ΤΕΝΙΣ: Σαν το coaching της Ελληνίδας μάνας δεν έχει!

Με αφορμή τη σχέση Απόστολου – Στέφανου Τσιτσιπά και τη… σκόνη που σήκωσε στη Μελβούρνη, ο Νίκος Σαρίδης βάζει στη θέση τους τούς μπαμπάδες κι αναδεικνύει τον ρόλο των μαμάδων των αθλητών.

Επειδή πολλά έχω ακούσει για τον περίφημο «θεό της Ελλάδας», είμαι πλέον απόλυτα πεπεισμένος ότι καρφάκι δεν του καίγεται για την Ελλάδα. Σκοτίστηκε.

Γιατί φτάνει που έστειλε την περασμένη Δευτέρα χιονοκαταιγίδα με μπουμπουνητά κι αστραπές στην άμαθη Αττική, την ίδια μέρα πήρε απ’ τη ζωή τον Γιώργο Τρομάρα. Ποιον; Τον Γιώργαρο. Τον άνθρωπο που στα ντουζένια του τραβούσε με τα δόντια δέκα αυτοκίνητα. Τον ανυπέρβλητο, τον ανεπανάληπτο, τον μοναδικό ικανό δηλαδή σε τούτη τη χώρα να εκκενώσει έγκαιρα την Αττική Οδό απ’ τα εγκλωβισμένα αυτοκίνητα!

Παρεμπιπτόντως, γιατί ν’ αποζημιωθούν μ’ ένα διχίλιαρο όσοι αποκλείστηκαν εκεί και την ίδια ώρα η «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου», η παραχωρησιούχος εταιρεία του τμήματος Ράχες Φθιώτιδας-Κλειδί Ημαθίας, να κάνει το παγώνι; Γιατί να μη δώσει κι αυτή ένα διχίλιαρο στον Θόδωρο τον Καρυπίδη; Αυτός, δηλαδή, δεν έχει ψυχή; Δεν αποκλείστηκε στη Λαμία την Τετάρτη;

Πέταξε το πουλάκι

Πάνω, λοιπόν, που άρχισε να ψιλοστρώνει η κατάσταση στους δρόμους της Αθήνας, ο (να μην πω καμιά βαριά κουβέντα) «θεός της Ελλάδας» μάς γύρισε την πλάτη και τακίμιασε με το… Πατριαρχείο της Μόσχας και το «ξανθό γένος», κοινώς υποστήριξε στον ημιτελικό του Australian Open τον αντίπαλο του Στέφανου Τσιτσιπά, τον Ντανιίλ Μεντβέντεφ. Οχι πως κι ο Τσιτσιπάς δεν έχει κι αυτός ρωσικό αίμα, κατά το ήμισυ, από την πλευρά της μητέρας του, αλλά προφανώς ο μεγάλος δεν τις γουστάρει τι επιμειξίες. Μάλλον δεν γουστάρει ούτε το coaching του πατρός Τσιτσιπά, για το οποίο τόσο νταβαντούρι προκάλεσε ο Μεντβέντεφ, όπως φυσικά δεν το γουστάρουν και οι κανονισμοί του τένις. Κατά συνέπεια, ο Ελληνορωσομονεγάσκος τενίστας θα πρέπει να κάτσει άλλον έναν χρόνο στο διαμέρισμά του στο Μόντε Κάρλο, «τσιτσιπάροντας» στα social media, ωσότου διεκδικήσει εκ νέου τη συμμετοχή του στον τελικό του συγκεκριμένου τουρνουά. Κακά τα ψέματα, πολύς ο χρόνος της αναμονής. Κι αβάσταχτος. Ακόμη κι ο αποχιονισμός, απάντληση των υδάτων και η πλήρη αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης στην Αττική, νωρίτερα θα έχουν ολοκληρωθεί!…

Αλλά, εδώ που τα λέμε, πόσοι και πόσοι Έλληνες μπαμπάδες δεν έχουν καταστρέψει τα παιδιά τους; Εξάλλου, τα είδαμε και τα χαΐρια από το κοουτσάρισμα του μετρ Απόστολου Τσιτσιπά. Τ’ αλατιού τον έκανε ο Μεντβέντεφ τον Στέφανο, για σπίρτα στα… Harrods τον έστειλε. Και ήταν, υποτίθεται, η ευκαιρία του Στέφανου, λόγω της απουσίας του Τζόκοβιτς…

