Κάσιους Κλέι: Την ημέρα που σόκαρε τον κόσμο, έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής και άλλαξε όνομα

Αυτά που έγιναν μέσα σε διάστημα λίγων ωρών σαν σήμερα στο Μαΐμι στις 25 Φεβρουαρίου του 1964 είναι ιστορικά τόσο για την πυγμαχία όσο και για την νεότερη πολιτική, κοινωνική και… θρησκευτική Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η αφήγηση των σπουδαίων γεγονότων που έλαβαν χώρα στην πανέμορφη πόλη της Φλόριντα πριν από 58 χρόνια θα έχει ως σημείο εκκίνησης τον αγώνα που έλαβε χώρα στο Συνεδριακό Κέντρο στο Μαΐάμι Μπιτς όταν ο νεαρός Κάσιους Μαρσέλους Κλέι Τζούνιορ ανέβηκε στο ρινγκ για να αντιμετωπίσει τον Σόνι Λίστον για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών στην πυγμαχία. Ο αγώνας διεξήχθη μόλις τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του προέδρου Τζον Φ. Κένεντι και, όπως εκείνο το δραματικό γεγονός, έχει πυροδοτήσει πολλές αντικρουόμενες θεωρίες για το τι πραγματικά συνέβη. Επτά χιλιάδες κενές θέσεις… χαιρέτησαν την άφιξη του Κλέι στο ρινγκ ο αγώνας ήταν υπό αμφισβήτηση μετά το «κράξιμο» ένθεν κι ένθεν στη ζύγιση. Κι υπήρχε μια φήμη ότι είχε ακυρωθεί. Έτσι μόλις οκτώ χιλιάδες άτομα βρέθηκαν στην τεράστια αίθουσα για να τον δουν δια ζώσης και είχαν την μοναδική στη ζωή ευκαιρία να «συμμετέχουν» εν τέλει στο γράψιμο μιάς σπουδαίας σελίδας στο δημοφιλέστερο των βίαιων σπορ. Ο νεαρός διεκδικητής έτυχε λίαν επιφυλακτικής υποδοχής από τη συντριπτική πλειοψηφία ειδικών και μη καθώς ο Λιστόν ήταν, όπως έγραψε ο Τζορτζ Γουάιτινγκ στην Evening Standard του Λονδίνου: «Η Νο 1 απειλή της Αμερικής στο εμπόριο λουτρών αίματος». Έξω έβρεχε και οι διοργανωτές ήταν έτοιμοι να κάνουν γρήγορα μπάνιο καθώς το «πάρτι της γροθιάς» επρόκειτο να έχει σύντομο τέλος. Όχι όμως εκείνο που περίμεναν οι περισσότεροι.

Αήττητος ο μικρός αλλά αουτσάιντερ 7 προς 1

Ο 22χρονος Κλέι ήταν μεν αήττητος αλλά ο πανίσχυρος αντίπαλος του τον είχε αποκαλέσει «νέγρικη αδελφή» απορρίπτοντας την ταχύτητά του. Από την πλευρά τους ο Κλέι και οι άνθρωποι του τον αποκάλεσαν «μεγάλη άσχημη αρκούδα». Ωστόσο, η μοχθηρία και η ωμή δύναμη του πρωταθλητή φαινόταν να μην αφήνει ουδεμία ελπίδα για έκπληξη. Πέρα από τις γροθιές, τα όνειρα και τη χαλαρή γλώσσα του νεαρού Κλέι θα ήταν ένας απλός ξυλοδαρμός.Ο Λιστόν είχε χάσει μόνο μία φορά σε 36 αγώνες και σε διαδοχικούς αγώνες είχε κερδίσει και υπερασπιστεί τον παγκόσμιο τίτλο ενάντια στον Φλόιντ Πάτερσον. Και χρειάστηκε μόλις τέσσερα λεπτά συνολικά και για τις δύο νίκες. Είχε επίσης κερδίσει άνδρες που κανείς δεν ήθελε να αντιμετωπίσει. Κλίβελαντ Ουίλιαμς, Νίνιο Βαλντές, Έντι Μάχεν, Ρόι Χάρις και Ζόρα Φόλεϊ είχαν υποταγεί στην τρομερή δύναμη του πρωταθλητή. Ο Κλέι δεν είχε αναμετρηθεί με ουδένα από τους κορυφαίους διεκδικητές από τη λίστα των θυμάτων του Λιστόν. Τα διαπιστευτήριά του ήταν αδύναμα. Ήταν εκεί λόγω του… στόματός του. Στους δύο προηγούμενους αγώνες πριν πάει στη… σφαγή είχε νοκ – ντάουν κόντρα στον Χένρι Κούπερ και φαινόταν οδυνηρά χωρίς ιδέες ενάντια στον πολύ μικρότερο Νταγκ Τζόουνς. Στο στρατόπεδο νεαρού, ο Άντζελο Νταντί, ο αφοσιωμένος προπονητής του, ήταν πεπεισμένος για τη νίκη εάν ο αθλητής μπορούσε να αποφύγει το αριστερό τρύπημα του Λίστον. Επίσης ο θρυλικός Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ επέμεινε ότι η ταχύτητα του Κλέι ήταν ο καταλυτικός παράγοντας και ότι θα οδηγούσε σε νοκ-άουτ τον Λίστον.

