Eurolague Final Four: Γιουλ και Μίτσιτς, οι άνθρωποι των μεγάλων στιγμών και του Βελιγραδίου

Λευκή πόλη. Αυτό σημαίνει Βελιγράδι. Μπεόγκραντ, για την ακρίβεια. Στα σερβικά. Στη συμβολή του Σάβου και του Δούναβη διασταυρώνονται και οι φετινές πορείες των δύο συλλόγων με τις λευκές εμφανίσεις.

Της Ρεάλ, «μπλάνκος» άλλωστε (λευκοί) αποκαλούνται οι παίκτες της, και της Εφές. Από τη μία η πολυνίκης ομάδα της Ευρωλίγκας και συνεπέστερη στην κορυφογραμμή της στη σύγχρονη ιστορία, από την άλλη η καλύτερη της τελευταίας τετραετίας. Τρεις συναπτοί τελικοί, που θα ήταν σίγουρα τέσσερις αν είχε ολοκληρωθεί η προπέρσινη σεζόν (στην οποία πήγαινε τρένο) στο πρώτο διεθνές λοκντάουν.

Μαζί διασταυρώνονται και οι δρόμοι του Σέρχιο Γιουλ με τον Βασίλιε Μίτσιτς. Των αδιαμφισβήτητων ηγετών τους. Ηρωες των ημιτελικών, παρόντες αμφότεροι και στο προηγούμενο φάιναλ φορ στη σερβική πρωτεύουσα το 2018. Ετος-ορόσημο για τους Τούρκους, που είχαν τερματίσει τελευταίοι και με… διαφορά εκείνη τη σεζόν στη διοργάνωση. Πήραν όμως τον Μίτσιτς και άλλαξε το στάτους τους. Ο Γιουλ, αντιθέτως, σταδιακά έκτοτε (έχοντας να αντιμετωπίσει και τη φθορά του χρόνου) έχανε λεπτά και σημαντικότητα στο ροτέισιον. Σήμερα όμως που η αγαπημένη του ομάδα τον χρειάζεται όσο ποτέ, είναι εκεί.

Γιουλ… never walk alone

Εντάξει, δεν είναι το καλύτερο τάιμινγκ για τέτοιο λογοπαίγνιο, λίγες ημέρες πριν τον τελικό της Ρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη… Λίβερπουλ, αλλά ο Σέρχιο Γιουλ μόνο τον δικό του ύμνο δεν έχει αποκτήσει στη Ρεάλ. «Σημαία» της ομάδας από το 2007, τότε που αποκτήθηκε από την καταλανική Μανρέσα (έχοντάς την μόλις ανεβάσει στην ACB, αφήνοντας «παγωτό» στη δεύτερη κατηγορία την πρώτη της κανονικής περιόδου Καντάμπρια του Πάμπλο Λάσο!), στα 34 του πια έχει μία ακόμα πρόκληση. Μία από τις μεγαλύτερες της τεράστιας καριέρας του.

Γίνεται να κουβαλήσει την ομάδα σχεδόν μονάχος στο «1» για δεύτερη φορά μέσα σε 48 ώρες, λίγους μήνες προτού φυσήξει 35 κεράκια στη γενέθλια τούρτα; Κουβαλώντας χειρουργεία τα προηγούμενα χρόνια, παίζοντας σταθερά κάτω από 20 λεπτά τα τελευταία τέσσερα; Μερικές φορές, η θέληση καταργεί τη λογική. Δεν έφτανε που η «Βασίλισσα» της κατά γενική ομολογία κορυφαίας φροντ λάιν της Ευρωλίγκας, «δομήθηκε» προβληματικά στην περιφέρεια και έχει μία από τις πιο αδύναμες των τοπ συλλόγων, ήρθε και ο σχετικός αποδεκατισμός της.

