Συνέντευξη Νίκος Βαμβακούλας: «Ο πρώτος Μαρσέλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο... ήμουν εγώ!»

Αν πιστεύετε ότι ακολουθεί μια συνέντευξη… σαν όλες τις άλλες, κάνετε λάθος! Αν πιστεύετε ότι ο Νίκος Βαμβακούλας έχει αποκαλύψει τα πάντα για την τεράστια καριέρα του, μάλλον θα εκπλαγείτε!

Τι ήταν ο θρυλικός «Τιραμόλα» καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής του στα ελληνικά γήπεδα με τη φανέλα του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της εθνικής ομάδας; Ανεξάντλητος! Ανεξάντλητος σε ταλέντο, ανεξάντλητος σε αξία, ανεξάντλητος σε γεγονότα που έγραψαν ιστορία, ανεξάντλητος στις πλάκες!

Το ίδιο ανεξάντλητος παραμένει… και στις συνεντεύξεις του! Θαρρείς και έχεις απέναντι σου τη Βίβλο του ελληνικού ποδοσφαίρου και πάνω που νομίζεις ότι έχεις φτάσει στην τελευταία της σελίδα, διαπιστώνεις ότι έχεις να διαβάσεις ακόμη… καμιά εικοσαριά κεφάλαια!

Μιλήσαμε μαζί του για περισσότερη από μία ώρα. Δε συζητήσαμε, απλά καθίσαμε και τον απολαμβάναμε! Όπως όταν ήταν ποδοσφαιριστής αρκούσε να του σερβίρεις την μπάλα στα πόδια και να τον αφήσεις να… καλπάζει πάνω στον ασβέστη, ανεμίζοντας τη χαίτη του, το ίδιο κάνεις με το μαγνητόφωνο στο χέρι. Του δίνεις την… ασίστ, τον αφήνεις να καλπάσει και απλά… τον χαζεύεις!

Νίκος Βαμβακούλας… unplugged, σε ιστορίες που δεν έχει αφηγηθεί ποτέ στο παρελθόν! Το χαρτάκι του ενός και μοναδικού «Τιραμόλα» των ελληνικών γηπέδων παίρνει τη θέση του στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr.

Photo Credits: Βασίλης Μπούρης | Eurokinissi

Νίκο ήρθε η ώρα να… κολλήσουμε το δικό σου “χαρτάκι”.

Να ξέρεις ήμουν δύσκολος σαν “χαρτάκι”. Δεν με έβρισκαν εύκολα.  Μου το έλεγαν πολλοί.

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει κάπως δύσκολη η συνέντευξη μαζί σου, καθώς έχεις δώσει αρκετές, οπότε θα ξεκινήσω λέγοντας ότι μου έδινες την αίσθηση ότι έβλεπες διαφορετικά το ποδόσφαιρο.

Αυτό που κάνεις πρέπει να το αγαπάς. Είτε το θέλαμε, είτε όχι, παίζαμε και για τον κόσμο και τη φανέλα. Αυτοί τώρα το έχουν παραξηλώσει. Δεν είπε κανένας να μην παίζεις για τα χρήματα, αλλά σε παίρνει μια ομάδα και δεν σε παίρνει για ομορφιά. Σε παίρνει για να δείξεις το ταλέντο σου.

«Στα δικά μας χρόνια τους διαλέγαμε προσεκτικά τους ξένους. Τώρα έρχονται ότι μπορείς να φανταστείς…»

Εσύ έζησες πάντως την καλύτερη δεκαετία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Να σου πω κάτι. Τι σημασία έχει η δεκαετία. Και το 1970 και το 1980 και το 1990 πάντα υπήρχαν παίκτες και γρήγοροι και αργοί. Τώρα δεν υπάρχει το ίδιο; Λένε ότι το ποδόσφαιρο ήταν αργό. Δεν ήταν όμως. Και καλούς παίκτες είχε. Τότε διαλέγαμε τους ξένους. Η κάθε ομάδα είχε δύο τρεις και ήταν πραγματικά καλοί και οι υπόλοιποι ήμασταν Έλληνες. Τώρα έρχονται ότι μπορείς να φανταστείς.

Τότε βέβαια υπήρχαν και οι πενταετίες και οι επταετίες.

