Συνέντευξη Γιώργος Φαμέλης: «Ποια φώτα και ποια δακρυγόνα; Στην Ελλάδα πάντα παίρνει τον τίτλο ο καλύτερος!»

Photo Credits: Αργυρώ Αναστασίου 

Αν υπάρχει μία χώρα στην οποία ο εκάστοτε πρωταθλητής αμφισβητείται με περίσσεια ευκολία από τους αντιπάλους του, αυτή αναμφισβήτητα είναι η Ελλάδα.

Έχετε σκεφτεί, όμως, αλήθεια πως αισθάνονται οι ποδοσφαιριστές μιας πρωταθλήτριας ομάδας όταν ακούνε ή διαβάζουν ότι είναι «κάλπικοι», «χάρτινοι» ή «πλαστοί» πρωταθλητές; Έχετε σκεφτεί τι συζητούν στα αποδυτήρια οι πρωταγωνιστές τίτλων που μαθαίνουν ότι αμφισβητούνται οι επιτυχίες τους;

Ο Γιώργος Φαμέλης, ανήκει στους προνομιούχους παίκτες που έζησαν εκ των έσω τα χρόνια της κυριαρχίας της ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μιας ομάδας που χαιρόσουν να βλέπεις στο χορτάρι, αλλά που δεν κατάφερε να ξεφύγει από τον κανόνα της αμφισβήτησης.

Άλλωστε και μέσα από τις συνεντεύξεις παλαίμαχων παικτών του Ολυμπιακού στο sportday.gr – όπως εκείνη του Νίκο Τσιαντάκη – οι «ερυθρόλευκοι» αντίπαλοι της «Ένωσης» της εποχής εκείνης, αμφισβητούν το δίκαιο της «κιτρινόμαυρης» κυριαρχίας. «Ο Ολυμπιακός άξιζε τίτλους που τους έχανε από φώτα και από δακρυγόνα», είπε δηλώσει χαρακτηριστικά ο αέρινος εξτρέμ των Πειραιωτών…

Σήμερα, είναι η ώρα της… κιτρινόμαυρης απάντησης. Ο Γιώργος Φαμέλης θυμάται τα χρόνια της «ΑΕΚ των ονείρων του», μιλάει για την ευλογία της καθημερινής συνεργασίας με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς,  περιγράφει με άγνωστες λεπτομέρειες το ιστορικό γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και εξιστορεί πως κατάφερε να πετύχει δύο αξέχαστες γκολάρες απέναντι στους «ερυθρόλευκους» του Πειραιά με τη φανέλα του Πανιωνίου!

Ο Γιώργος Φαμέλης κολλάει το «χαρτάκι της ζωής του» στο άλμπουμ των αναμνήσεων και των παιδικών μας ηρώων του sportday.gr.

Γιώργο είσαι ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που ξεκίνησες την καριέρα σου από αθηναϊκή ομάδα.

Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο οργανωμένα σε ομάδα την περίοδο 1980-81 στον Άρη Βούλας. Εκεί με είδαν άνθρωποι από τον Παναθηναϊκό και κινήθηκαν για την απόκτησή μου. Η μεταγραφή μου έγινε ουσιαστικά το 1983 όταν και πήγαν μεν στον Παναθηναϊκό, αλλά αμέσως παραχωρήθηκα δανεικός στην Βουλιαγμένη.

Από το ξεκίνημα η καριέρα σου ήταν κάπως περίεργη, καθώς ανήκες στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν έπαιξες ποτέ σε αυτόν.

Έτσι είναι. Το 1988 πήγα να δοκιμαστώ στην ΑΕΚ, όπου τότε προπονητής είχε αναλάβει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Υπήρξε φυσικά περιπέτεια, καθώς όπως σου είπα εγώ ήμουν παίκτης του Παναθηναϊκού, αλλά ο Μπάγεβιτς με ήθελε στην ομάδα.

