Κώστας Τσιμίκας: Ο «Greek Scouser» της Λίβερπουλ στη λίστα με τα εξωφρενικά ελληνικά κατορθώματα

Ο Κώστας Τσιμίκας έβαλε το πέναλτι για να κατακτήσει η Λίβερπουλ το τρόπαιο του FA Cup και προετοιμάζεται για τον τελικό του Champions League απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, o Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο έστω και απερχόμενος πρωταθλητής του NBA, ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει παίξει σε τελικό Major και η Μαρία Σάκκαρη σε δύο διαδοχικούς ημιτελικούς. Πού βαδίζουμε κύριοι; 

Κάτωθι παρατίθενται πέντε απλές ειδήσεις.

*Έλληνας παίκτης του μπάσκετ κερδίζει δύο διαδοχικές χρονιές το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου στο NBA και μία το βραβείο του MVP των τελικών. Στο έκτο παιχνίδι κατακτά το δαχτυλίδι του πρωταθλητή σημειώνοντας 50 πόντους, που είναι οι περισσότεροι που έχει βάλει ποτέ παίκτης σε τελευταίο τελικό.

*Έλληνας τενίστας παίζει σε τελικό τουρνουά Major -και μάλιστα στο Roland Garros. Έχει παίξει ήδη σε άλλους δύο ημιτελικούς. Μετά τον πρώτο τελικό του, θα παίξει σε ακόμα έναν ημιτελικό. Φτάνει στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης. 

*Ελληνίδα τενίστρια παίζει σε δύο διαδοχικούς ημιτελικούς Major σε απόσταση δύο μηνών. Φτάνει στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης.

*Έλληνας ποδοσφαιριστής παίζει στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας για λογαριασμό μίας ομάδας η οποία βρίσκεται στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και έχει προκριθεί στον τελικό του Champions League. Με το δικό του πέναλτι, στη διαδικασία, η ομάδα του κατακτά το δεύτερο τρόπαιο της σεζόν.

*Έλληνας γκολφέρ τερματίζει στη δεύτερη θέση στο τουρνουά Masters της Ογκούστα. Μέχρι και τη 17η τρύπα είναι πρώτος στη βαθμολογία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σέλτικς – Μπακς: Τρέλανε τα κοντέρ ο Γιάννης και άγγιξε το τριπλ νταμπλ… σε ένα ημίχρονο!

Μία από αυτές τις ειδήσεις προφανώς δεν ισχύει, αλλά αν για εκατοστά του δευτερολέπτου ο αναγνώστης την πίστεψε, δεν συμβαίνει μόνο επειδή απλώς γράφτηκε, αλλά διότι είναι το ίδιο εξωφρενική με τις υπόλοιπες. Ο τύπος που θα έγραφε αυτές τις ειδήσεις πριν δέκα χρόνια, θα διαπίστωνε πως μια αντιπροσωπεία ψυχιατρικής κλινικής θα βρισκόταν έξω από το σπίτι του, 15 λεπτά μετά τη δημοσίευσή τους.

 

Η εικόνα του χειμώνα

Ας μην αφεθεί το μικρόβιο της σύγκρισης να παρεισφρήσει στη συζήτηση. Δεν υπάρχει αληθινός λόγος να ανακυκλώνεται η σημασία της μίας στιγμής εις βάρος μίας άλλης, αν και δεν είναι ακριβώς λάθος: ο άνθρωπος φτάνει αναπόφευκτα σε ένα συμπέρασμα για το ποια είναι πιο σημαντική, εξαρτάται από το γούστο του, αλλά και το να διευθετεί τέτοιου είδους ζητήματα, δηλαδή άκοστα, ακριβώς όπως τα θέματα της καθημερινότητάς του.