Τότε δεν ήταν εύκολο για έναν παίκτη να φύγει από μια ομάδα και να πάει σε άλλη. Δεν ήταν όμως μόνο τα χρήματα, που έπρεπε μια ομάδα να δώσει δύο και τρεις φορές περισσότερα χρήματα από αυτά που σου έδινε η ομάδα σου. Δενόσουν και με τον κόσμο, που μπορεί να είχε τη φωτογραφία σου πάνω από το κεφάλι του.

Γιατί έχεις πει παλαιότερα ότι “θυσιάστηκες”;

“Θυσιάστηκα”… Τότε το ποδόσφαιρο ήταν ουσιαστικά ακόμα ερασιτεχνικό. Μπορεί να είχε γίνει επαγγελματικό, αλλά ακόμα υπήρχε μια κάποια ερασιτεχνική νοοτροπία. Τότε και η ναυτιλία δεν πήγαινε καλά και ο Νταϊφάς είχε προβλήματα. Με πήρε τηλέφωνο ο Νταϊφάς με τον συγχωρεμένο τον Μιλτιάδη Μαρινάκη, πατέρα του σημερινού προέδρου, του Βαγγέλη και μου έκαναν μια προσφορά να πάρω τα λεφτά σε 4-5 χρόνια.

Μου είπε λοιπόν ότι πρέπει να πληρωθούν άλλοι 5 για να μείνουν και κάποιος πρέπει να “θυσιαστεί”. Εγώ ήμουν κουμπάρος με τον Μαρινάκη και με είχε σαν παιδί του και επειδή αυτός με έφερε από το Λαύριο του “χρωστούσα” το γεγονός ότι έπαιξα ποδόσφαιρο. Για το λόγο αυτό έχω βγάλει το γιό μου Μιλτιάδη και την κόρη μου Ευαγγελία.

«Όσο θα τσιγκλάνε τον Βαγγέλη για το πέμπτο του παιδί που είναι ο Ολυμπιακός, τόσο θα πεισμώνει για να τον κάνει καλύτερο»

Ως άνθρωπος πώς ήταν;

Καταπληκτικός άνθρωπος, από τους καλύτερους που συνάντησα στη ζωή μου. Έτσι είναι και ο γιός του ο Βαγγέλης. Επειδή δεν τα λέει, να σου πω ότι βοηθάει πολύ κόσμο και δεν θέλει να γίνεται γνωστό. Όποιος έχει πρόβλημα υγείας, θα τον βοηθήσει και θα τον στείλει όπου πρέπει να γίνει καλά. Είναι πολύ καλό παιδί.

Για την ομάδα τι λέτε;

Είμαι κοντά στον Ολυμπιακό και θέλω να πω ότι είναι αμαρτία γιατί δίνει πολλά χρήματα. Δεν γνωρίζει ο κόσμος τι τράβηξε όταν αγόρασε τον Ολυμπιακό. Δεν υπήρχαν παίκτες και πήγαινε στην προετοιμασία με παίκτες Κ18. Σιγά σιγά όμως την έφτιαξε την ομάδα.

Όσο τον τσιγκλάνε τον Μαρινάκη για τον Ολυμπιακό που είναι το 5ο παιδί του, έχει τρεις κόρες και ένα γιό και ο Ολυμπιακός είναι το 5ο παιδί του, τόσο θα δίνει χρήματα και θα πεισμώνει για να φτιάξει τον Ολυμπιακό αυτόν που ήταν και ακόμα καλύτερο. Όλοι βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι καλός, αλλά το βλέπει και ο ίδιος. Και αυτός στεναχωριέται, αλλά και ο κόσμος. Χρειάζεται όμως υπομονή.

Πάμε τώρα να πούμε ιστορίες.

Ιστορίες υπάρχουν πολλές. Ήμουν πειραχτήρι, αλλά με την καλή έννοια. Όπου και να ρωτήσεις θα σου πουν τα καλύτερα. Βοηθούσα και όπου μπορούσα.

