Αντ. Καρπετόπουλος: L'hymne a l'amour, κι όποιος γουστάρει...

Έβρεχε πολύ στο Παρίσι στην διάρκεια της τελετής έναρξης, τόσο πολύ που σύμφωνα με τους ανταποκριτές αρκετοί από τους επίσημους έφυγαν χωρίς να περιμένουν το μεγάλο φινάλε της στο Τροκαντερό. Κάπου πήρε το μάτι μου στον ξένο Τύπο πως αυτό που παρακολουθήσαμε υπήρξε το πιο μεγάλο σε διάρκεια Dancing in The Rain της ιστορίας χωρίς μάλιστα εφέ.

Ο ήλιος, που έπρεπε να υπάρχει στο πρώτο μέρος της τελετής κομμάτι έλειψε και η βροχή ζόρισε το δεύτερο μέρος όταν το σκοτάδι έπρεπε να λαμπρύνει από τα φωτορυθμικά και τα λέιζερ. Δεν έλειψαν και τα μεγάλα λάθη: το μεγαλύτερο ότι η Ολυμπιακή Σημαία τοποθετήθηκε ανάποδα – το πρόσεξαν μάλλον λίγοι, αλλά συνέβη. Όμως εν τέλει όλα αυτά είχαν μικρή σημασία. Η βροχή έκανε τις προσπάθειες των χορευτών πιο εντυπωσιακές. Βγήκε στην επιφάνεια χάρη σε αυτή ο απαράμιλλος γαλλικός επαγγελματισμός:

η Τέχνη θέλει εκτός από τρόπο και κόπο και η βροχή έκανε τον κόπο όλων ακόμα περισσότερο αξιοσέβαστο. Στο τέλος οι Γάλλοι πέτυχαν αυτό που ήταν ο βασικός σκοπός τους: να δείξουν στον κόσμο κάτι που δεν έχει ξαναδεί και που δύσκολα θα ξαναδεί. Μια σπάνια ανατροπή των δεδομένων όσων ξέραμε, ένα νεωτεριστικό παραμύθι αφιερωμένο περισσότερο στην πόλη που φιλοξενεί τους Αγώνες, παρά στους ίδιους τους Αγώνες. Σε τελική ανάλυση όταν έχεις τον Σηκουάνα, τον Πύργο του Αϊφελ, την Παναγία των Παρισίων, τον Πολ Βερλαίν, τον Ζινεντίν Ζιντάν, την Ζιζι Ζενμέρ, την Σελίν Ντιόν, τον Κρίστιαν Ντιόρ και άλλα πολλά και άλλους πολλούς την βροχή μπορείς κι αυτή να την κάνεις μέρος των δρώμενων – ίσως τελικά έπρεπε και να βρέχει.

Θέαμα για τηλεθεατές

Οι Γάλλοι είχαν μια πρωτοποριακή ιδέα: να βγάλουν την γιορτή της έναρξης από ένα Στάδιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τι συνεπάγεται; Πρώτα από όλα ότι δεν θα προέκυπτε ένα θέαμα για θεατές σταδίου, που παρακολουθούν όσα συμβαίνουν μπροστά τους σε ένα αγωνιστικό χώρο που μεταμορφώνεται σε σκηνή χωρίς να χρειάζονται επεξηγήσεις.

Αυτή τη φορά κανείς από τους 300 χιλιάδες παρευρισκόμενους δεν μπορούσε να δει όλη την τελετή – ούτε καν ο πρόεδρος Μακρόν, οικοδεσπότης της οικουμένης. Ολοι μπορούσαν να δουν απλά το μέρος των δρώμενων που διαδραματίζονταν μπροστά τους: ο σκηνοθέτης τους κολάκευε με την ιδέα ότι αυτό το βλέπουν μόνο αυτοί αποκλειστικά. Κι αυτοί ωστόσο δεν μπορούσαν να δουν παρά μόνο από γιγαντοοθώνες τα εμβόλιμα βίντεο – όλα εντυπωσιακά. Αυτή τη φορά – και για πρώτη φορά – η τελετή ήταν αφιερωμένη στο ένα δισεκατομμύριο των τηλεθεατών που την παρακολούθησε.

Αλλά το τηλεοπτικό πρόγραμμα, και μάλιστα ένα τέτοιο τηλεοπτικό πρόγραμμα, χρειάζεται αφήγηση και επεξήγηση κι όταν από τους τηλεσχολιαστές ακούς για τους σημαιοφόρους των αποστολών που δεν βλέπεις και μια σειρά από γενικότητες περί διαφορετικότητας το πρόγραμμα γίνεται δύσκολο να το χαρείς. Αλλά για το αν η τελετή έναρξης μεταδόθηκε από την ΕΡΤ σαν τελετή έναρξης της Γιουροβίζιον από κάποιους που θα ήθελαν να κάνουν ρεπορτάζ για αγροτικές κινητοποιήσεις, για αυτό δεν φταίνε οι Γάλλοι.

Διαβάστε τη συνέχεια

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News