Αλεξάντερ Ποπόφ-Ο μαχαιρωμένος «τσάρος» και το παγκόσμιο ρεκόρ

Όταν έπεφτε για τις κούρσες που του χάριζαν χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, ο Αλεξάντερ Ποπόφ δεν είχε άλλον εξοπλισμό από αυτόν που θα χρειαζόταν τώρα οποιοσδήποτε για να ξεκινήσει κολυμβητήριο.

Το σκούφο του, τα γυαλάκια του και το κλασικό μαγιό του. Ούτε φόρμες ούτε παρασκουφιά ούτε συνθετικά μαγιό. Επιπλέον, δεν ήταν μπόντι μπίλντερ, να πεις ότι είχε τα τρομακτικά μπράτσα που τη διετία 2008 και 2009 έδωσαν μεγάλους χρόνους στα σπριντ.

Ήταν ένας απλός αθλητής, όσο απλός μπορεί να είναι εκείνοςπου κοιτάζει τον κόσμο από τα 201 εκατοστά και βάρος 87 κιλά. Ο Ποπόφ δεν έμοιαζε με κάποιον που σήκωνε τα τρομερά βάρη στο γυμναστήριο, αλλά με αυτόν που έτρωγε για να παραμένει στεγνός. Το λίπος δεν έβρισκε χώρο για να παρεισφρήσει στο κορμί του.

Υπό μία έννοια, λοιπόν, αυτός ο κολυμβητής έχει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50μ. ελεύθερο από το 2000! Συγκεκριμένα, έκανε 21.64 στα ολυμπιακά τράιαλ στη Μόσχα, οπότε και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Ο αναγνώστης πρόκειται να μπερδευτεί τώρα, διότι αυτός ο χρόνος είναι ο έβδομος καλύτερος όλων των εποχών στο αγώνισμα.

Συγκεκριμένα, το επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ είναι το 20.91 που έκανε ο εκρηκτικός, πλην όμως συναισθηματικός, Βραζιλιάνος Σέζαρ Σιέλο Φίλιο στο Σάο Πάουλο, στις 18 Δεκεμβρίου του 2009.

Σε αυτήν την εξάδα, που δεν βρίσκεται το όνομα του Ρώσου, υπάρχουν ακόμη τρεις χρόνοι από τον Αυστραλό Ίμον Σάλιβαν, δύο από τον Γάλλο Αλέν Μπερνάρ και έναν από το συμπατριώτη του Φρεντερίκ Μπουσκέ, τον πρώτο άνθρωπο που κατέβηκε τα 21 δευτερόλεπτα στις 26 Απριλίου 2009, για το πρωτάθλημα της χώρας του.

Μοιάζει οξύμωρο, λοιπόν, ο καλύτερος χρόνος να ανήκει στον Ποπόφ, γι’ αυτό πρέπει να τεθεί διαφορετικά. Ο κορυφαίος ανόθευτος χρόνος στα 50μ. ελεύθερο έχει γίνει από τον «τσάρο».

Όλοι οι χρόνοι πάνω από εκείνον που έκανε στη Μόσχα, έγιναν τη διετία 2008 και 2009, που επιτρέπονταν τα συνθετικά μαγιό. Το πενηντάρι θέλει παραδοσιακά έκρηξη και ταχύτητα, αλλά αυτή η αβαρία από την Παγκόσμια Ομοσπονδία υγρού στίβου έδωσε τη δυνατότητα σε… ντούκια να πηγαίνουν πιο γρήγορα από το συνηθισμένο.

Το μαγιό ενθάρρυνε τη δύναμη επειδή ήταν δημιούργημα εναρμονισμένο με την άνωση. Από όλους τους προηγούμενους ρέκορντμεν, μόνο ο Ματ Μπιόντι γίνεται να λογίζεται ως «χτισμένος», αλλά σίγουρα δεν είναι το «κτήνος», όπως ήταν οι Μπερνάρ, Μπουσκέ και Φίλιο.

Η FINA αποφάσισε να κρατήσει τους χρόνους, αλλά να απαγορεύσει τα μαγιό από τις αρχές του 2010 και έπειτα. Φυσικά, υπήρξαν κολυμβητές, στην πορεία, που έκαναν καλύτερους χρόνους από τον Ποπόφ. Οι τρεις τελευταίοι «χρυσοί» ολυμπιονίκες, ο Φλοράν Μανοντού, ο Άντονι Έρβιν και ο Κέιλεμπ Ντρέσελ κατέκτησαν την κορυφή με καλύτερο χρόνο.

Ο Ντρέσελ, δε, είναι εκείνος που έχει τον κορυφαίο χρόνο χωρίς συνθετικό μαγιό, με το 21.07.

Η αναφορά στον Ποπόφ αφορά κυρίως σε ένα αριθμητικό παιχνίδι, για να αναδείξει την αξία ενός κολυμβητή που έκανε το νταμπλ στα 50μ. και τα 100μ. το 1992 και το 1996, κάτι που μόνο εκείνος έχει κάνει. Έχουν ξαναγίνει back2back, αλλά μόνο σε ένα από τα δύο σπριντ.

Η μαγκιά του Ποπόφ το 1997

Ο Αλεξάντερ Ποπόφ επέστρεψε στη Μόσχα θριαμβευτής από την Ατλάντα, όπου πήρε το χρυσό στα 100μ. στις 22 Ιουλίου, με δεύτερο τον Αμερικανό Γκάρι Χολ τζούνιορ, και στα 50μ., στις 25 Ιουλίου, με τον ίδιο κολυμβητή να τερματίζει πίσω του. Το μυστήριο του πώς νικούσε παρέμενε ανάγλυφο.