«Χρωστάω» το ότι έπαιξα ποδόσφαιρο στον Μιλτιάδη Μαρινάκη. Με είχε σαν παιδί του. Από τους καλύτερους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου. Έτσι είναι και ο Βαγγέλης…»

Ο Βαρδινογιάννης δεν σου “έβαλε” ποτέ χέρι για τις πλάκες που έκανες;

Έπαιξα περίπου 5 χρόνια στην ομάδα. Ήταν κύριος. Φαινόταν σκληρός και απόμακρος, όμως ήταν πάντα δίπλα στους παίκτες. Παίζαμε ντέρμπι και δεν του άρεσε ένα πράγμα. Να μπεις μέσα και να μην τα δώσεις όλα για την ομάδα.

Θυμάμαι μας έλεγε: “Παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Όποιος δεν νιώθει καλά, ας μην παίξει. Ας παίξει την άλλη εβδομάδα. Αλλά όποιος παίξει, θέλω να είναι “σκυλί”. Να παίξετε δυνατά και όχι αντιαθλητικά. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε το ποδόσφαιρο. Όσοι πληρώσανε, το μάθανε το ποδόσφαιρο. Εάν δεν πληρώσεις δεν το μαθαίνεις το ποδόσφαιρο. Και όσο ζεις μαθαίνεις.

«Αυτά που κάνουν σήμερα οι προπονητές με τα μπακ να ανεβαίνουν, μας τα έκανε ο Αλέφαντος πριν από 30 χρόνια»

Συνεργάστηκες με πολλούς προπονητές. Ποιον ξεχωρίζεις;

Τον Αλέφαντο. Αυτά που κάνουν τώρα με τα μπακ να ανεβαίνουν, τα κάναμε εμείς πριν 30 χρόνια. Είχε φύγει στο εξωτερικό και είχε μάθει συστήματα από κορυφαίους παίκτες. Το “έχανε” επειδή δεν είχε ηρεμία. Η προπόνησή του ήταν φοβερή.

Δεν μπορεί να μην είχες έρθει σε προστριβή με κανέναν.

Θυμάμαι μια φορά με τον Δανιήλ. Είχαμε παίξει ένα ματς κυπέλλου με τον Ηρακλή και χάσαμε και αποκλειστήκαμε. Την επόμενη μέρα τα έβαλε στην ομιλία με τον Βονόρτα, ο οποίος ήταν από τραυματισμό, χιαστούς και είχε να παίξει έξι μήνες. Τότε του είπα: “Κύριε Βασίλη τα βάζεις με το παιδί που έχει να παίξει τόσο καιρό και δεν τα βάζεις με μένα, τον Σαραβάκο, τον Ζάετς, τον Ρότσα”. Κάτι μου είπε, κάτι του είπα και πήγα να τον αρπάξω.

Με τον Σαραβάκο είστε και φίλοι.

Έχουμε εξαιρετική σχέση. Πάμε για ψάρεμα μαζί. Μην τον βλέπεις έτσι “κλειστό”. Ο Μήτσος στην παρέα είναι πολύ άνετος. Πολλές πλάκες και με τον Αναστόπουλο και με τον Παπαχριστόπουλο στον Ιωνικό. Αυτά τώρα δεν μπορούν να τα κάνουν.

Εσύ γιατί τα έκανες;

Το ποδόσφαιρο και η ζωή μας είναι ψυχολογία. Μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα, επειδή κάποιοι πρόεδροι πίεζαν τους προπονητές, αυτοί αποφάσιζαν να κάνουν σκληρές προπονήσεις. Εγώ λοιπόν τα έκανα για να αποφορτίζω το κλίμα. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι. Θα παίξουμε σήμερα και αν είμαστε καλοί θα κερδίσουμε. Εάν δεν είμαστε θα χάσουμε.

Δεν είναι όπως το θέατρο. Ο ποδοσφαιριστής είναι ένας άνθρωπος που θα έχει και καλές και κακές στιγμές. Δεν μπορεί κάθε Κυριακή να είναι καλός. Το “καλός” εννοώ ότι μπορεί να κάνεις δέκα λάθος πάσες, αλλά μπορείς να τρέξεις. Στον αθλητισμό το “α” και το “ω” είναι η ψυχολογία. Μπορεί στο σπίτι σου να είναι άρρωστο το παιδί σου. Κάποιοι λένε να τα αφήσεις αυτά στο σπίτι. Ε λοιπόν δεν μπορείς να τα αφήσεις αυτά στο σπίτι.

