ΑΕΚ: Μια εντεκάδα παικταράδων που άξιζαν να παίξουν στη Νέα Φιλαδέλφεια!

Ακόμα και εν τη 19χρονη απουσία της, όλα στη Νέα Φιλαδέλφεια μύριζαν ΑΕΚ. Αρκούσε να βγεις μια βόλτα εκεί μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2018, να γευτείς τη μυρωδιά που άφηνε η χαρά. Η υπερβολή της δευτερεύουσας πρότασης δεν είναι καν… υπερβολική: χρειάζονταν όλες οι αισθήσεις.

Η συγκίνηση ήταν διάχυτη. Μόλις πέντε χρόνια μετά τον υποβιβασμό της, το 2013, η ΑΕΚ έβγαινε πρωταθλήτρια. Η 14η Απριλίου υπήρξε ημερομηνία αποφράς, με επεισόδια να διακόπτουν την ήττα από τον Πανθρακικό. Η «Ένωση» έμοιαζε να βυθίζεται δεκάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Περιττό να ειπωθεί ότι αναδύθηκε και αυτήν την εβδομάδα, την ημέρα του λυκόφωτος του Σεπτεμβρίου, γιορτάζει την επιστροφή στο σπίτι, με σχεδόν ένα πέμπτο του αιώνα να έχει διανυθεί μακριά από αυτό.

Τα αμνοερίφια θα σφαχτούν και οι αγκαλιές θα περισσέψουν. Αλλά αυτό το διάστημα, που νοίκιαζε το ΟΑΚΑ, δεν είναι ανύπαρκτο. Τουναντίον, η ΑΕΚ έζησε εντυπωσιακές στιγμές.

Η νίκη της, 1-0, επί της Μίλαν στις 21 Νοεμβρίου 2006, το ιστορικό 4-0 επί του Ολυμπιακού στις 30 Μαρτίου 2008, το 1-2 στο Φάληρο στις 4 Φεβρουαρίου του 2018, που έβαλε την ομάδα σε τροχιά κατάκτησης Super League, ήταν οι πιο σημαντικές.

Οι οπαδοί της έχουν τις δικές τους, οι οποίες εκπορεύονται από τα βιώματά τους, τις δικές τους καταστάσεις. Αυτά τα 19 χρόνια, υπήρξαν ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την κιτρινόμαυρη και αγαπήθηκαν, βρέθηκαν να πανηγυρίζουν για την ομάδα, έμαθαν για το μύθο της Φιλαδέλφειας, αλλά ούτε έπαιξαν ούτε πρόκειται να παίξουν ποτέ στο νέο γήπεδο.

Η πλάκα είναι πως αφορμή για αυτό το κείμενο αποτέλεσε ο… Κώστας Κατσουράνης, πριν τη «στυγερή» χρονικά αλήθεια, ότι βρέθηκε στην ΑΕΚ το 2002 και πρόλαβε το «Νίκος Γκούμας» στα τελειώματά του.

Μία επιθετική ΑΕΚ μακριά από το «σπίτι» της

Σε τέτοιες περιπτώσεις, βεβαίως, οι ενδεκάδες που στήνονται σπανίως συμπίπτουν με εκείνες που θα ανέβαζε ένας προπονητής. Στην περίπτωση της δομής, υπάρχει ένα 4-4-2 με φουλ επιθετικούς μπακ, στο βαθμό που… δεν είναι μπακ.

Ωστόσο, κάπως πρέπει να χωρέσουν όλοι οι παίκτες που προσέφεραν λίγο περισσότερο από τους άλλους και αγαπήθηκαν κάπως βαθύτερα. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Νίκο Λυμπερόπουλο, που ύστερα από… σύσκεψη έμεινε εκτός, με το επιχείρημα πως έχει παίξει στη Νέα Φιλαδέλφεια, ως αντίπαλος.

Επίσης, χρειάζεται να υπολογιστούν και κάποιοι από εκείνους που έζησαν μαζί της την άγρια περιπέτεια των μικρότερων κατηγοριών και το μικρό θαύμα -όχι από την άποψη του επιτεύγματος, αλλά της στιγμής- της Super League.

Ο σπουδαίος «Λύμπε», από τη μεριά του, έπαιξε στην ΑΕΚ από το 2003 έως το 2008 και από το 2010 μέχρι το 2012, προσέφερε στην «Ένωση» και κέρδισε το μόνο τίτλο της καριέρας του μαζί της, το 2011.

