Άρης: «Μόνο» Μπούργος, ο κατάλληλος για το ελληνικό «Μπομπονέρα»

Ο Άρης, μετά τον «Λόκο» Αμπρέου, περιμένει από έναν τρελό επιστήμονα, τον Χέρμαν Μπούργος, να τον βγάλει από το αδιέξοδο και να δώσει αυτόν το λατινοαμερικανικό παλμό, που οι «κίτρινοι» ξέρουν και εμπιστεύονται, ώστε το «Βικελίδης» να γίνει ξανά… Μπομπονέρα.

Η είδηση ότι ο Χέρμαν Μπούργος θα αναλάβει τον Άρη ήταν μια πραγματική Αποκάλυψη, κάτι που δεν ήξερες πόσο ταιριάζει παρά μόνο όταν το έμαθες: μια εντυπωσιακή φυσιογνωμία, ένας τύπος με το σκαλιστό πρόσωπο που θυμίζει την ινδιάνικη φυλή, τους Ίνκας που είχαν πιάσει ένα μέρος της χώρας που οι Ισπανοί ονόμασαν «Αρζεντίνα», επειδή ήταν πεπεισμένοι πως επρόκειτο για ένα έδαφος γεμάτο με ασήμι (αρζέντο, στα λατινικά).

Ο «Μόνο», από το «μαϊμού», το οποίο τού αποδόθηκε λόγω του ύψους του, των άκρων του και των μακριών μαλλιών του, είναι ο ιδανικός προπονητής για το ελληνικό «Μπομπονέρα», παρ’ ότι παιδί της Ρίβερ Πλέιτ, για να φέρει ξανά τον παλμό σε μία ομάδα που τον έχει χάσει μέσα στο 2022, όχι μόνο λόγω των ποδοσφαιρικών γνώσεών του αλλά, κυρίως φυσιογνωμικά και ιδιοσυγκρασιακά. Ο Μπούργος, ένας γνήσιος «Μπιελσίστα», φαν του σπουδαίου Μαρσέλο παρ’ ότι τον «έκοψε», ουσιαστικά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, ένας κόουτς που το 2014 φόρεσε… γυαλιά της Google, για να παρατηρεί τα analytics κατά τη διάρκεια ενός ματς, κάνει μπαμ ότι είναι ένας τύπος φιλοσοφημένος, με αυτό το «καυτό» ταμπεραμέντο που οι Αργεντινοί περιφέρουν επίτηδες ή άθελά τους: ο «Μόνο» δεν χρειάζεται, βέβαια, να το δείχνει, το φιζίκ του «μιλάει» για εκείνον. Ως ήρωας του Μάρκες, ενδεχομένως ο «στρατάρχης» του Αουρελιάνο Μπουενδία, είναι βέβαιον ότι, δίχως να είναι πολεμοκάπηλος, ερεθίζεται από την ιδέα της μάχης -ιδίως εκείνης που είναι εξ ορισμού χαμένη.

Μια ηλεκτρική φωνή

Η μπάντα του Μπούργος και των φίλων

Δεν θα γινόταν να «ενδυθεί» εκτός ροκ μουσικής μια πολεμική ήττα -υπάρχει ηλεκτρισμός στη θλίψη, την οποία δεν αφήνει να μετατραπεί σε ασθένεια- και ο «Μόνο» υπήρξε θαυμαστής της ροκ και των Rolling Stones. Αυτό, άλλωστε, αποφαίνονται οι επιρροές του συγκροτήματος The Garb, το οποίο έφτιαξε ο ίδιος και ήταν ο τραγουδιστής του, ενώ μουσικά συμμετείχε παίζοντας το ντέφι. Η αρχική ονομασία του ήταν La Piara, που στα ελληνικά αποδίδεται «Η πέτρα», και έπειτα αποκλήθηκε Burgos Simpatia. Οι τύποι έπαιζαν προφανώς ροκ, άλλωστε σε ένα από τα διαθέσιμα βίντεο που υπάρχουν, δηλαδή το τραγούδι «Malagata», ο Μπούργος σκάει μύτη με ένα μακρύ δερμάτινο παλτό, μια μαύρη μπλούζα με άσπρη νεκροκεφαλή και ένα πολύχρωμο μαντίλι, για να κάνει αντίθεση, στα μαλλιά. Μαζί του από το 2002, όταν πήρε και την τελική ονομασία η μπάντα, ήταν οι Γουστάβο Ντονιές, Όσκαρ Καμιενομόσκι και Βάλτερ Σιντότι, τους οποίους γνώρισε από τις θητείες του σε Ρίβερ Πλέιτ (1994-99), Μαγιόρκα (1999-01) και Ατλέτικο Μαδρίτης (2001-04).