«Ο Βαρδινογάννης έβαλε ρήτρα τριάντα εκατομμύρια δραχμές σε Κούγια, Γιδόπουλο για να πάω από τον Παναθηναϊκό στην ΑΕΚ»

Τελικά τι έγινε και τα κατάφερες να πας στην ΑΕΚ;

Υπήρξε πρόβλημα, καθώς ναι μεν η ΑΕΚ με ήθελε, όμως από την άλλη πλευρά εγώ ανήκα στον Παναθηναϊκό. Τότε στην ΑΕΚ ήταν ο Γιδόπουλοσ και τα είχε βρει σε όλα με τη Βουλιαγμένη, όπου πρόεδρος ήταν ο Κούγιας. Τελικά η λύση βρέθηκε και πήγα στην ΑΕΚ ως δανεικός και με οψιόν αγοράς.

Είχε βάλει ο Παναθηναϊκός δηλαδή ρήτρα, πως σε τρία χρόνια θα έπρεπε να σε αγοράσει η ΑΕΚ;

Ναι και ήταν πολύ ψηλή για τα δεδομένα της εποχής και για έναν παίκτη που ουσιαστικά μετακινήθηκε από το τοπικό πρωτάθλημα. Η ρήτρα ήταν 30 εκατομμύρια, αλλά στο τέλος της τριετίας δεν την πλήρωνε η ΑΕΚ και έπρεπε να γυρίσω στον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός με έδωσε και πάλι δανεικό για έξι μήνες στον Απόλλωνα. Τελικά όμως μετά από αγώνα δικαστικό, έμεινα ελεύθερος και έτσι μπόρεσα να συνεχίσω την καριέρα μου στον Πανιώνιο.

Πάμε όμως να γυρίσουμε πίσω, στα χρόνια που έπαιξες στην ΑΕΚ που ήταν και τα πιο σημαντικά στην καριέρα σου.

Πήγα σε μια ομάδα που τότε ξεκινούσε να χτίζεται. Είχε αναλάβει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και φαινόταν ότι κάτι καλό θα γίνει. Πραγματικά μπορέσαμε από την αρχή να δέσουμε ως ομάδα και παρά το γεγονός ότι ήμασταν παίκτες που είτε είχαν έρθει ως μεγάλες μεταγραφές, είτε όπως εγώ ακόμα και από ερασιτεχνικά σωματεία, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα σύνολο που έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο.

Εσύ μπήκες σε μια ομάδα, προερχόμενος από ερασιτεχνικό ουσιαστικά σωματείο. Πως ένιωσες τότε;

Ήταν τεράστια η αλλαγή για εμένα. Ήμουν από ερασιτεχνικό σωματείο, όμως ταυτόχρονα ανήκα στον Παναθηναϊκό. Δεν είχα βέβαια παίξει εκεί ποτέ, αλλά ένιωθα και παίκτης μεγάλης ομάδας. Πάντως όταν πήγα στην ΑΕΚ, βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο, πιο οργανωμένο φυσικά σε σχέση με τη Βουλιαγμένη, αλλά παράλληλα και με μεγάλους παίκτες ως… συμπαίκτες.

Πως σε υποδέχτηκαν οι υπόλοιποι;

Εξαιρετικά. Αρκεί να σου πω πως στις πρώτες μέρες μου, συνεργάστηκα με τον Οκόνσκι και τον Σαβέβσκι. Τεράστιοι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μου έδειξαν πάρα πολλά πράγματα. Πήρα πολλά και από τους δυο, που όλοι γνωρίζουμε τι μεγέθη ήταν για την εποχή τους.

«Η ΑΕΚ των τίτλων είχε μόνο ένα μυστικό κι αυτό λεγόταν Ντούσαν Μπάγεβιτς»

Η ΑΕΚ τότε είχε φτιάξει μια ομάδα που πήρε τα πρωταθλήματα και εσύ ήσουν μέλος της.

Ήταν πραγματικά μαγικές εποχές. Για εμένα ακόμα περισσότερο, καθώς είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μπάγεβιτς και είχα συμμετοχές. Ένιωθα πραγματικά μέλος της ομάδας και βίωσα μαζί της μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες της.

Ποιο ήταν το μυστικό για εκείνη την ομάδα;

Ο Μπάγεβις ξεκάθαρα.

Δεν αφήνεις περιθώρια για αμφισβήτηση.

Πώς να το κάνω, αφού αυτός ήταν ο κύριος λόγος για τη δημιουργία εκείνης της ομάδας. Ο Μπάγεβιτς είναι μια προσωπικότητα που εμπνέει το σεβασμό. Τον βλέπαμε και ξέραμε ότι πρέπει να κάνουμε ότι μας λέει, όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί ξέραμε πως αυτό που έλεγε ήταν και το σωστό.

