Τζον Κέλι: Ο πατέρας της πριγκίπισσας Γκρέις έγινε ολυμπιονίκης από πείσμα
Γνωρίζατε ότι η καταξιωμένη ηθοποιός και μετέπειτα πριγκίπισσα του Μονακό, Γκρέις Κέλι, είχε πατέρα ολυμπιονίκη; Ο Τζον Κέλι κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στις 29 Αυγούστου 1920 στην Αμβέρσα, παρότι αρχικά δεν σκόπευε να πάρει μέρος στους αγώνες.
Η λάμψη της Γκρέις Κέλι δεν έχει ξεθωριάσει ούτε σήμερα, 42 χρόνια μετά τον πρόωρο χαμό της. Ακόμα και άνθρωποι που γεννήθηκαν μετά τον θάνατο της καταξιωμένης ηθοποιού και μετέπειτα πριγκίπισσας του Μονακό, γοητεύονται από την απαράμιλλη ομορφιά της όταν παρακολουθούν κάποια από τις κλασικές ταινίες της στην τηλεόραση.
Πόσοι, όμως, γνωρίζουν ότι ο πατέρας της «θλιμμένης πριγκίπισσας» και παππούς του σημερινού πρίγκιπα του Μονακό, Αλβέρτου, υπήρξε χρυσός ολυμπιονίκης της κωπηλασίας και μάλιστα τρεις φορές;
Ήταν 29 Αυγούστου 1920, όταν ο 30χρονος Τζον (Τζακ) Κέλι κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας μέσα σε διάστημα μισής ώρας! Πρώτα στο απλό σκιφ, όπου νίκησε καθαρά το Βρετανό, Τζακ Μπέρεσφορντ που εμφανιζόταν ως φαβορί. Κι ύστερα στο διπλό σκιφ, έχοντας για συναθλητή στο σκάφος τον ξάδελφό του, Πολ Κοστέλο.
Για να συνειδητοποιήσετε την αξία του επιτεύγματος, αρκεί να σας πούμε ότι κανένας άλλος κωπηλάτης μέχρι σήμερα δεν έχει κερδίσει χρυσά μετάλλια στο απλό και το διπλό σκιφ της ίδιας διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων. Κι ας διεξάγονται πλέον οι τελικοί των αγωνισμάτων σε διαφορετικές ημέρες, δίνοντας περιθώρια ξεκούρασης στους συμμετέχοντες.
Κι όμως, το ιστορικό αυτό επίτευγμα οφείλεται σε ένα πείσμα του (ιρλανδικής καταγωγής) Κέλι, ο οποίος αρχικά δεν σκόπευε να μετάσχει στη διοργάνωση!
Όντας πρωταθλητής των ΗΠΑ από το 1916, είχε θέσει ως πρωταρχικό στόχο να πάρει μέρος στη φημισμένη ρεγκάτα Χένλι Ρόγιαλ στον ποταμό Τάμεση. Η νίκη στο Diamond Sculls, όπως ονομάζεται ο αγώνας του απλού σκιφ στη συγκεκριμένη διοργάνωση που διεξάγεται ανελλιπώς από το 1844, είχε τότε μεγαλύτερο κύρος απ’ το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δύο ημέρες προτού αναχωρήσει για το Λονδίνο, όμως, ο Κέλι έγινε αποδέκτης ενός τηλεγραφήματος από την οργανωτική επιτροπή το οποίο έγραφε: «Η συμμετοχή απορρίφθηκε. Θα ακολουθήσει επιστολή». Μια επιστολή που δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του Αμερικανού κωπηλάτη.
Ο Κέλι πληροφορήθηκε αργότερα ότι ο αποκλεισμός του οφειλόταν στο γεγονός ότι είχε κάνει στο παρελθόν χειρωνακτική εργασία! Το 1907 είχε αρχίσει να εργάζεται ως μαθητευόμενος χτίστης στην κατασκευαστική εταιρεία του μεγαλύτερου αδελφού του, Πάτρικ, ενώ το 1919 είχε ιδρύσει δική του εργολαβική εταιρεία στη Φιλαδέλφεια («John B. Kelly Inc.). Και οι κανονισμοί της βρετανικής ρεγκάτας περί ερασιτεχνισμού έθεταν εκτός διοργάνωσης όσους κωπηλάτες έβγαζαν ή είχαν βγάλει στο παρελθόν χρήματα ως μηχανικοί, τεχνίτες ή εργάτες!
«Χαιρετίσματα απ’ τον χτίστη»
Ο Μπέρεσφορντ κέρδισε τον αγώνα κι αυτό όξυνε τα πνεύματα. Οι Αμερικανοί θεώρησαν ότι οι Βρετανοί διοργανωτές είχαν εμποδίσει τη συμμετοχή του Κέλι φοβούμενοι ότι θα απειλούσε την πρωτιά του συμπατριώτη τους.
Δημιουργήθηκε σάλος, με άρθρα στον Τύπο που έκαναν τον Αμερικανό κωπηλάτη ιδιαίτερα δημοφιλή στο κοινό της πατρίδας του. Στην πράξη, η όλη ιστορία αποδείχθηκε και μια καλή διαφήμιση στην οικονομική της εργολαβικής εταιρείας του.
