Συνέντευξη Μιχάλης Βλάχος: «Πανηγύριζα το γκολ του Καραγκιοζόπουλου με τους οπαδούς της ΑΕΚ στο πέταλο του ΟΑΚΑ!»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 τα περίπτερα σε κάθε γωνιά της χώρας ζούσαν τις καθημερινές… στιγμές πολιορκίας με μικρά παιδιά να συρρέουν κατά χιλιάδες για να καταθέσουν το χαρτζιλίκι τους και να αγοράσουν τα αγαπημένα τους περιοδικά!

Τα αγόρια το Μπλεκ, το Αγόρι, τη Βαβούρα, τον Σεραφίνο, τον Ποπάι, τα κορίτσια τη Σούπερ Κατερίνα, την Μανίνα και φυσικά το… για κάθε γούστο και φύλο Αφισόραμα που κυκλοφορούσε μια φορά το μήνα και γέμιζε με πόστερς αθλητών, τραγουδιστών και ηθοποιών τα παιδικά δωμάτια!

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, υπήρχαν δύο ποδοσφαιριστές της Α’ Εθνικής για τους οποίους τα μικρά κορίτσια σχημάτιζαν ουρές στα περίπτερα για να αγοράσουν μια αφίσα τους. Ο ένας ήταν ο θρυλικός «μικρός» ο Δημήτρης Σαραβάκος. Ο δεύτερος ήταν ο Μιχάλης Βλάχος το απόλυτο… sex symbol (ελληνικής παραγωγής) των ελληνικών γηπέδων στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές εκείνης του ’90.

Αυτή, βέβαια, ήταν η μια πλευρά του νομίσματος της… θραύσης που έκανε ο Έλληνας διεθνής άσσος πριν από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Γιατί και στο χορτάρι ο Μιχάλης Βλάχος πραγματοποίησε τη δική του ξεχωριστή διαδρομή φορώντας διαδοχικά τις φανέλες του Απόλλωνα, του Ολυμπιακού και της αγαπημένης του ΑΕΚ, γεμίζοντας το προσωπικό του ποδοσφαιρικό λεύκωμα με στιγμές που έμειναν ανεξίτηλες στο πέρασμα των χρόνων.

Κι αυτές τις ξεχωριστές στιγμές έρχεται να αφηγηθεί κολλώντας το δικό του ιδιαίτερο αυτοκόλλητο στο άλμπουμ της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας, στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr.

Photo Credits: Θανάσης Δημόπουλος | Eurokinissi

Μιχάλη που γεννήθηκες;

Στο Περιστέρι και μάλιστα στην κλινική που είχε ο πατέρας του Λάκη Νικολάου.

Είναι αυτό που λέμε ότι από “κούνια” είχες κιτρινόμαυρα αισθήματα.

(γέλια). Έτυχε δεν ξέρω. Πάντως εκεί μεγάλωσα και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια μπάλα στα πόδια και έπαιζα.

Πως έγινες όμως ποδοσφαιριστής;

Όταν μεγάλωσα και έγινα έφηβος, ήξερα ότι κάθε μέρα γίνονταν προπονήσεις της εφηβικής ομάδας της ΑΕΚ σε ένα γήπεδο που ήταν στους πρόποδες της Πάρνηθας. Εγώ επειδή ήμουν οπαδός της ομάδας και πήγαινα και στο γήπεδο ακόμα και για να μπω ball boy πήγαινα κάθε μέρα στην προπόνηση. Τα παιδιά που δεν ήμασταν στην ομάδα, περιμέναμε να βγει ο προπονητής να διαλέξει κάποιους από εμάς για να συμπληρώσει την προπόνηση. Εγώ πήγαινα επί 2,5 μήνες κάθε μέρα και δεν με διάλεξε ούτε μια φορά.

