Ο Μάνι Πακιάο υπήρξε πάντα μοναδικός στο είδος του

Ο κανόνας στο επαγγελματικό μποξ είναι ένας: Όσο σε πληρώνουν, μπαίνεις στο ρινγκ. Το ύψος του ποσού και ο αντίπαλος δεν είναι ήσσονος σημασίας, βεβαίως, αλλά αν έχεις προτάσεις σημαίνει ότι ενδεχομένως να πάρεις πολύ καλά λεφτά, ειδικά αν ο αγώνας που θα δώσεις εγείρει προοπτικές στο pay per view.

Ο Μάνι Πακιάο έχει παίξει τον πιο ακριβό αγώνα στην ιστορία του μποξ. Ο Μέιγουεδερ πήρε 223.000.000 λίρες και ο Φιλιππινέζος 122.000.000, ενώ το PPV ήταν απίθανο, αφού έδωσε στο HBO και το Showtime 333.000.000 λίρες. Ο αγώνας έγινε στις 2 Μαΐου του 2015 και ήταν από τους χειρότερους στην καριέρα του Πακιάο. Όπως πάντα, ο Φλόιντ σκότωσε το θέαμα. Ο Πακιάο δεν μπόρεσε να τον βρει. Τα κόντρα χτυπήματα του αήττητου Μέιγουεδερ, που τελειώσε την καριέρα του με 50-0, αν κάποιος μετρήσει τον αγώνα απέναντι στον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ, ήταν αρκετά για να του δώσουν τη νίκη με ομόφωνη απόφαση. Ο Πακιάο τότε ήταν 36 χρόνων και η λέξη «απόσυρση» δεν είχε ακουστεί.

Μετά το ξύλο που έφαγε το Σάββατο 21 Αυγούστου από τον Κουβανό Γιορντένις Ουγκάς, όμως, στην αρένα «T-Mobile» της Νεβάδα, για τον παγκόσμιο τίτλο της WBA στην κατηγορία welterweight, ο Πακιάο, που στις 17 Δεκεμβρίου θα κλείσει τα 43, απάντησε σοβαρά στην ερώτηση αν σκέφτεται να σταματήσει το μποξ. «Είναι 60-40», είπε, φορώντας τα γυαλιά ηλίου του και σημαδεμένος στο πρόσωπο. Ένας κατακόκκινος κύκλος στο μέτωπό του ήταν το πιο ενοχλητικό εμπόδιο για να συγκεντρωθείς στις ίδιες τις δηλώσεις του.

Ένας από τους πιο μεγάλους στην Ιστορία

Ο Μεσσίας των Φιλιππινών που περιπλανήθηκε στην έρημο

Ξέρεις πώς είναι να μην ανησυχείς για κάτι μέχρι να το ακούσεις. Ο Μάνι Πακιάο ήταν ένας από τους πιο μεγάλους στην ιστορία. Από το σπίτι του, στην Κιμπάουε, έφυγε στα 14 για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: Είδε τον πατέρα του να σκοτώνει το σκύλο τους και να τον τρώει. Μια τέτοια ιστορία είχε τις προδιαγραφές να φτιάξει έναν ισοβίτη ή ένα μυθικό μποξέρ. Ο Πακιάο έγινε το δεύτερο, ειδικά όταν βρήκε τον πνευματικό πατέρα του, Φρέντι Ρόουτς. Στα 61 του, ο Αμερικανός προπονητής πάσχει από τη νόσο Πάρκινσον. Αλλά πρόλαβε να χαρίσει στον κόσμο έναν από τους πιο ψυχαγωγικούς πυγμάχους που πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε ρινγκ.

Είναι σπάνιο, άλλωστε, όταν αγωνίζεται ο αθλητής να καταλαβαίνει ο θεατής ότι αγωνίζεται για μία χώρα. Στο ρινγκ οι ιστορίες γίνονται ανάγλυφες, αποκτούν σάρκα και οστά. Όταν ο Πακιάο τα έβαζε με τους Μεξικανούς, στη σειρά, ιδιαιτέρως στην τριλογία του με τον Έρικ Μοράλες και τις τέσσερις επικές αναμετρήσεις με τον Χουάν Μανουέλ Μάρκες, αναμετρήσεις οι οποίες είχαν ταραντινικό υπόβαθρο, μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί ότι σήκωνε στα χέρια του όλες τις Φιλιππίνες. Το αρχιπέλαγος στη νοτιοανατολική Ασία, με τα 7.107 νησιά και τη θέα στον Ειρηνικό Ωκεανό, ποτέ δεν λάτρεψε κάποιον περισσότερο από τον Πακιάο. Ο Μάνι θα μπορούσε να πει ότι «στη χώρα μου είμαι πιο διάσημος από τον Χριστό» και να μην είναι καν ύβρις, όπως λογίστηκε εκείνο που είχε πει ο Τζον Λένον στη συνέντευξη των Beatles στο περιοδικό «Time».

