Συνέντευξη Σοφία Σακοράφα: «Με τη Βερούλη ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι» - Γιατί δεν πήρε πριμ, άδεια ΠΡΟ-ΠΟ, ταξί

Συνέντευξη Σοφία Σακοράφα: «Με τη Βερούλη ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι» – Γιατί δεν πήρε πριμ, άδεια ΠΡΟ-ΠΟ, ταξί | Στίβος

Η Σοφία Σακοράφα επέβαλε την παρουσία της στα ελληνικά δρώμενα το 1982 όταν στις 26 Σεπτεμβρίου στα Χανιά της Κρήτης έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κατέρριπτε παγκόσμιο ρεκόρ στον κλασικό αθλητισμό. Περίπου δυόμιση εβδομάδες νωρίτερα είχε κατακτήσει στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, το χάλκινο μετάλλιο στον ακοντισμό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, σε έναν αγώνα όπου είχε κερδίσει μια άλλη Ελληνίδα, η Άννα Βερούλη.

Photo Credits: Eurokinissi | Γιάννης Παναγόπουλος

Ο καθημερινός αγώνας για την πρωτοκαθεδρία, η δική της δυναμική παρουσία και το ανήσυχο πνεύμα της δεν γέννησαν εκείνη την πρώτη περίοδο της μεταπολίτευσης και της Αλλαγής απλά μια μεγάλη πρωταθλήτρια, αλλά και μια ισχυρή προσωπικότητα που δραστηριοποιήθηκε στη συνέχεια στην πολιτική σκηνή και την έφερε εσχάτως στο τιμόνι της αρχαιότερης αθλητικής ομοσπονδίας της Ελλάδας, τον ΣΕΓΑΣ.

Μια συνέντευξη με την Σοφία Σακοράφα είναι πάντα ενδιαφέρουσα, γιατί, παρά το πολιτικό της υπόβαθρο, δεν διστάζει να καταθέσει τη γνώμη της σε οποιοδήποτε θέμα τεθεί. Και είναι πολλά τα θέματα που μπορείς να συζητήσεις μαζί της…

 

Καμία πρόβλεψη για πριμ για το παγκόσμιο ρεκόρ και το ευρωπαϊκό μετάλλιο! 

Πέρα από το παγκόσμιο ρεκόρ και το ευρωπαϊκό μετάλλιο, σε μια εποχή που η Ελλάδα στερούνταν διεθνών επιτυχίων, η Σοφία Σακοράφα συμμετείχε σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, χωρίς να βρίσκεται σε ιδανική κατάσταση, ενώ έχασε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 1983 και πάλι λόγω τραυματισμού. 

Ποια είναι η εικόνα που έχει χαραχτεί βαθύτερα στη μνήμη της από την αθλητική σταδιοδρομία της; Της έχει μείνει κάποιο απωθημένο; 

«Η πορεία μου στον αθλητισμό είχε πολλές έντονες ή σημαντικές στιγμές, που χαράχτηκαν στη μνήμη και στην ψυχή μου. Όλα αυτά είναι πια κομμάτια του εαυτού μου.

Για παράδειγμα, ανεξίτηλα ίχνη αφήνουν και οι ήττες. Αυτές με πείσμωναν και με έκαναν πιο δυνατή για να προχωρήσω και να επιδιώκω πάντα το περισσότερο.

Ξεχωριστή στιγμή, οπωσδήποτε, ήταν το παγκόσμιο ρεκόρ. Όσο και αν θεωρούσα τότε πως μπορούσα να το πετύχω, το συναίσθημα της δικαίωσης των κόπων τόσων χρόνων, είναι πολύ δυνατό.

Απωθημένα; Όχι. Δεν θα μπορούσα να έχω. Έκανα την προσπάθειά μου και έκλεισε ένας κύκλος της ζωής μου με θετικό απολογισμό. Πάντως, ο προσωπικός μου απολογισμός θα ήταν για μένα ούτως ή άλλως θετικός, ακόμα και αν δεν είχα αυτού του επιπέδου την επιτυχία στον πρωταθλητισμό». 

Ποιο ήταν το πριμ της εποχής για μια αθλήτρια που πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ και κατέκτησε μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα;

«Για το παγκόσμιο ρεκόρ δεν υπήρχε και δεν πήρα κανένα πριμ!

Για τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες, μάλιστα, μέχρι τότε προβλέπονταν πριμ μόνο για τους άνδρες αθλητές! Τελικά, μετά την επιτυχία μας, υπήρξαν πιέσεις και τελικά είχα πάρει ένα πριμ. Ήταν, θυμάμαι, 150.00 δραχμές, δηλαδή περίπου 450 ευρώ, που τότε όμως ήταν ένα ποσό που αντιστοιχούσε περίπου σε τρεις μηνιαίους μισθούς.

