Πυγμαχία: Ο τελευταίος 15ος γύρος ή ο θάνατος του Κιμ Ντουκ-κου

Η Ιστορία της επαγγελματικής πυγμαχίας άλλαξε στις 13 Φεβρουαρίου του 1983. Η WBC αποφάσισε να κόψει τρεις γύρους από τους 15, που διεξάγονταν ως τότε στους αγώνες. Από εκείνο το σημείο και ύστερα, τα 45 λεπτά στο ρινγκ θα μετατρέπονταν σε 36, που και πάλι ήταν πολλά.

Η WBA και η IBF, οι δύο άλλες εγκεκριμένες ενώσεις του επαγγελματικού μποξ, θα ακολουθούσαν τέσσερα χρόνια αργότερα. Η απόσταση που τους χώριζε ήταν ακριβώς μία τραγωδία. Ένας θάνατος. Αξιοσημείωτο, όμως, είναι ότι αυτός ο θάνατος σημειώθηκε σε αγώνα της WBA, η οποία δίστασε να προβεί κατευθείαν σε αυτήν την αλλαγή.

Στους ρέκτες της πυγμαχίας, τα ονοματεπώνυμα που πρόκειται να παρατεθούν δεν λένε πολλά το ένα χωρίς το άλλο. Όταν ακούς «Ρέι Μανσίνι», σκέφτεσαι ότι «κάπου το ξέρω», όμως στην πραγματικότητα η γνώση σου περιορίζεται σε κάτι παρεμφερές. Αντιθέτως, το ονοματεπώνυμο «Κιμ Ντουκ-κου» δεν λέει κάτι, εκτός από μια μαντεψιά ότι θα μπορούσε να είναι δεύτερος ξάδελφος του Κιμ Γιονγκ-ουν. Ή εκείνος ο Βορειοκορεάτης που σκόραρε στο παιχνίδι με την Ιταλία, το 1-0 για τους ομίλους του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 1966.

Ο Κιμ Ντουκ-κου δεν θα μπορούσε να έχει σχέση με κάποιους από τους δύο, ούτε με το δικτάτορα της Βορείου Κορέα ούτε με τον Πακ Ντου-ικ, που έχει βάλει το κορυφαίο γκολ στην Ιστορία της χώρας. Ο Ντουκ-κου ήταν Νοτιοκορεάτης. Κι αν δεν είχε σκοτωθεί μόλις στα 27 του, κάτω από το φως του ήλιου σε μία περιοχή της Νεβάδα που λεγόταν Πάρανταϊς, στις 18 Νοεμβρίου 1982 σήμερα θα ήταν 67 χρόνων.

Ο Ντουκ-κου σήκωνε μια γροθιά και δύο, Το σαγόνι του ήταν περιώνυμο ανάμεσα στους συμπατριώτες του, αλλά και σε όλη την Ασία. Αυτή η πεποίθηση, ότι μπορούσε να αντέξει οποιαδήποτε γροθιά από κάποιον τύπο στα κιλά του, του στοίχισε εκείνη τη μέρα του Νοεμβρίου στον αγώνα υπεράσπισης των ελαφρών βαρών.

Ο Μανσίνι έχει ιταλικές ρίζες, αν και γεννήθηκε στο Γιάνγκσταουν του Οχάιο. Ήταν τόσο ανθεκτικός στο ξύλο, αλλά είχε και τέτοιας δύναμης γροθιά, που τον φώναζαν «Μπουμ μπουμ». Γεννημένος το 1961, ο Ρέι ήταν έφηβος όταν έδωσε τον πρώτο επαγγελματικό αγώνα του και μόλις 21 στις 8 Μαΐου του 1982, όταν νίκησε τον Αρτούρο Φρίας για να κατακτήσει τον τίτλο της ελαφρών βαρών. Ήταν μία ζώνη που δεν παρέδωσε παρά μόνο ύστερα από εφτά υπερασπίσεις, το 1984. Ο Ντουκ-κου ήταν η δεύτερη.

Ο Κιμ έφυγε από το δωμάτιό του στο Λας Βέγκας για να μεταφερθεί στο «Ceasar’s» για τον αγώνα της 13ης Νοεμβρίου του 1982, αλλά όχι πριν γράψει κάτι που θα θεωρούνταν σατανική πρόβλεψη. Στο πορτατίφ σχημάτισε τους χαρακτήρες που έδιναν τη φράση «σκότωσε ή πέθανε», μια φρέσκια μορφή του σπαρτιατικού «ή ταν ή επί τας». Ήταν η λογική του ως πυγμάχου, εκείνη που τον έκανε νούμερο ένα υποψήφιο για τη ζώνη.

Ο Μανσίνι ήταν φτιαγμένος από το ίδιο υλικό. Οι δύο πυγμάχοι μπήκαν στο ανοιχτό ρινγκ αιμοδιψείς, όχι απρόσβλητοι από την άτη, αλλά απροφύλακτοι από την αΐσα.

Δεν υπήρχαν σπρωξίματα μέσα στη μέση του ρινγκ ούτε υποχωρήσεις. Από πολύ νωρίς, γύρω στο δεύτερο γύρο, ο Κιμ ξεκίνησε να αποδέχεται ότι θα έπρεπε να αποχωριστεί τα αγγεία στο δεξιό μάτι του. Ήταν αλύγιστος μέχρι το δωδέκατο γύρο, δηλαδή το οριακό σημείο. Σε μια στιγμή, λίγο πριν το καμπανάκι στείλει για 12η φορά τους πυγμάχους στις καρέκλες, ο Κιμ γονάτισε από ένα συνδυασμό του Μανσίνι, που τελείωσε με άπερκατ. Ο διαιτητής Ρίτσαρντ Γκριν δεν είδε το νοκ νταουν και δεν διέκοψε την αναμέτρηση.

