Τζες Γουίλαρντ: Ο αγαθός καουμπόι που έγινε πρωτοπυγμάχος... χωρίς να του αρέσει

Η απίθανη ιστορία του Τζες Γουίλαρντ, ο οποίος στις 5 Απριλίου 1915 κέρδισε τον τίτλο του παγκοσμίου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη της πυγμαχίας και απαρνήθηκε τον τίτλο της «λευκής ελπίδας» σε μια εποχή έξαρσης του ρατσισμού.

Στις 5 Απριλίου 1915, οι υπέρμαχοι της ανωτερότητας της λευκής φυλής στις ΗΠΑ πανηγύριζαν. Ο Τζες Γουίλαρντ, ένας 33χρονος πυγμάχος από το Κάνσας, είχε εκθρονίσει τον Τζακ Τζόνσον, τον πρώτο Αφροαμερικανό παγκόσμιο πρωταθλητή στα βαρέα βάρη.

Ήταν μια απρόσμενη διάκριση ενός ανθρώπου που είχε ασχοληθεί για πρώτη φορά με την πυγμαχία σε ηλικία 26 ετών, καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Και ο οποίος, παρά το παρουσιαστικό του που προκαλούσε φόβο (ύψος 1,99 μ. και βάρος 111 κιλά), ήταν καλόψυχος και δεν είχε διάθεση να συμβάλει στην περαιτέρω έξαρση του ρατσισμού στην πατρίδα του.

Ούτε ο Γουίλαρντ, βέβαια, ήταν εντελώς αθώος, αλλά πρέπει να κριθεί με βάση το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του. Σε συνέντευξή του στους The Tacoma Times στις 20 Απριλίου 1915, δήλωσε «χαρούμενος για τη νίκη που απέδειξε την υπεροχή της λευκής φυλής», κάτι που «χτυπάει» άσχημα σήμερα. Στη συνέχεια, όμως, πρόσθεσε ότι δεν ήθελε να αντιμετωπίσει ξανά μαύρο πυγμάχο, μια και επιθυμούσε την ειρήνη μεταξύ των φυλών της Αμερικής.

Ανέφερε το παράδειγμα των οδομαχιών που προκάλεσαν τον θάνατο είκοσι ανθρώπων τον Ιούλιο του 1910, ύστερα από τη νίκη του Τζόνσον επί του Τζέιμς Τζέφρις: «Δεν θέλω να χυθεί ούτε μία σταγόνα αίμα εξαιτίας μου. Είμαι φιλήσυχος άνθρωπος. Ξέρετε ότι πέρα απ’ τους αγώνες μποξ που έχω δώσει στο ρινγκ, δεν έχω παλέψει ποτέ στη ζωή μου;», είχε πει.

Πράγματι, ο Γουίλαρντ όχι μόνο δεν αντιμετώπισε μαύρο πυγμάχο ξανά, αλλά ουσιαστικά έκοψε την πυγμαχία. Υπερασπίστηκε τον τίτλο του μόνο μία φορά, όταν νίκησε τον Φρανκ Μοράν απ’ το Πίτσμπεργκ τον Μάρτιο του 1916 και στη συνέχεια έδινε μόνο αγώνες επίδειξης κόντρα σε κατώτερους αντιπάλους. Τον Ιούλιο του 1919, όμως, δεν μπορούσε να πει «όχι» στην πρόκληση του χαρισματικού Τζακ Ντέμσι, ο οποίος τον νίκησε με χαρακτηριστική άνεση και του πήρε τον τίτλο.

Αυτό ήταν και το τέλος της καριέρας του Γουίλαρντ, ο οποίος ήταν ήδη 37 ετών και δεν είχε αγαπήσει ποτέ το μποξ. Το είχε δει μόνο ως μέσο βιοπορισμού, όταν οι υπόλοιπες δουλειές του είχαν πέσει έξω και στερούνταν θεμελιωδών αρχών τακτικής που διδάσκεται κάθε πυγμάχος. Τον έλεγαν ατσούμπαλο και ατάλαντο, όμως η δεξιά γροθιά του ήταν τόσο ισχυρή που μπορούσε να ξεκάνει ακόμα και τον πιο δυνατό αντίπαλο.