Ο Απόλλωνας λοιπόν πως προέκυψε;

Είχα στεναχωρηθεί που δεν με είχαν διαλέξει στην ΑΕΚ και έβαλα τη μάνα μου να πάρει τηλέφωνο έναν θείο μου, τον Καίσαρη Τσιριμιάγκο, ο οποίος έπαιζε στον Απόλλωνα. Έτσι λοιπόν έγινε η πρώτη επαφή με την ομάδα και με πήρε από το χέρι η μαμά μου και πήγαμε στη Ριζούπολη. Τότε προπονητής ήταν ο Μαστρακούδης στις ακαδημίες του Απόλλωνα και αφού με δοκίμασε με πήρε στην ομάδα. Ξεκίνησα το 1984 και σταδιακά πέρασα απ’ όλες τις ομάδες, μέχρι να φτάσω στην πρώτη, αλλά με μεγάλη περιπέτεια.

«Έφαγα μια… γερή στα οπίσθια και έτσι άρχισε η καριέρα μου στον Απόλλωνα»

Δηλαδή;

Εγώ τότε πήγαινα σχολείο και είχαμε και πρωί κάποιες μέρες, αλλά και απόγευμα. Πήγαινα λοιπόν στις προπονήσεις μόνο την Πέμπτη και την Παρασκευή. Κάθε Δευτέρα όμως, η πρώτη ομάδα και συγκεκριμένα οι παίκτες που δεν έπαιζαν την Κυριακή, έδιναν οικογενειακό διπλό με τους έφηβους και τους ερασιτέχνες. Εγώ όμως δεν είχα πάει ποτέ.

Σε ένα ματς στην Κρήτη όμως, είχα χτυπήσει το πόδι μου, είχα γρατζουνιστεί άσχημα και παράλληλα επειδή ήταν Μεγάλη Εβδομάδα, πήγα στην προπόνηση. Ο Μαστρακούδης με έβαλε να παίξω, αλλά εγώ του είπα ότι δεν μπορώ γιατί πονάω. Μου έδωσε μια γερή στα… οπίσθια και μου είπε να μπω στο ματς. Πράγματι μπήκα και έκανα 2 γκολ και είχα και δύο δοκάρια.

Ποιος ήταν προπονητής του Απόλλωνα τότε;

Ήταν ο Λάκης Πετρόπουλος, ο οποίος σε μια φάση με σταμάτησε όταν πήγα να εκτελέσω ένα κόρνερ. Με φώναξε κοντά του και εγώ του απάντησα: “μα παίζουμε τώρα κόουτς”. “Μην σε απασχολεί αυτό και έλα εδώ”, μου είπε. “Δεν σε έχω ξαναδεί εσένα”, μου είπε επίσης. Του απάντησα ότι δεν μπορούσα να έρχομαι γιατί είχα σχολείο και τότε φώναξε τον βοηθό του, τον Θωμά Μασίκα και του είπε ότι θα κάνω προπονήσεις πλέον με την πρώτη ομάδα.

Έτσι ανέβηκες στην πρώτη ομάδα;

Έχει και συνέχεια η ιστορία. Για ένα μήνα λοιπόν έκανα προπονήσεις και με την εφηβική ομάδα και με την πρώτη. Με αποτέλεσμα να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Είχα κουραστεί τόσο πολύ, που όταν μια μέρα ήρθε ο Μασίκας και μου είπε ότι θα πάω για προπόνηση και με την πρώτη ομάδα, του είπα ότι δεν μπορούσα γιατί έπρεπε να πάω φροντιστήριο. Τελικά ενημέρωσε τον Πετρόπουλο, ο οποίος έδωσε εντολή να κάνω πλέον προπονήσεις με την πρώτη ομάδα μόνο.

Ξεκίνησες λοιπόν την επαγγελματική σου καριέρα.

Πήγα πολύ καλά στο ξεκίνημά μου και γρήγορα άρχισαν να γίνονται προτάσεις στον Απόλλωνα και τελικά, παρά το γεγονός ότι και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ με ήθελαν, πήγα στον Ολυμπιακό, στην χειρότερη χρονιά μου.