Στο τέρμα πρέπει να προτιμηθεί ο Στέφανο Σορεντίνο, που έπαιξε στην «Ένωση» από το 2005 έως το 2009. Ο Ιταλός πορτιέρε γέμιζε με ασφάλεια τους συμπαίκτες του και τους φίλους της ομάδας. Από τα 64 παιχνίδια, στα οποία φόρεσε την κιτρινόμαυρη (σικ), κράτησε σε 29 «άσπιλη» την εστία του και δέχθηκε 57 γκολ, δηλαδή λιγότερα από ένα ανά μέσο όρο.

Ο Σορεντίνο, που δεν ήταν κάνας άπειρος, αφού είχε εμπειρία από τη Serie A με την Τορίνο, είχε σημαντικό ρόλο στην ομάδα που διεκδίκησε έως εσχάτων το πρωτάθλημα του 2008, για το οποίο στο «στρατόπεδο» της «Ένωσης» δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι έπρεπε να κατακτήσουν και που ακόμη παραμένει ως τραύμα.

Στη δεξιά πλευρά προτιμάται, έναντι του Κάρλος Αραούχο που βρέθηκε στο ντιμπέιτ, ο Λεονάρντο Ροντρίγκες Περέιρα, που καλύπτει όλη την πλευρά. Ο Βραζιλιάνος, που ακόμη παίζει ποδόσφαιρο, στα 36 του, έφτασε στην ΑΕΚ όταν ήταν 23 και, παίζοντας ως επί το πλείστον πίσω από το φορ, έδωσε μια βραζιλιάνικη φλόγα στην ομάδα.

Μπαλαδόφατσα και αλητόφατσα, όπως θα έλεγε και ο Τσίλης, με την ΑΕΚ σε μία τριετία έπαιξε 112 παιχνίδια, με 24 γκολ και 14 ασίστ. Αργότερα αγωνίστηκε σε Λεβαδειακό και Θρασύβουλο, πριν πάει στο Κατάρ και την Κίνα, στην οποία παίζει ακόμη για λογαριασμό των Σαντόνγκ Ταϊσάν.

Οι δύο στόπερ στο κέντρο της άμυνας είναι… αψηλοί και βαρβάτοι, αν και κατατί διαφορετικοί. Ο Μπρούνο Άλβες έφτασε στην Αθήνα το 2004 και έπαιξε μόλις μία χρονιά με την «Ένωση» ως δανεικός από την Πόρτο, 42 παιχνίδια το σύνολο, αλλά στην ΑΕΚ τον αγαπούν τόσο που τώρα είναι ο αθλητικός διευθυντής της ομάδας.

Με έναν τρόπο, δηλαδή, θα μπει στην «Αγια-Σοφιά». Για τον Άλβες το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η περηφάνια. Τον έφερε ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ιστορία του συλλόγου, ο Φερνάντο Σάντος, και όταν έφυγε από την «Ένωση» έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην Πόρτο.

Εξασφάλισε δε μια διεθνή καριέρα υψηλού επιπέδου, αφού μετά το 2010 και τη φυγή του από τους «δράκους» έπαιξε σε Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, Φενέρμπαχτσε, Κάλιαρι, Ρέιντζερς και Πάρμα, πριν επιστρέψει για λίγο στην Πορτογαλία για το χατίρι της Φαμαλικάο και σταματήσει την καριέρα του στον Απόλλωνα Σμύρνης στις 16 Απριλίου του 2022 και την ισοπαλία 1-1 με τον Βόλο, που επικύρωσε τον υποβιβασμό στη Super League 2.

Ο έτερος «πύργος» στο κέντρο της άμυνας, που προτιμήθηκε από τον Ιταλό Μπρούνο Τσιρίλο λόγω, όσο κι αν φαίνεται περίεργο λόγω της εθνικότητας του τελευταίου, της σταθερότητάς του, ενδεχομένως και του γεγονότος ότι έπαιξε στον ΠΑΟΚ, είναι ο Σουηδός Ντανιέλ Μαϊστόροβιτς.

Δεν ήταν ο ευέλικτος αμυντικός, αλλά υπήρξε συνεπής σε ό,τι επρόκειτο να δώσει στο γήπεδο. Έπαιξε στην ΑΕΚ 83 παιχνίδια και σημείωσε έξι γκολ από το 2008 έως το 2010 και είχε σκοράρει το τέρμα της νίκης επί της Μπενφίκα την 1η Οκτωβρίου 2009,  για τους ομίλους του Europa League. Τη σεζόν 2016-17, ο Μαϊστόροβιτς έγινε ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας.

