Άλαν Σίρερ: Η αιώνια μελαγχολία για το χαμένο πρωτάθλημα

Η ταύτισή του με τη Νιούκαστλ δεν συνέβη απλώς επειδή μεταγράφηκε εκεί το 1995. Δεν έγινε επειδή η προσθήκη του αμέσως επηρεάσε τους φίλους της ομάδας με τρόπο που έκανε την πόλη του αγγλικού Βορρά να ονειρεύεται το πρωτάθλημα.

Ο Άλαν Σίρερ γεννήθηκε στο Νιούκαστλ. Περπατά ακόμη, 52 συμπληρωμένα χρόνια εν ζωή, στους δρόμους δίπλα στα εργοστάσια, κάτω από το μουντό ουρανό με τις ψιχάλες που ουδείς μπορεί να αποφύγει. Είναι γέννημα-θρέμμα και γι’ αυτό η στενοχώρια του για την ομάδα της πόλης έρχεται φυσικά.

Κοιτάζει τους εργάτες, τους ανθρώπους που πηγαίνουν ή γυρνούν από τις δουλειές τους ή περιτριγυρίζουν και τον χαιρετούν κεφάτοι και ξέρει, ξέρει, ότι θα μπορούσε να έχει κάνει περισσότερα. Γνωρίζει και αναγνωρίζει τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του.

Όπως ο Στίβεν Τζέραρντ με το πρωτάθλημα του 2014, έτσι και ο Άλαν Σίρερ είναι βέβαιο ότι, αν προτιμούσε να αλλάξει τη ροή ενός πράγματος στην καριέρα του, δεν θα ήταν ο ημιτελικός του Euro 1996 με τους Γερμανούς στο Γουέμπλεϊ, αλλά οι δύο τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος της Premier League εκείνη τη χρονιά.

Ο τύπος, βεβαίως, έκανε ό,τι μπορούσε. Από τα συνολικά 260 γκολ του σε 441 ματς στην Premier League, έβαλε τα 31 εκείνη τη χρονιά. Ο Σίρερ, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος με αυτήν την ονομασία. Μόνο μία χρονιά, την προτελευταία του, έβαλε κάτω από δέκα όταν έπαιξε σε περισσότερα από 20 παιχνίδια.

Το ποσοστό σκοραρίσματός του, 59%, είναι το τρίτο μεγαλύτερο, αφού ο Τιερί Ανρί, με 175 γκολ σε 258 ματς, έχει το μεγαλύτερο (68%), ενώ ο Χάρι Κέιν, ο μόνος εν ενεργεία στη λίστα, έχει, προς το παρόν, 183 γκολ σε 211 παιχνίδια, ήτοι 65%.

Ο Σίρερ ήταν εκείνος ο Άγγλος επιθετικός που είχε το γκολ εύκολο και γι’ αυτό ήταν διατακτικός προς τους συμπαίκτες του. Ήταν, επίσης, το παιδί από το Νιούκαστλ που κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1995, με τη φανέλα της Μπλάκμπερν. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προερχόταν από διαδοχικές κατακτήσεις, αλλά οι Ρόβερς του σπουδαίου Κένι Νταλγκλίς άντεξαν την πίεση.

Χρειάστηκε, βεβαίως, εκείνο το ματς της 14ης Μαΐου στο «Boleyn Ground», όταν η Γουέστ Χαμ κράτησε την ομάδα του Άλεξ Φέργκιουσον στο 1-1 για την τελευταία αγωνιστική. Οι «κόκκινοι διάβολοι» είχαν την ευκαιρία να πάρουν το πρωτάθλημα, αλλά ο Άντι Κόουλ έχασε μία από τις πλέον διάσημες ευκαιρίες.

Ο Σίρερ, παρέα με τους Κρις Σάτον, Γκρέιαμ λε Σο, Κόλιν Χέντρι, Τιμ Φλάουερς και Τιμ Σέργουντ, πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Εξάλλου, την δικαιούτο. Σκόραρε το… εξοργιστικό 42,5% των γκολ της ομάδας του εκείνη την περίοδο. Από τα συνολικά 80 έβαλε τα 34.

