Formula 1: Ο Φερστάπεν στο κυνήγι των θρύλων

EUROKINISSI

Με την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου πρωταθλήματός του να έχει κλειδώσει σε ηλικία 25 ετών, ο Μαξ Φερστάπεν ξεκινάει το δικό του ξεχωριστό γκραν πρι για να γίνει ο κορυφαίος οδηγός Formula 1 όλων των εποχών!

Ο Μαξ Φερστάπεν οδεύει ολοταχώς προς την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου Παγκόσμιου Πρωταθλήματός του. Στο τέλος της σεζόν, ο Ολλανδός θα έχει κλείσει τα 25 του χρόνια και μόνο ο Σεμπάστιαν Φέτελ είχε κατακτήσει περισσότερα πρωταθλήματα σε αυτή την ηλικία ενώ 25 ετών ήταν και ο Φερνάντο Αλόνσο όταν κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημά του το 2006. Ο Λιούις Χάμιλτον και ο Μίχαελ Σουμάχερ είχαν κατακτήσει, αντίστοιχα, έναν τίτλο.

Οι ομοιότητες και οι διαφορές των περιπτώσεων Φερστάπεν – Φέτελ – Αλόνσο

Η περίπτωση του Μαξ Φερστάπεν διαφέρει αρκετά με αυτή του Σεμπάστιαν Φέτελ καθώς ο Ολλανδός δεν είχε το ταχύτερο μονοθέσιο σε τέτοιο βαθμό όσο ο Γερμανός στη διάρκεια της κυριαρχίας του με τη Ρεντ Μπουλ. Το μοναδικό κοινό στοιχείο ήταν οι… αδυναμίες της Φεράρι που έκαναν πολύ πιο εύκολο το έργο της αυστριακής ομάδας.

Στην εποχή της κυριαρχίας του Φέτελ το πρόβλημα εστιαζόταν κυρίως στη δυναμική του μονοθεσίου της Σκουντερία που ήταν σαφώς υποδεέστερο από αυτό των «Ταύρων» με τον Φερνάντο Αλόνσο να πραγματοποιεί μεγάλες υπερβάσεις και να απειλεί τον Γερμανό φτάνοντας πολύ κοντά σε έναν τρίτο παγκόσμιο τίτλο. Αντίθετα, φέτος η Φεράρι είχε ένα τουλάχιστον ισοδύναμο μονοθέσιο με αυτό της Ρεντ Μπουλ όμως οι περίφημες στρατηγικές της και ολίγα προβλήματα αξιοπιστίας έχουν δώσει στο πιάτο τον δεύτερο τίτλο στον Φερστάπεν.

Φερνάντο Αλόνσο και Μίχαελ Σουμάχερ στη συνέντευξη τύπου ενόψει της έναρξης του πρωταθλήματος του 2006

Οι περιπτώσεις Φερστάπεν και Αλόνσο θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουν μια ομοιότητα. Και οι δύο σταμάτησαν μια τεράστια δυναστεία. Ο μεν Ολλανδός έδωσε τέλος στην κυριαρχία της Μερσέντες και του Λιούις Χάμιλτον, ο δε Ισπανός έδωσε τέλος στην κυριαρχία της Φεράρι και του Μίχαελ Σουμάχερ. Εδώ που τα λέμε, βέβαια, ο Φερστάπεν δε θα ήθελε να έχει τη μοίρα του πιλότου της Αλπίν όσον αφορά τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα καθώς ο Αλόνσο έμεινε στα δύο.

 Η μεγάλη διαφορά από τους Σουμάχερ και Χάμιλτον

«Το ταμείο μιας μεγάλης καριέρας δε γίνεται στην αρχή, αλλά στο τέλος της». Το ρητό αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό και στην περίπτωσή μας, τα παραδείγματα των Μίχαελ Σουμάχερ και Λιούις Χάμιλτον είναι τα πλέον χαρακτηριστικά. Σε αντίθεση με τον Φερστάπεν που στην ηλικία των 25 ετών σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, οι δύο σπουδαιότεροι (από πλευράς κατάκτησης τίτλων) πιλότοι της Formula 1 είχαν κατακτήσει σε αυτή την ηλικία μόλις έναν τίτλο.