Τζον Λένον: «Θα τον σκοτώσει τον μικρό»

Υπήρχε ξεκάθαρα μια αίσθηση επικείμενης καταστροφής στον αέρα. Μια νοσηρή γοητεία με τον ξυλοδαρμό που αναμενόταν να «εισπράξει»ο Κλέι. Δέκα μέρες νωρίτερα ο Τζον Λένον είχε απαντήσει, σε μια ερώτηση σχετικά με το αποτέλεσμα του αγώνα και τις πιθανότητες του Λίστον, δίχως δισταγμό: «Α, θα σκοτώσει τον μικρό περιπλανώμενο».

Έχοντας κάνει εμφάνιση στο τηλεοπτικό σόου του Εντ Σάλιβαν με το οποίο ξεκίνησε η κατάκτηση της Αμερικής από το δημοφιλέστερο βρετανικό συγκρότημα όλων των εποχών, οι Beatles είχαν πάει στο γυμναστήριο του Λίστον για μια φωτογραφία δημοσιότητας, αλλά τους έβγαλε έξω. Διέσχισαν διστακτικά την πόλη προς το γυμναστήριο του Νταντί στην 5η Οδό για να συναντήσουν τον Κλέι. Δεν εντυπωσιάστηκαν, αλλά παραμένει μια εμβληματική εικόνα από τη σύντομη συνάντηση του Κλέι να ρίχνει μια γροθιά στους Fab Four. «Ο δικός μου ήξερε ότι έπρεπε να παλέψει πραγματικά για να κερδίσει αυτόν τον τίτλο», είπε ο Νταντί. Για να προσθέσει: «Έπρεπε να μην τρέξουμε και να μην κάνουμε τίποτα ανόητο. Κανένα λάθος. Δεν θα ήταν ποτέ εύκολο». Και δικαιώθηκε σύντομα αυτή η αλεπού των ρινγκ. Ο Κλέι ήταν έτοιμος. Ο Κλέι παρότι αήττητος στους προηγούμενους 19 του αγώνες ως επαγγελματίας, ήταν αουτσάιντερ με 7 προς 1 απόδοση για νίκη του. Ποσοστά που δεν αποτελούσαν έκπληξη καθώς ο αντίπαλος του είχε κερδίσει τον τίτλο με ένα καταστροφικό νοκ άουτ στον Φλόιντ Πάτερσον και μόλις ένα χρόνο αργότερα είχε επαναλάβει τη νίκη με τον ίδιο τρόπο. Υπήρχαν κάποιοι αθλητικογράφοι που όχι μόνο δεν έδιναν την παραμικρή ελπίδα στον πρώην ολυμπιονίκη της Ρώμης τέσσερα χρόνια πριν αλλά εξέφραζαν φόβους ότι θα μπορούσε να τον σκοτώσει ο κάτοχος του τίτλου.

