Κωστής Τσικλητήρας: Ντοκουμέντο από το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε το 1912

Μόνο που βλέπεις την ημερομηνία (8 Ιουλίου 1912), σε πιάνει δέος. Πολύ περισσότερο όταν ανακαλύπτεις ότι υπάρχει κινηματογραφημένο από τη νίκη του Κωστή Τσικλητήρα, στον τελικό του μήκους άνευ φοράς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης.

Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποια αποκλειστικότητα. Τα εκτεταμένα στιγμιότυπα που είχαν κινηματογραφήσει οι Σουηδοί διοργανωτές απ’ όλα τα αθλήματα, είναι προσβάσιμα στο ευρύ κοινό εδώ και αρκετά χρόνια, από ανάρτηση ιδιώτη στο YouTube.

Άξιζε, όμως, τον κόπο να ξεχωρίσουμε το απόσπασμα από τον ιστορικό τελικό του μήκους άνευ φοράς, μια και δεν είναι πολλοί που έχουν δει εν δράσει τον μυθικό ολυμπιονίκη από την Πύλο. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους την εικόνα του από ξεθωριασμένες φωτογραφίες που έχουν δει δημοσιευμένες σε εφημερίδες και περιοδικά και εσχάτως κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο.

Τρία άλματα του Τσικλητήρα μπορούμε να παρακολουθήσουμε στο συγκεκριμένο ντοκουμέντο, δεν διευκρινίζεται όμως αν περιλαμβάνεται κι αυτό που του έδωσε το χρυσό μετάλλιο. Πιθανότατα βλέπουμε μόνο τα τρία άλματα του τελικού, ο οποίος διεξαγόταν με ένα σύστημα αρκετά διαφορετικό από αυτό που ισχύει σήμερα στα λεγόμενα «οριζόντια» άλματα.

Οι 18 αθλητές συμμετείχαν στον προκριματικό, όπου είχαν δικαίωμα να κάνουν από τρία άλματα ο καθένας. Στον τελικό που διεξαγόταν αμέσως μετά, όμως, προκρίνονταν μόνο οι τρεις πρώτοι. Στην ουσία αποκτούσαν δικαίωμα για άλλα τρία άλματα, γνωρίζοντας ότι οι επιδόσεις που είχαν σημειώσει στον «προκριματικό», μετρούσαν εξίσου για τον καθορισμό του νικητή.

Ο Τσικλητήρας πήδησε στα 3.37 μ. στο τρίτο άλμα που έκανε στο πρώτο σκέλος του αγώνα. Με αυτό πέρασε πρώτος μπροστά από τον Αμερικανό, Πλατ Άνταμς (3.32 μ.) και τον μικρότερο αδελφό του, Μπέντζαμιν Άνταμς (3.28 μ.). Στον «τελικό», ο Πλατ Άνταμς βελτίωσε την ατομική του επίδοση στα 3.36 μ., αλλά και πάλι έμεινε ένα εκατοστό πίσω από τον Έλληνα αθλητή.

Έτσι κέρδισε ο Τσικλητήρας το χρυσό μετάλλιο, το οποίο αποδείχθηκε ιστορικής αξίας. Διότι χρειάστηκε να περάσουν 48 χρόνια για να ξαναδεί η Ελλάδα αθλητές της στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου σε οποιοδήποτε σπορ (στην ιστιοπλοΐα το 1960) και 80 μέχρι να πανηγυρίσει το επόμενο χρυσό στον στίβο (με τη Βούλα Πατουλίδου στη Βαρκελώνη)!

Όταν πατήσετε το play στο βίντεο, θα σας πιάσει σίγουρα ανατριχίλα στη σκέψη ότι παρακολουθείτε κάτι που έλαβε χώρα πριν από ακριβώς 112 χρόνια. Όπως και ότι όλοι οι άνθρωποι που εμφανίζονται στην οθόνη σας, έχουν φύγει προ πολλού απ’ τη ζωή.

Αυτό, όμως, που είναι αδύνατον να δεχθεί κανείς, είναι ότι το καλογυμνασμένο παλικάρι που κέρδισε τον αγώνα και έσφυζε από ζωντάνια, έπεσε νεκρό μόλις επτά μήνες αργότερα σε ηλικία 24 ετών. Προσβλήθηκε από καλπάζουσα μηνιγγίτιδα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, την εποχή που υπηρετούσε ως λοχίας (όχι στο μέτωπο) στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο.

Ο Κωστής Τσικλητήρας δεν πρόλαβε να ζήσει τη ζωή του, πρόλαβε όμως να πετύχει τόσα πολλά για την Ελλάδα που το όνομά του θα μνημονεύεται αιώνια. Εκείνη η νίκη στο μήκος άνευ φοράς, άλλωστε, δεν ήταν η μοναδική επιτυχία του σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στις 13 Ιουλίου 1912 κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο ύψος άνευ φοράς, ενώ το 1908 στο Λονδίνο είχε κατακτήσει δύο ασημένια μετάλλια στα συγκεκριμένα αγωνίσματα.

Κωστής Τσικλητήρας: Ντοκουμέντο από το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε το 1912

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