«Ο Ολυμπιακός με απέκτησε στη χειρότερη χρονιά μου, αλλά με είδε ο Μπλαχίν σε ένα φιλικό και με ζήτησε»

Τι εννοείς;

Το 1991 ήμουν φαντάρος και αρχικά είχα πάει στη Χίο, ενώ και στη συνέχεια, παρά το γεγονός ότι ήμουν στην Αθήνα, έκανα κανονικά σκοπιές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην ακολουθώ τις προπονήσεις.

Σε ένα ματς που είχαμε παίξει με τον Ολυμπιακό ή στην Πάτρα ή στον Πύργο, δεν θυμάμαι, επειδή ο Ολυμπιακός είχε τιμωρηθεί, είχαμε χάσει 7-1 κι εγώ είχα χτυπήσει στο κεφάλι. Είχα πάθει διάσειση και μάλιστα ακολουθούσε παιχνίδι με την Εθνική ομάδα, που είχα κληθεί ως παίκτης του Απόλλωνα, αλλά πήγα μόνο για να με δει ο γιατρός.

Όταν ξεπέρασα τον τραυματισμό, είχαμε δώσει ένα φιλικό παιχνίδι με την Ντιναμό Κιέβου, που είχε έρθει στην Ελλάδα για προετοιμασία. Σε αυτό το ματς έπαιξα δεξί μπάκ και έκανα πολύ καλή εμφάνιση και πέτυχα και γκολ. Στις κερκίδες λοιπόν ήταν ο Μπλαχίν, που ήταν προπονητής στον Ολυμπιακό και αμέσως με ζήτησε.

«Λίγη ώρα πριν υπογράψω στον Ολυμπιακό, πήρα τον Αλαμάνο στο τηλέφωνο και τον ρώτησα αν με θέλει πίσω στον Απόλλωνα!»

Πως έγινε η μεταγραφή σου;

Μια μέρα στην προπόνηση στο Διόνυσο, ήρθαν με το αυτοκίνητο και με πήρε ο Ανδρέας Γκρέκος, που ήταν γενικός αρχηγός. Ο Χρήστος Αρχοντίδης ήταν προπονητής τότε και διέκοψε την προπόνηση και μου λέει: “Μιχάλη φεύγεις. Πας στον Ολυμπιακό”. Μάλιστα εγώ επειδή ήμουν με τα ρούχα του Απόλλωνα, έπρεπε να γυρίσω στη Ριζούπολη για να αλλάξω. Μετά πήγα στα γραφεία του Ολυμπιακού.

Εκεί υπέγραψες το συμβόλαιο.

Ναι αλλά και πάλι είχαμε ιστορία. Εκείνη τη μέρα, είχε έρθει και ο Καραπιάλης, για να υπογράψει και αυτός. Εγώ ήμουν ήδη σε συζητήσεις με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού και διακόψαμε για να υπογράψει ο Καραπιάλης. Επειδή όμως είχαν περάσει τρεις ώρες, πήρα τον Αλαμάνο τηλέφωνο και του είπα: “Πρόεδρε με αγαπάς, με θέλεις στην ομάδα;”. Φυσικά μου λέει, αλλά ρώτησε γιατί.

“Με έχουν εδώ να περιμένω κι εγώ δεν θέλω, θέλω να γυρίσω πίσω”. Τότε ο Αλαμάνος μίλησε με τον Τσαχειλίδη που ήταν το δεξί χέρι του Σαλιαρέλη και διέκοψαν τις συζητήσεις με τον Καραπιάλη, για να τελειώσει η δική μου μεταγραφή. Μάλιστα ο Απόλλωνας πήρε και τρεις παίκτες τότε, τον Μουστακίδη, τον Μολακίδη και νομίζω και τον Κοτζιά.