«Εννοείται ότι σφύριζα στους αγώνες και τα μεγάφωνα έλεγαν… να σταματήσουν να σφυρίζουν οι θεατές από την εξέδρα»

Είναι κάποια πράγματα που δεν τα σκέφτεται ο κόσμος.

Πρέπει να έχεις το σθένος για να μπορείς να “σηκωθείς”. Εμείς όταν παίζαμε δεν είχαμε συμβόλαια. Δεν κέρδιζες δεν έπαιρνες χρήματα. Έτσι ήταν το ποδόσφαιρο. Δεν είναι όπως τώρα που παίζεις δεν παίζεις, θα πάρεις 1 εκατομμύριο.

Σήμερα οι περισσότεροι δεν στεναχωριούνται. Βλέπεις τώρα παίκτες που έρχονται στις ομάδες και κάνουν ένα γκολ και φιλάνε το σήμα. Ποιό σήμα φιλάς ρε ππ%$@; Χθες ήρθες, πότε πρόλαβες να αγαπήσεις την ομάδα; Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον κόσμο.

Μήπως αυτή ήταν και η “άμυνά” σου; Όταν δεν είχες δηλαδή εσύ καλή ψυχολογία, το ξεπερνούσες με τα πειράγματα;

Δύσκολα με έβλεπες εμένα να μην είμαι αυτός που είμαι. Ναι ήταν η άμυνά μου, αλλά πάντοτε προσπαθούσα να γελάω στην προπόνηση και να κάνω αστειάκια. Τι είναι η σοβαρότητα; Σοβαρότητα είναι να εκτελείς σωστά τις ασκήσεις και μέσα στο παιχνίδι να κάνεις αυτά που σου λέει ο προπονητής.

Κερδίζαμε 2, 3-0 στο Καραϊσκάκη. Κοίταγα το ρολόι και ήθελε 5 λεπτά και κάναμε αστεία. Πέφταμε κάτω, ερχόταν ο φυσιοθεραπευτής να μας βάλει ψυκτικό, ανοίγαμε την τσάντα του πέφτανε κάτω τα πράγματα. Γέλαγε ο κόσμος. Εγώ ήξερα πότε θα κάνω την πλάκα και πότε όχι. Ήξερα όταν δεν πηγαίναμε καλά, ότι έπρεπε να είμαι σοβαρός. Όταν μια ομάδα δεν πάει καλά, κανείς δεν έχει διάθεση.

«Βλέπεις παίκτες να έρχονται στις ομάδες και να φιλάνε το σήμα. Ποιο σήμα φιλάς ρε π%$@; Χθες ήρθες, πότε πρόλαβες να αγαπήσεις την ομάδα; Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον κόσμο»

Είναι γνωστό ότι σφύριζες στους αγώνες. Διαιτητής δεν σε πήρε ποτέ χαμπάρι;

Σχεδόν ποτέ. Μόνο ο Δημητριάδης σε ένα ματς στον Βύρωνα με τον ΟΦΗ. Φεύγανε στην αντεπίθεση οι παίκτες του Αθηναϊκού και σφύριζα. Τότε είχανε κάνει και ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του γηπέδου να σταματήσουν οι φίλαθλοι που έχουν σφυρίχτρα. Το έκανα 2-3 φορές και με πήρε είδηση. Αλλά δεν μου έκανε τίποτα. Συνέχισε μου λέει. (γέλια).

«Μια μέρα βρέθηκα με το αυτοκίνητο στα χωράφια κοντά στην Παιανία, βγήκα στο δρόμο για βοήθεια, πέρασε ο Σαραβάκος… και με παράτησε εκεί»

Εχεις κάνει πάντως “επικές” πλάκες. Σου έχουν κάνει καμία;

Μια φορά πήγαινα Παιανία για προπόνηση και βιαζόμουν. Πήγα να κάνω μια προσπέραση με το αυτοκίνητο και ερχόταν από την άλλη πλευρά άλλο. Τότε έκοψα το τιμόνι και βρέθηκα στα χωράφια. Κόλλησα εκεί και βγήκα στο δρόμο για βοήθεια. Περνούσε λοιπόν ο Σαραβάκος και αφού με είδε σταμάτησε να δει αν είμαι καλά και… έφυγε. Με άφησε εκεί. Μου είπε μετά: “Δεν ήθελα να αργήσουμε και οι δύο στην προπόνηση”.