Κατέκτησες λοιπόν τίτλους με την ΑΕΚ.

Πήραμε πρωταθλήματα, πήραμε και το Σούπερ Καπ με τον Παναθηναϊκό και φυσικά παίξαμε και στην Ευρώπη.

Ποιο ήταν το πρώτο σου ματς στην Ευρώπη;

Ήταν με αντίπαλο την Ατλέτικ Μπιλμπάο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ την περίοδο 1988-89. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Εγώ τότε από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, βρέθηκα να παίζω στην Ευρώπη και μάλιστα κόντρα σε μια μεγάλη ομάδα. Στο πρώτο παιχνίδι που έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια, καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη με 1-0 και πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρουμε και στη ρεβάνς. Όμως το “Σαν Μαμές” ήταν μια από τις πιο καυτές έδρες της Ευρώπης, με αποτέλεσμα να χάσουμε τελικά με 2-0. Η εμπειρία μου όμως από εκείνο το ματς ήταν τεράστια και δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

«Βλέπαμε τον Μπάγεβιτς και ξέραμε ότι πρέπει να κάνουμε ότι μας λέει, όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί ξέραμε πως αυτό που έλεγε ήταν και το σωστό»

Πάμε όμως να μιλήσουμε και για περιβόητο ματς με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και τη νίκη με το γκολ του Καραγκιζόπουλου.

Μαγική βραδιά. Ήταν ο πρώτος τίτλος και σίγουρα όταν κάτι γίνεται για πρώτη φορά, δεν σου φεύγει ποτέ από τη μνήμη. Εκείνο το βράδυ ζήσαμε μεγάλες στιγμές και η χαρά μας για την νίκη, που ουσιαστικά μας έδινε και το πρωτάθλημα, καθώς ξεφύγαμε από τον Ολυμπιακό 3 βαθμούς και έμενε μόνο μια αγωνιστική, όπου δεν μπορούσε να καλυφθεί η διαφορά (τότε η νίκη έδινε 2 βαθμούς), ήταν τεράστια.

«Ευτυχώς ο Μπάγεβιτς επέλεξε να βάλει στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό τον Τάκη κι όχι εμένα…»

Τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;

Θα σου πω κάτι. Εκείνο το βράδυ ο Ολυμπιακός είχε χάσει τρομερές ευκαιρίες για να πετύχει κάποιο γκολ, αλλά όσο η ώρα περνούσε και δεν τα κατάφερνε, πιστεύαμε και εμείς περισσότερο στους εαυτούς μας. Πιστεύαμε ότι στο τέλος εμείς θα ήμαστε οι νικητές.

Με αποκορύφωμα την κεφαλιά του Ντέταρι που κατάφερε να “βγάλει” ο Μανωλάς.

Απίστευτη φάση. Όλοι πιστέψαμε ότι η μπάλα είχε μπει στα δίχτυα. Όμως τότε ο Στέλιος έκανε κάτι το φανταστικό και κατάφερε να αποκρούσει. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως το έκανε. Να σου πω πως ακόμα βλέπω το βίντεο από εκείνο το βράδυ και όταν έρχεται η ώρα για την κεφαλιά του Ντέταρι, ακόμα πιστεύω ότι μπήκε γκολ.

Τελικά πήρατε το ματς με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου.

Ευτυχώς τον επέλεξε ο Μπάγεβιτς.

Γιατί το λες αυτό;

Μας είχε σηκώσει και τους δύο για ζέσταμα. Επειδή ο Τάκης προέρχονταν από σοβαρό τραυματισμό, καθώς είχε πάθει ρήξη χιαστού, πίστευα στο ζέσταμα ότι θα έβαζε εμένα μέσα. Όμως τελικά επέλεξε τον Τάκη και η συνέχεια είναι γνωστή.