Πήγες λοιπόν στον Ολυμπιακό και τι βρήκες εκεί;

Μια παράξενη κατάσταση. Ο Ολυμπιακός ήταν μια μεγάλη ομάδα και εγώ είχα πάει από τον Απόλλωνα. Εγώ ήμουν και κάπως κλειστός και απόμακρος χαρακτήρας, αλλά γενικά δεν υπήρχε ηρεμία. Το κλίμα ήταν κακό και είχαμε αρκετές φασαρίες. Καταφέραμε όμως να πάρουμε ένα κύπελλο και ένα σούπερ καπ. Επίσης σε δύο τουλάχιστον πρωταθλήματα ήμασταν κοντά. Για παράδειγμα εάν είχαμε κερδίσει τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα που είχαμε χάσει από την ΑΕΚ την τελευταία αγωνιστική με 3-1, θα πηγαίναμε εκεί για να παίξουμε τελικό για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όμως είχαμε μείνει στην ισοπαλία.

«Μου έκλεισε το δρόμο με το αυτοκίνητο ο Πάκερτ, μου χρωστούσαν λεφτά στον Ολυμπιακό, δεν με ήθελαν…»

Στον Ολυμπιακό παρά το γεγονός ότι πήγαινες καλά, έμεινες λίγο καιρό.

Είχα υπογράψει συμβόλαιο για 5 χρόνια και μάλιστα ήταν κλειστό. Όμως δεν με ήθελαν στον Ολυμπιακό και μου χρωστούσαν σε λεφτά. Τότε ο Ολυμπιακός είχε πάρει από την Καλαμαριά, Ιωαννίδη και Αμανατίδη και ήθελε να με δώσει δανεικό. Εγώ δεν πήγαινα και με απειλούσαν ότι θα μου κόψουν τη μπάλα.

Τελικά έκανα προσφυγή και πήρα τα λεφτά μου, ενώ δεν μου έκαναν και την αυτόματη ανανέωση στο συμβόλαιό μου. Την 1η Ιουλίου από τις 7:30 το πρωί, είχε αρχίσει να χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι. Πρώτος πήρε ο Φοιρός για να πάω στον Άρη. Ο Γκέραρντ με είχε πάρει επίσης. Όταν βγήκα από το σπίτι, με πέτυχε με το αμάξι στην Κηφισίας ο Πάκερτ, που ήταν προπονητής στον Παναθηναϊκό και μου έκλεισε το δρόμο. Όμως εγώ δεν βιαζόμουν και ήθελα το καλύτερο.

Περίμενες ότι ίσως να σε θέλει και η ΑΕΚ;

Ναι και αυτό τελικά έγινε. Στο σχολείο είχα γυμναστή τον Δημήτρη Μπουρουτζίκα, ο οποίος με ήξερε και είπε στον Μπάγεβιτς για μένα. Ο Μπάγεβιτς με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι με θέλει, αλλά πρώτα να πάω να μιλήσω με τον πρόεδρο, τον Δημήτρη Μελισσανίδη και να πάω στην ΑΕΚ μόνο αν μείνω ικανοποιημένος και όχι επειδή ήμουν οπαδός της. Ήρθε και με πήρε τότε ο Λάμπρος Κασάπογλου και με πήγε στο κότερο του Μελισσανίδη. Τα βρήκαμε σε όλα και υπέγραψα για δύο χρόνια.

«Ο Μπάγεβιτς με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι με θέλει, αλλά πρώτα να πάω να μιλήσω με τον πρόεδρο, τον Δημήτρη Μελισσανίδη και να πάω στην ΑΕΚ μόνο αν μείνω ικανοποιημένος και όχι επειδή ήμουν οπαδός της»

Φαντάζομαι τα συναισθήματά σου.

Δεν περιγράφονται. Μάλιστα ήμουν παρών και στην φιέστα για το πρωτάθλημα του 1993 και πήρα μετάλλιο, παρά το γεγονός ότι δεν είχα παίξει. Φυσικά την επόμενη χρονιά πήρα το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ, ενώ έχω και ένα ρεκόρ, καθώς έχω αγωνιστεί σε 7 συνεχόμενους τελικούς, με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ.