Ο αποκλεισμός από το Χένλι Ρόγιαλ ώθησε τον Κέλι να δηλώσει συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, στους οποίους αρχικά δεν σκόπευε να πάρει μέρος. «Για να δείξω ποιος είμαι στον νικητή του Diamond Sculls», όπως είχε πει.
Πράγματι βρήκε την εξιλέωση που ζητούσε, αφού νίκησε με διαφορά ενός μήκους τον Μπέρεσφορντ, ο οποίος δεν ήταν τυχαίος αθλητής. Θα κατακτούσε από ένα μετάλλιο, χρυσό ή ασημένιο και στις επόμενες τέσσερις διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων (με τελευταία το 1936 στο Βερολίνο), δημιουργώντας ρεκόρ για την κωπηλασία, το οποίο κατέρριψε μόλις το 2000 ο μεγάλος Στιβ Ρεντγκρέιβ (με έξι μετάλλια σε πέντε διαδοχικές διοργανώσεις).
Ρεκόρ, φυσικά, είχε κάνει με τα δύο χρυσά στην Αμβέρσα και ο Κέλι. Φήμες λένε, μάλιστα, ότι το βράδυ της 29ης Αυγούστου 1920 έστειλε ένα δέμα προς τον Βασιλιά της Βρετανίας, Γεώργιο τον Ε’, μέσα στο οποίο είχε βάλει το καπελάκι που φορούσε στους αγώνες κι ένα σημείωμα το οποίο έγραφε: «Χαιρετίσματα απ’ τον χτίστη»!
Το τρίτο χρυσό και η μυθική προίκα στον Ρενιέ
Παρά την προχωρημένη του ηλικία (είχε γεννηθεί στις 4 Οκτωβρίου 1889) ο Τζον Κέλι πήρε μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, αλλά μόνο στο διπλό σκιφ. Με τον Πολ Κοστέλο ξανά στο πλευρό του, έγινε ο πρώτος κωπηλάτης στην ιστορία της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης που ανέβηκε τρεις φορές στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε και την επί χρόνια μνηστή του, Μάργκαρετ Μάγερ, η οποία είχε πρωτοστατήσει στη δημιουργία αθλητικού τμήματος γυναικών στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια. Παράλληλα, η επιχείρησή του πήγαινε απ’ το καλό στο καλύτερο την εποχή της ανοικοδόμησης της Αμερικής και είχε γίνει δισεκατομμυριούχος.
Το ζεύγος απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Τζον Κέλι τζούνιορ ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και ασχολήθηκε με το απλό σκιφ. Eκπροσώπησε τις ΗΠΑ σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες, από το 1948 έως και το 1960 και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο το 1956 στη Μελβούρνη.
Πιο διάσημη, όμως, έγινε η Γκρέις Κέλι, η οποία κέρδισε τον κόσμο του θεάματος με το ταλέντο της και την αψεγάδιαστη ομορφιά της. Το 1954 κέρδισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Η Χωριατοπούλα» («The Country Girl») και το 1956 παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα του Μονακό, Ρενιέ, στον οποίο ο πατέρας της έδωσε προίκα δύο εκατομμυρίων δολαρίων!
Λίγο μετά το τέλος της αθλητικής του καριέρας, ο Κέλι ασχολήθηκε και με την πολιτική, ως ενεργό μέλος του Κόμματος των Δημοκρατικών. Το 1935 διεκδίκησε τη δημαρχία της Φιλαδέλφεια, όπου παραδοσιακά κέρδιζαν οι Ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι και παρότι δεν απέφυγε κι ο ίδιος την ήττα, μείωσε σημαντικά τη διαφορά απ’ τον νικητή. Το 1941 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Φράνκλιν Ρούζβελτ, του ανέθεσε το πόστο του Διευθυντή της Φυσικής Αγωγής, ενώ για ένα μικρό διάστημα (1954-55) διατέλεσε και πρόεδρος της ομοσπονδίας κωπηλασίας της χώρας.
Ενδεικτικό της αξίας και της δημοφιλίας που είχε αποκτήσει ο Κέλι, είναι και το γεγονός ότι παραμένει ο μοναδικός κωπηλάτης που έχει κερδίσει θέση στο Ολυμπιακό Hall of Fame των ΗΠΑ. Πέθανε από καρκίνο του εντέρου στις 20 Ιουνίου 1960, σε ηλικία 70 ετών.
To 1967, η τότε δημοτική αρχή της Φιλαδέλφεια τίμησε τη μνήμη του ανεγείροντας ένα γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα, έργο του γλύπτη Χάρι Ρόζιν, το οποίο τον απεικονίζει να κωπηλατεί στη βάρκα του. Έχει τοποθετηθεί στην εκβολή του ποταμού Σούιλκιλ, όπου ο μεγάλος κωπηλάτης έκανε τις προπονήσεις του.
Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 29 Αυγούστου
2008: Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον γίνεται ο μοναδικός προπονητής που οδηγεί την ομάδα του για τέταρτη φορά στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, αλλά δεν καταφέρνει να κερδίσει το τρόπαιο για τρίτη φορά αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ηττάται από τη Ζενίτ με 2-1 στο Μονακό.
2004: Ένας παράφρων Ιρλανδός, ντυμένος με κιλτ, επιτίθεται στον Βραζιλιάνο δρομέα Βαντερλέι ντε Λίμα, ο οποίος προπορεύεται στον Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ο Λίμα απελευθερώνεται γρήγορα απ’ τα χέρια του μανιακού, αλλά χάνει τον ρυθμό του και μένει στην τρίτη θέση. Το χρυσό μετάλλιο κερδίζει ο Ιταλός, Στέφανο Μπαλντίνι και το ασημένιο ο Αμερικανός, Μεμπ Κεφλεζίγκι.
2004: Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ηττάται στον τελικό της κατηγορίας των 80 κιλών από τον Νοτιοκορεάτη, Μουν Ντα Σουνγκ και αρκείται στο ασημένιο μετάλλιο. Παρά την απογοήτευσή του, συγχαίρει τον αντίπαλό του και με ένα νεύμα προς την κερκίδα κάνει τους λίγους φιλάθλους που αποδοκιμάζουν τον νικητή να σωπάσουν.
2000: Η Ρουμάνα αθλήτρια του τριπλούν, Ρόντικα Ματεέσκου, δεύτερη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1997, πιάνεται ντοπαρισμένη και τιμωρείται με αποκλεισμό δύο ετών, με συνέπεια να χάσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.
1999: Ο Κώστας Γκατσιούδης κερδίζει το ασημένιο μετάλλιο στον ακοντισμό, στην τελευταία ημέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σεβίλλης. Με βολή στα 89.18 μ. χάνει μόνο από τον Φινλανδό, Άκι Παρβιάινεν (89.52 μ.), ενώ ανεβαίνει σε ψηλότερο σκαλί στο βάθρο από τον Τσέχο θρύλο του αγωνίσματος, Γιαν Ζελέζνι (87.67 μ.).
1990: Πεθαίνει σε ηλικία 45 ετών ο οραματιστής της ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου, Ανδρέας Βαρίκας, ύστερα από μάχη με ανίατη ασθένεια. Για να τιμήσουν τη μνήμη του, οι παίκτες του συλλόγου πήγαν στις 11 Απριλίου 1991 στον τάφο του με το Κύπελλο Ελλάδας που είχαν κατακτήσει μία ημέρα νωρίτερα, ενώ ο σύλλογος διοργάνωνε για πολλά χρόνια τουρνουά με το όνομά του.
1987: Διεξάγεται το πρώτο επίσημο Σούπερ Καπ στο ποδόσφαιρο, ο αγώνας ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον κυπελλούχο της προηγούμενης σεζόν. Ο Ολυμπιακός νικά τον ΟΦΗ με 1-0 με γκολ που πετυχαίνει ο Πέτρος Ξανθόπουλος.
1978: Αρχίζει το 12ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου στην Πράγα. Ο Φινλανδός, Μάρτι Βάινιο, κερδίζει το πρώτο χρυσό μετάλλιο στα 10.000 μ.
1974: Ο 19χρονος Μόουζες Μαλόουν υπογράφει συμβόλαιο με τους Utah Stars και γίνεται ο πρώτος παίκτης του μπάσκετ που πηγαίνει κατευθείαν από το λύκειο σε επαγγελματική ομάδα
1972: Ο 19χρονος Ανδρέας Βγενόπουλος σημειώνει δύο νίκες εναντίον του Γερμανού Χάραλντ Χάιν (5-4) και του Λιβανέζου Αλί Σλεϊμάν (5-4) στο ξίφος ασκήσεως των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, αλλά θα αποκλειστεί στη συνέχεια. Μία εβδομάδα αργότερα θα αγωνιστεί στο ξίφος μονομαχίας.
1960: Ο Αμερικανός, Γκάρι Τόμπιαν, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στις καταδύσεις από τα 3 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης.
1924: Το αερόστατο «Γκραφ Ζέπελιν» ολοκληρώνει το ιστορικό του ταξίδι γύρω από τον κόσμο όταν φτάνει στο Λέικ Χερστ της Νέας Υόρκης. Το ταξίδι ξεκίνησε το πρωί της 8ης Αυγούστου από το Λέικ Χερστ και διήρκεσε 21 μέρες, 7 ώρες και 26 λεπτά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Nations League: Η βαθμολογία στον όμιλο της Εθνικής μετά το 4X4
- Υπεράνω Ολων: Δεν χαλάει κανέναν οπαδό του Ολυμπιακού η στελέχωση του ρόστερ με αυθεντικά ταλέντα από την ακαδημία
- Παναθηναϊκός: Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είναι όσα δεν βλέπεις...
- Ολυμπιακός Μπαρτζώκας: Ποιον παίκτη δεν υπολογίζει για το ματς με την Αρμάνι
- Παναθηναϊκός: Παράδειγμα η Εθνική - Ο πόνος να γίνει κίνητρο