Νόβακ Τζόκοβιτς: Αφοριστής ετών 35

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, στο κυνήγι του 21ου Major της καριέρας του, κλείνει τα 35 του στις 22 Μαΐου 2022. Δεν κάθεται ήσυχος απέναντι στην αριστοκρατία του τένις ούτε αποδέχεται ότι ο θαυμασμός προς το πρόσωπό του είναι λειψός. 
 
Αν και είναι αδόκιμο να παρακάμπτονται τα 20 Major που έχει ήδη κατακτήσει, με την προοπτική για περισσότερα, ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που στις 22 Μαΐου 1987 είδε το πρώτο φως του κόσμου στο Βελιγράδι, η συνεισφορά του στο τένις είναι λίγο πιο ανθρώπινή, αν και ενδεχομένως αντιφατική για τη φύση του σπορ ή, εν πάση περιπτώσει, αυτή που λογίζεται ως τέτοια και που κατά κύριο λόγο παλιοί θαυμαστές του παιχνιδιού θέλουν να κρατήσουν άμικτη. 
Το κίνητρο, αν και ενδεχομένως αθώο και ρομαντικό, δεν γίνεται παρά να συνάδει με μια ελαφριά άρνηση για το πολυπολιτισμικό. Το τένις εξ υπαρχής ήταν ένα αριστοκρατικό σπορ -και αυτό σημαίνει ότι οι ψίθυροι κουτσομπολιού προτιμώνταν από τις κραυγές αγανάκτησης. Η ανθρώπινη συμπεριφορά έπρεπε να διατηρείται σε συγκεκριμένο επίπεδο, ως εκεί που οι σφυγμοί δεν θα οχλούσαν το φαίνεσαι, και ό,τι άκομψο ήταν χρηστόν να  αποκρύπτεται μέχρι να περάσει η μπόρα και, εν τέλει, να παρακάμπτεται. Και σε αυτό, όμως, υπήρχε συγκεκριμένη λεπτότητα και το αφήγημα ανά περιπτώσεις ήταν διαφορετικό. 
 
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που οι δύο πιο αγαπητοί τενίστες στην Ιστορία του σπορ, ο Μπιόρν Μποργκ και ο Ρότζερ Φέντερερ, επεδείκνυαν (και επιδεικνύει) αβρότητα στη συμπεριφορά και δεν ασχολούνταν με τα επιμέρους στοιχεία του παιχνιδιού, είτε αυτά αφορούσαν στο οργανωτικό κομμάτι είτε στις ατασθαλίες των αξιωματούχων του. 
 
 

Έλα να μετρηθούμε

Ο Τζόκοβιτς, από τη μεριά του, δεν βρέθηκε στη θέση του αντάρτη από ιδιοσυγκρασία, παρ’ όλο που οι σλαβικές και βαλκανικές καταβολές του, ένας ωραίος συνδυασμός και στο αθλητικό πεδίο, σίγουρα βοηθούν εφ’ όσον υπάρχει η διάθεση. Ο βασικός λόγος -και έχει αναφερθεί ξανά- είναι η γενική ασέβεια του κόσμου προς το πρόσωπό του, την οποία πιθανότατα ο Σέρβος θεωρεί υποκινούμενη. Μάτια έχει και βλέπει πως ούτε στο ελάχιστο αγγίζει τον κόσμο με τον τρόπο που το έκαναν ο Φέντερερ πρωτίστως και ο Ράφα Ναδάλ δευτερευόντως. Ο τελευταίος πιθανότατα αισθάνθηκε, σε κάποια… νανομορφή, το ίδιο αίσθημα με την καθολική αποδοχή που είχε και έχει ο Ελβετός, ωστόσο πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε πως δεν ήταν ενοχλητικό στο σημείο της αντίδρασης. 
 
Ο Τζόκοβιτς, όμως, που δεν πρόλαβε και λόγω ηλικίας να είναι δυναμικά παρών την εποχή της μεγάλης κόντρας τους (από τον Μάιο του 2005 έως τον Ιούνιο του 2007, διαπίστωσε από νωρίς ότι θα ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτός και οι νίκες του να επιφέρουν ένα θαυμασμό απτό, τον οποίο να μπορεί να γευτεί ως ο αγαπητός του κόσμου. 
 