«Έφυγα από την ΑΕΚ γιατί τσακώθηκα με τον Ντουμιτρίου. Τη φανέλα, όμως, δεν την πέταξα ποτέ όπως γραφόταν εκείνη την εποχή…»

Θα περίμενε κανείς ότι θα έμενες στην ομάδα που αγαπούσες, όμως εσύ έφυγες τελικά από την ΑΕΚ.

Έφυγα γιατί τσακώθηκα με τον Ντουμιτρίου. Είχε έρθει ως προπονητής στην ΑΕΚ και στην προετοιμασία στη Γερμανία παίζαμε με μια ομάδα Γ’ Εθνικής. Είπε τότε το αμίμητο, σε παίκτες που είχαμε πάρει πρωταθλήματα, πως είναι η ευκαιρία μας για να πάρουμε μια θέση στην ενδεκάδα. Εμείς κοιταζόμασταν μεταξύ μας. Ξεκίνησε το πρωτάθλημα και είχα σε 7-8 ματς παίξει ως αλλαγή, παρά το γεγονός ότι είχαμε τραυματισμούς και τιμωρίες και τότε ήρθε το περίφημο ματς στη Βέροια.

Τι έγινε εκεί;

Όταν ανακοίνωσε την ενδεκάδα, μου λέει εμένα ότι θα παίξω αριστερό χαφ και στον Σαβέβσκι να παίξει αμυντικό χαφ. Ο Τόνι μου έκανε νόημα να μην μιλήσω, αλλά εγώ είχα τσαντιστεί. Κάποια στιγμή μέσα στο παιχνίδι, βλέπω ότι θέλει να με κάνει αλλαγή, αλλά εγώ δεν έβγαινα. Ήρθε κοντά μου και ο διαιτητής και μου είπε ότι θα μου βγάλει κάρτα. Τελικά με τα πολλά με έπεισαν και οι υπόλοιποι και βγήκα. Πηγαίνοντας προς τον πάγκο, του είπα αρκετά… γαλλικά και έβγαλα τη φανέλα. Δεν την πέταξα όμως, την άφησα απλά στο κάθισμα. Τότε έλεγαν ότι πέταξα τη φανέλα κτλ και τελικά ήρθε η τιμωρία. Για 3 μήνες έκανα μόνος μου προπονήσεις.

Έτσι προέκυψε η Αγγλία;

Εγώ είχα πάει και έκανα προπονήσεις στον Ακράτητο που ήταν ο Παθιακάκης. Τον είχα και συμπαίκτη, αλλά και προπονητή στον Απόλλωνα. Σε κάποια φάση, ο Ντουμιτρίου με φώναξε και μου είπε να τα βρούμε, όμως για μένα το γυαλί είχε ραγίσει. Ήρθε τότε ο μάνατζερ ο Τραυλός και μου έφερε την πρόταση της Πόρτσμουθ.

«Έλυσα το συμβόλαιό μου με την Πόρτσμουθ για να γυρίσω στην ΑΕΚ, όμως το μετάνιωσε ο Παθιακάκης και εγώ βρέθηκα στην… Κίνα!»

Γιατί έμεινες στην Αγγλία τόσο λίγο;

Θα σου πω. Ήταν Χριστούγεννα και είχα έρθει για διακοπές στην Ελλάδα. Τότε ο Παθιακάκης μου είπε ότι θα πήγαινε προπονητής στην ΑΕΚ και με ήθελε. Εγώ τότε χάρηκα και συναντήθηκα με τον Στράτο και υπέγραψα συμβόλαιο. Αμέσως ενημέρωσα την Πόρτσμουθ και έλυσα το συμβόλαιό μου. Όμως τελικά, μετά από μια νίκη της ΑΕΚ στην Καλαμάτα με 2-1, με ενημέρωσαν ότι το συμβόλαιό μου δεν είχε κατατεθεί ακόμα. Μίλησα με τον Παθιακάκη και μου είπε ότι το είχε μετανιώσει, για να μη λένε ότι με πήρε επειδή ήμουν “δικό του” παιδί. Έτσι για να μην μείνω χωρίς ομάδα πήγα τελικά στην Ουόλσολ.