Η πεταλούδα άνοιξε τα φτερά της και η μέλισσα ξεκίνησε να τσιμπά

Ήταν ένας καταπληκτικός αγώνας. Ο Κλέι κινήθηκε με αίσθηση από το εναρκτήριο κουδούνι και ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ρόμπινσον είχε δίκιο για την ταχύτητα. Ο Λίστον ήταν αργός, οιβροντερές του γροθιές προσγειώθηκαν στον καθαρό αέρα. Στον τρίτο γύρο, ο Κλέι με μια πετυχημένη γροθιά έκοψε τον Λιστόν κάτω από το αριστερό μάτι και ο πρωταθλητής… πήγε στη δουλειά για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια. Ο Γουάιτινγκ έγραψε με απορία: «Ο παντοδύναμος Λιστόν ήταν, τελικά, υποκείμενος σε ανθρώπινες ασθένειες υπό δραματική επίθεση».

Στον τέταρτο γύρο ο Κλέι άρχισε να δείχνει σημάδια αγωνίας, ταμπονάροντας στα μάτια του τα τελευταία δευτερόλεπτα. Στο κουδούνι παρακάλεσε τον Νταντί να του κόψει τα γάντια –δεν έβλεπε, ούρλιαξε– και στο μπερδεμένο διάστημα των 60 δευτερολέπτων ο διαιτητής, Μπάρνεϊ Φέλιξ, παραδέχτηκε ότι παραλίγο να το σταματήσει. Η θεωρία είναι ότι κάποια από την ουσία ( η περιβόητος χυμός των γαντιών) που χρησιμοποιήθηκε για να κλείσει το κόψιμο του Λίστον είχε με κάποιο τρόπο μπει στα μάτια του αντιπάλου του. Ωστόσο, ο Νταντί έβαλε τα δυνατά του εκείνη τη στιγμή για να πείσει τον αθλητή του να επιστρέψει στο κέντρο του ρινγκ, αν και τυφλωμένος, φοβισμένος και σχεδόν σπασμένος. Ο πέμπτος γύρος ήταν σκληρός. Ο Νταντί έπλυνε τα μάτια του και έσπρωξε τον Κλέι έξω για τον 5ο γύρο. Ο Κλέι, που ακόμα δεν μπορούσε να δει, ανέβηκε στο… ποδήλατό του και χόρεψε γύρω από το ρινγκ κρατώντας απόσταση από τον Σόνι που είδε δεν μπορούσε ή δεν… ήθελε να τον τελειώσει. Ο νεαρός επέζησε από τον γύρο και στον πέμπτο επέστρεψε σε τροχιά και φιλοδώρης τον Σόνι με όμορφα αριστερά κτυπήματα που προκάλεσαν πρήξιμο στο πρόσωπο του Λίστον.

Οι ετερόκλητες ερμηνείες για το… αδύνατο αποτέλεσμα

Η τελευταία στάση του Λίστον λίγο πριν ηχήσει το κουδούνι αποκάλυψε ότι ο φαινομενικά άφθαρτος μαχητής πρέπει να ήξερε ότι είχε σχεδόν τελειώσει. Πολέμησε στον έκτο, αστόχησε στις περισσότερες από τις τελευταίες του γροθιές ως παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών και στη συνέχεια έπεσε στην υποταγή στο κουδούνι. Η μεγάλη άσχημη αρκούδα έμεινε στο σκαμνί της. Έφτυσε την τσίχλα του και δεν μπορούσε να κοιτάξει ψηλά καθώς ο Κλέι πανηγύριζε. Είχε μόλις συμβεί το αδιανόητο. Ο Κλέι ξεστόμησε τότε μια από τις ουκ ολίγες πολύκροτες ατάκες του. «Σόκαρα τον κόσμο». Τον Λίστον σίγουρα. Αλλά αναμφίβολα και τους περισσότερους που είχαν στραμμένο το βλέμμα τους στην κορυφαία αναμέτρηση της 25^ης Φεβρουαρίου 1964.

Οι κραυγές του θριάμβου από τον νικητή αντήχησαν πέρα για πέρα στην τεράστια σάλα. Ελάχιστοι μπορούσαν να πιστέψουν πώς στο καλό θα μπορούσε αυτό το 22χρονο παιδί είχε κάνει τον ασυναγώνιστο αντίπαλο να παραδόσει τον τίτλο εγκαταλείποντας τη μεγάλη μάχη; Ο Λίστον δεν ήταν απλά ο πρωταθλητής βαρέων βαρών αλλά και ο πιο τρομακτικός και κακός άνθρωπος στον πλανήτη. Η τρομερή δύναμή του και το βλέμμα του προκάλεσαν ανατριχίλα όχι μόνο στους αντιπάλους του αλλά και σε όλους σχεδόν όσους τον ακτίκριζαν.Ο Λίστον είχε τραυματίσει τον αριστερό του ώμο και οι ακτινογραφίες και οι ειδικοί επιβεβαίωσαν τη ζημιά, αλλά η πυγμαχία απαιτεί συχνά κάτι περισσότερο από απλή ιατρική απόδειξη ως λόγο για να τα παρατήσει ένας αθλητής.