Πρέπει, όμως, να πω ότι είχα την προσωπική επιλογή να μην κάνω ποτέ χρήση των προνομίων που προβλέπονταν τότε σε αναγνώριση των αθλητικών διακρίσεων, όπως άδεια ΠΡΟ-ΠΟ, άδεια ταξί και τέτοια πράγματα». 

Πόσο εύκολο και αποδεκτό από την κοινωνία της δεκαετίας του ’70 ήταν να βλέπει μια γυναίκα να αθλείται συστηματικά;

«Ευτυχώς, τα πράγματα άλλαξαν πολύ από τότε που ξεκίνησα εγώ τον αθλητισμό. Τότε δεν ήταν τόσο συνηθισμένο, και δεν ήταν και τόσο εύκολα αποδεκτό, ένα μικρό κορίτσι, 13-14 χρόνων να ξεκινήσει να πηγαίνει κάθε μέρα στο Στάδιο, στα Τρίκαλα, για να αθληθεί. Αυτό αφορά κυρίως στα κυρίαρχα πρότυπα για τη φύση και τον προορισμό της γυναίκας.

Με αυτή την αφορμή, πρέπει να πω ότι σκέφτηκα πολλές φορές από τότε πως οφείλω πολλά και στους γονείς μου, που δεν με απέτρεψαν ποτέ και με κανέναν τρόπο από αυτό που έβλεπαν ότι με ευχαριστεί. Αυτό έχει μεγάλη αξία. Θα μπορούσαν, ας πούμε, πέρα από την δεδομένη κοινωνική αντίληψη, να θέλουν τουλάχιστον να επιβάλουν την κλασική απόλυτη προτεραιότητα του σχολείου, που απαγορεύει άλλες ενασχολήσεις. Και μάλιστα, πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι δεν είχαν καθόλου τότε στο μυαλό τους την προοπτική μελλοντικών επιτυχιών ή διακρίσεων».

Με την Άννα Βερούλη συνθέσατε το πρώτο πανίσχυρο δίδυμο του ελληνικού αθλητισμού. Υπήρχε ωστόσο η αίσθηση εκείνη την εποχή, ότι μεταξύ σας υπόβοσκε ένας ανταγωνισμός. Ποια ήταν πραγματικά η σχέση που είχατε με την Άννα;

«Ανταγωνισμός όχι, τουλάχιστον με οποιαδήποτε αρνητική έννοια. Είχαμε την άμιλλα μέσα στους αγώνες, όμως, ταυτόχρονα, μια συναδελφική ή και φιλική σχέση μέσα στα στάδια. Απλώς δεν είχαμε άλλες συναναστροφές ή σχέσεις έξω από αυτά. Μάλλον επειδή ήμασταν αρκετά διαφορετικοί άνθρωποι».

Από τα στάδια στον πολιτικό στίβο

Μετά το «αντίο» στον Αθλητισμό, η Σοφία Σακοράφα ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά, ξεκινώντας από τον συνδυκαλισμό και την τοπική αυτοδιοίκηση. Εν συνεχεία εξελέγη βουλευτής ή ευρωβουλευτής, με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το ΣΥ.ΡΙΖ.Α και εσχάτως με το ΜέΡΑ 25.

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την πολιτική; Υπήρχε το «μικρόβιο» από παλιά ή το… κολλήαατε στην πορεία, μετά τις αθλητικές επιτυχίες;

«Νομίζω ότι αυτό είναι θέμα προσωπικής συγκρότησης. Θεωρούσα πάντα, από την πολύ νεαρή μου ηλικία, ότι έχουμε την υποχρέωση να παρακολουθούμε τη γίνεται γύρω μας και να συμμετέχουμε στα κοινά. Ότι έχουμε την υποχρέωση να είμαστε ενεργοί πολίτες. Αυτό άλλωστε ίσχυε και στην αρχαιοελληνική δημοκρατία.

Πάντως, ακόμα και από τα πρώτα μου βήματα σαν αθλήτρια, προσωπικά δεν έκρυψα ποτέ τις απόψεις μου και είχα πάντα ενεργό συμμετοχή, ακόμα και στο συνδικαλιστικό χώρο. Κατά σύμπτωση, μόλις προχθές, ένας φίλος μου μου έφερε ένα δημοσίευμα από το 1982, που έλεγα, τότε, ότι  ο αθλητής μπορεί και πρέπει να συμμετέχει στην πολιτική ζωή και να εκφράζει τις απόψεις του για τα κοινωνικά προβλήματα και για τα θέματα της Ειρήνης».

