Το τρόπαιο του Europa League (πρώην Κύπελλο UEFA), κατέληξε στα χέρια ιταλικής ομάδας, έπειτα από 25 χρόνια, μετά την ευρεία επικράτηση της Αταλάντα με 3-0 επί της Μπάγερ Λεβερκούζεν. Στην υπεραιωνόβια ιστορίας της, η ομάδα από το Μπέργκαμο είχε κατακτήσει πέντε φορές το πρωτάθλημα της δεύτερης εθνικής στην Ιταλία (Serie B), ενώ είχε αναδειχθεί κυπελλούχος της γειτονικής χώρας το μακρινό 1963. Επειτα από 51 χρόνια λοιπόν, με αρχιτέκτονα τον Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι, ήρθε η ώρα να κατακτήσουν τον σημαντικότερο τίτλο της ιστορίας τους, καθώς το βράδυ της Πέμπτης (22/5) ύψωσαν στον ουρανό του Δουβλίνου την πολυπόθητη κούπα της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.
Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥ, ΔΙΝΕΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΗΤΗ
Οπως συνηθίζουμε να λέμε στην χώρα μας, «η αξία του ηττημένου, δίνει δόξα στον νικητή», κι αυτή ακριβώς είναι η στιγμή που οφείλουμε να δώσουμε την δόξα που του αναλογεί στον 66χρονο προπονητή των «μπεργκαμάσκι», αναφέροντας τα εμπόδιο που υπερπήδησε στην πορεία της η ομάδα του ως την κατάκτηση του τροπαίου. Οι Ιταλοί λοιπόν, κατάφεραν να αποκλείσουν σπουδαίες ομάδες, όπως η Λίβερπουλ, την οποία διέλυσαν με 0-3 στο «Ανφιλντ» κι ενώ εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην κορυφή της Premier League, η Σπόρτινγκ Λισαβόνας, η οποία στέφθηκε πρωταθλήτρια Πορτογαλίας και την Μαρσέιγ που έχει την εμπειρία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Φυσικά, στο τέλος της διαδρομής χρειάστηκε να κάμψει το εμπόδιο της Μπάγερ Λεβερκούζεν του Τσάμπι Αλόνσο, που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Γερμανίας, διατηρώντας μάλιστα και αήττητο σερί 51 αγώνων.
Ο ΝΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ, ΑΛΛΑ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ
Ενα από τα σπουδαιότερα παραλειπόμενα του τελικού, είναι ότι η Αταλάντα κατάφερε να κρατήσει στο «μηδέν» την επίθεση της Λεβερκούζεν, μιας ομάδας που φέτος πετυχαίνει κατά μέσο όρο 3.32 γκολ ανά αγώνα. Πριν από τον τελικό, άπαντες έχριζαν ως αδιαφιλονίκητο φαβορί την «αρμάδα» του Τσάμπι Αλόνσο, στηριζόμενοι προφανώς και στην απειρία του Γκασπερίνι στην κατάκτηση τίτλων, μιας και στα 66 του χρόνια δεν είχε κατορθώσει να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο. Πλέον, με την κατάκτηση του Europa League, πέτυχε κι ένα ξεχωριστό ρεκόρ, καταρρίπτοντας το προηγούμενο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, καθώς σε ηλικία 66 ετών και 117 ημερών έγινε ο γηραιότερος προπονητής που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο, μιας και ο νυν προπονητής του Ολυμπιακού ήταν 62 ετών και 78 ημερών όταν κατέκτησε το αντίστοιχο τρόπαιο πέρυσι με την Σεβίλλη.
Η σπουδαιότητα της νοοτροπίας του Ιταλού προπονητή όμως, φαίνεται στις δηλώσεις που παραχώρησε αμέσως μετά την λήξη της αναμέτρησης. Δίχως ίχνος έπαρσης, δήλωσε πως οι προπονητές δεν θα έπρεπε να κρίνονται με βάση τους τίτλους που κατακτούν, υποστηρίζοντας πως ακόμα και μετά την κατάκτηση του Europa League δεν μετατράπηκε σε καλύτερο προπονητή από ότι ήταν πριν την έναρξη του αγώνα.
Ο Γκασπερίνι, ζήτησε μονάχα ένα πράγμα από τον πρόεδρο της Αταλάντα, Αντόνιο Περκάσι, όταν ανέβαλε τις τύχες της ομάδας το 2016. Πίστωση χρόνου. Πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε τα πράγματα αν ο πρόεδρος της ομάδας τον απέλυε έπειτα από τα 5 πρώτα του παιχνίδια στον πάγκο της Αταλάντα, όταν και μετρούσε ισάριθμες ήττες; Εξάλλου, ο 66χρονος κόουτς είχε ξανά περάσει μία έντονη περίοδο αμφισβήτησης. Λίγα χρόνια νωρίτερα, είχε κάνει το μεγάλο βήμα και είχε υπογράψει στην Ιντερ, όμως απολύθηκε έπειτα από επίσης 5 αγώνες. Τότε είχε συγκομιδή ενός πόντου, με απολογισμό μία ισοπαλία και τέσσερις ήττες. Ο Αντόνιο Περκάσι πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος που πίστεψε στον Γκασπερίνι και ο Γκασπερίνι ευγνώμων που ο Περκάσι τον πλαισίωσε με εμπιστοσύνη.
ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ, ΦΟΒΕΡΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Στα της αναμέτρησης τώρα, όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε αυτόν τον σπουδαίο τελικό, γίνανε μάρτυρες ενός σεμιναρίου προπονητικής προσέγγισης από τον 66χρονο τεχνικό. Απέναντι του, γνώριζε πως είχε μία πραγματική ποδοσφαιρική «μηχανή», υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος έχει εμφυσήσει την νοοτροπία του σε απόλυτο βαθμό. Κυριαρχικό ποδόσφαιρο, εμμονή με το χτίσιμο της επίθεσης από την άμυνα, «ξεσκαρτάρισμα» των πλάγιων αμυντικών και κάθετες πάσες. Ετσι μπορούμε να συνοψίσουμε τον τρόπο που προσπαθεί να εκδηλώσει επίθεση η Μπαγερ Λεβερκούζεν.
Ο Γκασπερίνι πήγε διαβασμένος, επέτρεψε στον κεντρικό αμυντικό Ταχ να πάρει την πρώτη μπάλα, χωρίς να δεχθεί ιδιαίτερη πίεση, αναγκάζοντας τον να την μεταβιβάσει στα πλάγια, είτε στον Στάνισιτς είτε στον Ταπσόμπα. Εκεί, χρησιμοποιώντας τον Σκαμάκα ως ενδιάμεσο κρίκο, ασκούσε την πρώτη γραμμή πίεσης με τον Λούκμαν και τον Ντε Κετέλαρ αντίστοιχα. Αν δεν κατόρθωνε να ανακτήσει την κατοχή της μπάλας με αυτή την προσπάθεια και η Λεβερκούζεν μετέφερε το παιχνίδι της στον άξονα, τότε οι Εντερσον και Ζαπακόστα συνεργάζονταν για να «κλέψουν» την κατοχή από τον Παλάσιος και τον Χινκάπιε, ενώ ο Κουπμάινερς με τον Ρουτζέρι επιτηρούσαν τις κινήσεις των Τζάκα και Φρίμπονγκ.
Σημαίνοντα ρόλο στην εξέλιξη του παιχνιδιού διαδραμάτισε το γεγονός πως αμφότερες οι ομάδες παρατάχθηκαν με παρόμοιο σχηματισμό, η μεν Αταλάντα με 3-4-3 και η δε Λεβερκούζεν με 3-4-2-1. Οπως μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, αυτός ο καθρεπτισμός στους σχηματισμούς είναι ικανός να απενεργοποιήσει τα δυνατά «όπλα» του αντιπάλου.
Ο Γκασπερίνι είναι λάτρης του υψηλού τέμπου, επιδιώκει οι ποδοσφαιριστές του να παίζουν στα «κόκκινα» από το πρώτο λεπτό, να ασκούν ασφυκτικό πρέσινγκ στους αντίπαλους αμυντικούς, να ανακτούν την κατοχή της μπάλας και να τελειώνουν τις φάσεις με αμεσότητα, αν είναι δυνατόν στα πρώτα 5-7 δευτερόλεπτα από την στιγμή που παίρνουν την μπάλα στην κατοχή τους. Αν παρατηρήσετε, και τα τρία τέρματα του Αντεμόλα Λούκμαν προέρχονται έπειτα από γρήγορη (όχι βιαστική) εκδήλωση επίθεσης.
ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ’ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ
Η χρονιά της Μπάγερ Λεβερκούζεν ήταν πέρα ως πέρα μαγική και μπορεί να γίνει ακόμη περισσότερο με την ενδεχόμενη κατάκτηση του κυπέλλου Γερμανίας, μιας και είναι το μεγάλο φαβορί κόντρα στην Καϊζερσλάουτερν της Β’ κατηγορίας. Παρ’ όλα αυτά, το ενδεχόμενο κατάκτησης ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, πόσο μάλλον ενός treble, δεν είναι κάτι που σου εμφανίζεται συχνά, ίσως να μην εμφανιστεί και ποτέ ξανά για τις «ασπιρίνες», συνεπώς η νωχελική αντιμετώπιση που είχαν οι ποδοσφαιριστές του Τσάμπι Αλόνσο στον τελικό του Δουβλίνου, ίσως να τους «στοιχειώνει» για αρκετό καιρό. Δεν κατάφεραν σε κανένα σημείο να μπουν στο παιχνίδι και φάνηκαν να αιφνιδιάζονται σε τεράστιο βαθμό. Επιπλέον, ο Ισπανός προπονητής έδειξε να μην καταλαβαίνει «από πού του έρχονται» τα απανωτά χτυπήματα και δεν έδειξε σε καμία περίπτωση να έχει έτοιμο πλάνο σε περίπτωση που στράβωναν τα πράγματα, όπως και εν τέλει συνέβη. Σίγουρα, αυτός ο τελικός μπορεί να είναι μία καλή ευκαιρία να ωριμάσει κι άλλο ως προπονητής και να δει τι θα πρέπει να διαχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο σε παρόμοιες συνθήκες που πιθανώς να αντιμετωπίσει στο μέλλον. Εξάλλου, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η πορεία του Τσάμπι Αλόνσο προς την κορυφή έχει μόλις ξεκινήσει;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Ολυμπιακός: «Η απόφαση για τον Κίναν Έβανς»
- Κώστας Σλούκας: Η πρώτη φωτογραφία με τον νεογέννητο γιο του
- ΠΑΟΚ Μεταγραφές: Η απάντηση του Μεϊτέ και η εναλλακτική από το Καμπιονάτο
- Ολυμπιακός: Το viral video με τον «ερυθρόλευκο» ταξιδιώτη από το μέλλον που τα έζησε όλα!
- Σερβία-Αγγλία 0-1: Ενα ήταν αρκετό