Συναντήθηκαν ξανά τον επόμενο χρόνο και λιγότεροι από 2.500 θέλησαν να παρακολουθήσουν τον Λιστόν να πέφτει ήδη στον πρώτο γύρο. Για το κοινό του 1964 εκείνο το αποτέλεσμα απλά δεν έβγαλε το παραμικρό νόημα. Ουδείς μπορούσε να δώσει απάντηση με σιγουριά πάνω στα τεράστια ερωτηματικά που γέννησε εκείνη η απροσδόκητη νίκη του νεαρού διεκδικητή. Ο ίδιος ο μεγάλος ηττημένος δεν μιλούσε παρά μόνο για να πει ότι πλήγωσε τον ώμο του.Μια από τις πολλές θεωρίες υποστήριζε ότι ο Λίστον είχε στοιχηματίσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό στον εαυτό του και είχε σχεδιάσει να χάσει στα σημεία μετά από δεκαπέντε γύρους. Αλλά όταν φάνηκε ότι ο Κλέι επρόκειτο να παραιτηθεί μετά τον πέμπτο γύρο, ο Λίστον κατάλαβε ότι θα ήταν καλύτερα να «τελειώσει» νωρίτερα διαφορετικά θα έχανε το στοίχημά του. Γνώριζε επίσης ότι υπήρχε ρήτρα που ζητούσε ρεβάνς σε περίπτωση που έχανε.

Βροχή οι θεωρίες συνομωσίας

Ένα άλλο σενάριο υποστηρίζει ότι ο Λίστον παραιτήθηκε επειδή είχε απειληθεί από τους Μαύρους Μουσουλμάνους και φοβόταν ότι θα τον πυροβολούσαν αν κέρδιζε. Αυτό θα μπορούσε να καταγραφεί ως η «Θεωρία Grassy Knoll» σύμφωνα με την οποία ένας ένοπλος κρύβεται κάπου στο πλήθος που περιμένει να δολοφονήσει τον Λίστον, εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως είχε… προγραμματιστεί. Ορισμένοι μη συνομοσιολόγοι όμως ερμηνεύουν πιο… πεζά την σοκαριστική εξέλιξη. Υποστηρίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο κυλούσε ο αγώνας, έδειχνε πως ο Λιστόν δεν θα άντεχε να φτάσει τους δεκαπέντε γύρους. Ήταν κουρασμένος και το πρήξιμο κάτω από το αριστερό του μάτι χειροτέρευε. Είχε συνολικά λιγότερους από έξι γύρους δράσης στο ρινγκ από το 1961 και μόνο λιγότερους από δύο γύρους από το 1962. Ήταν επίσης σίγουρος ότι θα μπορούσε εύκολα να νικήσει τον Κλέι, επομένως δεν προπονήθηκε σκληρά για τον αγώνα. Στον αντίποδα το αουτσάιντερ ήταν σε εξαιρετική φόρμα και λίαν ενεργός. Είχε 17 αγώνες από το 1961 και συνολικά 91 γύρους δράσης. Τεράστια διαφορά. Ο Κλέι είχε επίσης προετοιμαστεί απόλυτα για αυτόν τον αγώνα ενώ το φαβορί όχι. Η αυτοπεποίθηση ή ο φόβος του Κλέι έθεσε όλους τους αμυντικούς του μηχανισμούς σε εγρήγορση. Η αδρεναλίνη του έρεε και αυτό έκανε τα ήδη εκπληκτικά αντανακλαστικά του πολύ πιο έντονα. Είχε όλα τα απαιτούμενα εργαλεία για να πετύχει το θεωρητικά …αδύνατο.Έτσι, στο Μαϊάμι, ο Κλέι έγινε πρωταθλητής, αρχικά θα μετονομαζόταν σε Κάσιους Χ και σύντομα έγινε ο Μοχάμεντ Άλι, και με τον καιρό εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο μαχητή του αθλήματος. Εκείνο το βράδυ μόλις ξεκινούσε για το πιο απίστευτο ταξίδι και εκείνος ο παλιός συναισθηματικός ανόητος Γουάιτινγκ είχε δίκιο: «Ο ορίζοντας είναι δικός του και όλα τα ουράνια τόξα του». Η πυγμαχία δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια.