Ο Κάρλος Αλοθέν έχει βγει εδώ και καιρό νοκ άουτ για το υπόλοιπο της σεζόν, ο Τομά Ερτέλ εξαιτίας ενός ακόμα πειθαρχικού παραπτώματος μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στα τέλη Μαρτίου τέθηκε (μαζί με τον Τρέι Τόμπκινς) εκτός ομάδας, προχθές στο πρώτο λεπτό του ημιτελικού χτύπησε στον αστράγαλο (και μπορεί να μην ξαναπαίξει φέτος) ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος! Μοναδικός… όρθιος «άσος», κι ας έχει παίξει μάλλον συχνότερα εσχάτως στο «2», ο Γιουλ (που η σωστή προφορά του επιθέτου είναι Γιούι) μπήκε μέσα, ίδρωσε για σχεδόν 30 λεπτά και στο δεύτερο ημίχρονο σήμανε την ανατροπή στο clasico με τον συνομήλικό του, Φαμπιάν Κοζέρ.

Είναι τυχερός που ο Γάλλος και τα άλλα «δυαροτριάρια» της παρέας του (Αμπάλδε, Χάνγκα, ακόμα και ο Ρούντι) μπορούν κατά συνθήκη να βοηθήσουν στο «1», μα φρόντισε κι ο ίδιος να βάλει την υπογραφή του στο 86-83 και το σταμάτημα στο σερί πέντε ηττών από την Μπαρτσελόνα: 15 πόντοι, με το κρισιμότερο καλάθι στα 22’’ για το 82-79 (δεδομένου ότι ακολούθησαν διαδοχικά φάουλ και παιχνίδι από τη γραμμή), από τρία ριμπάουντ και ασίστ, μόλις ένα λάθος.

?? Sergio Llull becames the 5th player to reach 3,500 total points in the #EuroLeague:

?? Vassilis Spanoulis 4,455 PTS
?? Juan Carlos Navarro 4,152
?? Nando De Colo 3,825
?? Georgios Printezis 3,599
?? Sergio Llull 3,504 ?

— Darius Garuolis (@DariusGaruolis) May 19, 2022

Τρίτη συναπτή μεγάλη εμφάνιση του πέμπτου σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας, μετά τη 17άρα και τη 18άρα (με 6 τελικές πάσες) στον δεύτερο και τον τρίτο προημιτελικό με τη Μακάμπι, η οποία «σκουπίστηκε» με συνοπτικές διαδικασίες από τη Ρεάλ. Την ίδια δηλαδή ομάδα που τερμάτισε τέταρτη στη ρέγκιουλαρ σίζον, με τέσσερις συνεχείς ήττες στις ισάριθμες τελευταίες αγωνιστικές! Μέχρι το Game 2 με τους Ισραηλινούς, ο Γιουλ σε 32 ευρωπαϊκές εμφανίσεις φέτος είχε μόλις 7,7 πόντους. Στα δύσκολα όμως πάντα βγαίνει μπροστά.

Το είχε κάνει ακόμα και το 2018, και τότε στη «Σταρκ Αρίνα» του Βελιγραδίου. Παρ’ ότι είχε χάσει σχεδόν όλη τη σεζόν με ρήξη αχιλλείου, γύρισε έγκαιρα και ήταν ο κορυφαίος και σε εκείνον τον ημιτελικό, ως ο πρώτος σκόρερ (με 16 π.) στο 92-83 επί της ΤΣΣΚΑ. Με άλλα πέντε ποντάκια στο 85-80 επί της Φενερμπαχτσέ (και διαιτητές τους Λουίτζι Λαμόνικα και Μπόρις Ρίζικ, όπως σήμερα!) είχε σηκώσει την κούπα. Την είχε σηκώσει και το 2015 στη Μαδρίτη, με 24 πόντους και 13 ασίστ (!) στο φάιναλ φορ, ήταν ο MVP της Ευρωλίγκας το 2017.

Στο δε Βελιγράδι έβαλε τους περισσότερους πόντους του φέτος: 20, σε αγώνα μάλιστα που έληξε με το χαμηλότατο 65-62 υπέρ του Ερυθρού Αστέρα στις 8 Μαρτίου. Ο ίδιος είχε 5/10 τρίποντα (με απόλυτη ευστοχία σε δίποντα και βολές), οι συμπαίκτες του 4/27… Ευελπιστεί σε μεγαλύτερη βοήθεια σε λίγες ώρες, ίσως και από τον Ερτέλ που μπορεί να πάρει άφεση αμαρτιών και να ριχτεί στη μάχη.