Δεν έχουν υπάρξει, εν ολίγοις, πολλά πράγματα που ο Πακιάο δεν έχει κάνει σε αυτήν τη χώρα -και για αυτήν: είναι ευεργέτης, ηθοποιός, μουσικός, γερουσιαστής, στη Βουλή των Αντιπροσώπων και, όπως είπε στη συνέντευξη μετά την ήττα από τον Ούγκας, σκέφτεται να βάλει υποψηφιότητα για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχει παίξει μπάσκετ στο πρωτάθλημα της χώρας. Είναι ευαγγελιστής Προτεστάντης και παρασυρμένος από τη θρησκεία σε τέτοιο βαθμό, που ένα σχόλιο για τους ομοφυλόφιλους το 2016 ανάγκασε τη NIKE να ακυρώσει τη μέχρι τότε συμφωνία μαζί του. Ήταν τότε που ο μάνατζέρ του, Μπομπ Άρουμ, δήλωσε ότι θα σταματούσε την καριέρα του για να βάλει υποψηφιότητα για γερουσιαστής. Που πήρε την εκδίκησή του από τον Τίμοθι Μπράντλεϊ.

Οι πιο ικανοποιητικές νίκες

Η προσποίηση στον Ρίκι Χάτον και το ξύλο στον Αντόνιο Μαργκαρίτο

Ο Πακιάο έχει τη δική του έδρα στον ιερό ναό του παγκόσμιου μποξ: είναι ο πρώτος πυγμάχος που έχει πάρει έξι παγκόσμιους τίτλους σε ισάριθμες διαφορετικές κατηγορίες. Ξεκινώντας από την κατηγορία μύγας, έφτασε μια ανάσα από το να αγωνιστεί για τα μεσαία βάρη. Απο τα flyweight στα super bantamweight, τα featherweight (κατηγορία φτερού), τα lightweight (ελαφρών βαρών), τα welterweight και τα super welterweight, ο «Πάκμαν» έγινε ένας από τους πλέον περιώνυμους πυγμάχους στην ιστορία σε αυτό που αποκαλείται pound for pound, δηλαδή με βάση τις αλλαγές στη ζυγαριά. Αρκετοί ειδικοί τον έχουν πάνω και από τον Φλόιντ, κυρίως για την αλεγκρία στο μποξ που παίζει.

Το ένστικτό του ήταν πάντα το κραταιό στοιχείο, αλλά μόνο έμοιαζε να βγαίνει αβίαστα. Υπάρχει ένα καταπληκτικό βίντεο, που προξενεί βαθιά ικανοποίηση. Είναι μοντάζ που φτιάχτηκε μετά τον αγώνα του με τον Ρίκι Χάτον, που το χάρισε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο στη welterweight. Έγινε στο «MGM Grand», εκεί που ο Τζορτζ Κλούνεϊ έκλεψε τον Άντι Γκαρσία, στη Νεβαδα.

Στις 2 Μαΐου του 2009, ακριβώς έξι χρόνια πριν τον αγώνα με τον Μέιγουέδερ, ο Χάτον έφαγε την προσποίηση την οποία είχε καταλάβει στο βίντεο. Δεξί χουκ, κατέβασμα για να αποφύγει τη γροθιά. Ο Πακιάο, έπειτα, τον έριξε νοκ άουτ, με ό,τι περιέγραψε ο Τζιμ Λάμπλεϊ ως το «κορυφαίο χτύπημα στη λαμπερή καριέρα του», ένα αριστερό χουκ που τον άφησε ακίνητο στη μέση του ρινγκ, μόλις στο δεύτερο γύρο. Ο Χάτον, η βρετανική ελπίδα στις πιο χαμηλές κατηγορίες βάρους, ουσιαστικά δεν επανήλθε, αφού είχε ήδη ηττηθεί από τον Φλόιντ Μέιγουεδερ.

Ενάμιση χρόνο μετά, οι αντικειμενικοί του μποξ χάρηκαν ακόμα περισσότερο, όταν έκανε ασήκωτο, δέρνοντας για 12 γύρους με την ίδια ένταση, τον Αντόνιο Μαργκαρίτο. Ο Μεξικανός είχε ήδη ευτελιστεί στον κόσμο του μποξ: όταν το τεχνικό επιτελείο του Σέιν Μόσλεϊ ανακάψε ότι έβαζε γύψο μέσα από τις γάζες στα χέρια του, ο Μιγκέλ Κότο, που είχε ηττηθεί από εκείνον, ανέστη: τον κατηγόρησε ότι με τον ίδιο τρόπο τον νίκησε και στο δικό τους αγώνα, στον 11ο γύρο με νοκ άουτ. Αυτός έγινε στις 26 Ιουλίου του 2008, έξι μήνες πριν το σημαδιακό ματς με τον Μόσλεϊ, ο οποίος, δίχως ο Μαργκαρίτο να μπορεί να τον πονέσει με τους γύψους στα χέρια, τον έβγαλε νοκ άουτ και 2,5 χρόνια πριν την αναμέτρηση με τον Πακιάο, αλλά η ένταση παρέμενε υπόκωφη.