Πες μου καμία πλάκα που έκανες και δεν έχεις ξαναπεί.

Με τον Μπατσινίλα. Τι του έκανα του Κωστάκη δεν λέγεται. Τον πάταγα στην προπόνηση και επειδή είχε χαρακτηριστική φωνή τον πείραζα. “Κύριε Βασίλη θα τον σκοτώσω”, έλεγε στον Δανιήλ και με κυνηγούσε. Αλλά που να με πιάσει; Ο επιτάφιος ήταν πιο γρήγορος από αυτόν. (γέλια).

Είχες και συμπαίκτη τον Πάρη Γεωργακόπουλο και θέλεις να μου πεις γι αυτόν.

Ναι τον είχα. Άκου ο Πάρης ήταν ένας πολύ καλός παίκτης, αριστεροπόδαρος. Αλλά… Έπαιζε ένα παιχνίδι και τη Δευτέρα ερχόταν και ήταν κρυωμένος για παράδειγμα. Δεν είχε όρεξη για δουλειά, δεν του άρεσε η προπόνηση. Δεν έδειχνε ότι αγαπάει αυτό που κάνει.

«Πολλοί ποδοσφαιριστές χρωστάμε την καριέρα μας στον Βεσελίνοβιτς»

Θέλω να μου μιλήσεις τώρα για τα ντέρμπι.

Εμείς σαν παίκτες μπορεί να κάναμε και μια εβδομάδα για να κοιμηθούμε. Το ζούσαμε το ματς όπως οι φίλαθλοι. Τη Δευτέρα μετά από ήττα βγάζανε στιχάκια και ήταν ωραία. Εγώ πρόλαβα να κάθονται οι φίλαθλοι μαζί. Ήταν ωραία χρόνια και ωραίες πλάκες. Μετά χάλασε η συνταγή.

Ισχύει ότι ήσουν επιθετικός και ο Βεσελίνοβιτς σε έκανε μπακ;

Ισχύει. Μάλιστα στο Λαύριο έπαιζα μπροστά και είχα κάνει σε μια χρονιά 62 γκολ. Στον Ολυμπιακό όταν ήρθα έπαιξα και σε φιλικά σέντερ φορ και είχα βάλει και γκολ. Αλλά ο Βεσελίνοβιτς είχε “μάτι”. Σε αυτόν τον άνθρωπο χρωστάμε πολλοί την καριέρα μας.

Αλλά είχε “μάτι” χωρίς να έχει “καταρράκτη”. Μου είπε λοιπόν ότι θα παίξω αριστερό μπακ. Σε μια άμυνα που ήταν Κελεσίδης, Σιώκος, Αϊδινίου, Σταυρόπουλος, Πουπάκης, Καραβίοτης, Λοσάντα, Κυράστας, Συνετόπουλος. Παίκτες που σε φώναζαν να τους φέρεις τα παπούτσια και τις μπάλες και έτρωγες και σφαλιάρα.

Είναι αλήθεια τελικά αυτά.

Θυμάμαι σε μια προπόνηση ήμουν σέντερ φορ και έκανα ένα γκολ με το κεφάλι στον Κελεσίδη. Μου λέει τότε: “για ξαναέλα”. Ήταν πίσω μου ο Δεληκάρης και μου λέει: “Μην κωλώσεις, πήγαινε”. Πήγα κι εγώ στην επόμενη φάση και ούτε που κατάλαβα πως με έστειλε ο Κελεσίδης με την έξοδο που έκανε στον τοίχο. Σε τέτοιες ομάδες όπως είναι ο Ολυμπιακός εάν δεν έχεις “άντερα” δεν θα μπορείς να παίξεις γιατί ο κόσμος είναι απαιτητικός. Λίγοι αντέξαν.

Πρόλαβες πάντως να παίξεις με όλους τους μεγάλους.

Κούδας, Δομάζος, Παπαϊωάννου, Σαράφης, Χάιτας, Χατζηπαναγής, όλους αυτούς.