Παράλληλα, ήταν κι ο ίδιος ανθεκτικός στα χτυπήματα. Στον αγώνα στον οποίο έχασε τον παγκόσμιο τίτλο απ’ τον Ντέμσι, έπεσε στο καναβάτσο από τα πρώτα δευτερόλεπτα και δέχθηκε ανελέητες επιθέσεις, δεν τα παράτησε όμως παρά μόνο με την ολοκλήρωση του τρίτου γύρου. Σε μια συνέντευξή του, τη δεκαετία του 1960, ισχυρίστηκε μάλιστα ότι ο αντίπαλός του είχε τοποθετήσει ένα μεταλλικό μπουλόνι στο γάντι του, με το οποίο του προκάλεσε τα οδυνηρά χτυπήματα. Κάτι που φυσικά δεν μπορούσε να αποδειχθεί και αμφισβητείται έντονα.

Ο μοιραίος αγώνας που τον έκανε να μισήσει το μποξ

Γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1881 στο Σεντ Κλερ του Κάνσας και δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, ο οποίος είχε πεθάνει δύο μήνες νωρίτερα. Ο μικρός Τζες μεγάλωσε στο ράντσο του πατριού του και είχε μόνο ένα όνειρο. Να γίνει ένας καλός καουμπόι, σαν εκείνους που πρωταγωνιστούσαν στις ιστορίες που του διηγούνταν οι μεγαλύτεροι.

Μεγαλώνοντας αφοσιώθηκε στην εκτροφή, την εκπαίδευση και την αγοραπωλησία αλόγων και μόλις παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, μετακόμισε στο Ελκ Σίτι της Οκλαχόμα. Άνοιξε ένα μαγαζί στο οποίο εμπορευόταν μουλάρια και κάρα, η οποία όμως δεν μακροημέρευσε και τον άφησε άφραγκο και φορτωμένο με χρέη. Τότε σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη σωματική του δύναμη και να βγάλει χρήματα δίνοντας αγώνες μποξ, που ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή δημόσια θεάματα στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή.

Ήταν ήδη αρκετά μεγάλος όταν φόρεσε για πρώτη φορά πυγμαχικά γάντια (το 1911), αλλά ήταν τόσο δυνατός που δεν μπορούσε να μη σημειώσει διακρίσεις, παρά τις τεχνικές αδυναμίες του και το άγαρμπο στιλ του. Η νίκη του επί του Άρθουρ Πέλκι τον Ιούλιο του 1912 εξάπλωσε τη φήμη του πέρα απ’ την πολιτεία της Οκλαχόμα, όμως έγινε ευρύτερα γνωστός σε όλη την Αμερική έναν χρόνο αργότερα, με έναν αγώνα του που είχε τραγική κατάληξη.

Ο Γουίλαρντ έριξε ένα τόσο δυνατό δεξί άπερκατ στον Τζακ Γιανγκ (ο οποίος είχε το παρατσούκλι «Bull», δηλαδή «ταύρος») κατά τη διάρκεια του εντέκατου γύρου, που τον έριξε ξερό στο ρινγκ. Η πτώση προκάλεσε στον Γιανγκ κάταγμα στον αυχένα και εσωτερική αιμορραγία και παρά την άμεση προσκομιδή του στο νοσοκομείο, άφησε μία ημέρα αργότερα την τελευταία του πνοή.

Μοιραία ο Γουίλαρντ κατηγορήθηκε για φόνο εξ αμελείας από τις αρχές και παρότι αθωώθηκε, χάρη στην επιτυχημένη υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε ο δικηγόρος του, Ερλ Ρότζερς, επηρεάστηκε ψυχολογικά. Στους επόμενους αγώνες του ήταν πολύ πιο προσεκτικός στα χτυπήματά του, μια και φοβόταν να μην προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό στους αντιπάλους του.

Η νίκη επί του Τζόνσον

Η φήμη του Γουίλαρντ ως πυγμάχου με κτηνώδη ένστικτα είχε αρχίσει να κλονίζεται, αλλά οι promoters του μποξ ήξεραν ότι είχαν μπροστά τους ένα…. χρυσωρυχείο. Φρόντισαν, λοιπόν, να τον φέρουν αντίπαλο με τον Τζόνσον για τον παγκόσμιο τίτλο των βαρέων βαρών.

Ο Τζόνσον ήταν ήδη 37 ετών στις 5 Απριλίου 1915 και είχε διαφύγει από τις ΗΠΑ, ύστερα από τις κατηγορίες για παραβίαση του «Mann Act», ενός νόμου περί ηθικής που είχε καθαρά ρατσιστικό υπόβαθρο. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής της πυγμαχίας είχε προκαλέσει, δήθεν, το δημόσιο αίσθημα επειδή είχε παντρευτεί λευκές γυναίκες (τις οποίες οι αρχές είχαν κατηγορήσει άδικα για πορνεία), γεγονός που του στοίχισε συλλήψεις, ακόμα και την καταδίκη σε φυλάκιση ενός έτους!

