη δυνατή οργάνωση και εικόνα του Ολυμπιακού σε διεθνές επίπεδο;

Ως άνθρωπος της τηλεόρασης απέκτησα, πράγματι, τη δυνατότητα να γνωρίσω στελέχη της ΟΥΕΦΑ, της FIFA, συλλόγων. Αν κάτι, όμως, με βοήθησε περισσότερο σε αυτό που αποκαλούμε «operations», ήταν η δουλειά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το οποίο αποτέλεσε για μένα ένα δεύτερο Πανεπιστήμιο.

Όταν πριν από χρόνια η είδηση του κλεισίματος του Mega έπεφτε ως κεραυνός εν αιθρία στην ελληνική κοινωνία, περίμενες ότι θα ζούσες ξανά την εμπειρία σχολιασμού ενός τελικού Champions League σε ένα κανάλι που έχει ταυτιστεί όσο κανένα άλλο στη χώρα μας με την ιστορία της συγκεκριμένης διοργάνωσης;

Το Mega έκανε φέτος την υπέρβαση. Κανένα ελεύθερο κανάλι δεν αντέχει καθαρά λογιστικά το κόστος των μεταδόσεων του Champions League. O πρόεδρος, όμως, προσφέρει στους Έλληνες φιλάθλους κι αυτή τη δυνατότητα, γιατί στις δύσκολες εποχές που ζούμε, δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να καταβάλλουν τις συνδρομές που είναι αναγκαίες στις ψηφιακές πλατφόρμες. Δεν είχαμε την τύχη να έχουμε τον Ολυμπιακό φέτος στους ομίλους, άρα αναπόφευκτα η τηλεθέαση ήταν χαμηλότερη, ελπίζω ότι θα τον έχουμε του χρόνου…

Τελευταία ερώτηση πριν σε αποχαιρετήσουμε για το Παρίσι. Σου δίνω την ευκαιρία να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να ζήσεις ξανά περιγράφοντας έναν τελικό Champions League του παρελθόντος. Ποιον θα επέλεγες;

Αυτόν του Σαββάτου που έρχεται. Ειλικρινά, πιστεύω, ότι η εμπειρία που θα μας χαρίσουν Ρεάλ και Λίβερπουλ θα είναι μοναδική!

Φωτογραφία-ντοκουμέντο με τον Κώστα Βερνίκο στα δημοσιογραφικά θεωρεία του Ευρωμπάσκετ ’87, μαζί με τους Πέτρο Λινάρδο, Γιάννη Δημαρά και Βαγγέλη Φουντουκίδη.