Ολυμπιακός: Ο Μίτσελ της εξωστρέφειας, ενός φωτεινού κόσμου

Παρ’ ότι, μετά το βράδυ της Κυριακής, θα υπάρχουν 10 παιχνίδια για να κριθεί ο τίτλος του πρωταθλητή στη Super League, το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό στην «Αγια-Σοφιά», για την 26η αγωνιστική, είναι φτιαγμένο από το υλικό των τελικών. Το παιχνίδισμα της βαθμολογίας, λες και πρόκειται για βόμβα που αρκεί να πατηθεί, έστω και κατά λάθος, ένα κουμπί για να ενεργοποιηθεί, έχει την ισχύ μεγατόνων.

Οι έξι βαθμοί διαφοράς τρεμοπαίζουν σαν λαμπάκια νέον σε επιγραφή. Ο Ολυμπιακός νικά και είναι σαν να βρίσκεται στην κορυφή του πίνακα, από τη στιγμή που στο καίριο σημείο αποκτά και την αύρα του ισχυρού. Η ΑΕΚ νικά και μπαίνει καβάλα στ’ άλογο στα Playoffs, αναγνωρίζοντας ότι η έδρα της είναι απόρθητη, ένα σημαντικό πλεονέκτημα για να ξεκινάς μια μάχη.

Στην ισοπαλία, το μοτίβο δεν αλλάζει, τα Playoffs συνεχίζουν να έχουν έντονη τη μυρωδιά του μπαρουτιού. Οι παραπομπές στο πολεμιμό υλικό, βεβαίως, είναι μεταφορές και στοχεύουν μόνο στην ανάδειξη της αδρεναλίνης μέσα στον αγωνιστικό χώρο -όχι εκτός αυτού.

Το ανθρώπινο οικοσύστημα, μέσα από το αποτέλεσμα, αναμένεται να διαφοροποιηθεί. Ο Ολυμπιακός έχει στον πάγκο του τον Μίτσελ, ο οποίος έφτασε στο Λιμάνι για να αντικαταστήσει τον Κάρλος Κορμπεράν, ο οποίος διαδέχθηκε τον Πέδρο Μαρτίνς.

Ο Μίτσελ προσπάθησε να δώσει νέα πνοή και να εμφυσήσει στοιχεία επιθετικότητας στους παίκτες του. Η πορεία του σε αυτήν τη δεύτερη θητεία στον πάγκο δεν έχει κριθεί ακόμη. Έχουν καταγραφεί παράπονα, ίδια με τους επαίνους. Ο προπονητής κρίνεται με τα αποτελέσματα και αυτή η αδιάσειστη αλήθεια, διόλου κολακευτική για την κριτική σκέψη, μπορεί αυτομάτως να τον καταστήσει υπ’ ατμόν.

Ο Ολυμπιακός, πάντως, στην πρόσληψη του Μίτσελ δεν πήρε απλώς έναν προπονητή. Από την πρώτη θητεία του αναγνωριζόταν ως influencer, αν αυτός ο όρος δεν είχε ανακαλυφθεί ποτέ σε επίπεδο κοινοτοπίας. Ο Μίτσελ δεν έδινε απλώς τα ποδοσφαιρικά φώτα του και τη φιγούρα που λογίζεται μία από τις κορυφαίες στην Ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης, του απώτατου ποδοσφαιρικού κλαμπ, αλλά είχε, και συνεχίζει, βέβαια, να έχει, μια συμπεριφορά που βγαίνει από το εγχειρίδιο.

Φυσικά, για τους άμεσους συνεργάτες του και τους οικείους του η ολότητα του εαυτού του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, θα σημαίνει πως έχουν ήδη αναγνωστεί και τα ελαττώματά του στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Είναι, επίσης, ένα βάρος που ο προπονητής σηκώνει, όταν ο φακός εστιάζει μονίμως πάνω του. Ο Μπέλα Γκούτμαν έλεγε πως η τρίτη χρονιά ενός κόουτς σε μία ομάδα είναι έγκλημα.

Ωστόσο, αυτό που συνεχίζει να δίνει, ως δράση, είναι εξωστρέφεια, έναν κόσμο φωτεινό. Το βίντεο που χαιρέτιζε τον Γιάκουμπ Γιάνκτο, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στη Χετάφε, για το coming out που έκανε τις προάλλες, δεν έχαιρε απλώς μεγάλης εκτίμησης ως χειρονομία, αλλά έδωσε και την ευκαιρία να διαφανεί τι σκέφτεται ο Τσέχος για τον Καστιγιάνο.

Ο Γιάνκτο χαρακτήρισε τον Μίτσελ «υπέροχο άνθρωπο». Δεν του προσέδωσε ακριβώς καλοσύνη, εκείνο το είδος που στον επαγγελματικό κόσμο δεν έχει δυναμική, αλλά υπεροχή. Σημασία. Σπουδή. Ο Μίτσελ το έβγαλε μέσα από τα συναισθήματα του πρώην παίκτη του.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού τώρα μπορεί να πετύχει, αλλά ενδεχομένως και να μην τα καταφέρει. Από αυτό θα κριθεί. Δεν πρόκειται για την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, αλλά για την καθημερινότητά του, μία στενωπό στην οποία οι προπονητές κυρίως παίρνουν βαθμούς στον έλεγχο. Αυτό, όμως, που ο Μίτσελ φέρνει στο κλαμπ, σε αύρα και ακτινοβολία, είναι ελάχιστοι ποδοσφαιράνθρωποι που μπορούν να το κάνουν.

Του δίνει υπεραξία σε ό,τι αφορά την κοινωνικότητά του και την επικοινωνία του, την ελευθεριότητά του, ακόμα, μια και ο ίδιος εμπιστεύεται τον τρόπο του ή, αν δεν έχει, τις ιδέες του. Με τον Μίτσελ, ο Ολυμπιακός δεν έχει νικήσει σε ντέρμπι, αλλά είναι αήττητος στο πρωτάθλημα.

Όμως, στον Μίτσελ βρίσκει έναν άνθρωπο που κάθε κίνησή του, εμπνέει κάτι ξεχωριστό, είναι το συμπαρομαρτούν της ποιότητας του χαρακτήρα εκείνου που δεν βυσσοδομεί υπέρ του ναρκισσισμού του, εκθέτοντας δι’ ασήμαντον αφορμή τα βιώματά του, αλλά αυτού που, ακριβώς λόγω των βιωμάτων του, αναγνωρίζει ότι το μεγαλείο, στη συντριπτική πλειονότητά του, βρίσκεται στα απλά.

Γι’ αυτό, η δεύτερη θητεία του δεν είναι εξόχως σημαντική μόνο σε ό,τι αφορά τη στόχευση, αλλά και επειδή δίνει το δικαίωμα στο σύλλογο, ακόμα κι αν δεν συνεχίζει να του εμπιστεύεται τον πάγκο του, να τον «κλείσει» ως πρέσβη του. Ποιο κλαμπ δεν θα ήθελε να καθορίζει το έξωθεν προφίλ του ο Μίτσελ;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News