Και οι δύο χρειάστηκε να πάρουν τολμηρές αποφάσεις και να χτίσουν υπομονετικά τα θεμέλια της δυναστείας τους. Ο Μίχαελ Σουμάχερ άφησε την Μπένετον που του είχε δώσει τα δύο πρώτα του πρωταθλήματα το 1994 και το 1995 για την εξαφανισμένη εκείνο τον καιρό Φεράρι. Το πρώτο του πρωτάθλημα με τη Σκουντερία ήρθε το 2000 και από τότε κατέκτησε άλλα τέσσερα, φτάνοντας τα επτά συνολικά Παγκόσμια Πρωταθλήματα.

Ο Λιούις Χάμιλτον άφησε την Μακλάρεν, που μπορεί να του έδινε νίκες αλλά δεν πάλευε για πρωταθλήματα, για την ανερχόμενη Μερσέντες το 2013. Και με την αλλαγή των μονοθεσίων το 2014 και την είσοδο στην υβριδική εποχή, ο Βρετανός κατέκτησε έξι πρωταθλήματα, φτάνοντας και αυτός τις επτά συνολικά κατακτήσεις.

Ποιος μπορεί να απειλήσει μια δυναστεία του Μαξ Φερστάπεν;

Μέχρι το 2026 που αλλάζει και πάλι η σχεδίαση των κινητήρων, ο Μαξ Φερστάπεν και η Ρεντ Μπουλ έχουν την ευκαιρία να τίσουν κάτι ανάλογο με την τετραετία 2010-2013 και την κυριαρχία του Φέτελ. Ο δρόμος, όμως, αναμένεται δύσβατος καθώς πολλοί είναι εκείνοι που… λιγουρεύονται έναν παγκόσμιο τίτλο. Ποιος, όμως, έχει τη δυνατότητα να απειλήσει τον Ολλανδό;

Αν λάβουμε υπ’ όψη τη δυναμική του μονοθεσίου, οι δύο πιλότοι της Σκουντερία Φεράρι, Σαρλ Λεκλέρκ και Κάρλος Σάινθ. Με τον Μονεγάσκο να δείχνει φέτος πως μπορεί να παλέψει, εντός πίστας, με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή και τον Ισπανό να είναι τις περισσότερες φορές κοντά στους πρωτοπόρους. Όμως οι Ιταλοί χρειάζονται ριζικές αλλαγές στον τομέα της στρατηγικής που έχει καταντήσει… περίγελος του Paddock.

Μαξ Φερστάπεν, Λιούις Χάμιλτον και Τζορτζ Ράσελ στο βάθρο του «Ουγκαρόρινγκ»

Ακόμη, δεν πρέπει να ξεγράφουμε την Μερσέντες. Ο Τότο Βολφ έχει αποδείξει πως είναι γεννημένος νικητής. Το δύσκολο φετινό ξεκίνημα έχει δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο στη Γερμανική ομάδα η οποία θέλει να επιστρέψει στην κορυφή. Ο Τζορτζ Ράσελ είναι ένας νεαρός πιλότος που δείχνει απόλυτα έτοιμος να μονομαχήσει στα ίσα με τον Φερστάπεν ενώ ο Λιούις Χάμιλτον θα ψάξει την τελευταία του ευκαιρία για να ξεπεράσει τον Μίχαελ Σουμάχερ σε τίτλους και να πάρει τη ρεβάνς για τον… αμφιλεγόμενο αγώνα του 2021 στο Άμπου Ντάμπι που του στέρησε τον όγδοο τίτλο του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News