Ο Νοτιοκορεάτης δεν είχε αγωνιστεί ποτέ στην καριέρα του, στους 14 επαγγελματικούς αγώνες που είχε δώσει, σε 13ο γύρο. Ο Μανσίνι είχε φτάσει τρεις φορές στο 15ο γύρο και ακόμα μία στο 14ο.

Ο «Μπουμ μπουμ», από εκείνο το είδος των πυγμάχων που έχουν υψηλό το ένστικτο της επιβίωσης μέσω της επιθετικότητας. Όρμησε. Στο 13ο γύρο σχεδόν δεν δέχθηκε γροθιά, αλλά όταν ο Κιμ έπεσε ξανά κάτω, αποδόθηκε σε γλίστρημα. Ο Μανσίνι συνέχισε το σφυροκόπημα.

Στην αρχή του 14ου γύρου, συνδέθηκε πάλι γρήγορα με το πρόσωπο του Κιμ και τον έριξε κάτω με ένα ευθύ τζαμπ. Ο Κιμ σηκώθηκε, αλλά ήταν εμφανώς ζαλισμένος. Ο Γκριν έδωσε τέλος στην αναμέτρηση. Ενώ ο Μανσίνι πανηγύριζε ακόμα μία υπεράσπιση και ο κόσμος μπήκε στο ρινγκ, ο Κιμ κάθισε στην καρέκλα του προσπαθώντας να συνέλθει.

Ένα φορείο μπήκε μέσα στο ρινγκ και τον μετέφερε. Λίγο αργότερα, πληροφορίες τον ήθελαν να έχει πέσει σε κώμα. Στις εξετάσεις που του έκαναν στο «Desert Springs», οι γιατροί ανακάλυψαν εσωτερική αιμορραγία. Του έγινε εσπευσμένα εγχείρηση στο κεφάλι, αλλά δεν έφτανε. Ο Κιμ πέθανε τα ξημερώματα της 18ης Νοεμβρίου, σχεδόν τέσσερις μέρες μετά τον αγώνα.

Ήταν αρραβωνιασμένος με την Γιανγκ Μι-λι, η οποία ήταν δύο μηνών έγκυος όταν ο Κιμ απεβίωσε. Το παιδί του ονομάστηκε Κιμ Τσι-γουάν. Ο Κιμ δεν έγινε ποτέ πλούσιος. Στη Γιανγκ δεν άρεσε αρχικά, αλλά ξεκίνησε να τον συμπαθεί λίγο περισσότερο ύστερα από ένα γράμμα, το οποίο ξεκινούσε ως εξής: «Όταν ένας άντρας κλαίει επειδή η καρδιά του πονάει, ολόκληρος ο κόσμος κλαίει».

Η μητέρα του βρέθηκε στο πλευρό του. Μία μέρα πριν το θάνατό του, οι γιατροί την άκουγαν να παρακαλεί το γιο της να ανοίξει τα μάτια του. Λιγότερους από τρεις μήνες μετά, στις 30 Ιανουαρίου 1983, αυτοκτόνησε πίνοντας ένα μπουκάλι ποντικοφάρμακο. Μια φήμη είπε ότι ο λόγος ήταν οι καβγάδες με τους συγγενείς για τα χρήματα από την ασφάλεια ζωής του γιου της.

Την 1η Ιουλίου του 1983, ο Ρίτσαρντ Γκριν αυτοκτόνησε. Αυτοπυροβολήθηκε με πιστόλι. Η WBC ήδη είχε πάρει την απόφαση. Όσο σπουδαίος κι αν ήταν ο 15ος γύρος του Λάρι Χολμς με τον Κεν Νόρτον για τον τίτλο της βαρέων βαρών το 1978, η αιτία για το θάνατο του Κιμ, που βρέθηκε σε αυτούς τους γύρους, δεν έπαιρνε άλλο από ένα είδος εξιλέωση. Μεγάλωσε, επίσης, το διάστημα που ο πυγμάχος που πέφτει νοκ άουτ θα έχανε την άδειά του, δηλαδή πήγε στις 45 μέρες από 30, ενώ προσπάθησαν να αυξήσουν το διάλειμμα ανάμεσα στους γύρους, από ένα λεπτό σε 90 δευτερόλεπτα, ένας κανόνας που δεν κρατήθηκε.

Αυτό που έγινε απαραίτητο ήταν οι εξετάσεις πριν από έναν αγώνα. Οι πυγμάχοι ήταν από τούδε και στο εξής υποχρεωμένοι να κάνουν εγκεφαλογράφημα και καρδιογράφημα.

Ο Ρέι Μανσίνι πήγε στη Νότια Κορέα για την κηδεία του Κιμ Ντουκ-κου. Ο θάνατός του τον οδήγησε στην κατάθλιψη και δεν βοηθούσε όταν τον σταματούσαν οι άνθρωποι στο δρόμο για να τον ρωτήσουν αν ήταν εκείνος που σκότωσε τον Κιμ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News