Μνεία πρέπει να γίνει και στον Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι, ο οποίος έμεινε μία πενταετία στην ΑΕΚ, έως το 2021, και μπορεί να μην ήταν πάντα εξαιρετικός, όμως ένιωθες ότι ο διπλανός κεντρικός αμυντικός γινόταν καλύτερος με τον Ουκρανό στην παρέα. Άλλωστε, ήταν παίκτης αξίας τέτοιας που πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα το 2009, ανεξαρτήτως αν δεν πέτυχε. Ο Ουκρανός, άλλωστε, θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί στην «Αγιά Σοφιά», έστω και ως αντίπαλος…

Στα αριστερά προτιμάται ο Γκουστάβο Μαντούκα. Μια και οι θέσεις του κέντρου και της επίθεσης είναι κατειλημμένες από βαρύ οπλισμό, ο Πορτογάλος, που έπαιξε τη σεζόν 2006-07 δανεικός από την Μπενφίκα και έπειτα η ΑΕΚ τον αγόρασε για να τον κρατήσει έως το 2010, ήταν ένας από τους πλέον αγαπητούς παίκτες.

Με άρτια τεχνική και σεμνό χαρακτήρα, ο Μαντούκα έπαιξε 123 παιχνίδια για λογαριασμό της ΑΕΚ, δηλαδή 40 λιγότερα από αυτά που φόρεσε τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ, στον οποίο πήγε από το 2010 έως το 2015 και έκατσε για μία πενταετία, παίζοντας και στα προημιτελικά του Champions League τη σεζόν 2011-12.

Υπήρξε εξαιρετικός ειδικά στους ομίλους του Champions League τη σεζόν 2006-07, που η «Ένωση» πήγε να κάνει ένα μίνι θαύμα, μαζεύοντας οκτώ βαθμούς, τους εφτά στο δεύτερο γύρο, και η εμφάνισή του στο ιστορικό 1-0 με τη Μίλαν ήταν απαράμιλλη.

Ήταν εκείνος ο όμιλος που οι «ροσονέρι» ηττήθηκαν από τη Λιλ και η ΑΕΚ, που επέστρεψε στο σκορ από το 2-0 με την Άντερλεχτ, δεν βρήκε, σε περίπου ένα τέταρτο το γκολ της πρόκρισης.

Οι ήρωες και οι αρτίστες της ΑΕΚ

Η μεσαία γραμμή που θα έπρεπε να μπει στην «Αγια-Σοφιά» είναι έμπλεη συναισθηματικών και αγωνιστικών συστατικών. Οι δύο μέσοι πίσω έχουν κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό ως μέλη της ομάδας και σημαντικοί κύριοι των γηπέδων, οι δύο μπροστά… φυσάνε.

Ο Αντρέ Σιμόες και ο Γιάκομπ Γιόχανσον δύσκολα ξαναβρίσκονται, πόσο μάλλον μαζί, στην ίδια ομάδα ως αλληλοσυμπληρωματικά στοιχεία κυρίως στο ανασταλτικό κομμάτι. Από το 2015, όταν και αποκτήθηκαν στην επιστροφή της ομάδας στη Super League, έπειτα από δύο χρόνια στις μικρές κατηγορίες, δεν μειονεκτούσαν στους ρόλους τους.

Και οι δύο είχαν το χάρισμα της αντίληψης, μέσω της οποίας προσάρμοζαν τις ικανότητές τους στα παιχνίδια, ήταν ψύχραιμοι και, κυρίως, έκαναν κάτι απείρως πιο σημαντικό από το να αγαπήσουν απλώς το σύλλογο: τον σεβάστηκαν.

Η χρονιά 2017-18 ήταν εκείνη που με τη νουνέχειά τους έγιναν κλειδιά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, προσφέροντας στην ομάδα τους την αίσθηση της σιγουριάς και αντισταθμίζοντας όποια έλλειψη ταλέντου υπήρχε.

Ο Πορτογάλος έπαιξε 227 ματς και είναι ο δεύτερος ξένος με τα περισσότερα με την κιτρινόμαυρη μετά το θρυλικό Τόνι Σαβέβσκι, ο οποίος έχει 434 (!) και που πρέπει να αναθεωρηθεί η στάση του συλλόγου προς το πρόσωπό του, καθώς η έλλειψη πρόσκλησης στα εγκαίνια της Παρασκευής δεν περιποιεί τιμή.