Ποιους στόχους θέσατε όταν ασχοληθήκατε πια ενεργά με την πολιτική; Υλοποιήθηκαν;

«Η ενασχόλησή μου με την ενεργό πολιτική ήρθε σαν φυσική συνέπεια όσων είπα προηγουμένως, σαν μια φυσική πορεία με διάφορες φάσεις. Από την καθημερινή πολιτική δράση του απλού πολίτη στο συνδικαλισμό, στην τοπική αυτοδιοίκηση και κατόπιν στις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες.

Η πολιτική μου δραστηριότητα έχει πάντα το ίδιο κίνητρο και την ίδια ουσία: να υπηρετώ τις αρχές μου και τα ιδανικά μου, με κύρια στόχευση στην κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική κυριαρχία.

Νομίζω δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ο καθένας ότι όλα τα τελευταία χρόνια, και ιδίως με τα μνημόνια, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτούς τους στόχους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε.

Δεν είμαι, πάντως, κάτι ιδιαίτερο. Είναι πολλοί οι άνθρωποι γύρω μας που ζουν με αυτόν τον τρόπο. Απλώς, οι ιδέες και οι αρχές μου καθορίζουν την πορεία της ζωής μου».

Επειδή έχουμε μάθει να κρίνουμε εύκολα χωρίς να γνωρίζουμε ή να μην ενδιαφερόμαστε για τις λεπτομέρειες, μπορείτε να εξηγήσετε τι ωθεί έναν πολιτικό να αλλάξει «στρατόπεδο» στην πορεία της πολιτικής του καριέρας;

«Με τον τρόπο που θέτετε το ερώτημα, θα σας απαντήσω: Αξία έχει η κρίση του πολίτη που και έχει ενδιαφερθεί και είναι πραγματικά ενημερωμένος. Αυτός, λοιπόν, ξέρει ότι εγώ δεν άλλαξα ποτέ «στρατόπεδο».

Όταν έχεις συστρατευθεί για συγκεκριμένους λόγους και με συγκεκριμένους στόχους και όλα αυτά την κρίσιμη ώρα πηγαίνουν στον κάδο των απορριμμάτων, έχεις την υποχρέωση να διαχωρίσεις τη θέση σου. Αλλιώς γίνεσαι συνένοχος σε απαράδεκτα πολιτικά παιχνίδια σε βάρος της χώρας σου, σε βάρος των συμπολιτών σου.

Ξέρετε, μπορεί να μην είναι εύκολο να υπηρετείς αρχές αλλά είμαι αποφασισμένη να το κάνω με κάθε κόστος. Αλλιώς δεν θα είχε κανένα νόημα η πολιτική παρουσία και δράση μας.

Δεν μου αρέσει να μιλάω με βαριές λέξεις, όπως προδοσίες, κωλοτούμπες ή ξεπουλήματα. Όμως, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι συνέπεια να συνεχίζεις να ακολουθείς τίτλους και σύμβολα που σηματοδοτούν πλέον ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή την ασυνέπεια και την έμπρακτη περιφρόνηση αρχών και δεσμεύσεων».

Η μάχη για την προεδρία του ΣΕΓΑΣ, ο Κεντέρης, η Κελεσίδου και το μέλλον του στίβου

Η Σοφία Σακοράφα κατάφερε να βγει νικήτρια από μια πολύ δύσκολη εκλογική μάχη, απέναντι σε μια άλλη μεγάλη Ελληνίδα πρωταθλήτρια, την Τασούλα Κελεσίδου, με την οποία εσχάτως συστρατεύτηκαν. Στο συμβούλιο εκλέχτηκαν πολλοί παλιοί πρωταθλητές, όπως ο Κώστας Κεντέρης που επανήλθε στα κοινά. Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος μάς μιλά για όλα αυτά, αλλά και για το μέλλον του ελληνικού κλασικού αθλητισμού;

Η εκλογική διαδικασία ήταν ψυχοφθόρα και κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Ποιο συγκεκριμένο στοιχείο θεωρείτε ότι έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο στη νίκη σας;

«Για να είμαι ειλικρινής, η εκλογική διαδικασία δεν ήταν και τόσο ψυχοφθόρα, όσο αυτά που αντιμετωπίσαμε για αρκετό καιρό μετά την εκλογή μας. Ένας εμμονικός πόλεμος χωρίς φραγμούς αλλά, ουσιαστικά, και χωρίς κανένα νόημα.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η εκλογή μας οφείλεται στο ότι δεν υποσχεθήκαμε διάφορα πράγματα που δεν θα μπορούμε να κάνουμε. Πιστεύω επίσης ότι η υποψηφιότητά μας σηματοδότησε ότι είναι πλέον όρος ζωής για τον ελληνικό αθλητισμό η ενότητα και η συστράτευση όλων των ανθρώπων του, όλων των υγιών δυνάμεων του χώρου».

