Αβραάμ Παπαδόπουλος: Η δικαιοσύνη με τη νέα μέρα του στον Ολυμπιακό

Μπορεί η είδηση της αποχώρησης του Αβραάμ Παπαδόπουλου, ο οποίος ακολούθησε την ομάδα στη φετινή προετοιμασία, και της ταυτόχρονης πρόσληψής του ως γενικού αρχηγού του Ολυμπιακού να είχε την αίσθηση του υπερεπείγοντος, εξαιτίας κυρίως των προπονητικών εξελίξεων, πάντως η απόφαση ήταν ειλημμένη από καιρό και προφανώς δεν προέκυψε ύστερα από μια έκτακτη γενική συνέλευση.

Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη, που αναφερόταν και στο γνώριμο πολιτικό σλόγκαν, για έναν ποδοσφαιριστή που έπαιξε στην πιο δύσκολη ομάδα στην Ελλάδα για 11 σεζόν σε ό,τι αφορά τη θέση του κεντρικού αμυντικού και δεν προκάλεσε ποτέ μα ποτέ με τη συμπεριφορά του. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα ημέτερα, μια και το όνομά του ήταν ανάμεσα σε εκείνα που εμπλέχθηκαν στο σκάνδαλο Koriopolis, δηλαδή για στημένα παιχνίδια, και λόγω του οποίου τιμωρήθηκε με 30 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή για παράνομο στοίχημα κατ’ εξακολούθηση.

Η τιμωρία ανακοινώθηκε το 2018, αλλά αλίμονο αν αντανακλά στην προσωπικότητα του Αβραάμ, ο οποίος στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου υπήρξε κύριος, με αποτέλεσμα να αποβληθεί μόλις τέσσερις φορές αυτά τα 11 χρόνια με τον Ολυμπιακό. Ήταν αθόρυβος και υφίστατο αγόγγυστα το μαρτύριο που πολλοί αμυντικοί με τα ερυθρόλευκα βιώνουν, δηλαδή να παίζει ψηλά στην άμυνα ειδικά στα παιχνίδια της Super League, αφού στη συντριπτική πλειονότητα των παιχνιδιών οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν κατοχή.

Ο Αβραάμ, που με τον Ολυμπιακό έπαιξε συνολικά 211 παιχνίδια και σημείωσε 6 γκολ, εξαιρετικά σημαντικά τα περισσότερα, περιπλανήθηκε στον κόσμο κυριολεκτικά, διότι μετά το 2014 έπαιξε στην Τραμπζονσπόρ της Τουρκίας, τη Σαγκάη Σενχουά της Κίνας, την Τζούμπιλο Ιουάτα της Ιαπωνίας και την Μπρισμπέιν Ρόουρ της Αυστραλίας πριν επιστρέψει στους «ερυθρόλευκους» ύστερα από τέσσερα χρόνια, δηλαδή το 2018, όταν και γύρισε με τον προφανή στόχο να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα και να απορροφηθεί στο κλαμπ, προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως σεβαστός βετεράνος.

Είναι προφανές ότι, ακόμη, ο Ολυμπιακός παρέχει τη δυνατότητα στους παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα του και από τον οργανισμό έχει εκτιμηθεί τόσο η εργασιακή ηθική τους όσο και, κυρίως, η έλλειψη λαϊκισμού, να μπορούν να σκέφτονται πως το κλαμπ θα τους δώσει το διάβημα ώστε να μην ανησυχούν για το επόμενο βήμα τους, έξω από τα γήπεδα.

Όπως συνέβη στην περίπτωση του Βασίλη Τοροσίδη, που σταμάτησε το ποδόσφαιρο για να γίνει τεχνικός διευθυντής, του Αριέλ Ιμπαγάσα, που έγινε προπονητής στη δεύτερη ομάδα, του Κριστιάν Καρεμπέ και άλλων που δεν βρίσκονται στο σύλλογο, ακόμα και του Ματιέ Βαλμπουένα, ο οποίος ανανέωσε τον προηγούμενο Μάρτιο το συμβόλαιό του και κατέστησε σαφές ότι θέλει να είναι μέρος του οργανισμού στο επόμενο βήμα της ζωής του, ο Ολυμπιακός δημιουργεί μια βεβαιότητα ότι μπορεί να αξιοποιεί ποδοσφαιριστές που λογίζονται ως μέρη της Ιστορίας του.

Σταράτα λόγια για τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό

Στην περίπτωση της σχέσης του Αβραάμ Παπαδόπουλου με τον Ολυμπιακό, όλα ήταν απλά. Όταν ο Άρης, η ομάδα στην οποία ανδρώθηκε, θέλησε να ανεβάσει την τιμή του το καλοκαίρι του 2008, ακούγοντας προσφορές από όλους, ο τότε 23χρονος διεθνής αμυντικός στύλωσε τα πόδια και διεμήνυσε στους διοικούντες τω Άρη ότι θα ήταν διατεθειμένος να καθίσει ακόμα ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να φύγει ως ελεύθερος για τον Πειραιά. Αυτό, μάλιστα, έγινε την τέταρτη επέτειο από την κατάκτηση του Euro, δηλαδή στις 4 Ιουλίου.

Ο Αβραάμ δεν ήθελε να παίξει οπουδήποτε αλλού και αυτό το κατέστησε σαφές στους «κίτρινους», αλλά κυρίως, με την «ερυθρόλευκη» παρουσία του και το σεβασμό που έτρεφε στο σύλλογο, κερδίζοντας την αμοιβαιότητα, απέδειξε ότι εννοούσε ως κεραίας εκείνο που είπε και δεν ήταν επιπολαιότητα ή ένα καπρίτσιο κακομαθημένου παιδιού.