«Αν είχε έρθει ο Χατζηπαναγής στον Ολυμπιακό θα άλλαζαν τα πάντα. Του είπαν όμως… που να πας εκεί να γίνεις κλητήρας, εδώ είσαι Δήμαρχος και έμεινε στον Ηρακλή»

Πες μου για Χατζηπαναγή.

Δεν τον είχα ποτέ μαν του μαν. Όταν παίζαμε Ολυμπιακός – Ηρακλής, τον έπαιρνε ο Πέτρος ο Ξανθόπουλος που ήταν εξαιρετικός. Ή ο Μελέτης ο Περσίας που ήταν επίσης πολύ καλός.

Αν έπαιρνε την μπάλα ο Χατζηπαναγής και ήσουν κοντά του, έπρεπε να κάνεις τον αδιάφορο και να τον αφήσεις να περάσει. Γιατί μπορούσε να στην περάσει απ’ όπου ήθελε. Θυμάμαι σε μια φάση μου την πέρασε κάτω από τα πόδια και μου λέει: “1-0”. Κάποια στιγμή, ενώ δεν το προσπαθούσα σχεδόν ποτέ, κατάφερα να του την περάσω κι εγώ κάτω από τα πόδια. “1-1” του λέω και γελάγαμε.

Δεν ήρθε πάντως στον Ολυμπιακό και μου είχε πει και ο Πέτρος Ξανθόπουλος στη δική του συνέντευξη ότι είχε φτάσει πολύ κοντά.

Ισχύει. Είχε σχεδόν συμφωνήσει. Εάν ερχόταν με την ποιότητα που είχε, θα είχε κι αυτός παίξει σε υψηλότερο επίπεδο, αλλά και ο Ολυμπιακός θα ήταν διαφορετικός. Αλλά κάποιος του είπε: “Δήμαρχος είσαι εδώ, που να πας στον Ολυμπιακό. Να γίνεις κλητήρας”; Και φοβήθηκε και δεν ήρθε.

Πες μου για το περίφημο “you fault”.

Παίζαμε με τον Παναθηναϊκό κόντρα στην Γιουβέντους. Ο Γιάννης ο Καλλιτζάκης, είχε κάνει δυο τρία δυνατά τάκλιν και επειδή έβρεχε κάνει ένα ακόμα στον Ιαν Ρας και πήρε και τον λάινσμαν μαζί. Πάει ο διαιτητής να του βγάλει την κάρτα και μπαίνω εγώ μπροστά και του λέω αυτό. Τον έπιασαν τα γέλια και τελικά δεν την έδωσε την κάρτα στον “Νίντζα”.

Το μαλλί βλέπω το διατηρείς ακόμα.

Άκου εγώ δεν είχα μαλλί επειδή ήταν μόδα. Ούτε επειδή είχα κάποιο στυλ όπως ο Κωφίδης ή ο Χατζηπαναγής. Εγώ το είχα από το Λαύριο.

Πάντα έτσι ήμουν. Βέβαια τώρα έχουν περάσει και τα χρόνια και δεν είναι το ίδιο. Με το μαλλί μου όμως έγιναν και ταινίες, όπως “ο Βαμβακούλος και η γκολάρα του”, ενώ και η Άννα Βίσση που είναι Παναθηναϊκός το είχε δει από μένα. Εμένα το στυλ μου είναι: “να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή από 5-6 άτομα”.

Ακόμα και στη Βουλή την έχουν πει αυτή τη φράση και υπουργοί, ακόμα και Πρωθυπουργός. Με έπαιζαν στα θέατρα. Κάποια πράγματα μου βγαίνουν πάνω στην συζήτηση. Είδες που σου είπα πριν για “καταρράκτη”; Τώρα εάν θέλεις να κάνεις εγχείρηση για “καταρράκτη” δεν χρειάζεται να πας ούτε στο γιατρό, ούτε στο νοσοκομείο. Πας στο “Γ. Καραϊσκάκης” ή φεύγεις και πας στη Μύκονο.

Λόγω της σχέσης σου με τον κ. Μαρινάκη, αυτά του τα λες;

Ο άνθρωπος τα βλέπει και μόνος του και στεναχωριέται. Ο Ολυμπιακός θα φτιαχτεί, είτε θέλουν κάποιοι ή όχι. Σε ένα μήνα θα είναι έτοιμος. Έχει πάρει αρκετούς παίκτες. Πιστεύω ότι ο προπονητής θα μπορέσει να δέσει την ομάδα.