Ο Σιμόες δεν σκόραρε πολύ, μόλις 11 γκολ, αλλά η αποτίμηση της προσφοράς του δεν θα γίνει με αυτήν την επιτυχία. Ήταν εξαιρετικός στην τελευταία πορεία της ΑΕΚ στην Ευρώπη, όταν έφτασε στη φάση των «32» του Europa League τη σεζόν 2017-18 και αποκλείστηκε στα ματς με την Ντινάμο Κιέβου, ολοκληρώνοντας μια πορεία με μία νίκη και εφτά ισοπαλίες.

Επιπλέον, ήταν το καθαρό πρόσωπο της ΑΕΚ, με μόνο στίγμα τη λογομαχία με τον Δημήτρη Μελισσανίδη,τον Νοέμβριο του 2018.

Ο Σιμόες έμεινε στην «Ένωση», αλλά οι δύο πλευρές χώρισαν δρόμους το καλοκαίρι, κάτι σπαραξικάρδιο αφ’ ης στιγμής η ΑΕΚ θα έμπαινε στο νέο γήπεδο.

Ο Γιόχανσον, από την άλλη, ήταν ένας από τους χαφ που λένε ότι «πάντα θα έχουν δουλειά». Η προσπάθειά του στον αγωνιστικό χώρο ήταν διαρκής, γι’ αυτό, κιόλας, επιβραβεύτηκε με μεταγραφή στη Ρεν, και επρόκειτο για έναν ποδοσφαιριστή που ανέλυε το παιχνίδι προκειμένου να γίνει αρωγός των συμπαικτών του.

Έμεινε ως το 2018 και έπαιξε σε 127 ματς, κάτι που τον φέρνει ένατο στην κατηγορία με τους ξένους της ΑΕΚ με τα περισσότερα παιχνίδια.

Οι δύο επόμενοι δεν φόρεσαν τόσο πολλές φορές την κιτρινόμαυρη φανέλα, αλλά λατρεύτηκαν από τον κόσμο για την μπάλα που έπαιζαν.

Το παρατσούκλι «υδραυλικός» τα λέει όλα για τον Νάτσο Σκόκο, ο οποίος υπήρξε εκθαμβωτικός. Τα σλάλομ του δίκη σκιέρ, μερικά γκολ έκπαγλου κάλλους -στη μνήμη μάνι μάνι έρχονται τα τεμάχια που «κόλλησε» στο Καραϊσκάκη στις 6 Ιανουαρίου του 2010, όταν η ΑΕΚ νίκησε 2-1 τον Ολυμπιακό- η γενικότερη αίσθηση δέους όταν είχε την μπάλα στα πόδια του, «μιλούν» για την παρουσία του.

Ο τύπος τα «έγραφε» από παντού, όπως σε μία περίπτωση στο «Κλεάνθης Βικελίδης», απέναντι στον Άρη, που σκόραρε σχεδόν από τη σέντρα με κεραυνό, ή, αν βαριόταν πολύ, έκανε σόλο, όπως με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, ολοκληρώνοντας δυο ντρίμπλες με τις οποίες πέρασε τρεις παίκτες με μία σουτάρα με εξωτερικό φάλτσο.

Το παλικάρι έκανε ό,τι γούσταρε: λόμπες, ποδιές, ξεράδια, είχε δύο πόδια, έβρισκε τους συμπαίκτες του όπως ήθελε, είχε θαυμάσια επιτάχυνση, κολλούσε την μπάλα πάνω του, ήταν τόσο παικταράς και σε τέτοια ηλικία (από τα 23 έως τα 26) που αναρωτιόσουν τι έκανε εδώ.

Φυσικά, το αριστούργημά του ήταν ο τελικός του Κυπέλλου το 2009, που ο Ολυμπιακός κατέκτησε στα πέναλτι, 15-14, ύστερα από ένα ματς που έληξε 4-4. Ο ίδιος έδινε το Κύπελλο στην ΑΕΚ και, επιπλέον, δεν την άφησε να χάσει όταν ήταν στα σκοινιά. Έπαιξε σε 118 παιχνίδια συνολικά, με 33 γκολ και 30 ασίστ.

Η ΑΕΚ τον ανέδειξε όμως, υπό μία έννοια: ο Σκόκο πήρε το πρωτάθλημα (Torneo Final) στην Αργεντινή με την αληθινή ομάδα της καρδιάς του, τους Νιούελς Ολντ Μπόις, αναδείχθηκε δύο χρονιές πρώτος σκόρερ, ενώ το 2018 κατέκτησε το Copa Libertadores με τη Ρίβερ Πλέιτ.