Γιατί το έβαλες, αγόρι μου;

Το έχει μάλλον το γήπεδο, να κρίνονται ημιτελικοί μεγάλων διοργανώσεων με τρελά τρίποντα. Στο Ευρωμπάσκετ του 2005 ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης που από το ίδιο σχεδόν σημείο είχε γράψει το 67-66 στο Ελλάδα-Γαλλία, με το κατά Βασίλη Σκουντή «βάλ’ το αγόρι μου». Η «Μπεογκράντσκα Αρίνα» έχει απλώς μετονομαστεί σήμερα σε «Σταρκ». Και, δεν θα το πιστέψετε, αλλά διαιτητής και σε εκείνο το ματς ήταν ο Ρίζικ!

O Nίκος Ζήσης είχε κάνει την πάσα, ο  Θοδωρής Παπαλουκάς είχε σαλπίσει νωρίτερα την ανατροπή, ο νεαρός Βασίλης Σπανούλης ήταν επίσης παρών. Δεκαεπτά χρόνια μετά, κατά σύμπτωση οι τρεις τους κάθονταν δίπλα-δίπλα στα επίσημα του συγκεκριμένου γηπέδου, όταν ο Βασίλιε Μίτσιτς ξέρανε τον Ολυμπιακό. Στο τελευταίο μάλιστα δευτερόλεπτο – όχι τρία πριν το τέλος, όπως είχε συμβεί με τον Διαμαντίδη, που αποτελεί (κατά δήλωσή του) το ίνδαλμά του!

Λίγο μπάσκετ το ξέρουν τα παιδιά αυτά… Και τι έχουν/έχουμε ζήσει σε αυτό το γήπεδο μαζί τους και χάρη σε αυτούς! ?? @nik683 @PapaloukasTheo #spanoulis #2005Belgrade pic.twitter.com/VHePMMo3qn

— Sofia Gialleli (@sofia1067) May 20, 2022

Στις εξέδρες βρίσκονταν βέβαια και δεκάδες συγγενείς και φίλοι του 28χρονου κόμπο γκαρντ. Ιδιων θέσεων παίκτης με τον Γιουλ, αλλά αρκετά νεαρότερος, ο Σέρβος της Εφές μοιράζεται με τον Ισπανό και την… απέχθεια να πάει στο ΝΒΑ, παρά τις πάμπολλες «οχλήσεις», αν δεν του εγγυηθούν χρόνο και ρόλο. Από δαύτους, άλλο τίποτα στην ομάδα του Εργκίν Αταμάν.

Εχει 30’ μέσο όρο στην τρέχουσα σεζόν και ήταν ο πρώτος σκόρερ της ρέγκιουλαρ σίζον με 18,1 πόντους, παρ’ ότι είναι και από τους καλύτερους πασέρ της Ευρωλίγκας (4,7 ασίστ). Στους «8» και το 3-1 επί της Αρμάνι παρά το μειονέκτημα έδρας, ανέβηκε στους 18,5. Στο 77-74 επί των «ερυθρολεύκων» σημείωσε 15, αλλά διαμόρφωσε το τελικό σκορ στην εκπνοή και ενώ η ομάδα του είχε μείνει επί 7 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα δίχως καλάθι, θυμίζοντας την αντίστοιχη εμπλοκή του… Ολυμπιακού στον τελικό του 1994 με την Μπανταλόνα.