Το πρωτάθλημα θα είναι πολύ δύσκολο. Η ΑΕΚ έχει ενισχυθεί. Το ίδιο και ο Παναθηναϊκός. Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει ανανέωση, αλλά άμα φτιάξει την άμυνά του θα είναι καλά. Δεν θα τελειώσει το πρωτάθλημα από τα Χριστούγεννά.

«Ο Βραζιλιάνος που ήρθε τώρα στον Ολυμπιακό είναι ο δεύτερος Μαρσέλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο πρώτος ήμουν εγώ!»

Τώρα ήρθε και ο Μαρσέλο.

Ο δεύτερος είναι. Πρώτος ήμουν και πάλι εγώ.

Δηλαδή;

Κάναμε πλάκα με τον Σαραβάκο ότι είμαστε ξένοι όταν παίζαμε στον Παναθηναϊκό και ο Μήτσος με φώναζε “Μαρσέλο”.

Δεν το πιστεύω.

Όχι σοβαρά στο λέω και αν τον συναντήσεις ρώτα τον.

Πάμε να κλείσουμε να μου πεις καμιά πλάκα που δεν έχει γίνει γνωστή, έτσι για επίλογο…

Όταν ήμουν στον Ιωνικό είχαν έρθει κάποιοι μαύροι παίκτες. Τους λέω τότε: “Καλώς τα παιδιά από το συνεργείο”. Τον Πίτσο θυμάμαι τον πήρα μια μέρα για καφέ. Αλλά φορούσε χρυσές αλυσίδες στο λαιμό και στα χέρια. “Μοσιμάνε δεν θα σε πάρω μαζί για να μην σε κλέψουν. Κάτσε στο αυτοκίνητο” του λέω.

Ε σε πληροφορώ ότι έμεινε μέσα στο αμάξι με 35 βαθμούς και έγινε μούσκεμα, για να μην του κλέψουν τις αλυσίδες. Κάναμε τέτοιες πλάκες, αλλά ταυτόχρονα ανοίξαμε και την πόρτα σε νέα παιδιά. Δουλέψαμε για τη νέα γενιά.

Τι εννοείς;

Κοίτα δεν θέλω να μιλάω για μένα, αλλά τότε ήμουν μπακ και έκανα 30-40 γκολ. Σήμερα δεν κάνει κανείς τέτοια πράγματα. Ο Γεωργάτος μετά από μένα έκανε κάποια πράγματα, αλλά δεν ήταν τόσο καλός αμυντικά. Εγώ ήμουν καλύτερος αμυντικά. Τώρα δεν υπάρχουν μπακ και χαφ που κάνουν γκολ. Μόνο από τον σέντερ φορ θα τα περιμένουμε όλα; Ο Μασούρας για παράδειγμα, έχει δουλέψει πολύ σκληρά το παιδί και έχει καταφέρει να κάνει κάποια πράγματα και δικαιούται τις ευκαιρίες που έχει πάρει.

«Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ»

Πες μου για ξένους παίκτες που σου έχουν μείνει στην μνήμη.

Παικταράδες πολλοί. Πρώτα πρώτα Νόιμαν. Σέστιτς, Νοβοσέλατς, Ρόρμπαχ, Ζάετς. Όταν μπορούσαν οι ελληνικές ομάδες να πάρουν 2-3 ξένους, φέρναμε καλούς παίκτες.

Ωραία για το τέλος θέλω να μου πεις, επειδή έχεις παίξει και στους δύο. Ποιες είναι οι διαφορές Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού;

Θα σου πω σε σχέση και με την ΑΕΚ. Στην πίεση. Τι εννοώ. Όταν ο Ολυμπιακός δεν πάει καλά, μπορεί το γήπεδο να είναι γεμάτο. Στην ΑΕΚ και στον Παναθηναϊκό δεν θα πάει ο κόσμος. Στον Ολυμπιακό όμως θα πάει, έστω και για να βρίσει. Αυτό όμως δείχνει ότι είναι κοντά στην ομάδα. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News