Ο αγώνας ορίστηκε να διεξαχθεί σε ανοιχτό χώρο στην Αβάνα και είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει 45 γύρους. Οι δύο αντίπαλοι, που δεν διένυαν και την πρώτη τους νιότη, έδωσαν σκληρή μάχη κάτω από αφόρητες συνθήκες όμως ο Γουίλαρντ ήταν πιο δυνατός. Με ένα δυνατό δεξί χτύπημα έβγαλε νοκ άουτ τον Τζόνσον στον 26ο γύρο και κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο.

Ο απερχόμενος πρωταθλητής ισχυρίστηκε αργότερα ότι είχε χάσει εσκεμμένα τον αγώνα, σε μια προσπάθειά του να μειώσει τη νίκη του αντιπάλου του. Πρόσθεσε μάλιστα ότι είχε στοιχηματίσει 2.500 δολάρια στην ήττα του. «Αν σκόπευε να χάσει, θα έπρεπε να το είχε κάνει νωρίτερα, η ζέστη που αντιμετωπίσαμε ήταν χειρότερη απ’ την κόλαση», είχε απαντήσει ειρωνικά ο Γουίλαρντ.

Αργότερα ο Τζόνσον παραδέχθηκε ότι δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για την περίσταση κι ότι είχε υποτιμήσει τον αντίπαλό του, ο οποίος αποδείχθηκε πολύ δυνατός για εκείνον.

Ο αγαθός καουμπόι ήταν πλέον παγκόσμιος πρωταθλητής με φήμη που ξεπερνούσε τα όρια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Το επιβλητικό παρουσιαστικό του, που ερχόταν σε αντίθεση με τον χαρακτήρα του, τον έκανε περιζήτητο στον χώρο του θεάματος και του χάρισε ρόλους σε παραστάσεις βαριετέ, ένα είδος θεάτρου που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή σε όλο τον κόσμο. Το 1919 πρωταγωνίστησε στην αυτοβιογραφική ταινία «The Challenge of Chance».

Η επιτυχία και η αναγνώριση που γεύτηκε έξω από το ρινγκ, ήταν ένας από τους λόγους που απέφυγε να δώσει πολλούς αγώνες αφότου στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Άλλωστε δεν είχε αγαπήσει ποτέ την πυγμαχία – ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του Γιανγκ, είχε πει ότι την είχε μισήσει όσο τίποτε άλλο στη ζωή του – αλλά είχε και στόματα να θρέψει. Ένα σύντομο comeback που έκανε το 1923, σε ηλικία 41 ετών, κράτησε μόλις λίγους μήνες (και δύο αγώνες).

Πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου 1968 στο Λος Άντζελες, λίγες μέρες προτού κλείσει τα 86 του χρόνια. Εισήχθη στο International Hall of Fame της πυγμαχίας το 2003.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 5 Απριλίου

2019: Ο ηλικίας 73 ετών και 95 ημερών Ισραηλινός τερματοφύλακας, Ιτζάκ Χάικ, γίνεται ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται σε επαγγελματικό αγώνα όταν υπερασπίζεται την εστία της Ιρόνι Ορ Γεχούντα εναντίον της Μακάμπι Ραμάτ Γκαν, για την τέταρτη κατηγορία.

2018: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 60 ετών ο Έρικ Μπρίστοου, πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στα βελάκια (darts).

2014: Η ομάδα πόλο γυναικών του Ολυμπιακού κατακτά το LEN Trophy νικώντας εκτός έδρας τη Φιρέντσε με 10-9. Κορυφαία παίκτρια του τελικού είναι η Φιλιώ Μανωλιουδάκη, η οποία σημειώνει τέσσερα τέρματα.

2009: Η ομάδα βόλεϊ ανδρών του Ηρακλή κατακτά την δεύτερη θέση του Indesit Champions League χάνοντας στον τελικό του Final Four από την Τρεντίνο με 1-3 (12-25, 25-21, 26-24, 25-22) στην Πράγα. Ο Πλάμεν Κονσταντίνοφ ανακηρύσσεται καλύτερος υποδοχέας της διοργάνωσης.