Θα ήταν δύσκολο για οποιοδήποτε νούμερο ένα του κόσμου, πολλώ δε μάλλον για τον ίδιο τα διαστήματα που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος στο είδος του, να δεχθεί πως το αίτημα του Φέντερερ να δίνει όλα τα βραδινά παιχνίδια σε ένα Major θα γινόταν αποδεκτό εις βάρος του και ότι τα δύο ιερά τέρατα της εποχής του θα είχαν μια πιο συμβιβαστική συμπεριφορά στα θέματα που δεν τα αφορούσαν, όπως είναι, παραδείγματος χάρη, η αδιαφορία της παγκόσμιας ομοσπονδίας για τους τενίστες παγκόσμιας υποστάθμης, που προσπαθούν να μπουν στο τουρ. Δεν είναι θέσφατο ότι γι’ αυτόν το λόγο, ως πρόεδρος της ομοσπονδίας παικτών, διαμαρτυρήθηκε, πάντως από την άλλη μεριά δεν έγινε οτιδήποτε προκειμένου να διαφανεί αν το «καλόπιασμα» θα μπορούσε να αναχαιτίσει το συμπεριφορισιακό μοτίβο του, ακόμα και στην περίπτωση του εμβολιασμού. 
 
Αυτή είναι ένα άλλο, μεγάλο, βάσανο, το οποίο πάντως ο ίδιος αντιμετώπισε με στωικότητα, περηφάνια και εγωισμό. Οι μέρες πριν το Australian Open, στις αρχές του έτους, κύλησαν με το… κνούτο, με το οποίο τον χτυπούσε όλη η οικουμένη, και στη Σερβία, η οποία τον λατρεύει σε θρησκευτικό επίπεδο, έγιναν πορείες για τη χάρη του, στις οποίες παρουσιάστηκε σχεδόν ως ιερομάρτυρας. 
 
 

Η αντίσταση 

Για τον περίφημο «Νόλε», η προσωπική γνώμη έγινε το προϊόν της αντίστασής του απέναντι σε… όλους. Ωστόσο, διατήρησε το πεδίο του άθικτο και, παρ’ ότι προέβη σε… ατασθαλίες, όπως πλαστά έγγραφα, προκειμένου να παίξει στη Μελβούρνη, στην οποία άλλωστε είναι ο κυρίαρχος, καθώς εννιά από τα 20 Major του έχουν ηφθεί εκεί, δεν υποχώρησε στο γενικό πλαίσιο, το οποίο, κιόλας, μπορεί να λογίζεται ως στάση ζωής. Ο Τζόκοβιτς κράτησε τη θέση του και μπορεί να προκαλεί δέος το γεγονός ότι ενώ θα μπορούσε να προσπεράσει τον Φέντερερ και τον Ναδάλ σε κατακτήσεις, προτίμησε να κάνει ένα βήμα πίσω προκειμένου να υπερασπιστεί ό,τι ο ίδιος θεωρεί σωστό. 
 
Γιορτάζοντας τα 35 του πια, ο μόλις δεύτερος τενίστας στην Ιστορία που έχει κάνει Grand Slam κατακτώντας τέσσερα διαδοχικά τρόπαια -αν και όχι το Calendar Slam, που έχει πραγματοποιήσει δις ο Ροντ Λέιβερ, δηλαδή από το Wimbledon του 2015 έως το Roland Garros του 2016- προετοιμάζεται για τον κάματο των Παρισίων. Η Ιστορία τον έχει ήδη «γράψει» ως έναν από τους κορυφαίους της και ο καλύτερος όλων των εποχών στην επιστροφή από το σερβίς δεν έχει αφήσει στην άκρη την προοπτική να θεωρείται ο πρώτος των πρώτων, όταν όλα θα έχουν γίνει και θα έχουν ειπωθεί. Οι θαυμαστές του ήδη τον εκτιμούν ως τέτοιον και τον αγαπούν για τη λαϊκή διάσταση, τις γκριμάτσες και βέβαια τα σερβικά στοιχεία που «ανακοινώνονται» παντού στο πρόσωπό του. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News