Βασίλης Καραπιάλης: Ο τελευταίος των Ελλήνων μπαλαδόρων

Ο Βασίλης Καραπιάλης δεν ήταν απλά το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ταλέντο που ανέδειξε η Θεσσαλία στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Την τελευταία 15ετία της περασμένης χιλιετίας ήταν, δίχως αμφιβολία, ο πιο βιρτιουόζος Έλληνας ποδοσφαιριστής. 13 Ιουνίου και ο «Μπιλ» κλείνει τα 57 του… 

Το σουλούπι του δεν σου γέμιζε το μάτι. Με την ατημέλητη φράντζα, το «βαρύ» σκελετό και το χαμηλό κέντρο βάρους, εξέθετε όποιον αμυντικό τον υποτιμούσε στα πρώτα του βήματα.

Για χάρη του η Λάρισα ανέβασε την στανταρισμένη προσφορά της προς τα ταλέντα της περιοχής της για να τον αρπάξει από τον τοπικό Τοξότη, πριν το «κλέψει» άλλη ομάδα, όπως ο ΟΦΗ που τον είχε ήδη εντοπίσει και έδινε διπλάσιο ποσό από τους «βυσσινί» για την απόκτησή του. Εκείνη την εποχή, βέβαια, ήταν καθεστώς η ΑΕΛ να έχει προβάδισμα στην επιλογή των ταλέντων της πεδινής – πλην Βόλου – Θεσσαλίας. 

Το 1985 ντεμπούτο, το 1988 πρωτάθλημα με τη Λάρισα

Ο Μπίλης ήθελε να παίξει στο καμάρι της πόλης του. Γέννημα (στις 13 Ιουνίου σαν σήμερα)-θρέμμα της Λάρισας, δεν θα μπορούσε να κάνει ντεμπούτο με άλλη ομάδα στην Α’ Εθνική, πλην της «βυσσινί θύελλας» εν έτει 1985.

Το 1987 πήρε φανέλα βασικού και με την εξαιρετική τεχνική του, την έκρηξη, την προσποίηση και την ντρίμπλα του έγινε ο ηγέτης της ομάδας. Έναν χρόνο μετά σήκωσε το πρωτάθλημα με την ΑΕΛ, ένα μοναδικό στα ελληνικά χρονικά θαύμα. Highlight εκείνη τη σεζόν το γκολ με εκπληκτικό σόλο στο 4-1 με τον Πανσερραϊκό.

Την ίδια σεζόν κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα και το Σεπτέμβριο του 1988 έπαιξε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Λάρισα φορώντας τη φανέλα με το «Νο 10» στην πλάτη. Στα 23 του είχε πετύχει ήδη τόσα πολλά χωρίς να έχει ξεμυτίσει από τον κάμπο.

Το fan club του Καραπιάλη ήταν πολυπληθές. Στο Αλκαζάρ οι θαυμαστές του είχαν τη δική τους γωνιά και κρεμούσαν πανό που τον εξυμνούσαν. Όλοι οι Έλληνες τον ήξεραν πια και τον θαύμαζαν.

Η δυναμική της ομάδας της καρδιάς του σταδιακά μειώθηκε και ο Καραπιάλης ενέδωσε το 1991 σε μια από τις πολλές προτάσεις που έφταναν κάθε χρόνο στα γραφεία της Λάρισας. Έτσι, φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα του Ολυμπιακού, που ήταν, όπως έχει δηλώσει, η μοναδική ομάδα για χάρη της οποίας θα εγκατέλειπε την πόλη του, αν και το ρεπορτάζ της εποχής έκανε λόγο για επιθυμία της διοίκησης να τον παραχωρήσει στον Παναθηναϊκό.

Ο κόσμος ξεσηκώθηκε, καθώς η μεταγραφή του αγαπημένου της εξέδρας έμοιαζε με παραδοχή της ΑΕΛ, ότι δεν ήταν πια σε θέση να ανταγωνιστεί τις ισχυρές ελληνικές ομάδες.

Από τα πέτρινα χρόνια στους σερί τίτλους με τον Ολυμπιακό

Στον Πειραιά έτυχε αποθεωτικής υποδοχής, αλλά στο πρώτο ματς που επέστρεψε στη Λάρισα, μερίδα του κοινού τον αποδοκίμασε. Οι τίτλοι της δεκαετίας του ’80 και οι έξοδοι στην Ευρώπη είχαν προσδώσει τη νοοτροπία της μεγάλης ομάδας στους Λαρισινούς φιλάθλους, που δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι η ΑΕΛ δεν ανήκε πια στα κλαμπ των διεκδικιτών του τίτλου.

Στη δεύτερη σεζόν του λιμάνι, ο Καραπιάλης κατέκτησε ένα κύπελλο, αλλά τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του εκεί συνέπεσαν με τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για το 10 το καλό των ερυθρόλευκων, αφού η επιλογή του Αλκέτα Παναγούλια να μην τον συμπεριλάβει στην ομάδα που θα ξεκινούσε προετοιμασία για το Μουντιάλ των ΗΠΑ, τον οδήγησαν στην απόφαση να διακόψει δεσμούς με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Μια στάση που δεν άλλαξε ούτε όταν το 1998 ο άρτι αφιχθείς Άνχελ Ιορντανέσκου προσπάθησε να τον μεταπείσει.

Στο μεταξύ, ο Καραπιάλης είχε αρχίσει να κερδίζει τίτλους με τον Ολυμπιακό του Ντούσαν Μπάγεβιτς: τέσσερα σερί πρωταθλήματα, ένα νταμπλ και τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού, που παραλίγο να τον φέρει στα ημιτελικά του Champions League.

Οι μεγάλοι παίκτες δεν γίνονται προπονητές 

Στο τέλος της σεζόν 1999-2000, ο Μπίλης ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του, λίγο πριν κλείσει τα 35. Μολονότι δούλεψε ως σκάουτερ και ως προπονητής στις ακαδημίες του Ολυμπιακού και της Λάρισα και ίδρυσε τις δικές του ακαδημίες στο Χαλάνδρι, φαίνεται ότι όπως η πλειοψηφία των πολύ μεγάλων ποδοσφαιριστών, δεν το’ χε ή δεν ήθελε πραγματικά να γίνει προπονητής.

Πώς να μεταδώσεις τις γνώσεις σου για το ποδόσφαιρο στους πιτσιρικάδες όταν ξέρεις τόσα… καντάρια μπάλα και γνωρίζεις ότι κανείς από αυτούς που σε ακούνε δεν θα φτάσει στο επίπεδό σου; Γιατί ποδοσφαιριστή με το ταλέντο και το… χορό του Καραπιάλη στο χορτάρι, η Ελλάδα έκτοτε δεν έβγαλε άλλον.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News