2009: Ο Βλάσης Μάρας κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο μονόζυγο με 15,375 βαθμούς στο 3ο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής που διεξάγεται στο Μιλάνο και γίνεται ο πρώτος αθλητής που φτάνει τα τέσσερα χρυσά ευρωπαϊκά μετάλλια στο συγκεκριμένο όργανο. Στην ίδια διοργάνωση, ο Λευτέρης Κοσμίδης με 15,350 βαθμούς κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο έδαφος, επαναλαμβάνοντας την επιτυχία του 2007.

2009: H γυναικεία ομάδα πόλο της Βουλιαγμένης, με προπονήτρια την Αλεξία Καμμένου, νικά 12-9 την Οριτζόντε Κατάνια στον τελικό του Final Four στο Κίρισι της Ρωσίας και στέφεται για πρώτη φορά στην ιστορία της Πρωταθλήτρια Ευρώπης.

2000: Δυο φίλαθλοι της Λιντς σκοτώνονται σε συμπλοκές στην Κωνσταντινούπολη την παραμονή του πρώτου ημιτελικού αγώνα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ  με τη Γαλατάσαραϊ. Στις 15 Απριλίου η UEFA θα ανακοινώσει ότι απαγορεύει την μετακίνηση Τούρκων φιλάθλων στην ρεβάνς στο Λιντς.

2000: Στον αγώνα Μαρούσι-Ηρακλής 101-102 για τα πλέι οφ του πρωταθλήματος μπάσκετ, ο Τζον Κόρφας των γηπεδούχων φτάνει τις 361 συμμετοχές στην κορυφαία κατηγορία και καταρρίπτει το ρεκόρ του Παναγιώτη Φασούλα (360).

1990: Ο Τζον Στόκτον φτάνει τις 1.000 ασίστ για τρίτη διαδοχική χρονιά του ΝΒΑ και βελτιώνει το δικό του ρεκόρ. Θα συνεχίσει το σερί και τις επόμενες δύο σεζόν.

1988: Ο Άρης ηττάται με 87-82 από την Τρέισερ Μιλάνου, στην πρώτη του παρουσία σε ημιτελικό Final-4 στη Γάνδη. Ο Νίκος Γκάλης σημειώνει 28 πόντους, όμως τη ζημιά στην ελληνική ομάδα κάνει βετεράνος σέντερ των Μιλανέζων, Μπομπ Μάκαντου (37 πόντοι).

1984: Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ σπάει το ρεκόρ των 31.419 πόντων στην κανονική διάρκεια του ΝΒΑ που κατείχε ο Γουίλτ Τσάμπερλεν, κατά τη διάρκεια του αγώνα των Λος Άντζελες Λέικερς με τους Γιούτα Τζαζ (129-115). Θα τερματίσει την καριέρα του με 38.387 πόντους και κρατήσει το ρεκόρ μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου 2023, οπότε και θα το καταρρίψει ο Λεμπρόν Τζέιμς.

1983: Αποκαλύπτεται η συμφωνία του Παναθηναϊκού με τον Πολωνό προπονητή της ΑΕΛ, Γιάτσεκ Γκμοχ, που θα ισχύσει από την έναρξη της επόμενης περιόδου.

1979: Η ΔΑΕ αποφασίζει τον υποβιβασμό του Πιερικού, ο οποίος είναι πρωτοπόρος στον Βόρειο Όμιλο της Β’ Εθνικής, μια και τον κρίνει ένοχο για απόπειρα δωροδοκίας του ποδοσφαιριστή της Νίκης Βόλου, Γιώργου Παναγιωτόπουλου.

1967: Ο Γουίλτ Τσάμπερλεν των Φιλαδέλφεια 76ερς κάνει ρεκόρ στο ΝΒΑ με 41 ριμπάουντ στην νίκη της ομάδας του επί των Μπόστον Σελτικς με 115-104 για τα play-offs της ανατολικής περιφέρειας.

1958: Νέο ρεκόρ Ευρώπης στο επί κοντώ με 4.58,5 μ. σημειώνει ο Γιώργος Ρουμπάνης, σε διεθνείς αγώνες στο Λος Άντζελες.

1923: Η εταιρεία Firestone Tire & Rubber Company ξεκινάει την πρώτη μαζική παραγωγή ελαστικών αυτοκινήτων με σαμπρέλα.

1913: Ιδρύεται η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου των ΗΠΑ η οποία  γίνεται αμέσως μέλος της FIFA. Το 1961 θα είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της CONCACAF (Συνομοσπονδία της Βόρειας & Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής).

1902: Είκοσι πέντε νεκροί και 517 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός της κατάρρευσης κερκίδας στο «Άιμπροξ», κατά τη διάρκεια του αγώνα Σκωτία-Αγγλία 1-1.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News