Καρδίτσα, το λίκνο του τένις

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι τένις έπαιζε στα νιάτα του στο χωριό του στην Καρδίτσα ο Απόστολος Τσιτσιπάς. Δεν ξέρω καν από τένις! Αλλά αν κρίνω από το ποδόσφαιρο του Καρδιτσιώτη Βάιου Καραγιάννη, πρέπει να του «μιλούσε» του… μπαλακίου (sic). Αντίθετα, η μητέρα του Τσιτσιπά τζούνιορ, υπήρξε διεθνής τενίστρια επί Σοβιετικής Ένωσης, αλλά φαίνεται πως τα μυστικά του τένις τα γνώριζαν αυστηρά και μόνο στο χωριό του Αποστόλη, το Προάστιο Καρδίτσης, γι’ αυτό και είναι μυστικά…

Δυστυχώς, αυτός είναι ο Έλλην πατήρ αθλητού (γενικά αναφέρομαι): νομίζει ότι τα ξέρει όλα, χειριστικός και παραμυθατζής. Γράφει τον γιο του σε ποδοσφαιρική ακαδημία, τον φλομώνει στον «παπά» και δεν τον αφήνει σε ησυχία: «Εμένα που με βλέπεις, έπαιζα δεκάρι, με είχε ζητήσει ο Ολυμπιακός, αλλά η ομάδα μου δεν μ’ έδινε και τα παράτησα…». Ο Ολυμπιακός Νέων Λιοσίων ίσως, ο Πειραιώς ποτέ! Nτε και καλά να γίνει το role model για τον κανακάρη του, ο οποίος αν τύχει και είναι και τίποτα μουρόχαυλος, την έβαψε!

Ο εμφύλιος Βορείων-Νοτίων

Και ιστορικά να το πάρεις, σκέτη συμφορά έχουν αποδειχτεί οι μπαμπάδες. Όλοι έχουμε ακούσει, άλλωστε, για τον μακαρίτη τον πατέρα του Γιώργου Κούδα, και την επιμονή του να πάει ο «Μεγαλέξανδρος» στον Ολυμπιακό. Εμφύλιος Βορείων – Νοτίων κόντεψε να ξεσπάσει στα 60ς και τ’ απόνερα, τόσες δεκαετίες μετά, ακόμη δεν λένε να στεγνώσουν. Μια και είπα «Μεγαλέξανδρος», την περασμένη Πέμπτη στο ντέρμπι του Βόλου μεταξύ Νίκης και Ολυμπιακού 4ος διαιτητής ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος εξ ΕΠΣ Πιερίας! Δεν κάνω πλάκα, έτσι λέγεται. Να μάθετε, δηλαδή, να κοροϊδεύτε τη γοργόνα, που έλεγε ότι ζει!… Να τις ακούτε, βρε, τις γυναίκες…

Φόρεστ Γκαμπ και πινγκ πονγκ

Η μανούλα, που λέτε, πέραν του ότι μπορεί να είναι και… γοργόνα στη χάρη και την τσαχπινιά, είναι συνήθως υποστηρικτική, στοργική, άλλη φάση. Ποιος δεν θυμάται, άλλωστε τη μητέρα του Φόρεστ Γκαμπ; Που μπορεί, η συγκεκριμένη, να μην ήταν ακριβώς γοργόνα, αλλά του έλεγε να μην αφήνει κανέναν να τον θεωρεί βλάκα, ενώ του εξηγούσε τον κόσμο με τρόπο κατανοητό, χωρίς να τον τρομάζει. Και τα είδαμε τ’ αποτελέσματα: ο μειωμένης νοημοσύνης Φόρεστ Γκαμπ διέπρεψε στην αντισφαίριση (στην επιτραπέζια αυτός), πήγε ως πρέσβης των ΗΠΑ στο πινγκ πονγκ στην Κίνα κ.λπ., κ.λπ.

«Κάνει παγωνιά, βάλε γάντια…»

Πολλές φορές, επίσης, μπορεί να θεωρούμε αστείο το coaching της μάνας, αλλά το μητρικό φίλτρο είναι ακαταμάχητο… Δεν θα ξεχάσω τη συχωρεμένη τη μαμά μου, όταν ήμουν παιδί κι έβγαινα για παιχνίδι, να μου λέει πως «κάνει παγωνιά έξω, βάλε γάντια…». Αν την άκουγα, αν έβαζα γάντια, ποιος ξέρει, μπορεί να γινόμουν καλός τερματοφύλακας, αλλά εγώ ήθελα, όπως οι περισσότεροι, να παίζω «μέσα» όπου ο ανταγωνισμός ήταν εξοντωτικός και η σύγκριση μοιραία. Οπότε, ποια σταδιοδρομία; Ούτε… απέξω!