«Εμείς δεν ασχολούμασταν στην ΑΕΚ με το τι έλεγαν οι αντίπαλοί μας. Ξέραμε ότι ήμασταν οι καλύτεροι»

Πολλοί αντίπαλοί σου της τότε εποχής, όπως ο Νίκος Τσιαντάκης και ο Θοδωρής Παχαρουρίδης, μας έχουν πει στις δικές τους συνεντεύξεις, ότι ο Ολυμπιακός δεν έπαιρνε τίτλους γιατί πάντα κάτι γίνονταν εξωαγωνιστικά. Είτε για παράδειγμα με φώτα ή καπνογόνα. Εσείς πως το βλέπατε;

Εμείς δεν ασχολούμασταν με αυτά. Προσωπικά δεν θυμάμαι να με έχει απασχολήσει κάτι τέτοιο. Εμείς κοιτάγαμε την ομάδα μας και δεν δίναμε σημασία στο τι έλεγαν οι άλλοι. Ποιος μπορεί όμως να αμφισβητήσει την ΑΕΚ εκείνης της εποχής. Δεν παίζαμε καλό ποδόσφαιρο; Μα όλοι έλεγαν ότι παίζαμε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Και να σου πω και κάτι; Τους τίτλους στην Ελλάδα τους παίρνουν οι καλύτερες ομάδες. Ότι και να γίνει.

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την ΑΕΚ εκείνης της εποχής; Όλοι έλεγαν ότι παίζαμε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Και να σου πω και κάτι; Τους τίτλους τους παίρνουν οι καλύτερες ομάδες. Ότι και να γίνει!

Από την ΑΕΚ γιατί έφυγες;

Όπως σου είπα και στην αρχή, δεν πλήρωσαν τη ρήτρα μου. Εγώ στη συνέχεια κατάφερα να μείνω ελεύθερος και τελικά συμφώνησα με τον Πανιώνιο και συνέχισα εκεί την καριέρα μου.

Στη Νέα Σμύρνη έμεινες τρία χρόνια.

Ήταν ωραία εποχή και έπαιξα και καλό ποδόσφαιρο. Στην πρώτη χρονιά προπονητής ήταν ο Γιάννης Κυράστας και ήμασταν στη Β’ Εθνική. Καταφέραμε όμως να ανεβούμε και ακολούθησαν δύο ακόμα πιο όμορφες χρονιές.

«Οι γκολάρες με τον Ολυμπιακό και το σύνθημα που… καλύτερα να μην αναφερθούμε σε αυτό»

Με τη φανέλα του Πανιωνίου σημείωσες και δύο εκπληκτικά γκολ, τα οποία ήταν αφορμή για να βγει σύνθημα με το όνομά σου.

(Γέλια) Ναι ήταν και τα δύο κόντρα στον Ολυμπιακό και ήταν πανομοιότυπα. Δύο τρομερά σουτ έξω από την περιοχή και φυσικά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Όσο για το σύνθημα… Καλύτερα να μην αναφερθούμε σε αυτό (γέλια), αλλά σίγουρα ήταν κάτι που μου άρεσε να το ακούω.

Από τον Πανιώνιο έφυγες για τον Παναιτωλικό.

Ναι μετά από προτροπή του Πέτρου Μίχου που είχε γυρίσει τότε στην ομάδα του Αγρινίου. Πήγα για να βοηθήσω στην άνοδο από την Γ’ Εθνική, αλλά ένας τραυματισμός μου δεν με άφησε να προσφέρω όπως μπορούσα. Έτσι έφυγα και έκλεισα την καριέρα μου στη Μαρκό, όπου αγωνίστηκα για μια χρονιά.

Από το ποδόσφαιρο τι κρατάς;

Τις φιλίες που έκανα και φυσικά τους τίτλους που κατάφερα να κατακτήσω.  Πιστεύω ότι έκανα μια πολύ καλή καριέρα και έφυγα έχοντας “χορτάσει” από τίτλους.

Μετά το τέλος της καριέρας σου έγινες σκάουτερ νέων παικτών.

Ναι ξεκίνησα από τον Πανιώνιο και στη συνέχεια ήμουν στην Εθνική ομάδα με τον κ. Σάντος. Από κει και πέρα, πήγα στον Παναθηναϊκό. Τα τρία τελευταία χρόνια ήμουν στις ακαδημίες του Ολυμπιακού και σίγουρα αυτός είναι ο χώρος με τον οποίο θέλω να ασχοληθώ και τα επόμενα χρόνια. Με τα τμήματα υποδομών δηλαδή. Πάντοτε μου άρεσε να βλέπω νέους παίκτες και να ανακαλύπτω ταλέντα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News