Το μυστήριο της συνάντησης των 4 διάσημων νύχτα στο Μαΐάμι

Ο νικητής ή πιο σωστά θριαμβευτής ήταν πλέον στην κορυφή του κόσμου. Αλλά την ίδια ώρα ή για να ακριβολογούμε πολύ σύντομα μετά πατούσε γερά στη γη και η ιστορία που ακολουθεί προσφέρει μια ακλόνητη επιβεβαίωση για την πνευματική και ψυχική κατάσταση του νέου παγκόσμιου πρωταθλητή των βαρέων – βαρών. Η ιστορία που θέλει τους Μοχάμαντ Άλι, Σαμ Κουκ, Μάλκολμ Χ και Τζιμ Μπράουν να κάθονται σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στα μέσα της δεκαετίας του 1960 για να συζητούν θέματα θρησκείας, πολιτικής και φυλής ακούγεται σαν τη βάση για ένα έργο φαντασίας. Και πράγματι, ζωντάνεψε στο το θεατρικό έργο του 2013 με τίτλο « Μια νύχτα στο Μαϊάμι» του Κεμπ Πάουερς, ο οποίος συνέχισε να προσαρμόζει το σενάριό του για μια ταινία μεγάλου μήκους του 2020 σε σκηνοθεσία της βραβευμένης με Όσκαρ Ρετζίνα Κινγκ.

Είναι όμως και μια υπόθεση που συνοδεύεται από την ετικέτα «βασισμένη σε αληθινή ιστορία». Τo τρίο των υπόλοιπων μορφών της αφροαμερικανικής κοινότητας του πασίγνωστου καρέ συγκεντρώθηκε επίσης στο Συνεδριακό Κέντρο για να παρακολουθήσει τον Αλί να διεκδικεί το παγκόσμιο πυγμαχικό στέμμα.

Ο Κουκ, πρωτοποριακός τραγουδιστής της gospel που έγινε ποπ και ιδιοκτήτης δισκογραφικής, ήταν εκεί για να ζητωκραυγάσει για τον καλό του φίλο από ένα κάθισμα δίπλα στο ρινγκ. Όπως και ο Malcolm X, ο αμφιλεγόμενος υπουργός του Έθνους του Ισλάμ που επισκίασε τον Άλι τις προηγούμενες εβδομάδες μέχρι τον αγώνα. Ο Μπράουν, ο ασταμάτητος και ράνινγκ – μπακ του NFL που ουδέποτε μάσησε τα λόγια του, ήταν κοντά για να καταθέσει τα σχόλια του ως μέλος της ομάδας ραδιοφωνικής μετάδοσης του αγώνα. Όπως όμως το αποτέλεσμα της μεγάλης εκείνης πυγμαχικής μάχης έδωσε πολύ μεγάλη τροφή για…υποθέσεις σε ουκ ολίγους το αυτό ισχύει και για την πολύκροτη συνάντηση του νικητή του με τους τρεις «φίλους» του. Σύμφωνα με τον Μπράουν στην αυτοβιογραφία του «Last Man Standing» ο αστέρας του αμερικανικού ποδοσφαίρου ένιωθε ανυπομονησία να πάει σε ένα μετά-πάρτι στο ξενοδοχείο Fontainebleau, αλλά αποθαρρύνθηκε από τον νέο πρωταθλητή, ο οποίος ήθελε να μιλήσει σε ένα «μικρό μαύρο ξενοδοχείο». Μια άλλη μαρτυρία αυτή του συγγραφέα Τζόναθαν Έιγκ στο βιβλίο «Ali: A Life» υποστηρίζει ότι η ομάδα χορηγίας του μποξέρ προσπάθησε να οργανώσει ένα πάρτι σε διαφορετικό σημείο, ενώ οι Άλι και Μάλκολμ Χ πήγαν για να γιορτάσουν τη μεγάλη νίκη πάνω από μπολ παγωτού μέσα σε ένα… σιντριβάνι αναψυκτικών.