Η σίγουρη επικράτηση

Ο Σίρερ θεωρούσε ότι, κατά κάποιο μεταφυσικό τρόπο η σύνδεση με τους θρύλους της Λίβερπουλ θα του έκανε καλό. Ο Κέβιν Κίγκαν, άλλωστε, ήταν ο σπουδαίος επιθετικός των «κόκκινων» τη δεκαετία του ’70, πριν κάνει τη μεταγραφή στο Αμβούργο και αντικατασταθεί από τον Νταλγκλίς.

Η Νιούκαστλ ήταν… τρένο για περισσότερο χρόνο από ό,τι θα φανταζόταν κάποιος. Το πρώτο πραγματικό πλήγμα εκείνης της χρονιάς ήρθε στις 27 Δεκεμβρίου, όταν η Γιουνάιτεντ την νίκησε 2-0. Συνέβη στο πλαίσιο της 20ής αγωνιστικής και οι 10 βαθμοί έγιναν εφτά. Λίγο αργότερα, στις αρχές Ιανουαρίου, έγιναν τέσσερις, με τις «καρακάξες», πάντως, να έχουν ένα παιχνίδι λιγότερο.

Η Γιουνάιτεντ, όμως, ηττήθηκε 4-1 στο Λονδίνο από την Τότεναμ, η Νιούκαστλ νίκησε 2-0 την Άρσεναλ και την επόμενη αγωνιστική, όταν η ομάδα του Άλεξ Φέργκιουσον δεν κατάφερε να νικήσει την Άστον Βίλα στο «Ολντ Τράφορντ», η διαφορά πήγε στους 9.

Η Νιούκαστλ έχασε το παιχνίδι που χρωστούσε, 2-0 από τη Γουέστ Χαμ στο Λονδίνο, και η διαφορά, που είχε φτάσει στους 12 βαθμούς στις αρχές Φεβρουρίου, έπεσε στους 6 την 27η αγωνιστική.

Παρέμενε, όμως, η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα. Είχε τις περισσότερες νίκες, τις λιγότερες ήττες, τον καλύτερο συντελεστή διαφοράς τερμάτων. Και τότε, ακριβώς τότε, ήρθε το μπλακ άουτ.

Η παγίδα του Μάντσεστερ

Όλα άρχισαν από το Μάντσεστερ στις 24 Φεβρουαρίου 1996, όταν η Σίτι έκανε… αβάντζο στην τοπική αντίπαλό της, παραχωρώντας ισοπαλία 3-3 με τη Νιούκαστλ. Την επόμενη αγωνιστική, όμως, οι «καρακάξες» υποδέχονταν τη Γιουνάιτεντ.

Η Νιούκαστλ, ειρήσθω εν παρόδω, είχε φτιάξει ομαδάρα. Ο Σίρερ είχε για παρτενέρ τον Φαουστίνο Ασπρίγια και τον Λες Φέρντιναντ, πίσω τους έπαιζε ο χαρισματικός Γάλλος Νταβίντ Ζινολά, στο κέντρο δέσποζαν οι φυσιογνωμίες των Ρομπ Λι και Φίλιπ Άλμπερτ.

Απλώς, σε κάποιο σημείο, παραδόθηκε στο μόνο ποδοσφαιριστή που γινόταν ξεκάθαρο ότι είχε ακόμα μεγαλύτερο διαμέτρημα. Το γκολ του Ερίκ Καντονά στο 84’ ήταν εκείνο που έκρινε μία αναμέτρηση κατά την οποία ο Πίτερ Σμάιχελ έβγαζε και τα άουτ.

Όπως έβγαιναν οι φίλοι της Νιούκαστλ από τις θύρες του «Σεντ Τζέιμς’ς Παρκ», με τη διαφορά στον ένα βαθμό, θα ορκιζόσουν πως μπορούσες να ακούσεις οιμωγές από τον ουρανό.