Η πρώτη ήττα του σε ατομικό αγώνισμα ήρθε το 1998 στο Περθ, όταν έμεινε δεύτερος στα 50μ. ελεύθερο πίσω από τον Αμερικανό Μπιλ Πίλτζουκ. Το 2000, στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, έχασε από το… γεννημένο για να κάνει κηδείες Ολλανδό Πιέτερ φαν ντερ Χούγκεμπαντ στα 100μ. ελεύθερο και έμεινε έκτος στα 50μ. ελεύθερο.

Το θέμα έγκειτο στο ότι ο Ποπόφ δεν έμοιαζε καν να κολυμπάει γρήγορα. Ήταν λες και είχε αδιάβροχα ακουστικά και το κονσέρτο για βιολί του Σιμπέλιους τροφοδοτούσε τα αυτιά και την ψυχή του. Και πάλι, τα αγχωμένα παιδιά γύρω του, με την προπόνηση ως κεκτημένο πάνω στο σώμα τους, γίνονταν βορά στις ορέξεις του.

Η επιστροφή του από την Ατλάντα ήταν θριαμβευτική. Η χειρονομία του, να χαρίσει το χρυσό των 100μ. στον προπονητή του, Γκενάντι Τουρέτσκι, με τον οποίο δούλευε μαζί από το 1990, έγινε δεκτή με διθυραμβικά σχόλια.

«Έχω έναν τίτλο και είμαι στις εφημερίδες, ξέρετε… Αλλά ο Γκενάντι δεν έχει πάρει κάτι από τη Βαρκελώνη και την Ατλάντα. Αυτό το μετάλλιο, που ξέρω πόσα σημαίνει για αυτόν, το αξίζει», είχε πει για να αιτιολογήσει την απόφασή του.

Η Μόσχα, όμως, δεν ήταν ασφαλής πόλη. Οι νεορώσοι είχαν αναλάβει τα ηνία. Κυκλοφορούσαν στους δρόμους με τα πιστόλια ανά χείρας. Αλλά δεν ήταν μόνο εκείνοι εκνευρισμένοι.

Στις 24 Αυγούστου του 1996, ο Ποπόφ είχε μια λογομαχία με ό,τι περιγράφηκε ως τρεις πωλητές καρπουζιών. Ο ένας τον μαχαίρωσε και του έσκισε την αρτηρία, φτάνοντας ως το νεφρό. Ο Ποπόφ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου η κατάστασή του ήταν ασταθής ακόμα και μετά τη μεταμεσονύχτια επέμβαση.

Ο ίδιος βρήκε τις αισθήσεις του αμέσως και ο γιατρός είπε ότι ο πνεύμονάς του, που θα μπορούσε να έχει τραυματιστεί από την επίθεση στο πλευρό, λειτουργούσε κανονικά.

Ο Ποπόφ βγήκε από το νοσοκομείο και έμεινε στα… πιτς τρεις μήνες. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σεβίλλης, τον Αύγουστο του 1997, πήρε τέσσερα από τα 21 χρυσά μετάλλιά του (και 26 συνολικά, μαζί με τρία ασημένια και δύο χάλκινα). Έκανε προφανώς το νταμπλ, κάτι που είχε πετύχει στο Σέφιλντ και τη Βιέννη το 1993 και το 1995 αντιστοίχως και κατάφερε ξανά στο Ελσίνκι, το 2000.

Πήρε, επίσης, τα δύο χρυσά στις σκυτάλες, τα 4Χ100μ. ελεύθερο και τα 4Χ100μ. μικτή ομαδική, στις οποίες η Ρωσία ήταν αήτητη από το 1991 στην Αθήνα (ως Κοινοπολιτεία) έως και το 1997.

Το σκάνδαλο

Αυτός ο σπουδαίος κολυμβητής αποχώρησε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, διοργάνωση που για πρώτη φορά δεν κέρδισε κάποιο μετάλλιο. Ο κόσμος άλλαζε και ο ίδιος ήταν 32 χρόνων.

Ο Ποπόφ τελείωσε τη χρυσοποίκιλτη καριέρα του με εννιά ολυμπιακά μετάλλια, τέσσερα χρυσά και πέντε ασημένια, 11 σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (6-4-1), ενώ πήρε δύο χάλκινα το 2002 στο Παγκόσμιο 25άρας πισίνας στη Μόσχα και δύο χρυσά και ένα ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 25άρας στο Γκελζενκίρχεν, που ήταν οι μόνες συμμετοχές του σε τέτοιου είδους διοργάνωση.

Έγινε μέλος της ΔΟΕ τον Δεκέμβριο του 1999, ενώ 20 χρόνια αργότερα απλώθηκε σκιά σκανδάλου στα έγκατα της Επιτροπής. Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκε, όπως και οκτώ άλλα μέλη, για δωροδοκία, προκειμένου να δώσει την ψήφο του στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2009 -όταν και τελούσε πρόεδρος στην ομάδα ράγκμπι Λοκομοτίβ Μόσχας- ώστε να αναλάβει τους Ολυμπιακούς του 2016.

Ο πρώην κυβερνήτης του Ρίο ντε Τζανέιρο, Σέρχιο Καμπράλ, κατηγόρησε τον πρώην πρόεδρο της IAAF, Σενεγαλέζο Λαμίν Ντιάκ, για λήψη 2 εκατομμυρίων δολαρίων από τον ίδιο, προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφους. Στις 5 Ιουλίου του 2019, μία μέρα μετά τη μαρτυρία, ο Ποπόφ διέψευσε την κατηγορία, λέγοντας ότι δεν πήρε χρήματα για την ψήφο του.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News