Οπότε το ασημένιο του Σπύρου Γιαννιώτη στα 10χλμ. ανοιχτής θάλασσας στο Ρίο, η κυριαρχία της Κατερίνας Στεφανίδης σε ένα φάσμα πέντε ετών, το ολυμπιακό back2back σε βάθρο του Λευτέρη Πετρούνια, το ασημένιο της Εθνικής Ανδρών και οι επιτυχίες του Μίλτου Τεντόγλου στους Ολυμπιακούς του Τόκιο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου δεν αμφισβητούνται.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Στέφανος Τσιτσιπάς: Ο αλύγιστος Τζόκοβιτς τον… έπιασε στον ύπνο

Η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις σπουδαίες στιγμές και σε εκείνες του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του Στέφανου Τσιτσιπά, της Μαρίας Σάκκαρη και, τελευταία, του Κώστα Τσιμίκα, βρίσκονται στην εποχή. Στο χρόνο που γίνονται. Εδώ πρόκειται για την εικόνα του χειμώνα, κάτι που στην Ελλάδα δεν ήταν προνόμιο. Ακόμα και στις πορείες των ελληνικών ομάδων σε όλα τα σπορ, από το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ ως το μπάσκετ και το πόλο, η ειδοποιός διαφορά είναι ότι απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό. Δηλαδή, ενώ ένα σύνολο ανθρώπων χαίρεται και «ψάχνεται» μέσα του για να θυμηθεί πότε άλλοτε ένιωσε τόσο χαρούμενο, ένα άλλο προσπαθεί να αποδομήσει όποια επιτυχία, υποτιμώντας τους αντιπάλους στο δρόμο προς την επιτυχία.

Εδώ, όμως, παρ’ ότι η αποδόμηση δεν αποφεύγεται, κάτι που δεν είναι μόνο φυσιολογικό, αλλά και υγιές, ο κανόνας είναι ο θαυμασμός. Ειδικά για όσους ασχολούνταν με το NBA και το παγκόσμιο τένις πολλά χρόνια πριν φτάσουν οι Έλληνες να παράγουν επιτυχίες, η αναμονή για να παρακολουθήσουν έναν ημιτελικό Αυστραλιανού Όπεν ή US Open με τον Τσιτσιπά και τη Σάκκαρη, η αγωνία για τον έκτο τελικό του NBA προκειμένου να δουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να σηκώνει τρόπαια, είναι πολύ ξεχωριστές καταστάσεις. Κι αυτό κυρίως επειδή, παρ’ όλο το ελληνικό στοιχείο, δεν ελλοχεύει αυτή η ανόητη εθνική περηφάνια, που στις μεγάλες διοργανώσεις του καλοκαιριού αναδύεται -και ορισμένες φορές οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές ομνύουν στην ύπαρξή της. Είναι το τέλος του δρόμου μίας σεζόν ή η μέση μερικών από τα πιο σημαντικά τουρνουά παγκοσμίως, κάτι που μπορεί να σε βρίσκει στη δουλειά ένα πρωί του Φεβρουαρίου ή ένα απόγευμα του Ιουνίου, πάντως εντυπώνεται στη μνήμη πολύ περισσότερο από μια στιγμή του Αυγούστου, που κάνει έναν αθλητή ήρωα για δύο μέρες, μόνο και μόνο για να επιστρέψει και να αντιμετωπίσει τις ίδιες, ελλιπείς, συνθήκες που βρίσκεται απέναντι σε κάθε χρόνο.

Αντιλαμβάνεται, βεβαίως, κάποιος τις διαφορές ανάμεσα σε έναν κολυμβητή που μπαίνει στον τελικό του αγωνίσματός του στους Ολυμπιακούς και σε έναν τενίστα που φτάνει στα προημιτελικά ενός Major. Ο πρώτος είναι τυχερός αν βρει δυο χορηγούς για διετή συνεργασία. Ο δεύτερος υπογράφει ισόβιες συμφωνίες και δεν εξασφαλίζει απλώς όλες τις προετοιμασίες του, αλλά ξέρει ότι θα έχει λαμβάνειν και αφού τελειώσει την καριέρα του. 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News