Ζήτω η τρέλα, δηλαδή, άλλωστε ο επίδοξος προπονητής του Άρη δεν έκανε άλλο από το να μελοποιήσει την παρουσία του στο γήπεδο, τις τρελές εξόδους και το διαμέτρημα της προσωπικότητας που τον καθιστούσαν ατραξιόν στην Αργεντινή και την Ισπανία. Ακόμα και… καταζητούμενο, όπως συνέβη στην περίπτωση του επεισοδίου με τον Μανόλο Σεράνο, σε ένα ματς της Μαγιόρκα με την Μπαρτσελόνα, στις 27 Νοεμβρίου του 1999, όταν τιμωρήθηκε με 11 αγωνιστικές, μία από τις πλέον αυστηρές τιμωρίες στο ισπανικό πρωτάθλημα.

Στην περίπτωσή τους, έπαιζαν ωραία μουσικούλα, σε τέτοιο βαθμό που το 2004 και το 2005, όταν, δηλαδή, το συγκρότημα διαλύθηκε, έβγαλαν τρία CD: το πρώτο, «Bailando Con La Muerte En Vivo», και το δεύτερο, «Líneas Calientes», πλήρωσαν οι ίδιοι για να… δει το φως, στο τρίτο, το «Abismos», βασίστηκαν στην El Diablo Distribución S.L. για την έκδοσή του. Μια μπάντα «οικογενειακή» πιθανώς δεν άντεξε το «ανακάτεμα» τρίτων στις δουλειές της, γι’ αυτό, κιόλας, διαλύθηκε σχεδόν αμέσως. Ψυχανεμιζόμενοι τον Μπούργος και το νου του, θα ήταν παράδοξο να υποτεθεί ότι τα μέλη της μπάντας δεν μιλούν μεταξύ τους. Άλλωστε, με τον Ντιέγκο Σιμεόνε τους συνέδεε φιλία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, γι’ αυτό, κιόλας, η «Μαϊμού» δεν πήρε ούτε αποδέχθηκε οποιοδήποτε πόντο για την προσφορά του στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

Δεν μιλάμε πια, δεν μιλάμε…

Το κλειστό τηλέφωνο

Με τον «Τσόλο», ο Μπούργος αγαπήθηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Δεν επρόκειτο μόνο για την εθνική ομάδα, αλλά και για τον ένα χρόνο που αντάμωσαν στην Ατλέτικο Μαδρίτης, τη σεζόν 2003-04. Ο Σιμεόνε είχε πάρει το μέρος του Μπούργος όταν ο Μπιέλσα τον άφησε στον πάγκο για τα τρία παιχνίδια που έπαιξε η εθνική Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ιαπωνίας και Κορέας, όταν αποκλείστηκε στους ομίλους. «Για φανταστείτε πώς πρέπει να νιώθει κάποιος που παίζει στους προκριματικούς και είναι αναγκασμένος να βρίσκεται στον πάγκο στο Παγκόσμιο Κύπελλο», σήκωσε τότε την παντιέρα του επαναστάτη ο μέσος της «αλμπισελέστε». Ο Μπούργος, που ήταν εκείνος που αγκάλιασε τον προπονητή του όταν έκανε… ανάλυση μετά την ισοπαλία με τη Σουηδία, 1-1, και που έκανε τον Σιμεόνε να μιλήσει για «το μεγαλείο του Μπιέλσα ως προπονητή και του Χέρμαν ως ανθρώπο», ούτε στιγμή σκέφτηκε να πει οτιδήποτε εναντίον του κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους στον πάγκο της Ατλέτικο, αν και του αποδίδονταν οι επιτυχίες της ομάδας (αυτό φαίνεται, άλλωστε, την τελευταία διετία, που τους «ροχιμπλάνκος» διαπνέει ένας πλήρης παραλογισμός).

O Μπούργος ήταν για εννιά χρόνια, από το 2011 έως το 2020, ο Πολυδεύκης του ντυμένου εν είδει μαφιόζου Κάστορα, αλλά η προσωπική σχέση τους φάνηκε να ολισθαίνει όταν έφυγε για να αναλάβει τη Νιούελς Ολντ Μπόις, ομάδα που την είχε οδηγήσει, τη δεκαετία του ’90, σε στιγμές δόξας ο άνθρωπος που θαυμάζει πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλον, ήτοι ο Μαρσέλο Μπιέλσα. Τον Δεκέμβριο, ο «Μόνο» ομολόγησε ότι μίλησε με τον Σιμεόνε όταν έπαθε Covid, αλλά στο μήνυμα που του έστειλε ύστερα από την ήττα της Ατλέτικο, 2-0, από τη Ρεάλ Μαδρίτης, απάντηση δεν έλαβε. «Ο φίλος είναι κάποιος που σου μιλάει όταν τα πράγματα πάνε στραβά», σχολίασε ο Μπούργος τότε και συνέχισε: «Μάλλον έχει αλλάξει τηλέφωνο, γιατί δεν μου έχει απαντήσει κάτι». Παλιότερα, είχε τονίσε ότι «έχουμε ένα δεσμό πέρα από λέξεις… Συνεννοούμαστε με χειρονομίες, χωρίς χειρονομίες, με μια ματιά, με μια κουτουλιά».