Οι δύο δολοφονήθηκαν πριν καν περάσει ένας χρόνος

Τελικά, Άλι , Μπράουν και Κουκ κατέληξαν στο δωμάτιο του Μάλκολμ Χ στο Μοτέλ Χάμπτον Χάους, μακριά από τους χωριστά καταλύματα τους σε διάφορα σημεία του Μαϊάμι Μπιτς. Για μια νύχτα συζήτησης με μια ομάδα που περιελάμβανε τον βιογράφο του Άλι Χάουαρντ Μπίνγκαμ και πολλά μέλη του Έθνους του Ισλάμ. Αυτό που συνέβη πίσω από κλειστές πόρτες χάνεται σε μεγάλο βαθμό στον χρόνο, αν και είναι γνωστό ότι… καταναλώθηκε περισσότερο παγωτό. Και δύο βιβλιογραφικές πηγές το Ali: A Life και το Dream Boogie: The Triumph of Sam Cooke που έγραψε ο Πίτερ Γκουράλνικ και εκδόθηκε το 2005 αναφέρουν την πρόταση του οικοδεσπότη ότι ήταν καιρός για τον διαβόητα ομιλητικό Άλι να «σταματήσει να ξεστομίζει και να σοβαρευτεί». Ενώ το πρώτο βιβλίο σημειώνει επίσης ότι ο κουρασμένος πρωταθλητής αποκοιμήθηκε σε κάποιο σημείο, πριν επιστρέψει στο νοικιασμένο σπίτι του μετά τις 2 το πρωί. Το ραντεβού στο δωμάτιο του μοτέλ θα ήταν πιθανότατα ακόμη περισσότερο μια ιστορική υποσημείωση αν δεν ήταν η επίδραση που φαινομενικά είχε στον Άλι, ο οποίος έδωσε συνέντευξη Τύπου την επόμενη μέρα επιβεβαιώνοντας τους ψίθυρους ότι ήταν μουσουλμάνος. Και η ανάμνησή του θα ήταν σίγουρα λιγότερο οδυνηρή χωρίς τη σκληρή πραγματικότητα που εισέβαλε σύντομα, με τον Μάλκολμ Χ και τον Κουκ να δολοφονούνται λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα. Ο πρώτος στις 21 Φεβρουαρίου 1965 από μέλη αντίπαλης φράξιας της μουσουλμανικής του κοινότητας (Έθνος του Ισλάμ) καθώς ανέβαινε στη σκηνή να μιλήσει στο Αουντομπόν Μπόλρουμ του Χάρλεμ. Και ο εξαιρετικά επιτυχημένος καλλιτέχνης αρκετές εβδομάδες νωρίτερα (11 Δεκεμβρίου 1964. Δράστης μάνατζερ ξενοδοχείου στο Λος Άντζελες. Οι δύο αθλητές συνέχισαν να μεγαλουργούν στα σπορ τους για αρκετά χρόνια μετά. Με τον Άλι που απέκτησε το παρατσούκλι «ο υπέρτατος» μάλιστα να χαρακτηρίζεται από το περίφημο αθλητικό περιοδικό Sports Illustrated ως ο σπορτμαν του αιώνα. .

Το σενάριο της … Μαφίας

Αυτός ο αγώνας σταθμός στην Ιστορία της επαγγελματικής πυγμαχίας έχει όμως και μια σκοτεινή πλευρά. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει εμπεριστατωμένο δημοσίευμα της εφημερίδας Washington Times που επικαλείται έγγραφα δεκαετιών από το FBI. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι ομοσπονδιακοί υποψιάζονταν ότι η αναμέτρηση των Κλέι και Λιστόν που χαρακτηρίστηκε η τέταρτη μεγαλύτερη αθλητική στιγμή του προηγούμενου αιώνα από το Sports Illustrated ήταν στημένη.

