ΠΑΟΚ: Θλιβερή εικόνα στο δρόμο για τον τελικό…

Ο ΠΑΟΚ έχασε για τρίτη φορά μέσα στη σεζόν από τον Άρη, έφτασε τα 10 ματς χωρίς νίκη και εικόνα του σε γήπεδο και κερκίδα δεν μυρίζει… κύπελλο, αλλά μπαρούτι!

Ο ΠΑΟΚ, σε ένα ακόμα ντέρμπι με τον Άρη έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι, ηττημένος, προβληματισμένος αλλά και προβληματικός.

Ένας ΠΑΟΚ χωρίς αρχή, μέση, τέλος 

Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν αποκαρδιωτική. Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε απλά να υπάρχει στον αγωνιστικό χώρο. Δεν μπόρεσε να φτιάξει ούτε μια φάση που να προδίδει μια τακτική δομή, μια ορθολογική σκέψη, ένα μοτίβο, κάτι που να θυμίζει μια ομάδα που έχει δουλέψει κάτι. Μια ενδεκάδα ξεκούρδιστη, που έδειχνε πως προσπαθεί να βρει μια ατομική προσπάθεια για να πιαστεί από κάπου, αλλά δεν της έβγαινε το παραμικρό. Ο ΠΑΟΚ πήγε στο ημίχρονο ανακουφισμένος που ο Καμαρά έκανε κακό κοντρόλ στην προσπάθειά του να βρεθεί μόνος του απέναντι στον Πασχαλάκη.

Νούμερο για πονοκέφαλο   

Στο 52’ της αναμέτρησης, η Nova παρουσίασε σε κάρτα τον αριθμό λαθών των δυο ομάδων. Ο ΠΑΟΚ είχε καταφέρει να κάνει 42 λάθη. Είναι ένα λάθος κάθε 74 δευτερόλεπτα. Το βλέπεις το νούμερο και σε πιάνει πονοκέφαλος. Βασικά, σε πιάνει πονοκέφαλος αν έχεις δει το ματς, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Καθαρό μυαλό; Πουθενά. Φρεσκάδα; Ούτε κατ’ ελάχιστο. Ο ΠΑΟΚ δείχνει απορυθμισμένος, ξεζουμισμένος και αυτό δεν είναι κάτι που ούτε κρύβεται, ούτε και διορθώνεται σήμερα, αύριο. Ναι, υπάρχουν πολλές και κομβικές απουσίες. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες που αφορούν τον καταρτισμό της 11άδας, όχι της εικόνας που έχει αυτή.  

Το χάος μετά το γκολ του Καμαρά 

Το Άρης άνοιξε το σκορ στο 67’ με το πλασέ του Καμαρά και τα τέσσερα – πέντε λεπτά που ακολούθησαν ήταν ένα χάος! Η κερκίδα έβραζε εναντίον των παικτών, οι Μουργκ και Τέιλορ αντικαταστάθηκαν μέσα σε αποδοκιμασίες, κάποιοι παίκτες του ΠΑΟΚ μάλωναν μεταξύ τους, σε μια εικόνα πρωτόγνωρη για ομάδα Λουτσέσκου.  

Η μπάλα «καίει». Και τώρα, ποιος; 

Η κατάσταση μαρτυρούσε κάτι συγκεκριμένο. Η μπάλα άρχισε να «καίει». Άρχισε να είναι «βαριά». Και το ερώτημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απλό. Ποιος; Ποιος θα φωνάξει, θα εμψυχώσει, θα ενθαρρύνει, θα φωνάξει «εγώ» να ακουστεί ακόμα και το γήπεδο είναι γεμάτο, να τον καταλάβει ο αντίπαλος. Για να δούμε. Ο Κούρτιτς; Καθόλου καθαρό μυαλό. Ο Σβαμπ; Μπα. Ο Άκπομ; Μαχητής αλλά μέχρι εκεί. Ο Σάστρε; Ο Σοάρες; Ο Μιτρίτσα; Ο Σίντκλεϊ; ο Τσόλακ; Θα μου πείτε ότι λείπουν ο Κρέσπο, ο Βιεϊρίνια, ο Μπίσεσβαρ, ο Αουγκούστο. Ο μόνος που προσπάθησε κάποια στιγμή να νικήσει τον εκνευρισμό του και να το πάρει πάνω του ήταν ο Ζίβκοβιτς. Όμως ήταν απελπιστικά μόνος και χαμένος από τη συνεχόμενη γκρίνια στον Μπριχ…  

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News