Ο «τίγρης της Τιχουάνα» ήταν ξεδοντιάρης. Όταν είπε ότι θα άφηνε μούσι για την αναμέτρηση, ο Πακιάο απάντησε, «άστο, για να μου χρησιμεύει ως στόχος». Το τέλος ήταν ένας θρίαμβος για τον Φιλιππινέζο, που πήρε τον τίτλο της super welterweight.

Τους αντιμετώπισε όλους

Δεν δίστασε να αγωνιστεί με οποιονδήποτε

Αν, τελικά, βάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος στη χώρα του, η λαμπρή καριέρα του στο μποξ θα είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι θα έχει φτάσει στο τέλος της. Πολλοί μποξέρ είναι αμετανόητοι: όταν ο Ρόι Τζόουνς αντιμετώπισε τον Μάικ Τάισον στον αγώνα των παλαιμάχων, ήταν ακόμη εν ενεργεία, στα 50 του. Ο κόσμος που τον λάτρεψε φοβάται κάθε φορά που μπαίνει στο ρινγκ. Για το 42χρονο Μάνι, όμως, ακόμη δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Ο αγώνας του με τον Ουγκάς ήταν ο πρώτος ύστερα από δύο χρόνια: είχε κλείσει τα 40 και πήγαινε προς τα 41 όταν αντιμετώπισε, με έξι μήνες διαφορά, Ιανουάριο με Ιούλιο, τον Άντριεν Μπρόνερ (έναν τίμιο πυγμάχο, ο οποίος επίσης προς τέρψη των θαυμαστών του μποξ είχε ηττηθεί από τον Αργεντινό Μάρκος Μαϊντάνα για την πρώτη ήττα της καριέρας του, τον Δεκέμβριο του 2013) και τον αήττητο Κιθ Θέρμαν, και τους νίκησε αμφότερους.

Συνολικά, ο Πακιάο δεν κρύφτηκε ποτέ: οι 72 αγώνες που έχει ήδη δώσει στο επαγγελματικό μποξ, 22 περισσότεροι από εκείνους του επιλεκτικού Μεϊγουέδερ, δείχνουν ότι ποτέ δεν διάλεξε αντίπαλο. Αγωνίστηκε απέναντι σε όλους: δις με τον Χουάν Αντόνιο Μπαρέρα, τέσσερις φορές με τον Μάρκες (με δύο νίκες και μία ισοπαλία πριν το αδυσώπητο δεξιό χουκ του Μεξικανού που τον έβγαλε για πρώτη φορά νοκ άουτ, στις 8 Δεκεμβρίου του 2012, όταν η από το 1999 σύζυγός του, Γιάνκι Γιαμόρα, επίσης πολιτικός και μητέρα των πέντε παιδιών του, προσπάθησε να μπει στο ρινγκ), τρεις με τον Μοράλες -με την ήττα του στο πρώτο ματς να δίνει το έναυσμα στον Φρέντι Ρόουτς ώστε να φτιάξει το δεξί χέρι του-, αναμετρήθηκε με τον Όσκαρ ντε λα Χόγια, τον Μπράντλεϊ δις, τον Μπράντον Ρίος, τον Λεχνοχονόλο Λεντουάμπα, στον αγώνα που τον έβαλε στο χάρτη, στις 23 Ιουνίου του 2001 (!), τον Χόρχε Σολίς, τον Μιγκέλ Κότο, τον Τζόσουα Κλότι, τον Μόσλεϊ, τον Τζέσι Βάργκας. Όποιος υπήρχε, τον δοκίμασε.

Αν αυτή η εικόνα του Πακιάο, που από σπανίως ως ποτέ έμπαινε σε αντεγκλήσεις και προσβολές πριν από μία αναμέτρηση, ίσως για να δείχνει στο μεγαλόστομο αντίπαλό του πως αυτά που λέει τα κρατάει, για να τον δείρει στο ρινγκ, με τα αίματα στο πρόσωπο και τα γυαλιά ηλίου να προστατεύουν τα πρησμένα μάτια του, ήταν η τελευταία του ως μποξέρ, τότε ένας αληθινός μύθος κρεμάει τα γάντια του. Ο Μεσσίας ενός ολόκληρου έθνους και ένας από τους πιο ψυχαγωγικούς πυγμάχους των καιρών μας, ίσως και όλων των εποχών.