Επιπλέον, ήταν τέτοια μούρη, που με την εθνική Αργεντινής είχε συνολική καριέρα… 21 λεπτών και πρόλαβε να βάλει δύο γκολ, με αντίπαλο τη Βραζιλία! Δηλαδή την εθνική ομάδα στην οποία μεγαλούργησε, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2002 και παίζοντας στον τελικό του 1998, αλλά παίρνοντας και το Copa America του 2009, ο παρτενέρ του για αυτήν την ενδεκάδα, Ριβάλντο.

Ναι, έπαιξε μόλις μία χρονιά στην ΑΕΚ, μία μεταγραφή που την χάρηκαν ιδιαιτέρως όλοι οι οπαδοί, αφού έφυγε από τον Ολυμπιακό και μάλιστα τσακωμένος, και με τον Σκόκο δεν συναντήθηκε, αλλά είναι ο Ριβάλντο, ένα από τα κορυφαία αριστερά πόδια όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο. Έπαιξε σε 44 παιχνίδια και είχε συμμετοχή σε 30 γκολ της «Ένωσης» μέσα σε εκείνη τη σεζόν, αφού έβαλε 15 και έδωσε 15.

Η πρώτη στιγμή που έρχεται στο μυαλό των ΑΕΚτζήδων, βέβαια, από τη σεζόν 2007-08 (έπαιξε και ένα ματς για το UEFA πριν φύγει το καλοκαίρι του 2008), ήταν τα τέσσερα δάχτυλα που έδειξε μετά το 4-0 με τον Ολυμπιακό. Στιγμή ανεκτίμητη.

Το βαρύ πυροβολικό της ΑΕΚ

Οι δύο επιθετικοί που επιλέγονται για αυτήν την ενδεκάδα είναι επίσης… γραφιάδες. Ο Βραζιλιάνος Ζούλιο Σέζαρ με τις 123 συμμετοχές και τα 24 γκολ και τις ισάριθμες ασίστ ήταν ένας ποδοσφαιριστής πιο δημιουργικός, που μπορούσε να παίξει πίσω από το φορ όσο και στα άκρα.

Από το 2005 έως το 2008 μέλος της ομάδας, δεν ήταν πάντα χάρμα οφθαλμών, αλλά πέτυχε μερικά πολύ σημαντικά γκολ, κυρίως εκείνη την εκτέλεση φάουλ με τη Μίλαν στο 1-0 της 21ης Νοεμβρίου του 2006 στο ΟΑΚΑ, για την τέταρτη αγωνιστική των ομίλων του Champions League.

Εκείνη τη χρονιά είχε βάλει και το γκολ στην ισοπαλία με την Άντερλεχτ στις Βρυξέλλες, τη δεύτερη αγωνιστική. Ο Σέζαρ είχε τη βραζιλιάνικη αίσθηση για το ποδόσφαιρο και ανά στιγμές υπήρξε εντυπωσιακός, ενώ περιπλανήθηκε σε Ρουμανία και Τουρκία πριν επιστρέψει στη Βραζιλία για να κλείσει την καριέρα του το 2018.

Ο έτερος επιθετικός δεν ξεκολλούσε από την κορυφή, αυτό άλλωστε του υπαγόρευε το λεπτό μουσάκι-ωδή στο σουρεαλισμό. Ο Ισμαέλ Μπλάνκο δεν έπεισε ως μεταγραφή, όταν έφτασε στην ΑΕΚ δανεικός από την Ολίμπο το 2007, αλλά η «Ένωση» τον απέκτησε και τον κράτησε έως το 2011.

Μόλις στο πρώτο παιχνίδι του, το 2-0 με τον Ατρόμητο στις 23 Σεπτεμβρίου του 2007, σκόραρε αμφότερα τα γκολ της ΑΕΚ.

Ο Μπλάνκο έπαιξε 167 ματς με την «Ένωση», στα οποία σκόραρε 72 φορές και έδωσε 24 τελικές πάσες. Το μοτίβο, να παίρνει την κατάλληλη θέση μέσα στην περιοχή και να τελειώνει τις φάσεις, δεν τον κούραζε καθόλου. Στον τελικό Κυπέλλου του 2009 έβαλε δύο από τα τέσσερα γκολ της ΑΕΚ.

Προπονητής της ομάδας θα είναι αυτοδικαίως και ελλείψει συναγωνισμού ο Μανόλο Χιμένεθ. Έχει κοουτσάρει την ΑΕΚ σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις, τη σεζόν 2010-11, τη σεζόν 2017-18, ένα διάστημα το 2019 και ένα την περίοδο 2020-21 και ήταν ο τεχνικός της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News