Το FBI υποψιάστηκε ότι ένας σύνδεσμος της μαφίας, ο Ας Ρέσνικ κρυβόταν πίσω από αυτή τη «χειραγώγηση». Η εφημερίδα παραθέτει την έκθεση των μυστικών υπηρεσιών στην οποία υπάρχουν πληροφορίες τις οποίες έδωσε ένας τζογαδόρος ονόματι Μπαρνέτ Μάγκιντς και τις συναλλαγές του με τον Ρέσνινκ ο οποίος ήταν γνωστό ότι είχε εμπλακεί σε τέτοιες «δραστηριότητες» στο παρελθόν. «Σε μία περίπτωση, ο Ρέσνικ σύστησε τους το ζεύγος Μάγκιντς στον Σόνι Λίστον στο «Thunderbird» )ένα από τα ξενοδοχεία του Λας Βέγκας που ελέγχεται από το οργανωμένο έγκλημα», αναφέρει η έκθεση. Το ίδιο έγγραφο α προσθέτει επίσης : Περίπου μια εβδομάδα πριν από τον αγώνα Λίστον και Κλέι στο Μαϊάμι, ο Ρέσνικ τηλεφώνησε και κάλεσε στο σπίτι του στη Φλόριντα τον Μάγκιτς και τη σύζυγό του για δύο εβδομάδες. Η τελευταία δεν ενδιαφερόταν αλλά ο Μάγκιντς αποφάσισε να πάει και ο Ρέσνικ επρόκειτο να του στείλει ένα εισιτήριο. Δύο ή τρεις ημέρες πριν από τον αγώνα, ο Μάγκιντς τηλεφώνησε στον Ρέσνικ στο ξενοδοχείο Fontainebleau στο Μαϊάμι για να πει ότι δεν μπορούσε να έρθει. Σε αυτό το τηλεφώνημα, ρώτησε τον Ρέσνικ ποιος του άρεσε στον αγώνα και εκείνος είπε ότι ο Λίστον θα νικήσει τον Κλέι στον δεύτερο γύρο. Ο Ρέσνικ του πρότεινε να περιμένει μέχρι λίγο πριν τον αγώνα για να στοιχηματίσει γιατί οι πιθανότητες μπορεί να μειωθούν.Γύρω στο μεσημέρι της ημέρας του αγώνα, ο Μάγκιτς επικοινώνησε ξανά με τον Ρέσνικ μέσω τηλεφώνου και εκείνη την ώρα, ο Ρέσνικ του είπε να μην στοιχηματίσει, αλλά απλώς να πάει να δεις τον αγώνα στη συνδρομητική τηλεόραση και θα μάθει γιατί και ότι δεν μπορούσε να μιλήσει περισσότερο εκείνη την ώρα.Ο Μάγκιντς πήγε να δει τον αγώνα στην τηλεόραση και αμέσως κατάλαβε ότι ο Ρέσνικ ήξερε ότι ο Λίστον επρόκειτο να χάσει”, αναφέρει το έγγραφο. «Μια εβδομάδα αργότερα, υπήρχε ένα άρθρο στο Sports Illustrated που έγραφε τον Ρέσνικ ως μεγάλο χαμένο λόγω της υποστήριξής του προς τον Λίστον. Αργότερα « γνώστες» στο Λας Βέγκας είπαν στον Μάγκιντς ότι οι Ρέσνικ και Λίστον φέρεται να έβγαλαν κέρδη πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια στοιχηματίζοντας εναντίον του τελευταίου στον αγώνα και ότι το άρθρο του περιοδικού ήταν «κάλυψη» γι’ αυτό.Φυσικά, τίποτα δεν προέκυψε από την έρευνα και πιθανότατα δεν θα συμβεί ποτέ.Κατά ειρωνικό τρόπο, οι συνωμοσιολόγοι υποψιάζονταν από καιρό ότι η ρεβάνς μεταξύ Λίστον και Άλι πλέον τον Μάιο της επόμενης χρονιάς στο Λιούιστον του Μέιν είχε «στηθεί», όπως αποδεικνύεται από την πολύ αμφιλεγόμενη «γροθιά φάντασμα» που έριξε τον Λιστόν στον πρώτο γύρο. Οι περισσότεροι από τους σημαντικούς «παίκτες» που εμπλέκονται στην υποτιθέμενη δωροδοκία έχουν πεθάνει και ο Άλι αρνήθηκε να μιλήσει στην εν λόγω εφημερίδα.