Με τον Παπαδόπουλο παρτενέρ του σπουδαίου Όλοφ Μέλμπεργκ, άλλωστε, στον οποίο κιόλας οφείλει το «ευ» από το ευ ζην, καθώς με τη δική του βελτίωση και, κατόπιν, με εκείνη του Κώστα Μανωλά, έγινε αντιληπτό το γιατί πρέπει τουλάχιστον ο ένας από τους δύο στόπερ της ομάδας να είναι περιοπής, ο Ολυμπιακός έφτασε στη φάση των «16» του Champions League τη σεζόν 2009-10, όταν, πάντως, έχασε εύκολα το πρωτάθλημα.

Ο Αβραάμ επωφελήθηκε της συνεργασίας με τον Σουηδό και μάλιστα έκανε μια εντυπωσιακή χρονιά τη σεζόν 2010-11, όταν ο Ολυμπιακός επέστρεψε στα πρωταθλήματα και εκείνος κέρδισε το βραβείο του κορυφαίο ποδοσφαιριστή στη Super League.

Το 2010 ήταν η μία από τις δύο χρονιές -η άλλη το 2019, που μόλις είχε επιστρέψει και είδε τον ΠΑΟΚ να πανηγυρίζει στο τέλος- που δεν πανηγύρισε το πρωτάθλημα με την ομάδα του Πειραιά. Ουσιαστικά, τα πρωταθλήματα που του χρεώνονται είναι οκτώ (2009, 2011-14, 2020, 2021, 2022), αλλά σε εκείνο του 2014-15, όταν και έφυγε, έπαιξε στην πρεμιέρα της Super League με τη Νίκη Βόλου, οπότε γι’ αυτό κιόλας οι σεζόν που φόρεσε την ερυθρόλευκη είναι 11, καθώς προσμετρώνται τόσο εκείνη όσο, βέβαια, και η περίοδος 2018-2019.

Επιπλέον, έχει πάρει τέσσερα Κύπελλα (2009, 2012, 2013, 2020), ωστόσο η προσφορά του δεν σχετίζεται απολύτως με τους αριθμούς. Μάλλον, κιόλας, δεν αφορά καν στο γήπεδο όσο στην ίδια την παρουσία του και την ανιδιοτέλειά του στην πρώτη και κυρίως τη δεύτερη θητεία του, όταν επέδειξε χαρίσματα στα αποδυτήρια, εκεί που κρίνονται ο βαθμός ετοιμότητας και ηθικού των ποδοσφαιριστών.

Ο Αβραάμ μπορεί να ξεκίνησε και να τελείωσε με ήττα τη θητεία του στον Ολυμπιακό, δηλαδή με το 3-0 από την Ανόρθωση στην Κύπρο, για τα play off του Champions League, στις 13 Αυγούστου 2008, και το 2-1 εντός έδρας από τον Παναθηναϊκό για τα play off της Super League στις 11 Μαΐου 2022, αλλά ενδιαμέσως μπολιάστηκε με τη συνήθεια της νίκης και με αυτήν πλέον θα περιφέρεται ως ένας από τους ισχυρούς άντρες του ποδοσφαιρικού τμήματος του συλλόγου.

Ο άτυχος Παπαδόπουλος της Εθνικής

Σε ό,τι αφορά την Εθνική, έφερε στην προετοιμασία και τα αποδυτήρια την ίδια εργασιακή ηθική και η πορεία του με τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος αναμφίβολα συγκαταλέγεται στη «χρυσή» εποχή του.

Ο Αβραάμ έκανε το ντεμπούτο του στη φιλική νίκη επί της Τσεχίας, 1-0, στις 5 Φεβρουαρίου 2008, ως παίκτης του Άρη, με τη «γαλανόλευκη» και βέβαια υπήρξε αναπόσπαστο μέλος της, καθώς οι δύο προπονητές για τους οποίους έπαιξε, δηλαδή ο Ότο Ρεχάγκελ και ο Φερνάντο Σάντος, εκτίμησαν το χαρακτήρα του. Δεν ήταν στην επιλογή για το Euro 2008, αφού δεν μπήκε στην αποστολή για τα παιχνίδια, ωστόσο έπαιξε τρία ενενηντάλεπτα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, συμμετέχοντας στην πρώτη νίκη της Εθνικής στη διοργάνωση, το 2-1 επί της Νιγηρίας στις 27 Ιουνίου.

Η ατυχία, όμως, τον βρήκε στις 8 Ιουνίου 2012, στην πρεμιέρα του Euro 2012, όπου η Ελλάδα ήρθε ισόπαλη 1-1 με την Πολωνία. Ο τραυματισμός του στο 37’, που έφερε την αλλαγή με το συνεπώνυμό του, Κυριάκο Παπαδόπουλο, αποδείχθηκε ρήξη χιαστού. Ο Αβραάμ θα ήταν βασικό μέλος της ομάδας, αλλά δεν ευδοκίμησε.

Επέστρεψε στις 22 Μαρτίου του 2013, παίζοντας ένα ημίχρονο στην εκτός έδρας ήττα από τη Βοσνία, 3-1, για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου, αλλά ο Σάντος δεν τον περιέλαβε στην αποστολή για την τελική φάση της διοργάνωσης. Η επόμενη μέρα τον βρήκε παρόντα και ήταν στον πάγκο σε δύο εντός έδρας ήττες για τα προκριματικά του Euro, τα 0-1 από Ρουμανία και Νησιά Φερόε αντιστοίχως.

Η τελευταία συμμετοχή του ήρθε στο φιλικό της 18ης Νοεμβρίου του 2014, μία εντός έδρας ήττα, 2-0, από τη Σερβία. Έπαιξε σε όλη τη διάρκεια. Με την Εθνική αγωνίστηκε 37 φορές.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News