Πού πας, ρε κατακαημένε;

Οι αθλητικές συμβουλές της Ελληνίδας μαμάς μπορεί συχνά να είναι απλοϊκές, όμως ενίοτε σώζουν ζωές: «Ιάσονααα, μην πας παιδί μου στα βαθειά…». Είδατε ποτέ κανέναν Έλληνα -κολυμβητή, ιστιοπλόο, των υγρών σπορ γενικότερα- να πνίγηκε; Μόνο ένας Γάλλος, ένας μπάρμπας 75 ετών, ονόματι Ζαν-Ζακ Σαβέν, βρέθηκε νεκρός πριν από καμιά βδομάδα, διότι επιχείρησε, λέει, τον διάπλου του Ατλαντικού με κανό. Θεός σχωρέστον, αλλά γυρεύοντας πήγαινε. Με κανό τον ωκεανό; Μέχρι και τα σκυλόψαρα, φαντάζομαι, σε αμηχανία βρέθηκαν. Δεν ήξεραν από πού ν’ αρχίσουν το τσιμπολόγημα του ανέλπιστου μεζέ: από τον Ζαν ή από τον Ζακ.; Χαζή είναι, δηλαδή, η Ελληνίδα μάνα που όταν το καμάρι νοικιάζει κανό στο Πόρτο Ράφτη το περιμένει όρθια να επιστρέψει, μ’ ανοιγμένη την πετσέτα, ενώ αν τύχει και το χάσει από τα μάτια της, τσιρίζει «βοήθειααα!»;

Επίσης, την ώρα του αγώνα η Ελληνίδα μάνα δεν θα επιδοθεί σε coaching, τεχνικές συμβουλές και τα ρέστα, αλλά θα είναι στην εξέδρα με το κινητό στο χέρι, και πότε θα φωτογραφίζει «το παιδί» και πότε θα μιλάει με τις φιλενάδες της («βάλε τώρα ΕΡΤ1, μας δείχνει…»). Το έχει γράψει κι ο Χαλίλ Γκιμπράν: «Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή». Γι’ και η μανούλα, που είναι και πιο ποιητικός τύπος από τον πατερούλη, ενίοτε το τηρεί και κάνει και λίγο πίσω. Κάτι σου λέει θα ξέρει κι ο Λιβανέζος λογοτέχνης… Εντάξει, οι περισσότερες μανούλες αγνοούν την ύπαρξή του, αλλ’ αυτό είναι άλλο θέμα…

Κέρβερος με τα… αρπακτικά

Γίνεται όμως και λέαινα η μανούλα. Αν ο γιος προκόψει και γίνει… κάποιος στο άθλημα που έχει επιλέξει, η μάνα θα είναι εκεί, κέρβερος. Έτοιμη να κατασπαράξει τις «τσούλες» που θα διαγκωνίζονται μεταξύ τους στην εξέδρα για το ποια θα πάρει το γοβάκι της WAG. Διότι για τη μάνα οχτρός δεν είναι μόνο ο προπονητής που «μας έκανε αλλαγή» (πάντα πρώτο πληθυντικού), ο διαιτητής, ο οπαδός που έβρισε τον γιο, αλλά και τα θηλυκά… αρπακτικά. Και πολλές φορές η πραγματικότητα έχει δικαιώσει το ένστικτό της…

Ως προς αυτό το σκέλος, το coaching του μπαμπά μπορεί να εκκινεί στο εντελώς διαφορετική αφετηρία: «Πήδα όσο μπορείς τώρα, ρε, που είσαι νέος…». Μια φράση, η οποία συνοδεύεται οπωσδήποτε κι από ένα αυτοαναφορικό φλας μπακ, όπου περιγράφει τον εαυτό του ως κάτι μεταξύ Πορφίριο Ρουμπιρόζα και μαχαραγιά με δεκάδες οδαλίσκες, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο γι’ ανεπίδοτους έρωτες, μερικές φορές μήτε καν για τέτοιους…

Ρίξε λάδι στο φλιτζάνι

Η Ελληνίδα μητέρα, τέλος, αν ο γιος δεν μπορεί να σταυρώσει μια μπαλιά, θα βάλει νερό στο φλιτζάνι, θα ρίξει λίγο λάδι, θα το σταυρώσει τρις, θα πει δυο λόγια (δεν ενθυμούμαι αν γίνεται ακριβώς μ’ αυτή τη σειρά το ξεμάτιασμα) και ή ο λεβέντης της θα ξαναβρεί τη φόρμα του ή θα χάσει τη δική του ο αντίπαλος, ή θα κλαίει το παρθένο ελαιόλαδο εν καιρώ θηριωδών ανατιμήσεων! Τουλάχιστον κάτι θα κάνει· συν Αθηνά και χείρα κίνει που έλεγαν και οι αρχαίες μανούλες. Ενώ ο κόουτς πατέρας, μόνο αφ’ υψηλού γκρίνια: «Μα, τι κάνει; Τι του είχα πει πριν τον αγώνα…».

Για το coaching των θυγατρών, ας γράψει κάποιος άλλος. Κάποιος ειδικότερος…