Το… update αυτής της σχέσης ήρθε πριν από τρεις εβδομάδες, όταν δήλωσε στη «Marca», η οποία προφανώς ενδιαφερόταν για την… παράνοια της ομάδας του «Τσόλο», και ο Μπούργος απάντησε: «Καταλαβαίνω την αξία δημοσιογραφικά, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι το χρειάζεται ο κόσμος. Πάντως, αυτό είναι. Δεν υπάρχει πρόβλημα, απολύτως κανένα».

Ο καρκίνος και ο φόβος

«Ήθελα να παίξω και μετά να κάνω την εγχείρηση»

Ο «Μόνο» Μπούργος δεν διαγνώστηκε απλώς με καρκίνο στο συκώτι το 2003, όταν βρισκόταν στην Ατλέτικο ως τερματοφύλακας αλλά έγινε το ίδιο διάστημα που ο Χοσέ Μολίνα, της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, στους όρχεις του οποίου είχε διαγνωστεί, τον νίκησε. «Ήταν Πέμπτη και εγώ ήθελα να παίξω την Κυριακή (σ.σ. κόντρα στη Μαγιόρκα), για αυτό είπα στους γιατρούς να κάνουμε την επέμβαση αργότερα», είπε ο Μπούργος, ο οποίος έκανε τελικά την επέμβαση πριν το ματς και ζει και βασιλεύει… καπνίζοντας. Μετά το δεύτερο ημιτελικό του Champions League το 2016, της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Μπάγερν στο Μόναχο, ρωτήθηκε αν φοβήθηκε στο πέναλτι που χρεώθηκαν οι «ροχιμπλάνκος» με το σκορ στο 1-0 επί των Γερμανών, μία προσπάθεια του Τόμας Μίλερ που απέκρουσε ο Γιαν Όμπλακ. «Δεν φοβήθηκα, έχω περάσει καρκίνο, είναι απλώς ποδόσφαιρο», είχε πει τότε. Δεν φοβήθηκε καν όταν έμαθε ότι ο χειρουργός του ήταν οπαδός της Ρεάλ.

Ο Μπούργος έχει αναφερθεί στον καρκίνο ξανά, διότι «σε κάθε πιο δυνατό η αποθεραπεία και αυτό μεταφέρεται στη δουλειά σου, αλλά και επειδή «έρχονται άνθρωποι που έχουν πάθει κάτι παρόμοιο και με ρωτάνε». Ή, «μου θύμισε μία κυρία τι της είχα πει όταν διαγνώστηκε με καρκίνο: “Ό,τι κι αν κάνεις, μη χεστείς πάνω σου. Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη και πες του ότι θα τον κερδίσεις” Αυτό δεν τον εμποδίζει, βέβαια, να… τρομοκρατεί τους αντίπαλους προπονητές. Σε ένα ντέρμπι της Μαδρίτης, σηκώθηκε και, δείχνοντας με το δάχτυλο τον Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος ποίησε με απόλυτη επιτυχία και για καλό δικό του τη νήσσα, του είπε «εγώ δεν είμαι ο Τίτο (σημ. Βιλανόβα), θα σου ξεριζώσω το κεφάλι».

Έχει επιπλέον ομολογήσει ότι «είμαι λίγο τρελός, όπως όλοι οι τερματοφύλακες», ενώ το ταμπεραμέντο του δεν είναι αντίθετο αυτού του Σιμεόνε, οπότε όταν συγκεντρώνονται δύο τέτοιοι… τρελοί σε μικρό χώρο, βρομάει μπαρούτι.

Το σίγουρο είναι ότι, με την κατάθλιψη στην οποία έχει πέσει τώρα η Θεσσαλονίκη, χρειάζεται έναν Μπούργος να την βγάλει από τη λήθη. Ο παλμός του θα της κάνει καλό και οι αντίκες του ενδεχομένως να δίνουν viral υλικό στα social media. Πρόκειται για έναν τύπο που έχει για ζωή του το ποδόσφαιρο. Κι αν δήλωσε ότι η συνεργασία του με τον «Τσόλο» ήταν όπως εκείνη του Ρόμπερτ ντε Νίρο με τον Τζο Πέσι, αστεράτος είναι και ο Πέσι μόνος του.

Ο Ντε Νίρο, δε, αν ρωτήσετε την άποψη κάποιων φίλων της Ατλέτικο, ακόμα περισσότερο.