Πόσοι να ήταν στο γήπεδο που, όχι βέβαια να είχαν δει αλλά, να είχαν γεννηθεί όταν η ομάδα κατέκτησε για τελευταία φορά το πρωτάθλημα, το 1927;

Ήταν εκείνη η στιγμή που ήξεραν ότι η Γιουνάιτεντ δεν επρόκειτο να χάσει το πρωτάθλημα. Ο Φέργκιουσον είχε αφήσει, ως τότε, τους «μάγκπις» να καταποντιστούν από το ίδιο το άγχος τους. Η βαθμοθηρία, στην οποία ο ίδιος ειδικευόταν, μπορούσε να γίνει εφιάλτης όταν έβλεπες τη διαφορά να μειώνεται. Αλλά χρειαζόταν ακόμα κάτι.

Ο αφελής Κέβιν Κίγκαν

Έως τότε, η Νιούκαστλ είχε ανταμώσει με την υποψία του εφιάλτη. Στην ανάπαυλα του παιχνιδιού της 4ης Μαρτίου 1996, ο Κίγκαν ήταν πλήρως ικανοποιημένος με την εικόνα της ομάδας του, η οποία είχε διασύρει τη Γιουνάιτεντ. «Αυτή είναι μια φανταστική εμφάνιση. Πάμε για την ίδια στο δεύτερο ημίχρονο», επαναλάμβανε στους παίκτες του.

Ο Φέργκιουσον, από τη μεριά του, ήταν έξαλλος. «Αυτά είναι τα στάνταρ σας; Αυτά είναι τα στάνταρ που ταιριάζουν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;» Η διαφορά έγινε ορατή στο δεύτερο μέρος. Οι παίκτες της Νιούκαστλ, ήσυχοι από τις ευλογίες του προπονητή τους, βγήκαν τελείως από το ρυθμό τους. Οι «κόκκινοι διάβολοι» εξισορρόπησαν το ματς. Και ως συνήθως, το άρπαξαν.

Μέχρι τότε, ο σερ Άλεξ δεν είχε πατήσει το κουμπί. Θα περίμενε υπομονετικά να περάσει η ομάδα του στην κορυφή της βαθμολογίας. Αυτό δεν άργησε να γίνει. Η Νιούκαστλ, σοκαρισμένη από την ήττα, έχασε τρεις φορές τις επόμενες πέντε αγωνιστικές, από τις Άρσεναλ, Μπλάκμπερν και Λίβερπουλ.

Εκείνο το 4-3, που την έβαλε οριστικά κάτω από τη Γιουνάιτεντ, αφού ο Καντονά σκόραρε το μοναδικό γκολ στο παιχνίδι με την Άρσεναλ στο «Ολντ Τράφορντ», περιγράφεται από το θρύλο της Λίβερπουλ και συνεργάτη του Κίγκαν στη Νιούκαστλ, Τέρι ΜακΝτέρμοτ, ως η χειρότερη στιγμή στην καριέρα του.

Η Γιουνάιτεντ νίκησε την 35η αγωνιστική 1-0 τη Λιντς, την οποία η Νιούκαστλ, που είχε και εξ αναβολής παιχνίδι με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, υποδεχόταν. Ο Φέργκιουσον έπαιξε το χαρτί του, αφού τα «παγώνια» έπαιξαν πολύ σκληρά απέναντι στην ομάδα του.

Στη συνέντευξή του μετά το παιχνίδι προέβη σε ένα ανήθικο ανοσιούργημα, το οποίο για την ομάδα του ήταν ψυχολογικό αριστούργημα. Αναρωτήθηκε για το κατά πόσο η Λιντς θα παίξει με την ίδια ένταση απέναντι στη Νιούκαστλ, ενώ άφησε αιχμές ότι η Νότιγχαμ Φόρεστ και ο προπονητής της, Στιούαρτ Πιρς, θα δώσουν το μεταξύ τους παιχνίδι στις καρακάξες.

Ο Κίγκαν έγινε έξαλλος, παράγοντας μια στιγμή τόσο συναρπαστική, που στο Sky Sports την θεωρούν την πρώτη πραγματικά μεγάλη από το 1992, όταν και έκαναν συμβόλαιο με τη λίγκα.