Μετά γύρισες στην Ελλάδα για τον Ιωνικό.

Με ήθελε ο Μπλαχίν στον Ιωνικό, επειδή με ήξερε από τον Ολυμπιακό. Έτσι πήγα εκεί και στους έξι μήνες είχα πρόταση από την Κίνα. Ζήτησα από τον Κανελλάκη να με αφήσει να πάω και του είπα ότι αν υπογράψω θα του δώσω πίσω τα 12 εκατομμύρια που μου είχε δώσει μέχρι τότε.

Πήγα στην Κίνα και έμεινα δέκα μέρες για δοκιμές, σε μια ομάδα που είχε Ούγγρο προπονητή. Τελικά, ενώ πήγαινα καλά, πήρε δύο συμπατριώτες του και εγώ έπρεπε να γυρίσω. Στο αεροδρόμιο, συνάντησα τυχαία τον Πέτροβιτς, που με ήξερε επίσης από τον Ολυμπιακό και μου είπε ότι θα αναλάμβανε ομάδα και με ήθελε. Όμως εγώ έπρεπε να γυρίσω γιατί θα έχανα την πτήση μου.

Όταν γύρισα στον Ιωνικό, ο Κανελλάκης νόμιζε ότι τον κορόιδευα και δεν ήθελα να του γυρίσω τα χρήματα, ενώ είχα υπογράψει στην Κίνα. Έτσι με έβαλε σε καραντίνα και έπαιξα μόνο 3-4 ματς μέχρι το τέλος.

«Μετά το αυτογκόλ με τη Μονακό οι οπαδοί της ΑΕΚ που χάρισαν την πιο συγκινητική στιγμή της καριέρας μου»

Πάμε τώρα όμως να θυμηθούμε παιχνίδια που έχεις αγωνιστεί και ήταν σημαντικά για σένα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το αυτογκόλ με τη Μονακό, όταν ήμουν στην ΑΕΚ. Τότε είδα ξαφνικά μπροστά μου τη μπάλα και προσπάθησα να τη σταματήσω. Όμως αιφνιδιάστηκα και αυτή χτύπησε στο στήθος μου και κατέληξε στα δίχτυα μας. Τότε έλεγαν ότι προσπάθησα να τη γυρίσω, όμως δεν ήταν έτσι. Εκείνη την εποχή έζησα και την ποιο συγκινητική στιγμή στην καριέρα μου. Ήρθαν περίπου 500 οπαδοί της ΑΕΚ και προσπάθησαν να με εμψυχώσουν. Φώναζαν το όνομά μου και πραγματικά με στήριξαν.

Με τη Μονακό γενικά έχεις ιστορία, αφού την αντιμετώπισες και ως παίκτης του Ολυμπιακού.

Τρομερό συναίσθημα και τότε. Θυμάμαι ότι δεν μπορούσαμε να βρούμε το γήπεδο και νομίζαμε ότι μας πήγαν σε εμπορικό κέντρο. Τότε ανεβήκαμε κάποια σκαλιά και ξαφνικά στην ταράτσα ήταν το γήπεδο. Αλλά και η Μονακό ήταν ομαδάρα. Η μονομαχία με τον Κλίνσμαν θα μου μείνει αξέχαστη. Σε εκείνο το ματς, μετάνιωσα που έδωσα και τη φανέλα μου, γιατί εκείνη η μπλε του Ολυμπιακού ήταν πολύ όμορφη φανέλα και θα ήθελα να την έχω ακόμα.

Μιας και αγωνίστηκες και στην ΑΕΚ και στον Ολυμπιακό, θυμάσαι κάποιο ντέρμπι των δύο ομάδων περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο;

Φυσικά και θυμάμαι. Το πρώτο μου στο Καραϊσκάκη με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ήταν απέναντι στην ΑΕΚ. Τότε είχαμε καταφέρει στο πρώτο τέταρτο να προηγηθούμε 3-0 και τελικά να το πάρουμε με 4-2. Επίσης αξέχαστο θα μου μείνει και ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ, που είχαμε κερδίσει τον Ολυμπιακό 3-1 με 9 παίκτες.