Έχετε μαζί σας στο συμβούλιο τον Κώστα Κεντέρη, έναν τεράστιο αθλητή που χάρισε αξέχαστες στιγμές στους Έλληνες φιλάθλους. Ο Κώστας αποσύρθηκε από το χώρο το 2004, αλλά τον πείσατε να επιστρέψει. Πώς τα καταφέρατε και τι προσδοκάτε από τον αντιπρόεδρο Κώστα Κεντέρη;

«Το ζήτημα δεν είναι τι προσδοκώ εγώ από αυτόν, αλλά το τι πραγματικά ήδη προσφέρει ο Κώστας Κεντέρης, το οποίο και πρέπει να του αναγνωρισθεί.

Είναι πολύτιμη η προσφορά του στον τομέα της κύριας ευθύνης του, στον τομέα των χορηγιών και του υψηλού αθλητισμού. Αυτό είναι ένα κρίσιμο πεδίο, καταλυτικό για τη δραστηριότητα του ΣΕΓΑΣ, για να μπορούμε να καλύπτουμε τα κενά της υποχρηματοδότησης από την Πολιτεία.

Με την ευκαιρία, πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι η Πολιτεία πρέπει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στην θεσμική υποχρέωσή της για την χρηματοδότηση του ελληνικού αθλητισμού, για την κάλυψη των αναγκών του. Οι χορηγίες, κανονικά, πρέπει να υπάρχουν και να αναλώνονται μόνο για την υπέρβαση, για τους στόχους πέρα από τις βασικές ανάγκες».

Η Τασούλα Κελεσίδου, εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων του ελληνικού κλασικού αθλητισμού, βρέθηκε απέναντί σας εκλογικά, ωστόσο τη στηρίξατε για τη θέση του εκπροσώπου του ΣΕΓΑΣ στην ΕΟΕ. Πώς επετεύχθη αυτή η ιστορική συμφωνία;

«Εγώ δεν θα μιλούσα για “ιστορική συμφωνία”. Ούτως ή άλλως, τιμώ και σέβομαι την Τασούλα Κελεσίδου, σαν αθλήτρια, σαν άνθρωπο του στίβου, που έχει τη δική της μεγάλη παρουσία και προσφορά.

Η προεκλογική ή εκλογική μας αντιπαράθεση είχε πολλές φορές πτυχές που πραγματικά την αδικούσαν. Είπα και προηγουμένως ότι δεν έχουμε πολλά περιθώρια: Ο ελληνικός στίβος έχει ανάγκη από όλους τους ανθρώπους του, αυτούς που έχουν αποδείξει την πραγματική τους σχέση με αυτόν». 

Οι πρόεδροι που πέρασαν κατά καιρούς από την προεδρία έγραψε ο καθένας τη δική του ιστορία. Η Σοφία Σακοράφα τι σκοπεύει να αφήσει ως παρακαταθήκη στον ελληνικό στίβο, ούσα η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία της ομοσπονδίας;

«Βρισκόμαστε σε μια εντελώς οριακή φάση όσον αφορά στις υποδομές και τις εγκαταστάσεις. Οι αθλητές καταφέρνουν ό,τι καταφέρνουν μέσα σε πραγματικά απαράδεκτες συνθήκες.

Ο ελληνικός στίβος δεν έχει το δικό του “σπίτι”. Στον Άγιο Κοσμά μπαίνουν μπουλντόζες και δεν υπάρχει προπονητικό κέντρο. Το Κλειστό της Παιανίας είναι, ακόμα, μόνο μία υπόσχεση. Το Καυτανζόγλειο επισκευάζεται, για τα φιλοξενήσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα σε λίγες μέρες, στις 23 Ιουνίου.

Όπως ακριβώς παραχωρούνται αθλητικές εγκαταστάσεις σε αθλητικές ανώνυμες εταιρείες, π.χ. για 49 χρόνια, μπορεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο να γίνουν παραχωρήσεις και στη μεγαλύτερη και αρχαιότερη αθλητική Ομοσπονδία της χώρας. Και αυτό ζητάμε.

Ο πρώτος μας στόχος είναι αξιοπρέπεια για τους αθλητές, τους προπονητές και τα Σωματεία μας, παντού στην Ελλάδα. Να έχουν θεσμικά εξασφαλισμένη την επάρκεια υποδομών και μέσων για να μπορούν να αναπτύσσουν τη δραστηριότητά τους.

Είχαμε την ευκαιρία να θέσουμε τα ζωτικά προβλήματα του χώρου και σε ειδική σχετική συνάντηση με τον κ. Πρωθυπουργό, παρουσία και του Υφυπουργού Αθλητισμού. Είχαμε θετική ανταπόκριση, στην αναγνώριση των αναγκών αλλά και αντίστοιχες δεσμεύσεις. Οπότε, αναμένουμε». 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News