Ηταν το έτος που ήρθε στον κόσμο ο Βάσα, όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά. Στο Κράλιεβο, έχοντας μεγαλώσει μετά στο Κοπαόνικ με το χιονοδρομικό κέντρο – εξ ου κι η αγάπη του για το σκι, η αδερφή του Νίνα μάλιστα είναι πρωταθλήτρια στο σνόουμπορντ, έχοντας συμμετάσχει και σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς. Ο Βασίλιε έκανε το δικό του σλάλομ ντριμπλάροντας με μια πορτοκαλί μπάλα γύρω από τον Τόμας Γουόκαπ και τον Σάσα Βεζένκοφ και απογοητεύοντας… άλλους Ολυμπιακούς. Τους 12.000 που είχαν κατακλύσει το γήπεδο της πόλης όπου μεγάλωσε… μπασκετικά.

ΟΚΚ, Ερυθρός Αστέρας, FMP Ζελέζνικ. Ολοι σύλλογοι του Βελιγραδίου. Σε αυτούς ανέπτυξε μικρός το ταλέντο του, στην επίσης τοπική Μέγκα Βιζούρα (μετέπειτα Μέγκα Μπάσκετ, σήμερα Μότσαρτ) ντεμπούταρε σε ανδρικό επίπεδο – κι ας ήταν 16 ετών. Σύλλογος ως γνωστόν του μεγαλοατζέντη Μίσκο Ραζνάτοβιτς, του οποίου παραμένει πελάτης. Στο Βελιγράδι και τον Αστέρα έπαιξε και τη σεζόν 2015-16, ως δανεικός από την Μπάγερν και δίχως επιτυχία. Επρεπε προ πενταετίας να πάει στη Ζαλγκίρις ώστε να αλλάξει στάτους και να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες της διοργάνωσης.

Βασικά, ο καλύτερος πέρυσι. ΜVP της διοργάνωσης (και του φάιναλ φορ), με μοναδικό άλλον τέτοιο που θα δούμε σήμερα στον τελικό, τον… Γιουλ. Και η παρέα του Μίτσιτς δεινοπάθησε στην κανονική περίοδο, παραμένοντας επί μακρόν εκτός ζώνης πλέι οφ και τερματίζοντας έκτη, προτού ανάψει τις μηχανές όταν έπρεπε.

Ο γκαρντ που τσεπώνει 3,1 εκατομμύρια ευρώ ετησίως και με τον Σέιν Λάρκιν των 3,2 συνθέτει το κορυφαίο περιφερειακό δίδυμο των ευρωπαϊκών γηπέδων, φλέρταρε αθόρυβα με τριπλ νταμπλ κόντρα στον Ολυμπιακό. Κατέβασε 6 ριμπάουντ και μοίρασε 9 ασίστ, συνεχίζοντας τις καταπληκτικές εμφανίσεις του σε φάιναλ φορ. Πέρυσι ήταν ο πολυτιμότερος στην Κολωνία με δυο 25άρες και 11 τελικές πάσες, το 2019 είχε ξεπαστρέψει τη Φενερμπαχτσέ στον ημιτελικό επίσης με 25άρα (προτού μείνει στους 10 με 5 ασίστ στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ)!

Πρώτη του τέτοια συμμετοχή ήταν, όπως αναφέρθηκε, το 2018. Στο Βελιγράδι και τότε, στην επιστροφή της Ζαλγκίρις σε φάιναλ φορ ύστερα από 19 έτη. Αναπληρωματικός του Κέβιν Πάνγκος, είχε 5 πόντους και 4 ασίστ στην ήττα 76-67 από τη Φενέρ του Κώστα Σλούκα (14-3) – και κατέγραψε 15-4-4 στην επικράτηση επί της ΤΣΣΚΑ στον μικρό τελικό. Προχθές χαμογέλασε ο ίδιος και άφησε πικραμένο τον Ελληνα γκαρντ. Σήμερα θέλει να χαλογελάσει ξανά και να στεναχωρήσει τον Γιουλ, που είχε σηκώσει το τρόπαιο στον τελικό κόντρα στη Φενέρ.

 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Με Γιουλ ή Κοζέρ, απλά η πιο βαριά φανέλα της Ευρώπης

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΕΦΕΣ: Το επικό τρίποντο του Μίσιτς που εκτέλεσε σε μηδέν χρόνο τους «ερυθρόλευκους»

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News