Θέλω να μου πεις τα συναισθήματά σου για εκείνο το ματς.

Κατάφερνα πάντα να αφήνω στην άκρη το συναίσθημα. Για παράδειγμα το 1989, μια εβδομάδα πριν το περίφημο ματς του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, που κρίθηκε με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου, είχαμε παίξει αντίπαλοι με τον Απόλλωνα. Είχαμε κερδίσει την ΑΕΚ τότε 1-0 και είχαμε βάλει “φωτιά” στο πρωτάθλημα. Εγώ είχα παίξει πολύ καλά σε εκείνο το ματς και την επόμενη Κυριακή ήμουν με τους οπαδούς της ΑΕΚ στο πέταλο και πανηγύριζα το γκολ του Καραγκιοζόπουλου.

Είχες προπονητές, τον Μπάγεβιτς και τον Μπλαχίν. Θέλω να μου κάνεις μια σύγκριση.

Και οι δύο είναι ισχυρές προσωπικότητες, που έχουν καταγράψει τη δική τους πορεία. Και οι δύο ήθελαν να είναι όλα στην εντέλεια και νοιάζονταν για τους παίκτες τους. Μπορείς ως προπονητές να είχαν διαφορετική προσέγγιση στο ποδόσφαιρο, καθώς είναι από διαφορετικές σχολές, όμως γενικά η φιλοσοφία τους για την οργάνωση μιας ομάδας δεν απείχε πολύ.

Από παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκες;

Έπαιξα συμπαίκτης με μεγάλα ονόματα. Σαβέβσκι, Σαμπανάσοβιτς, Προτάσοφ, που ήταν ήταν τρομερός χαρακτήρας, Λιτόφσενκο, αλλά και στην Αγγλία. Αλοΐζι, Σβένσον, στον Απόλλωνα πρόλαβα τον Ρενέ Βαν Ντε Κέρκοφ και τον Κούκλα. Παράλληλα όμως έπαιξα και με μεγάλους αντιπάλους. Κλίνσμαν, Ράικαρντ, Γκούλιτ, Μαλντίνι, ποιον να πρωτοθυμηθώ.

«Ψάχνω να βρω εδώ και χρόνια τη διαφήμιση του Rexona, αλλά δεν μπορώ γιατί κάποιος έκανε ασφαλιστικά μέτρα!»

Παράλληλα είχες και έχεις… καλλιτεχνική φλέβα.

Λες για τη διαφήμιση του Rexona; (γέλια). Να σου πω την αλήθεια, δεν υπάρχει το βίντεο γιατί κάποιος έκανε ασφαλιστικά μέτρα και το ψάχνω κι εγώ. Αλλά και σε βίντεο κλιπ έχω παίξει και πασαρέλα ως μοντέλο έκανα και έχω παίξει και σε σίριαλ.

Στο “παιχνίδι της συγγνώμης” με τον Πασχάλη Τσαρούχα, τον Τάκη Βαμβακίδη που είναι φίλος μου και τον Σεραφείδη. Στον θίασο του Τάκη Βαμβακίδη στο έργο του “Ένεκα – Zeneca” ενσάρκωσα και έναν ρόλο δημοσιογράφου, προσαρμοσμένο στην καριέρα μου. Έπαιξα τον εαυτό μου.

Μάλιστα πήρα μέρος και στον “Αδύναμο Κρίκο” μαζί με έναν σύλλογο Ποντίων. Εγώ δήλωσα “Πόντιος από τη Λακωνία” και τα πήγα καλά. Όμως επειδή άργησαν τα γυρίσματα και είχα δουλειά, ζήτησα να φύγω παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν ο πιο “αδύναμος κρίκος”.

Έχει παιχθεί το επεισόδιο;

Όχι θα παιχθεί το επόμενο διάστημα και είναι ένα επεισόδιο που πήγαμε για φιλανθρωπικό σκοπό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News