Ό,τι είπε ο προπονητής της Νιούκαστλ έμειναν στην τηλεοπτική ποδοσφαιρική ιστορία ως «rant», που σημαίνει ξέσπασμα. Ο Κίγκαν μίλησε για έλλειψη τιμιότητας από την πλευρά του Σκωτσέζου.

«Όχι, όχι… Παρέμενα σιωπηλός, αλλά όταν μιλάς έτσι για ποδοσφαιριστές, όπως είναι αυτοί της Λιντς, όταν κάνεις τα πράγματα έτσι για έναν άντρα όπως είναι ο Στιούαρτ Πιρς, θα σας πω κάτι, έπεσε στην υπόληψή μου όταν τα είπε αυτά», είπε αρχικά ο Κίγκαν.

«Δεν ταυτιζόμαστε με αυτά (σ.σ. που είπε), αλλά θα σας πω, μπορείτε να του το πείτε τώρα αν το βλέπετε, παλεύουμε ακόμη για τον τίτλο και πρέπει να πάει στο Μίντλεσμπρο και να πάρει κάτι και… και… Σας λέω, ειλικρινά, θα το λατρέψω αν τους νικήσουμε. Θα το λατρέψω!» συμπλήρωσε.

Η διάψευση του Άλαν Χάνσεν

Ακόμα και τώρα, ο Κίγκαν θεωρεί ότι το ξέσπασμά του ήταν ανθρώπινο και δεν είχε επίπτωση στο παιχνίδι μίας ομάδας που έχασε τον τίτλο πριν από αυτό. Η Νιούκαστλ νίκησε τη Λιντς 1-0, αλλά στο «Σίτι Γκράουντ» παραχώρησε «λευκή» ισοπαλία στη Φόρεστ. Το κόλπο του «Φέργκι» έπιασε, αν και στη συντριπτική πλειονότητά τους, οι αγγλικές ομάδες παίζουν κάθε ματς στα ίσια.

Η Γιουνάιτεντ είχε 79 βαθμούς πηγαίνοντας στο Μίντλεσμπρο και η Νιούκαστλ, που υποδεχόταν την Τότεναμ, 76. Όμως, δεν θα επαναλαμβανόταν το δράμα της περυσινής σεζόν.

Οι «κόκκινοι διάβολοι» νίκησαν 3-0, την ίδια ώρα που οι «καρακάξες» έμεναν στο 1-1 με τους Λονδρέζους. Ο «Φέργκι» είχε πετύχει το μεγάλο κόλπο, μια και η Γιουνάιτεντ κατέκτησε το νταμπλ, μετά και τη νίκη 1-0 στον τελικό Κυπέλλου (το γκολ, ούτε λόγος, ο Καντονά).

Κατάφερε και νίκησε έχοντας χάσει δύο από τους σημαντικότερους παίκτες της ομάδας του από την προηγούμενη σεζόν, δηλαδή τον Μαρκ Χιουζ και τον Αντρέι Καντσέλσκις, και φέρνοντας στο ρόστερ ως σημαντικά εργαλεία τους μικρούς της «τάξης του ‘92», που έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές.

Μετά την ήττα της 1ης αγωνιστικής, ο παλαίμαχος Άλαν Χάνσεν είπε ότι «αφού η Γιουνάιτεντ έχασε παίκτες, έπρεπε να αγοράσει παίκτες. Δεν μπορείς να πάρει το πρωτάθλημα με μικρά παιδιά». Ο Γκάρι Νέβιλ εξομολογήθηκε πως, όταν επέστρεψε στο σπίτι, σκεφτόταν πως ο πάλαι ποτέ ογκόλιθος της άμυνας της Λίβερπουλ είχε δίκιο.

Την επομένη, ο Φέργκιουσον χρησιμοποίησε αυτό το παράδειγμα για να τσιγκλήσει τον ποδοσφαιρικό εγωισμό των πιτσιρικάδων τους. Όταν τελείωσε η προπόνηση, το μότο ήταν «πάμε να αποδείξουμε ότι ο Άλαν Χάνσεν κάνει λάθος».

Και το απέδειξαν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News